Systemy partyjne wybranych państw
Systemy dwupartyjne:
USA.: realne znaczenie posiadają wyłącznie dwie partie centrolewicowa Partia Demokratyczne (Democratic Party) i centroprawicowa Partia Republikańska (Republican Party). Ponadto istnieje wiele różnego rodzaju ugrupowań z reguły o charakterze efemerydalnym. Pewne znaczenie, o czym świadczy kilkuprocentowe poparcie w wyborach federalnych posiadają dwa stronnictwa Partia Reform (Reform Party), założona przez Ross'a Perota oraz Zieloni (Green Party of the United States), których kandydat Ralf Nader zajął 3 miejsce w wyborach prezydenckich w roku 2000.
Systemy partii dominującej
Paragwaj: od wielu lat rządy sprawuje konserwatywna Partia Colorado, czyli Narodowe Zrzeszenie Republikańskie (Asociacion Nacional Republicana), opozycja, która przed wyborami w 2003 uległa rozbiciu, tworzona jest przez: najstarszą partię opozycyjną Autentycznie Radykalną Partię Liberalną (Partido Liberal Radical Autentico) o profilu liberalnym, populistów z Ruchu Ukochana Ojczyzna (Movimiento Patria Querida), konserwatywną Narodową Unię Etycznych Obywateli (Union Nacional de Ciudadenos Eticos) oraz Partię Solidarny Kraj (Partido Pais Solidario). Przed wyborami w roku 2007 wszystkie partie opozycyjne, w tym również małe ugrupowania lokalne zjednoczyły się tworząc koalicję Porozumienie Narodowe (La Concertacion Nacional), która to koalicja zamierza przełamać sześćdziesięcioletnią (trwającą od 1947 roku) dominację Partii Colorado.
Japonia: od końca II Wojny Światowej z niewielką przerwą w połowie lat 90 ubiegłego wieku władzę sprawuje Partia Liberalno-Demokratyczne. (Jiyu Minshu-to), mająca charakter centroprawicowy. Wraz z nią koalicją rządową tworzy Partia na rzecz Uczciwych Rządów (Komei-to). Do największych partii opozycyjnych należą: liberalna Partia Demokratyczne (Minshu-to), utworzona przez secesjonistów z PLD, która w ostatnich wyborach w 2005 roku uzyskała o 7 punktów procentowych mniej głosów niż PLD, Partia Socjaldemokratyczna (Shakai Minshu-to), Komunistyczna Partia Japonii (Nihon Kyosan-to), Nowa Partia Ludowa (Kokumin Shin-to) oraz Nowa Partia Japonii (Shin-to Nippon).
Systemy dwublokowe:
Włochy: obecnie główna rolę we włoskim systemie politycznym odgrywają dwie koalicje partii politycznych: opozycyjny Dom Wolności (Casa delle Libertŕ) o charakterze prawicowym i centrolewicowe L'Unione - Drzewo Oliwne (Ulivo). Największymi partiami wchodzącymi w skład Domu Wolności są Naprzód Włochy (Forza Italia) premiera Silvio Berlusconiego, będąca typową partią władzy, bez wyraźnych odniesień ideowych oraz postfaszystowski Sojusz Narodowy (Alleanza Nazionale). Ponadto w skład tego bloku wchodzą jeszcze: regionalistyczna Liga Północna (Lega Nord), Unia Chrześcijańskich i Centrowych Demokratów (Unione dei Democratici Cristiani e dei Democratici di Centro), Nowa Partia Socjalistów Włoskich (Nuovo Partito Socialista Italiano) i faszystowska Socjalna Alternatywa (Alternativa Socjale). Trzon L'Unione tworzy Drzewo Oliwne składające się z: Lewicowych Demokratów (Democratici di Sinistra), o programie socjaldemokratycznym, koalicja Margerita (La Margherita) w skład której wchodzą ugrupowania centrowe, czyli chadecka Włoska Partia Ludowa (Partito Popolare Italiano), liberalni Demokraci (Democratici), centryści z Ruchu Włoskiego, ugrupowania byłego premiera Diniego (Rinnovamento Italiano (Lista Dini)) oraz Unia Demokratyczna dla Europy (Unione Democratici per l'Europa). Trzeci człon Drzewa Oliwnego to lewicowo-liberalny Europejski Ruch Republikański (Movimento Repubblicani Europei). Ponadto w skład L'Unione wchodzą również Partia Komunistów Włoskich (Partito dei Comunisti Italiani), Odrodzenie Komunistyczne (Rifondazione Comunista), sojusz socjalistów i radykałów Róża w Pięści (Rosa nel Puno), antykorupcyjny ruch słynnego sędziego di Pietro Włochy dla Wartości (Italia dei Valori), Federacja Zielonych (Federazione dei Verdi), chadecy z Ludowcy-UDEUR (Popolari-UDEUR) oraz Ludowa Partia Południowego Tyrolu (Sudtiroler Volkspartei). Partie nie wchodzące w skład obu bloków mają znaczenie mniej niż marginalne.
