CZY KONCEPCJA PLATOŃSKA TRWAŁA W ŚRED.?

-przekonanie wynikające z pitagorejskiej tradycji, że istota piekna tkwi w mierze i proporcji.Cenil sztukę oparta na tych wartościach, krytykowal zaś tę, która odwołuje się do zmysłowej i uczuciowej reakcji odbiorcy- wyższe piekno tkwiło wg. Niego w ideach a rzeczy duchowe i cielesne tylko przez podobieństwo do idei mogły mieć w pięknie udział- idea piękna doskonałego, choć istniejąca poza światem, była jednak wg. Platona dostepna umysłowi ludzkiemu i jako taka stanowiła miarę rzeczywistego piękna

-rozpoznawanie bytu jest przez poznanie, mamy egzempla a dla nich jest idea.Piękno materiału i idei znajdujemy przez nasladownictwo- natura naturans-mimetyczność idealizująca, teoria doboru-dąży się do zmaterializowania idei przez wybór czegoś najbardziej idealnego z tego co mamy w realnym świecie

2) natura naturata(kopiowanie z natury)

-Prokop z Cezarei-platonizm-człowiek nie jest miarą wszechrzeczy,może dążyć do poznawania, które jest niemożliwe, gdyż nie może wszystkiego ogarnąć. Duch jest przeciwstawny materii

-Bernard z Clarveaux dążenie do piękna duchowego, ogołocone budowle są piękne myślą. Dom bozy ma być piękny ale nie przez zmysłowość ale ducha.”Piękno wew. jest piekniejsze od wszelkiej ozdoby zew.”, było to zaczerpnięte z nauk Platona, który uważał, że idea piekna doskonałego istnieje poza światem. Architektura ma miec charakter uzytkowy i funkcjonalny(za demokrytem), kład nacisk na jej niematerialna doskonałość, szlachetność i wyborność proporcji( za platonem:istota piekna tkwi w mierze i proporcji).Piękno jest w niebie, ale mozemy go szukac na ziemi, jesli nie możemy go znależć to mamy piekno pokazać za pomocą symboli i znaków-zasada odpowiednopści

- Św. Augustyn Echa platonizmu- pogarda dla złudnej lub fałszywej funkcji obrazów nasladujacych rzeczywistość

-Mikołaj z Kuzy- w działaniu twórczym, umysłem kieruje idea piekna(platonizm)

-Dante Alighieri-sztuka naśladuje naturę-mimetyczność-platonizm

JAK STAROŻYTNI TRAKTOWALI MIMETYCZNOŚĆ?

Naśladownictwo(mimezis)1) natura naturans-mimetyczność idealizująca 2) natura naturata(kopiowanie z natury). W starożytności istniało pojęcie mimetyczności aby wyrazić stany emocjonalne

Sokrates-teoria doboru. Dążenie do zmaterializowania idei przez wybór czegoś najbardziej idealnego z tego co mamy w realnym świecie, żeby wyobrazić piękno trzeba naśladować przedstawiamy to, co się nam wydaje piękne albo czerpiemy piękno z różnych egzempli

Arystoteles- sposoby nasladowania 1.przedstawiać rzeczy takimi, jakimi są lub były 2.takimi za jakie uchodzą i jakimi zdają się być 3. takie, jakimi być powinny

Demokryt-mimezis-w naturze pająk tka sieć-tkactwo naśladuje pająka

-w budownictwie-naśladowanie natury np.mrówek

TEORIA DOBORU-SOKRATES

Dążenie do zmaterializowania idei przez wybór czegoś najbardziej idealnego z tego co mamy w realnym świecie, żeby wyobrazić piękno trzeba naśladować przedstawiamy to, co się nam wydaje piękne albo czerpiemy piękno z różnych egzempli. Ważnym zadaniem sztuki jest przedstawienie treści duchowych piękna wewnętrznego widocznego w ekspresji postaci

-Sokrates upatrywał też piękna we właściwym przystosowaniu przedmiotu do jego funkcji

-istnieje wg. niego piękno samo przez się (pulchrum) i piękno wynikajace z celowości przedmiotu (aktum

-trzeba zebrac wszystkie przypadki aby wyciągnąć wnioski. Interesuje go pojęcie ogólne.Sztuka jest cnotą.Trzeba badać definicję aby uzyskać wiedzę, a z pojęć ogólnych prawdę, a z przykładów pojęcia.

