Funkcją układu ruchu jest wspieranie ciała w celu utrzymania postawy ,nadanie możliwości poruszania się, oddychania, procesu żucia.

Plan badania układu ruchu

1. Ocena postawy stojącej , w swobodnym ruchu i leżącej

2. Mięśnie- oglądanie, omacywanie, opukiwanie( gdy jest to konieczne)

3. Kościec – oglądanie , omacywanie , opukiwanie , zwracamy uwagę na linię kręgosłupa i proporcje ciała , bierną ruchomość kręgosłupa i stawów .

4. Stawy – oglądanie , omacywanie (ocena ciepłoty i wrażliwości , ruchy bierne) .

5. Ścięgna

6. Badanie racic ,szpary międzyracicznej, kopyt, koronki , pazurów

Zmiany w układzie ruchu to :

• Zapalenia

• Zwyrodnienia

• Rozrosty (nowotwory, rozrosty genetycznie uwarunkowane)

Ocena postawy

Postawa:

• Stojąca – w spoczynku i w ruchu

• Leżąca – prawidłowa i nieprawidłowa

• Siedząca – psy i koty

Rodzaje postaw

• prawidłowa

• nieprawidłowa

- ulgowa (np. ochwat – koń stoi na piętkach)

- wymuszona (np. tężec – postawa konia na biegunach )

Zaleganie - dłuższe leżenie i trudności ze wstawaniem: może być zaleganie przed i poporodowe, przy mioglobinurii u koni , złamaniu miednicy , zapaleniu szpiku ,zapaleniu stawów , odklejeniu się nasady przy główce kości udowej (epiphysiolysis), osteomalacja krzywica , osteoporoza.)

• Na zmianę postawy wpływają zmiany w kościach , mięśniach , stawach a także w innych układach i narządach

Rodzaje zaburzeń

Stany zapalne:

• Mięśni- myositis

• Kości – osteitis

• Stawów - arthritis

• Kości i szpiku – osteomyelitis

Zmiany niezapalne (wsteczne- najczęściej zwyrodnieniowe)

• mięśni - myopathia

• kości – ostopathia

• stawów – arthropathia

• zwyrodnienia mięśni – myodegeneratio

• zwyrodnienia kości - ostodystrophia

• zmiany rozrostowe kości (psy, konie) acropachia (zgrubienie kości długich)

Zmiany w ruchu:

• chód koguci tzw. tupiący, występuje w szpacie u koni (arthrosis chronica ostodeformans ): koń opiera chorą kończynę na szczycie kopyta – kulawizna z oparcia.

• chód sztywny- bolesność mięśni , ścięgien, stawów , występuje np. przy chorobie wyścigowej koni( mikrotendinitis), wągrzycy, krzywicy , osteomalacji , tężcu , porażeniu spastycznym u buhajów , ochwacie .

• kulawizny – bolesne schorzenia narządów ruchu (np. zapalenie wielostawowe)

Mięśnie

Oglądanie

• objętość (poprzez porównanie mięśni jednoimiennych – lokalizacja zmian),

• kontury mięśni

Omacywanie

• ciepłota

• wrażliwość

• konsystencja

• stan napięcia (związany z ukł. nerwowym )

• przesuwalność skóry nad mięśniami

Opukiwanie

– gdy jest do tego wskazanie

Objętość

• prawidłowa

• nieprawidłowa

- zanik mięśni (jednego lub kilku ) z nieczynności (atrophia ex inactivitate) lub niedożywienia, ucisku

- przerost mięśni – hypertrophia

Stan napięcia

– zmiany :hypertonia , hypotonia, atonia

• Skurcz tężcowy (toniczny)- wzmożony stan napięcia mięśni np. występuje przy tężcu (długotrwający) .

