Teoria wychowania estetycznego.

03.03.2013 r.

Słowo kluczowe: Sztuka (wyraz, termin, pojęcie)

Zaliczenie: coś na kształt kolokwium.

Sztuka

Zdaniem starożytnych greków – umiejętność wykonywania pewnych rzeczy wedle reguł, tak, by spełniały one swoje funkcje nie tylko dla artysty, ale też i dla innych mieszkańców Grecji.

Człowiek -> produkt -> człowiek

Artysta -> dzieło -> odbiorca

Zgodnie z tym również stolarz był artystą, który produkuje swe dzieło (stołek) wedle reguł tak, by służyła innym do siedzenia.

Sztuka = sztuka + rzemiosło

Sztuka sama w sobie nie jest użyteczna.

Podstawowa wartość = użyteczność, dopiero w drugim rzędzie jest estetyka

Grecy ujawnili pewną prawdę, zamkniętą w 3 elementach:

- potrzebujemy zarówno artysty

- potrzebujemy dzieła

- potrzebujemy odbiorcy

by powstała sztuka.

Artysta wkada w dzieło „swą duszę” by odbiorca mógł odbierać uczucia, jakie w nim dane dzieło wzbudza.

Próba wyeliminowania artysty przez zastosowanie przypadku (np. pokazanie pękniętej przez przypadek szyby czy pisuaru).

Artystą może być każdy, kto

Konceptualiści założyli, że każdy, kto myśli może być artystą, bo myśli też są zamysłem. Ale przecież drugi człowiek nie może przecież zobaczyć dzieła tego „artysty”.

Sztuka dla dziecka jest środkiem wyrazu. Opisuje za pomocą to co myśli, co czuje. Jest ona progresywna – rozwojowa. Zmienia się z jej rozwojem. Można podzielić tą sztukę na fazy, no. fazę bazgrołów. Sztuka dziecka jest naturalna, bo zgodna z jej rozwojem, jest autentyczna, bo nie splamiona konwenansami. Sztuka dziecka jest spontaniczna, podejmowana z wewnętrznej potrzeby. Po pracach dziecka można sprawdzić, czy jego rozwój emocjonalny przebiega prawidłowo, czy nieprawidłowo. Należy mieć przy takim badaniu obraz kilku dzieł dziecka, tworzonych na przestrzeni pewnego czasu. Dzieło dziecka jest wyrazem jego inteligencji.

Gdy przez pewien czas, będąc w danej fazie, nie zmienia się paleta kształtów przy rysowaniu, dźwięków przy śpiewaniu, można stwierdzić pewne zaburzenia, ale może być to też efekt egzaltowania się dziecka danym tematem. Może to być przełożenie stanu zdrowia, fizycznego na obraz.

Na początku dziecko rysuje samego człowieka, dopiero z czasem dochodzą do nich inni ludzie, a potem i akcesoria, czy nawet zawody. Wiąże się to z rozwojem społecznym dziecka i jego wzrastaniem w świat zewnętrzny. Jeśli ludzie, przedmioty pojawiają się w nieporządku na rysunku, bez logiki, dziecka, można by też powiedzieć, że dziecko ma problemy, lecz trzeba pamiętać że możemy niezrozumień pewnej logiki, którą może przedstawiać dziecko.

Sztuka pełni funkcje poznawcze. Stanowi dla nas źródło wiedzy o postaciach, zjawiskach, przeobrażeniach kulturowych, prądach i gustach.

Pełni też funkcje kształcące, to znaczy, że kształci pewne umiejętności, dyspozycje takie jak postrzeganie, pamięć, myślenie, uwaga :*

Sztuka pełni funkcje moralne. Konstruowanie pewnej postawy moralnej, prawidłowości moralnej.

Funkcja afirmacyjna sztuki, jako wartości, która nas pogłębia, ulepsza, bogaci, podnosi jakość własnego życia. W ten sposób kreuje nas.

Funkcja terapeutyczna – arteterapia.

Wychowawcza funkcja sztuki inicjowana jest przez samo dzieło. Ulokowana jest na bazie treści wartości artystycznych i wartości estetycznych.

Zanik wrażliwości na prawdziwą sztukę.