RÓŻNICA MIĘDZY PLATONEM A SOKRATESEM

Sokrates cenił w sztuce przekazanie piękna duchowego, wewnętrznego widocznego w ekspresji postaci.Platon zaś odwoływał się do koncepcji pitagorejskiej, piekno widział w proporcji i mierze, krytykowal sztukę odwołująca się do zmysłowej i uczuciowej reakcji odbiorcy

KNCEPCJA ROZWOJU

-w ramach sztuki juz u staroz.-na drodze stopniowego opanowania przez twórców środków technicznych służących do jak najlepszego imitowania natury. Koncepcja przemian sztuki rozwija się po lini falistej(wzloty i upadki)-świadomość że nie bierze się z nikąd, a rolę odgrywają twórcy i uczniowie.Tradycja z antyku;ciagłośc i wartość w dziele sztuki polega też na doświadczeniu(praktyce), teorii i talencie

WITRUWIUSZ

-10 ksiąg o arch, jako podręcznik dla artystów i fundatorów i teoretyków

-sztuke nalezy rozpatrywac komplamentarnie

-twórca powinien byc wyposarzony w talent i wiedze

-proporcja,miara jest b. istotna,albowiem obraz jest odbiciem tego co jest istotne

-ocenia inne style

PSEUDO LONGINUS „O górnosci”

-sztuka o metodzie

-próba zdefiniowania pojecia na zasadzie komplamentarnej, są regóły, musi byc rozumne zastosowanie

-cennil natchnienie

PROKOP Z CEZAREI

-traktat „ala” starożytny, nacisk na forme”O budowlach”

-wszystko musi byc w granicach umiaru

-kryteriapiękna-jasność,proporcje,harmonia,rytm,liczba,emanujaca pieknosc,jest to tzw. wnętrze duchowe, piękno wyrażone przy mistyce myśli i geometri, te proporcje wpływają na to, że ta budowla emanuje,splendor

-platonizm-człowiek nie jest miarą wszechrzeczy,może dążyć do poznawania, które jest niemożliwe, gdyż nie może wszystkiego ogarnąć. Duch jest przeciwstawny materi

-eksfragis=kościół

ŚW. AUGUSTYN

-Echa platonizmu- pogarda dla złudnej lub fałszywej funkcji obrazów nasladujacych rzeczywistość

-piękno,harmonia ,równość-koncepcja pitagorejska

-piękno sztuki-umiejetność uchwycenia zasad, ma charakter boski

-mimetyczność może być tylko znakiem

-artysta powinnien kierować się zasadami, dzieło sztuki jest odbiciem boskiej doskonalości

BERNARD Z CLIRVAUX

-zmysłowość powinna być na dalszym planie, ponieważ odwraca uwage od Boga(prowadzi do balbochwalstwa)

-Kryteria hirarchi dzieła sztuki *dzieło powinno pełnic funkcję służebną*inne dla różnych grup*

-piękno cielesne i piękno duchowe

-piekno jest integralnie zwiazane z rzeczą(jest przypisane rzeczy)-platonizm

-piekno cielesne oddzialowuje na wszystkie zmysły

-neguje niewierność naturze, fantazję

-sztuka powinna naśladowac świat wieczny, duchowy

WYTWÓRCZOŚĆ-MIKOŁAJ Z KUZY (NEGACJA MIMEZIS)

-nacisk na twórcza, organizujacą rolę sztuki powołujacej do istnienia rzeczy, których natura nie stworzyła

-przez sztuke człowiek wnosi swój twórczy wkład w rzeczywistość

-nie cenił mimetycznośći,

-twórczość artysty zaczyna się w trakcie obserwacji, przez twórcze widzenie form i proporcji, organizowane przez umysł

-darem umysłu ludzkiego jest umiejetność tworzenia fikcji, tego co naprawdę nie istnieje

- w działaniu twórczym, umysłem kieruje idea piekna(platonizm)

W JAKI SPOSÓB TOMASZ Z AKWINU OKREŚLAŁ ISTOTĘ PIĘKNA?

