1. Mechanizmy ochronnego działania wysiłku fizycznego na układ nerwowy.

Wysiłek fizyczny oddziałuje ochronnie na układ nerwowy:

-opóźnia starzenie się układu nerwowego,

-nasila neurogenezę,

-zwiększa możliwości poznawcze,

-opóźnia rozwój chorób degeneracyjnych układu nerwowego.

Mechanizmy ochronnego działania wysiłku fizycznego na OUN

-Nie są w pełni wyjaśnione.

-Podstawowa rola insulinopodobnego czynnika wzrostu (IGF-1).

-Jednorazowy wysiłek fizyczny oddziałuje na układ nerwowy w ten sposób, że

ułatwia zmiany adaptacyjne organizmu do wysiłku, między innymi w układach

krążenia i oddechowym.

Wysiłek fizyczny aktywuje oś: hormon wzrostu (GH) - IGF-1-powoduje to wzrost stężenia IGF-1 w surowicy i jego wychwyt przez narządy docelowe, m.in. mięśnie i mózg, który jest większy w czasie wysiłku fizycznego niż w spoczynku

*Mechanizm działania IGF-1na OUN

-Hamowanie apoptozy (zaprogramowana śmierć komórki)

-Nasilenie syntezy białek zaangażowanych w proces neurogenezy.

-W mózgu IGF-1 oddziałuje na hipokamp, nasilając różnicowanie się lokalnych

komórek progenitorowych w dojrzałe neurony.

-Wysiłek fizyczny modyfikuje funkcje hipokampa u osobników zdrowych

oraz opóźnia ewentualny rozwój chorób degeneracyjnych w tym rejonie

OUN.

Poprzez wpływ na homeostazę wapniową IGF-1 działa na zależną od wapnia

syntezę dopaminy

Zwiększenie utylizacji glukozy przez neurony w wyniku nasilenia mechanizmów

transportujących glukozę do komórki oraz wzrostu aktywności enzymów

glikolitycznych.

-IGF-1 ma wpływ na pobudliwość neuronów poprzez modyfikowanie

funkcjonowania kanałów jonowych i w efekcie jego działania dochodzi do

poprawy funkcji synaps.

-IGF-1 nasila wykorzystanie tlenu przez neurony

2. Układ nerwowy w procesie treningu.

Ośrodkowy układ nerwowy:

-steruje skurczami mięśni szkieletowych, umożliwiając w ten sposób

realizację ruchów,

-Integruje czynność innych układów, dostosowując ich pracę do poziomu

realizowanego wysiłku fizycznego

Zwiększenie koordynacji ruchowo-mięśniowej

Trening->Częste powtarzanie tych samych czynności ->udoskonalenie techniki ruchów -> pamięć ruchowa -> zautomatyzowanie

-eliminowanie aktywności dodatkowych grup mięśniowych podczas ruchu.

-rozwijają precyzje, a rozwijana przez nie siła ściśle odpowiada wykonywanemu zadaniu.

Zwiększenie koordynacji ruchowo-mięśniowej powoduje zwiększenie współczynnika

pracy użytecznej.

Trening powoduje zwiększenie siły skurczu mięśni bo wzrost siły skurczu mięśni w pierwszym okresie zależy od układu nerwowego dopiero potem od przyrostu mięśni.

Zwiększają też liczbę aktywnych w skurczach jednostek ruchowych:

-wzrost częstotliwości wyładowań motoneuronów czynnych jednostek ruchowych

-zmiany w procesie rekrutacji jednostek ruchowych różnych typów do skurczu

-zwiększenia sprawności przekazywania informacji o wykonywanym ruchu poprzez pobudzenie receptorów w mięśniach, stawach i skórze.

---