• Skurcz kloniczny- przerywany, okresowy, dotyczy określonych mięśni (wzrost napięcia)

• Konwulsje – skurcz kloniczny wszystkich mięśni np. występuje przy zatruciu strychniną

• Drżenie pęczkowe lub włókienkowe mięśni np. w 1 stadium gorączki, zmęczeniu mięśni , spadku poziomu glukozy

• Mięśnie twarde jak deska – zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe np. mięśniochwat porażenny

Myopathia

• Jest to osłabienie mięśni na tle niezapalnym( zwyrodnienie mięśni – niedobór Se i wit.E).

• Cechują ją trudności w utrzymaniu się na nogach , zaleganie w przypadkach ostrych , sztywny chód , są to schorzenia niezapalne, nie infekcyjne

• W stanach ostrych mięśnie są twarde , obrzękłe o zwiększonej objętości

• a w przewlekłych są wiotkie , występuje zaleganie

Przykłady miopatii

Mięśniochwat porażenny

• obejmuje głównie mięśnie zadu (lędźwiowe i pośladkowe) .

• okolica jest powiększona , mięśnie twarde jak deska

• występuje sztywny chód ,trudności w poruszaniu się

• W zaawansowanym stanie – postawa siedzącego psa lub leżąca

• występuje u koni dobrze odżywionych i obficie karmionych przy braku pracy

• objawy występują po podjęciu pracy („ choroba poświąteczna”)

• badając mocz stwierdzamy mioglobinurię , rośnie również stosunek kreatyny do kreatyniny na korzyść kreatyny

Enzootyczna dystrofia mięśni

• występuje u jagniąt (cieląt, źrebiąt) na tle niedoboru witaminy E i selenu (PDM)

• może powodować ją nadmiar NKT w paszy

• histopatologicznie – choroba białych mięśni (tzw. rybie mięso ) – mamy do czynienia ze zwyrodnieniem hialinowym , później z martwicą koagulacyjną

• objawy kliniczne to sztywny chód, niedowład kończyn tylnych

Myositis

Jest to zapalenie mięśni wywołane czynnikiem uszkadzającym:

• działającym bezpośrednio – po urazach naderwaniu , zerwaniu mięśni

• działającym pośrednio– promienica, sarkosporidioza, obrzęk gazowy, złośliwy

Schorzenia mięśni mogą mieć charakter miejscowy lub rozsiany:

• Polymiositis objawia się uogólnionym bólem mięśniowym i sztywnością.

• Miositis mięśni żuchwy objawia się bólem, zanikiem mięśniowym, zwłóknieniem, co doprowadza do stałego zaciskania jamy ustnej

Badanie kośćca

– rozpoczynamy od kości czaszki badając następnie dalsze odcinki kręgów , obręcz barkową, żebra , miednicę , kończyny.

Kościec badamy poprzez

• oglądanie (wielkość, kształt )

• omacywanie (konsystencja, wrażliwość, krepitacja)

• opukiwanie (wrażliwość)

Wyróżniamy następujące zmiany kształtu kręgosłupa :

• kyphosis – grzbietowe wygięcie kręgosłupa (grzbiet karpiowaty – łukowate skrzywienie kręgosłupa skierowane do góry)

• lordosis – łęgowatość – ( grzbiet łęgowaty – łukowate skrzywienie kręgosłupa w kierunku brzusznym )

• scoliosis – boczne skrzywienie kręgosłupa

• gibbus – garb

• Opisthotonus tężec tylny wygięcie kręgosłupa w stronę brzuszną (zatrucie strychniną, zapalenie opon mózgowych, tężyczka), spowodowane jest skurczem mięśni;

• Emprosthotonus wygięcie kręgosłupa w stronę grzbietu, tężec przedni;

• Pleurothonus zarzucenie kręgosłupa w bok (tężęc boczny)

• Torticollis skręcenie szyi na bok w linii szyjnej, występuje przy pęknięciu kręgu szyjnego, zapaleniu części miękkich szyi, może być powodowane kurczem lub przykurczem miękkich części szyi, zapaleniem ucha wewnętrznego i środkowego.