-dyskusja ze świetym hilarym”jaka jest istota boga?”( 3 byty jednostkowe)

-Tomasz uważa, że istota boska neguje to rozczepienie, stworzył 4 kryteria oceny bytu ziemskiego*istnieje bezwzglednie*kazdy byt możemy poznać*sposób działania*jaki wywiera wpływ na otaczajace byty

-sztuka ma naśladowac nature, ale nie „stworzona” lecz „tworząca-aktywną umiejetnoć twórczą natury

-PIEKNO JEST ILUMINACJA BOGA

-piękne-to co sie podoba gdy jest oglądane-zmysłowość, przyczyną piekna jest doskonałośc proporcji ,pełnia, blask, jakie piękne rzeczy posiadają

-umysl przez rzeczy stworzone dochodzi do poznania Boga i musi o Bogu rozważać w sposób, który znajduje w rzeczach stworzonych

-człowiek jest stworzona przez Boga, a On tworzy rzeczy piękne, dlatego człowiek może doznawać piękna

-celem sztuki jest poznanie, dąży do poznawania przez nasladowanie natury.W sztuce jest boski pierwiastek, bo celowość jest pierwiastkiem boskim

-wazniejszy jest wytwór niż twórca,artysta jest tylko środkiem(rzemieśnikiem)

SUGERIUSZ-OPAT Z SAINT DENIS

-mecenas sztuki,dokumentacja histori

-piękno-funkcjonalność,wartość materialna,nowy wyraz,orginalność

-całkowita akceptacja ducha sztuki-wewnętrzności-myślenie humanistyczne

DANTE ALIGIERI

-sakralizacja sztuki(sztuka to wnuka Boga)

-sztuka naśladuje naturę-mimetyczność-platonizm

-sztuka rozwija sie ewolucyjnie,dąży do doskonałości,mistrz-uczeń są prawidlowości

-sztuka jest nauka

AGNOLO DI TURA-Kronniki siennieńskie

-dzielo sztuki jest tylko pretekstem do opisania czegos

-w tekście znajduja się informacje gdzie mieszka artysta-faktografia

-obraz wnoszony do katedry staje sie znakiem,symbolem,jest odbiciem misterium,świadectwem boskiej emanacji

BOCCACIO

-imitacja natury jest największawartością, mimetyczność wynika z umysłu

-natura traktowana jako matka wszechmocy

-pięknotkwi w naturze,demiurgiem jest artysta

-odteligizowane podejście do sztuki,wymiar ziemski jest ważniejszy

LEONARDO DA VINCI

-sztuka ma pokazywać dynamikę przemian stanów, ma nas informować, przekazywac wiedzę,świat jest poznawalny przez sztukę

-dla niego najwazniejsze jest malarstwo, bo wymaga mniej pracy fizycznej(wyraźny nawrót do koncepcji antycznych-witruwiusza)

-malarstwo jest najmniej powtarzalne

-rola artysty-Pan i demiurg,

-malarstwo jest lepsze bo oddziałowuje bezpośrednio, jednorazowo, natychmiast

-podział sztuki na wolne i mechaniczne

VASARI-OJCEM HISTORII SZTUKI

Był architektem, malarzem, konserwatorem. 1-Zbierał dokumentację dzieł sztuki, jeździł do miejscowości w których żyli artyści, zaglądal do kronik miejskich, wypytywał współczesnych, prowadził kwerendy źródłowe, opisy.2- próbował prześledzić rozwój artystyczny danego artysty 3-on uważał żę sztuka zawsze się rozwija, uczeń przewyższa swojego mistrza 4-uważał, że zawsze po rozkwicie następuje upadek 5-uważany jest za ojca historii sztuki, ponieważ próbował ukazać dzieje sztuki a) biografie ułożone chronologicznie, są ze soba połączone, próbuje określić wydarzenia i następstwa tych wydarzeń b) chciał poznać powody pogarszania się stylu

