10. Animacja społeczna wg Mendel i Żebrowskiego

Jak pisze J. Żebrowski zagadnienia animacji społeczno-wychowawczej i kulturalnej

zajmują ostatnio coraz więcej miejsca w literaturze pedagogiczno-socjologicznej wielu

krajów. Rośnie zapotrzebowanie na usługi kulturalno-oświatowe i pedagogiczne dla ludzi

w różnym wieku.

J. Żebrowski, omawiając problemy animacji społeczno-kulturalnej, odwołując się m.in. do doświadczeń francuskich podkreślając, że wkracza ona w wiele dziedzin życia społecznego, kulturalnego, ekonomicznego, sportowego stanowi nową koncepcję upowszechniania edukacji i kultury. Autor pokazuje drogi kształtowania się zawodu animatora w kontekście badań pedagogicznych prowadzonych wśród pracowników kultury w Polsce.

Animacja, jak pisze J. Żebrowski, jest ruchem bardzo zróżnicowanym i żywiołowym.

Wkracza w wiele dziedzin życia społecznego, kulturalnego, ekonomicznego, pedagogicznego,

sportowego. Animacja społeczno-kulturalna służy realizacji potrzeb ekspresji, wyboru działań i wartości.

Według J. Żebrowskiego animacja utożsamiana z rozrywką, zabawianiem, nie miała

dostępu do szkoły. Nauczyciele odsuwali ją na teren aktywności pozaszkolnej-do klubów

oraz ognisk młodzieżowych. Tymczasem pojęcie animacji coraz mocniej zaczyna wkraczać

w szkolne środowisko, pojawiając się obok tak podstawowych pojęć jak kształcenie i

wychowanie.

Animacja stanowi otwarcie na życie, a dla dziecka jednocześnie okazję odkrywania

( poznawania ) świata i odkrywania siebie.

Słusznie stwierdza J. Żebrowski, że dzisiejszej szkole potrzebny jest ,,nauczyciel-

-animator”, który pomaga uczniom w zdobywaniu wiedzy i realizuje pomyślnie hasło

stymulowania osobowości dziecka, wykorzystując jego przeżycia i różnego rodzaju

doświadczenia. Taki animator powinien umiejętnie włączać do praktyki idee nowego

wychowania i być przewodnikiem w życiu i świecie sztuki.

Według opracowań J. Żebrowskiego animacja spełnia pięć zasadniczych funkcji:

adaptacyjną, informacyjną, integracyjną, komunikacyjną i ułatwiającą przystosowanie,

porozumienie i aktywny udział w życiu społecznym.

Funkcja adaptacyjna związana jest z potrzebą rozbudzania samokształcenia, odkrywania

możliwości jego realizacji przez różne środki przekazu. Łączy się z funkcją informacyjną,

której celem jest przekazywanie i wyjaśnianie zjawisk oraz stymulowanie potrzeby informacji

w środowisku społecznym i wskazanie na źródła, z których zainteresowani mogą korzystać.

Funkcja komunikacyjna zakłada nasycenie stosunków łączących ludzi między sobą oraz

jednostki wobec określonych dzieł i ich twórców.

Animacja odgrywa rolę czynnika ułatwiającego komunikację społeczną, środka

redukującego konflikty. Pozwala na przystosowanie jednostek i grup do zmian typu

ekonomicznego, technicznego, kulturalnego. Polepsza klimat społeczny i pozwala na

zaspokojenie aspiracji jednostek i grup w ramach dość znormalizowanych.

Animacja społeczno-wychowawcza zmierza do stworzenia i rozwinięcia działań

wychowawczych i kulturalnych, mających na względzie edukację ciągłą, ułatwiającą ogólny

rozwój człowieka. Obejmuje młodzież i dorosłych, spełniając funkcję stałego wychowania i

odnowy społecznej.

---