Stawy

• oglądanie :wielkość , kształt , badamy w spoczynku i w ruchu

• omacywanie : konsystencja, ciepłota , wrażliwość

• ruchomość bierna – zwiększona lub zmniejszona ruchomość stawów

Racice, szpara międzyraciczna, kopyta, koronka, pazury

Badamy:

• przez oglądanie wielkość , kształt, barwę, połysk, strukturę powierzchni

• przez omacywanie konsystencję

• przez opukiwanie – bolesność

Kulawizny

Wyróżniamy następujące postacie kulawizn:

• z wykroku (skrócenie wykroku) świadczy o bolesności przy wykroku i zazwyczaj związane są ze schorzeniami górnej części kończyny (bark, biodro)

• z podparcia (skrócenie fazy podparcia , zapadanie na przeciwległą zdrową kończynę)- występuje przy chorobach np. kopyt .

Stopnie kulawizny

• 1º kulawizna występuje tylko w kłusie

• 2º występuje w kłusie i stępie

• 3º wyraźna w stępie , zwierzę nie chce kłusować

• 4º zniesienie czynności kończyny, zwierzę nie obarcza kończyny

Badanie świadomości

Osłabiona	Wzmożona
Senność (somnolentio)	Podniecenie (excitatio)
Otępienie (stupor)	Szał (mania)
Głęboki sen (sopor)
Śpiączka (coma)

Zaburzenia czucia powierzchownego

• hypoaesthesia (obniżenie czucia) odpowiednie podniety wywołują tylko słabe i niepełne reakcje. Występuje przy znacznych zaburzeniach świadomości.

• anaesthesia (znieczulenie zupełne) brak czucia

• hemianesthesia(znieczulenie połowiczne) spowodowane przez jednostronne ogniska chorobowe (dotyczy kończyny przedniej i tylnej)

• paraanaesthesia (obustronny brak czucia) poprzeczne uszkodzenie rdzenia kręgowego (dotyczy obu kończyn przednich lub tylnych).

• hyperaesthesia(przeczulica) powstaje przy schorzeniach nerwów obwodowych i uszkodzeniach opon rdzeniowych na skutek zapalenia, ucisku. Schorzenia samego rdzenia z reguły nie dają objawów bólowych.

• parasthesia(czucie spaczone) występuje jako nieprawidłowe odczuwanie w postaci świądu mrowienia, pieczenia, czucia zimna, kłucia. U zwierząt występuje np. w chorobie Aujeszky’ego, wściekliźnie. Znieczulenie bolesne (anaesthesia dolorosa) samoistne czucie bólu, powstające pod wpływem zewnętrznych podniet działających na znieczulone okolice ciała, ma to miejsce w chorobach nerwów obwodowych.

Badanie czucia powierzchownego (czucia skórnego)

Obszar skóry	Nerw czuciowy	Początek nerwu
Głowa (powierzchnia twarzowa, jama nosowa, jama ustna)	Część czuciowa n. trójdzielnego	Pień mózgu, górny obszar szyjnej części rdzenia
KOŃCZYNA PIERSIOWA
boczna strona ramienia	Pachowy	C7 - C8
przyśrodkowa strona przedramienia grzbietowa powierzchnia łap, dogłowowo -boczna powierzchnia przedramienia	Mięśniowo-skórny	C6 - Tl
dłoniowa część łap	Pośrodkowy i łokciowy	C7-T2
doogonowa powierzchnia przedramienia	Łokciowy	C7-T2
KOŃCZYNA MIEDNICZNA
doogonowo-boczna powierzchnia stawu skokowego, uda	Kulszowy	L6-S1
przyśrodkowa powierzchnia łap, uda, stawu skokowego	Dopiszczelowy	L4-L6
doczaszkowa powierzchnia łap, stawu stepu	Strzałkowy wspólny	L6-L7
podeszwowa powierzchnia łapy	Piszczelowy	L6-S1
TUŁÓW, KROCZE, OGON
przyrdzeniowa powierzchnia tułowia	Rdzeniowy	C1-S1
krocze	Sromowy	S1-S2
ogon	Ogonowe	Cd1 - Cd(n)