6- jest to pierwsza historia sztuki, ale FAKTOGRAFICZNA

XVII WIEK

PIERRE MONIER-

„Historia sztuk związanych z rysunkiem”

-sztuka upada w okresie wędrówek ludów a potem znów się odradza ale tylko światły mecenat może prowadzić do odrodzenia się sztuki

-przyczyny złej maniery widzi w historii np. wojny

-odrzuca wszystko co nieproporcjonalne

-sztuka gocka-jest zła, bo nie ma regół, zasad,plecionki traktuje negatywnie, ale kilka rzeczy podoba mu sie np.witraże, bo cenił światło

-mimetyczność jest najważniejsza

-na sztukę patrzy się przez pryzmat współczesnej

-wprowadzil on refleksję chronologiczną i terytoroialną kultur np. mezopotamia,babilonia, grecja, egipt

-chcial pokazać ciągłość przemian

VICO

-jest historiozofę-w sposób filozoficzny chce określić myślenie

-sztuka jest narzędziem poznania w cyklach dziejowych cywilizacji(koncepcja arystelesowska)

-sztuka jest zbiorowym dziełem

-sztuka jest spontaniczna, działanie zmysłów, duszy, jest szczera, prawdziwa

-potem w epoce racjonalnej, te emocje chcą ująć w definicje, pojęcia. Potem sztuka jest filozoficzna, racjonalna, jest własnością całej społeczności

-sztuka jest ekspresyjna a nie mimetyczna

-sztuka jest symptomem rozwoju cywilizacji

-wielość kultur= wielość kryteriów

RÓZNICA MIĘDZY HEGLEM A VICO

-ich trójkąt filozificzny składa się z innych składników

-u Vico sztuka+poruszenie(refleksja)+filozofia

-u Hegel logika+religia= filozofia ducha

HEGEL -TRÓJKĄT FILOZOFICZNY

-uważał,że absolutu nie ma, absolut się staje, duch=Bóg realizuje się w historii

-odwrócił całą koncepcję filozoficzną kierujacą światem, wcześniej uwazano ,że istnieje coś stałego

-dzieła sztuki są symtomami ducha realizującego się w histori

-uważa, że duch ma charakter dynamiczny i dialektyczny i postępuje trójkami

-teza+antyteza= synteza, logika+filozofia przyrody= filozofia ducha

POZYTYWISTYCZNY DETERMINIZM

Hipolit Taine, V.le Duc, G. Semper-ona jest racjonalna,zakłada dominację materii nad wartościami semantycznymi, każdy artysta stara się w optymalny sposób wykorzystać materiał, funkcję, formę, treść dostosowuje do materiału.Środowisko geograficzne warunkuje sztukę człowieka.Rozwój techniki wpływa na sztuke.

Riegl krytykowal Sempera („ Styl w sztukach przedstawiających, 1878”, „ Praktiche estetic”dla którego funkcja, materiał ,technika determinowała dzieło.Artysta jest tak uwarunkowany materiałem, że zawsze znajdzie najłatwiejszą technikę by maxymalnie wykorzystac materiał.Riegl mówił, że dzieło nie musi być praktyczne, aby było piękne

Dla Riegla i Wolfflina świat sztuki stał się światem autonomicznym, rządzącymi się własnymi prawami,dającym sie poznać przez analizę tego, co dla niego znamienne tzn.formy artystycznej.

5. dzieło sztuki jest przedewszystkim fenomenem materialnym

RACJONALIZM XVIIIw

Kartezjusz-przez rozum możemy dojść do absolutnej prawdy

Spinoza-wiedza doskonali człowieka, my Boga możemy poznać intelektualnie

Leibniz- arystotelik, rzeczywistość składa się z wielu małych elementów, więc rzeczywistość trzeba poznać od tych małych elementów-monad 1) ukochanie szczegółu (w sztuce), a Vico zgłębia istotę rzeczy a nie szczegół

JAKIE RODZAJE ZNAWSTWA MOGĄ ISTNIEĆ?

