PODSTAWOWE ZASADY EDYTORSKIE
OBOWIAZUJĄCE PRZY PISANIU PRAC DYPLOMOWYCH
ZALECENIA OGÓLNE
Po stronie tytułowej, karcie tematycznej i spisie treści (z numerami stron) należy zamieścić (na jednej stronie) streszczenia pracy w językach polskim i angielskim.
Treść należy podzielić na rozdziały zawierające kolejno:
- wprowadzenie,
- studia literaturowe,
- badania własne,
- interpretacja wyników badań i koncepcje zmian,
- wnioski.
Pracę kończą spisy: źródeł literaturowych, rysunków, tabel (z numerami stron) i ewentualne załączniki.
W pracy należy używać terminologii ogólnie przyjętej w literaturze przedmiotu; unikać żargonu technicznego i branżowego.
Nie rozpoczynać zdań od skrótów, liczb pisanych cyframi, znaków §, % oraz słów: natomiast, ponieważ itp. Zachować dbałość o poprawność językową i gramatyczną.
Stosować wielkości fizyczne i ich jednostki zgodnie z SI (System International).
Unikać stosowania przypisów w stopkach strony (jedynie wyjątkowe uwagi lub komentarze).
WIELKOŚĆ I RODZAJ CZCIONKI
Tekst należy pisać czcionką Times New Roman (TNR)12 p., ewentualnie Arial.
Tytuły głównych rozdziałów pisać DUŻYMI LITERAMI czcionką 14 p. pogrubioną (Bold).
Tytuły podrozdziałów I rzędu (np. 1.1.; 1.2.) pisać Jak w zdaniu, czcionką 14 p., bold.
Tytuły podrozdziałów II rzędu (np. 1.1.1.; 3.2.5.) pisać Jak w zdaniu, czcionką 14 p., normalną.
Tytuły podrozdziałów III rzędu (np. 2.2.3.4.; 4.5.6.7.) pisać Jak w zdaniu, czcionką 12 p., normalną.
Kursywę (italiki) używać tylko w szczególnych przypadkach, np. do wyróżnienia określonego wyrazu (w jęz. obcym), zwrotu, definicji.
Podpisy pod rysunkami oraz tytuły tabel można wyróżnić inną czcionką, np.
TNR 11 p. bold: Rys. 5. Wpływ przepływu na wypływ [13, s. 31] i wyśrodkować.
Unikać pozostawiania na końcu wiersza „samotnych” liter: a; i; u; w; z; zwłaszcza dużych (stosować tzw. spację łączącą: Ctrl + Shift + Spacja).
UKŁAD TEKSTU
Marginesy na stronie: lewy - 30 mm; pozostałe - 25 mm.
Wcięcie akapitowe - 5 mm.
Odstęp między wierszami (interlinia) - 1,5. W tabelach i długich wyliczeniach od nowych wierszy lepiej stosować interlinię równą 1,0.
Tekst powinien być wyjustowany (wyrównany do lewej i prawej strony).
Tekst w kolumnach tabel i wyliczeniach najlepiej wyrównać tylko do lewej strony.
Między tekstem rozdziału (podrozdziału) a tytułem pozostawić jeden wiersz pusty.
Stosować nie więcej niż 4-rzędowy podział tekstu na rozdziały i podrozdziały, np.:
rozdziały: 1; 2; 3; …
podrozdziały I rzędu: 1.1.; 1.2.; 4.7; …
podrozdziały II rzędu: 1.11.; 1.2.2.; 4.7.2; …
podrozdziały III rzędu: 1.1.1.1.; 1.2.3.4.; 4.7.1.3; …
dalszy podział można stosować przez tzw. tytuliki nienumerowane.
ZNAKI INTERPUNKCYJNE
Przed kropką, przecinkiem, średnikiem, dwukropkiem oraz między nawiasami lub cudzysłowami a „zamkniętym” w nich słowem (słowami) nie ma spacji (odstępu).
Odstępy są po tych znakach.