NERW	OBJAWY KLINICZNE	TESTY KLINICZNE	ODRUCH PRAWIDŁOWY	ODRUCH NIEPRAWIDŁOWY
Węchowy	Zaburzenia węchu (hyposmia, anosmia)	Reakcja na zapach karmy lub na lotne niedrażniące substancje	Zainteresowanie zapachem karmy, oblizywanie nosa	Brak reakcji
Wzrokowy	Zaburzenia widzenia Niepewny chód Rozszerzenie źrenicy (mydriasis)	Naprowadzanie na przeszkodę R. umieszczania R. grożenia Test wodzenia wzrokiem Badanie przy pomocy źródła światła	Unikanie przeszkody Umieszczenie kończyn miednicznych na podłożu Mrużenie oczu Wodzenie oczami za przedmiotem Bezpośredni i konsensualny odruch źreniczny	Uderzania o przedmioty Brak reakcji Po stronie chorej bezp. i konsensualny odr. nieobecny, oba odruchy obecne po stronie zdrowej
Okoruchowy	Zez dolnoboczny Porażenie powieki górnej (ptosis) Rozszerzenie źrenicy	Ruchy gałek ocznych w kierunku poziomym i pionowym Badanie przy pomocy źródła światła	Prawidłowy tor ruchu gałek ocznych Bezpośredni i konsensualny odruch Źreniczny	Zaburzenia kierunku ruchu gałek ocznych W oku chorym odruch bezpośredni nieobecny, odruch konsensualny prawidłowy; po stronie zdrowej odr. bezpośr. obecny, konsensualnego brak
Bloczkowy	Zez rozbieżny
Trójdzielny	Niemożność zamkn. jamy ustnej Zanik mm żuciowych Brak czucia skóry czoła, ucha, powiek, błony śluz. jamy ustnej i nosowej	Badanie oporu przy otwieraniu szczęk Palpacja mm żuciowych Odruch rogówkowy Odruch powiekowy Drażnienie błony śluzowej j. nosowej Drażnienie skóry twarzy	Opór przy otwieraniu j. ustnej Prawidłowa wielkość i konsystencja mięśni Mrużenie oczu i cofnięcie gałki ocznej Mrużenie oczu Unikanie źródła drażnienia	Brak oporu Zanik, zmniejszone napięcie Brak reakcji

Odwodzący	Zez przyśrodkowy	Poziome ruchy gałką oczną	Prawidłowy tor ruchu gałek ocznych	Zaburzenia ruchu gałek ocznych w kierunku bocznym
Twarzowy	Asymetria części twarzowej Niemożność zamkn. powiek (lagophtalmus) Opadanie powieki górnej Porażenie wargi górn. Opadanie małżowiny usznej	Odruch rogówkowy Odruch powiekowy R. grożenia Drażnienie skóry małżowiny usznej	Mrużenie oczu Poruszanie małżowiną uszną	Brak reakcji

Przedsionkowo-ślimakowy	Oczopląs (nystagmus) Skręcenie głowy Ruchy maneżowe Ruchy walcowania Zez Hertwiga-Magendiego Głuchota	Poziome i pionowe ruchy gałką oczną Źródło dźwięku za głową zwierzęcia	Prawidłowy fizjologiczny oczopląs Ruchy małżowin usznych, mrużenie oczu	Brak reakcji
Językowo-gardłowy	Dysphagia (trudności w połykaniu), brak odruchu wymiotnego	Test kneblowania	Odruch połykania	Brak reakcji
Błędny	Dysphagia Niepraw. wydawanie głosu Duszność wdechowa Powiększ. przełyku (megaesophagus) Zniesienie odruchu kaszlu Przyśp. tętna	Test kneblowania Odruch krtaniowy Odruch oczno-sercowy	Odruch połykania Kaszel Bradykardia	Brak reakcji
Dodatkowy	Zw. niezauważone Czasami skręt szyi (torticolis)
Podjęzyko- wy	Zaburzenia funkcji języka	Wyciągnięcie języka Drażnienie nosa	Cofnięcie języka Oblizywanie się	Brak reakcji