Znastwo dla Ridchardsona należy do strefy intelektualnej,jest subiektywnym elementem, dla dzeltelmenów. Postawa znastwa wynika z pozytywistycznego racjonalizmu(determinizmu).Metody te były szalenie analityczne.Sztuka humanistyczna chciała się upodobnić do przyrodniczej, matmatycznej(chce uporzadkowania szczegóły)Materia dominuje nad duchem. Metoda znastwa XIX wieku stała się b. popularna. Edgar Wind” Krytyka znastwa”Znastwo staje się umiejętnością, rzemiosłem-znalezienie elementów charakterystycznych dla artysty lub niepowtarzalnych. Wind uważał, że znastwo może byc zagrożeniem dla histori sztuki,ponieważ ważniejszy staje się rysunek niż ekspresja, co może prowadzic do zagubienia wrazliwości na dzieło sztuki. Znawca musi być i estetykiem i filozofem, poniewaz musi urgamentować swoje sądy

WÓLFLLIN- SPOSÓB MYŚLENIA

Wolfflin szukał pojęć służących do niewerbalnego oglądowego opisywania dzieła sztuki.Uważał, że wartość dzieła sztuki, można mierzyć tylko elementami formalnymi(jest to koncepcja mech. psychologicznego), jakimi są rodzaje widzenia, a one zmieniają się w czasie(prawo zmienności)Interesowały go elementy oglądowe-forma zew. i wew.-poszukiwał źródeł stylu.Mówił ,że jest wielość i że jest to pojęcie względne)Świat wyrazów jest tak samo historyczny jak inne wydarzenia,czyli formy obrazowe są takim samym faktem , co jakieś wydarzenie,które buduje rzeczywistość. Odrzucił możliwość” upadku”sztuki, jest ona zawsze twórcza i zawsze jest elementem pozytywnym. Dzięki niemu pojawiło się mnogość kryteriów oceny dzieł sztuki. U niego jest Heglowska koncepcja, że duch histori realizuje się w dziełach sztuki w ich oglądowych formach.Abstrakcja tez wchodzi tu w role.Znastwo umożliwiało mu zwerbowanie pojęć, ale nie byl rzemieśnikiem. Wolfflin rozróżniał obraz dotykowy(blizszy naturze przedmiotu) oraz obraz wzrokowy(wrazeniowość, odchodzący od realnej formy).Wolffin i Riegl walczyli o to by wartości oglądowe były górą. On nas nauczył argumentacji patrzenia. Uwazal, że sztuka ma korzenie, źródło stylu artysty tkwi w nim samym ( uwarunkowania kulturowe, sposób widzenia otaczającego nas świata, w doznaniach, emocjach , wydarzeniach. Przekłamanie co do mimetyczności ,bo artysta ma już odczucie formy.To decyduje o dekoracyjności, bo kazdy artysta ma juz tą wiarę, odczucie formy,więc natura nie jest pierwsza

RIEGL-WOLA TWÓRCZA-KUNST WOLL

-zmienna od warunków i okoliczności, nie ma definicji tego pojęcia. Jest to pojęcie całościowe, dzieło sztuki jest efektem świadomej woli twórczej .Wola twórcza kształtuje formę, ma charakter teleologiczny(końcowy). W dziele sztuki wydobywa się cechy, które albo się eksponuje albo izoluje.Riegl pisze o woli twórczej, aby znaleść kryteria.Wola twórcza jest jego teorią wartości dzieła sztuki.Odbiorca niesie wolę twórczą, a artysta jest wypowiadaczem woli twórczej. Wola twórcza jest zawsze pozytywna, nawet jak dzieła nam się niepodobają i teleologiczna(material przezwyciężony przez wolę twórcza) . Wola twórczą kierują te same mechanizmy, jak w innych dziedzinach kultury, wola twórcza określa światopogląd.Dla Riegla wola twórcza przenika wszystko, każdą dziedzinę sztuki, umozliwia historii sztuki zajmowanie sie wszystkim, rodzaj idealizmu(nie zdaje sobie sprawy ,że istnieje sztuka elitarna, jest to refleksja heglizmu.Wola twórcza miała wyjaśnić wszystkie prawa rządzące rozwojem sztuki. .Riegl przeciwstawial się pozytywistycznemu determizmowi Sempera,pragnąc przeciwstawić przyczyny duchowe, psychologiczne materialistycznemu determizmowi.Materiał hamuje wole twórczą, ale wola twórcza jest w stanie pokonać materiał, uważał,żę w rozwoju sztuki jest postęp