Francja: we współczesnej Francji można, mówić o systemie dwublokowym. Co prawda bloki te nie mają charakteru zwartego jak w Chile czy we Włoszech, jednakże większościowa ordynacja wyborcza wymusza ich powstanie. Pierwszy blok, tzw. demokratyczna prawica, to przede wszystkim Unia na rzecz Ruchu Ludowego (Union pour un Mouvement Populaire): utworzona przez Zgromadzenie na rzecz Republiki (Rassemblement pour la République) oraz Liberalnych Demokratów (Démocratie Libérale), a ponadto Unia na rzecz Demokracji Francuskiej (Union pour la Dèmocratie Française), Zgromadzenie na rzecz Francji (Rassemblement pour la France) i Ruch na rzecz Francji (Mouvement pour la France). Drugi blok - pluralistyczna lewica - to: Partia Socjalistyczna (Parti Socialiste), Francuska Partia Komunistyczna (Parti Communiste Français), Zieloni (Les Verts), Lewicowa Partia Radykalna (Parti Radical de Gauche). Ugrupowania działające poza blokami praktyczne nie mają szans na zdobycie mandatu. Najsilniejszym z nich jest Front Narodowy (Front National), a ponadto pewnym poziomem poparcia cieszą się partie skrajnej lewicy jak Rewolucyjna Liga Komunistyczna (Ligue Communiste Révolutionnaire), Walka Robotnicza (Lutte Ouvrière), Biegun Republikański (Pôle Républicain) oraz ugrupowanie antyekologiczne Myślistwo-Wędkarstwo-Natura-Tradycja (Chasse, Pêche, Nature, Traditions).
Systemy trójpartyjne (trójblokowe):
Wielka Brytania: zdecydowanie największą rolę w polityce brytyjskiej odgrywają trzy partie polityczne, choć trzecia dopiero wchodzi, a właściwie powraca na scenę polityczną. Od 1997 roku partią rządzącą jest socjaldemokratyczna Partia Pracy (Labour Party). W opozycji do niej są: Partia Konserwatywna (Conservative Party) i socjalliberalni Liberalni Demokraci (Liberal Democrats). Nie można też nie dostrzegać partii szkockich, północnoirlandzkich i walijskich, które mają swoich nielicznych przedstawicieli w parlamencie. Są to: Szkocka Partia Narodowa (Scottish National Party), Partia Walii (Plaid Cymru/Party of Wales), Partia Ulsterskich Unionistów (Ulster Unionist Party), Demokratyczna Partia Unionistów (Democratic Unionist Party), My Sami (Sinn Fein) i północnoirlandzka Socjaldemokratyczna Partia Pracy (Social Democratic and Labour Party). Najsilniejsza z pozostałych partii brytyjskich - antyeuropejska Niezależna Partia Zjednoczonego Królestwa (United Kingdom Independence Party) zyskuje w dalszym ciągu marginalne poparcie społeczne na poziomie niewiele ponad 2 % głosów (2005), choć odniosła spektakularny sukces w rok wcześniejszych wyborach parlamentarnych, kiedy to uzyskała poparcie 16,8 % wszystkich głosujących.
Systemy wielopartyjne ustabilizowane
Austria: w kraju tym występuje dość stabilny system polityczny, choć nieco zmodyfikowany w wyniku wyborów w 2006 roku. Dwie najsilniejsze partie polityczne to dotychczas rządząca Austriacka Partia Ludowa (Österreichische Volkspartei) i zwycięzcy ostatnich wyborów - Socjaldemokratyczna Partia Austrii (Sozialdemokratische Partei Österreichs). Dwa mniejsze ugrupowania parlamentarne to Zieloni (Die Grünen) i skrajnie prawicowa Austriacka Partia Wolności (Freiheitliche Partei Österreichs), która tylko pod koniec XX wieku osiągnęła znaczny, jednorazowy wzrost poparcia, stając się chwilowo druga siłą polityczną w kraju. Obecnie z tej ostatniej wyłoniło się nowe ugrupowanie Sojusz na rzecz Przyszłości Austrii (Bündnis Zukunft Österreich), który również uzyskał kilka mandatów w parlamencie. Pozostałe ugrupowanie nie mają w praktyce żadnego znaczenia, choć dwa z nich: Dla Demokracji, Kontroli i Sprawiedliwości (Für Demokratie, Kontrolle, Gerechtigkeit) oraz Austriacka Partia Komunistyczna (Kommunistische Partei Österreichs) przekroczyły 1 % poparcia.