Po tytułach rozdziałów, podrozdziałów, rysunków i tabel nie stawiać kropki.
Zdania złożone oddzielać przecinkami lub średnikami (np. przecinek stawiać PRZED że, ponieważ, którego, natomiast, bowiem - a nie ZA tymi słowami).
Należy odróżniać dywiz (-) od myślnika (-). Dywiz służy do dzielenia wyrazów lub do oddzielania wyrazów „zrośniętych” (np. analiza przyczynowo-skutkowa; biało-czerwony); natomiast myślnik służy do połączenia dwóch wyrazów w jedno pojęcie (np. system człowiek - maszyna) lub do zaakcentowania części zdania złożonego
(np. To zjawisko - według opinii niektórych badaczy - jest mało prawdopodobne).
MATERIAŁY ILUSTRACYJNE I WZORY MATEMATYCZNE
Materiały ilustracyjne są to rysunki, wykresy, schematy, szkice, algorytmy, fotografie. Wszystkie powyższe rodzaje materiałów ilustracyjnych można nazwać rysunkami.
Wszystkie rysunki i tabele powinny być numerowane w sposób ciągły w całym tekście (Rys. 1.; Rys. 2.; Rys. 3.; Tab. 1.; Tab. 2.; Tab. 3.) oraz opisane: podpisy powinny być umieszczone POD rysunkami, a tytuły tabel powinny być umieszczone NAD tabelami.
Jeśli rysunek lub tabela jest przekopiowana ze źródła literaturowego, to koniecznie należy przywołać źródło wraz z podaniem strony, na której znajduje się oryginał
(np. Rys. 12. Zawór odcinający kulowy [9, s. 34]).
Jeśli materiałem ilustracyjnym jest fotografia wykonana przez autora pracy dyplomowej, to należy ten fakt zaznaczyć, np. Rys. 5. Hala produkcyjna (fot. własna). Jeśli rysunek przedstawia materiał samodzielnie opracowany przez autora pracy dyplomowej (wykresy, schematy opracowane na podstawie wyników własnych badań), to należy to zaznaczyć w podpisie pod rysunkiem jako: (opracowanie własne). To samo dotyczy tabel.
„Opracowaniem własnym” nie jest zmiana postaci graficznej rysunku lub tabeli innego autora.
Rysunki i tabele powinny mieć jednolity styl graficzny.
Wzory matematyczne pod względem merytorycznym powinny stanowić część tekstu, lecz powinny być napisane w odrębnym wierszu, wyśrodkowane, zaopatrzone z prawej strony w kolejny numer w nawiasie okrągłym, np.:
E = m · c2 (4)
ŹRÓDŁA LITERATUROWE
Należy sporządzić jeden spis źródeł literaturowych dla całej pracy, bez podziału na monografie, artykuły i inne formy wydawnicze. Można wyróżnić strony internetowe.
Kolejność pozycji bibliograficznych powinna być alfabetyczna, wg nazwisk autorów, a w przypadku prac zbiorowych wielu autorów, katalogów itp. - wg tytułów.
Powoływanie się w tekście na źródło literaturowe powinno mieć następującą postać: na końcu zdania [6, s. 13]. Jeżeli jest to myśl omawiana przez wielu autorów, to podaje się źródła we wspólnym nawiasie kwadratowym [3; 5; 6; 12].
Nawias kwadratowy oznacza przywołanie źrodła i kończy zdanie [14, s. 15]. Może też być użyty w środku zdania, zwłaszcza przy cytowanych wyliczeniach [10, s.10]:
Zasadą jest podawanie w spisie literatury pełnych danych bibliograficznych: nazwisko i inicjał imienia autora, tytuł dzieła, miejsce wydania, nazwa wydawnictwa, rok wydania. W przypadku artykułów z czasopism, po tytule artykułu podaje się nazwę czasopisma, numer i rok wydania (czasem też strony).
W przypadku stron internetowych należy podać pełny adres i datę pobrania informacji.
Opracowanie: Edwin Tytyk, kwiecień 2009
2