1. Riegl w I fazie swego pisarstwa, kiedy mówił o duchowości-myślał o widzu, a nie o elem. duchowej ekspansji zawartej w dziele sztuki, przy demonstrowaniu metody opierającej się niemal wyłącznie na analizie formalnej. Po 1901 r. w pracy Riegla zmiana znaczenia”duchowości” dzieła sztuki-tematyka dzieła zaczyna być brana pod uwagę, ikonografia staje sie przedmiotem wnikliwej uwagi Riegla.Ważna jest zarówno interpretacja treści jak i formy.2- sformułował, kształtujące sie juz od pewnego czasu przekonanie o tym, iż pojęcie”upadku”sztuki występuje w historycznych rozważaniach od czasów starożytnych, powinno zniknąc z repertuaru pojęć historii sztuki.3. Riegl proklamował wielkość, równouprawnienie ideałów estetycznych 4 .Riegl przeciwstawial się pozytywistycznemu determizmowi Sempera.Jako podstawowe pojęcie Riegl wprowadził pojęcie woli twórczej, pragnąc przeciwstawić przyczyny duchowe, psychologiczne materialistycznemu determizmowi.Materiał hamuje wole twórczą, ale wola twórcza jest w stanie pokonać materiał, uważał,żę w rozwoju sztuki jest postęp.5. psychologiczno-genetyczne ujmowanie dzieła sztuki 6. dla Riegla dzieło sztuki jest fenomenem formalnym(forma, barwa, przestrzeń), on bada strukturę dzieła 7. samodążenie do mimetyczności jest dla Riegla ułudą, bo wszyscy podlegamy światopoglądowi w którym żyjemy 8. badał od szczegółu do ogółu 9. złote tło bizantyjskie było postępem, staje się wartością transcendentną(pojawia się przestrzeń)

WYMIEN ANTYFORMALISTÓW

W czasie kiedy działał Wolfflin i Riegl ,zajmowano sie ikonografią wątków tresciowych.

1)badacze symboliki ( neoplatońska koncepcja symboliki) Johan Gotfrid Herder, Johan von Gorres, Fridrich Creuzer. 2)We francji- Chateubriand, Alfons Napoleon Didron, Raul de Fleury.3)Ikonografia sztuki zachodnio europejskiej, koniec XIX-pocz. XX do lat 30, kompedia i słowniki ikonografii-Piper(mitologia sztuki chrześcijańskiej),Male, Sauer, Kunstle, Braun 4) Panofski

KONCEPCJA CIĄGŁEGO ROZWOJU

Wg. Wolfflina linearyzm potem malarskośc, potem linearna malarskość

-wg.Hegla teza+antyteza=synteza,która jest z kolei tezą

WOLFFLIN-RIEGL

Dla Riegla i Wolfflina świat sztuki stał się światem autonomicznym, rządzącymi się własnymi prawami,dającym sie poznać przez analizę tego, co dla niego znamienne tzn.formy artystycznej.

5. dzieło sztuki jest przedewszystkim fenomenem materialnym

Budują system pojęć

Tak jak u Wolfflina „upadek” ma wydzwię twótczy, pozytywny

Dzięki Wolfflinowi pojawiło się mnogość kryteriów oceny dzieł sztuki. U niego jest Heglowska koncepcja, że duch histori realizuje się w dziełach sztuki w ich oglądowych formach. Przekłamanie co do mimetyczności ,bo artysta ma już odczucie formy. Wolffin i Riegl walczyli o to by wartości oglądowe były górą. On nas nauczył argumentacji patrzenia

GOLDSCHMIDT

-„Rozbicie formy w rozwoju historii sztuki”

-historia sztuki(za Heglem) jako realizująca sie w historii

-dzieło sztuki będzie jednym z elementów z całego ciągu

-każde zjawisko jest pozytywne, nie ma złej formy

-historia sztuki bez dzieł i nazwisk

-domaga sie zauwazenia zmienności widzenia

-każda przemiana jest pozytywna bo prowadzi do wytworzenia sie stylu i oczyszczenia

-historia sztuki ma taka samą wartośc co historia

-w umysłach badaczy i znawców sztuki, zwraca sie uwage na walory artystyczne i estetyczne, zadaniem histori sztuki będzie analiza wartości wizualnych dzieła sztuki

RICHARDSON

-„Esej o sztuce krytyki”

-analiza dzieła prowadzi do badania

-drobiazgowa analiza ma nauczyć argumentacji

-muszą istnieć kryteria analizy, które dobiera się do typu dzieła

-wiedza wypływa z samych dzieł, bo każdy artysta ma chwyty

-rodzi się pojęcie powstawania nowej dyscypliny

-znastwo należy do strefy intelektualnej,jest subiektywnym elementem, dla dzeltelmenów

DLACZEGO OD VICO MAMY NOWE POJĘCIE KULTURY?

Sztuka jest zbiorowym dziełem, zbiorowość jest jednostka nadrzedną.Wszystkie elementy kultury są efektem zbiorowego działania ludzkości.Musi istnieć język rozumowy, wspólny wszystkim narodom, który by jednolicie ujmował istotę rzeczy. Sztuka dla niego powinna być ekspresyjna a nie mimetyczna.nie ma stałych regół (nieokreślony charakter ludzkiego umysłu sprawia, że człowiek, gdy pogrąża się w niewiedzy, uważa siebie za regółę wszechświata). Sztuka informuje nas o kulturze, osadzona jest w kontekstach. Jej rozwój wiedzie od wyobrażeń do intelektuNie musimy pisać o artyście, tylko o samej sztuce, bo ona jest najwazniejsza

3 RODZAJE LITERATURY O SZTUCE

-historiografia naukowa

-typ piśmiennictwa o sztuce(krytyka artystyczna, powstają szkoły sztuki le Brun-szkoła malarstwa w Paryżu)

-estetyka naukowa o dawnych wrażeniach, strukturze estetycznej dzieła sztuki

-w XVII wieku traktaty o sztuce, PIERRE MONIER-

„Histoeia sztuk związanych z rysunkiem”, RICHARDSON

„Esej o sztuce krytyki

NIEMCY 50 I 60 LATE XVIII-OJCOWIE NAUKOWEJ HISTORII SZTUKI

Lessing, Christ, Winckelmann

-uniwersytet w Lipsku, Johan Fridlich Christ zajmował się inskrypcjami, monetami

-Wilkelmann”Historia Sztuki Dawnej”1764, w której zaprezentował dzieje sztuki, nie po przez artystę, ale zmiane smaku artystycznego, sztuka jest po przez dzieła a nie po przez artystów. U niego istnieje związek między wszystkimi epokami, tzw.pas transmisyjny

JOHAM HERDER

-sztuka to wyraz ekspresji społecznej

CARL FRIDRICH RUMOR

-wykorzystywał metodykę źródeł pisanych

-wykorzystal metodę historyczna

FRANC KUGLER

-„Podręcznik hoistorii malarstwa i sztuki”,rozwija sie świadomość że istnieje sztuka

LATA 30 XIX wieku

-po raz pierwszy historia sztuki na uniwersytecie w Getyndze, w latach 40-tych w Berlinie, w latach 70-tych we Wiedniu, w polsce w 1886 na uni. Jagielońskim

6

---