ODRUCH RDZENIOWY	NERW OBWODOWY	SEGMENTY RDZENIA
Kończyna piersiowa
Dwugłowy	Skórno-mięśniowy	C6-T1
Trójgłowy	Promieniowy	C6-T2
Prostownik promieniowy nadgarstka	Promieniowy	C6-T2
Zginania	Ramienny Mięśniwoskórny Pośrodkowy i łokciowy	C7-C8 C6-T1 C7-T2
Kończyna miedniczna
Rzepkowy	Udowy	L4-L6
Piszczelowy doczaszkowy	Kroczowy wspólny	L6-L7(S1)
Brzuchaty łydki	Piszczelowy	(L6) L7-S1
Zginania	Kulszowy	L6-S1
Inne odruchy rdzeniowe
Odbytowy	Sromowy	S1-S3
Skórny	Nerwy rdzeniowe (czuciowe); Nerwy piersiowe grzbietowe (ruchowe)	C8-T2
Defekacja, mikcja	Miedniczny	S1-S3

Badanie czucia głębokiego

Dzięki czuciu głębokiemu organizm może otrzymywać wiadomości o postawie lub położeniu całego ciała albo poszczególnych jego części jak też o kierunku, sile i szybkości ruchów ciała i kończyn wykorzystując do tego celu impulsy przewodzone od części ciała głęboko położonych np. mięśni, ścięgien, okostnej, stawów. Większość impulsów nie jest zależna od kory mózgowej.

• Technika badania: badanie polega na zmuszaniu zwierzęcia do przyjmowania niewygodnych dla niego postaw i obserwowaniu wystąpienia lub braku ruchów korygujących

• U dużych zwierząt – skrzyżowanie kończyn przednich, zgięcie szyi do klatki piersiowej,

• U małych zwierząt – próba zapadniowa – przednie kończyny stawiamy na stole, tylne na desce którą zabieramy- zwierzę przeskakuje tylnymi kończynami na stół. Badanie pozycji kończyny – odwrócenie stopy i oparcie jej na powierzchni grzbietowej, zdrowe zwierze powinno natychmiast przywrócić kończynę do prawidłowej pozycji i oprzeć na stronie dłoniowej. Odruch kroku – badamy przez umieszczenie kończyny na kartce papieru, a następnie na wyciąganiu kartki spod kończyny, zdrowe zwierzę cofa kończynę do poprzedniego prawidłowego położenia. Reakcja kołysania wywołana jest przez popchnięcie zwierzęcia oraz obserwacji jego powrotu do normalnej pozycji stojącej.

Badanie czucia z pni nerwowych:

• Na pnie nerwowe wywiera się możliwie najmniejszy ucisk, aby wystarczył do wywołania objawów bólowych. Do badania dostępne są :

• n. podoczodołowy – n. infraorbitalis- w miejscu wyjścia z otworu podoczodołowego

• n. twarzowy – we wcięciu naczyniowym

• n. strzałkowy (n. peroneus)po stronie zewnętrznej podudzia, poniżej główki kości strzałkowej

• n. międzyżebrowe(nn.intercostales)na tylnej krawędzi każdego żebra.

• n. promieniowy (n.radialis)w miejscu okrążania zewnętrznej strony kości ramiennej bezpośrednio ponad stawem łokciowym

• n. piszczelowy(n. tibialis) między ścięgnem Achillesa a kością piszczelową

• n. udowy(n. femoralis) u małych zwierząt, biegnie po wewnętrznej stronie uda.

• n.kulszowy(n. ischiadicus)

Badanie czucia głębokiego

• Czucie głębokie decyduje o właściwej postawie, położeniu ciała zwierzęcia lub poszczególnych jego części.

• Wpływa na kierunek i szybkość ruchu (koordynację)

• Nie jest zależna od kory mózgowej i nie jest kontrolowane przez świadomość (u zdrowych zwierząt)

• Informacja do OUN o położeniu ciała przekazywana jest z receptorów w ścięgnach, mięśniach, stawach

• Czucie głębokie badamy oceniając

reakcje postawne (reakcja zwierzęcia na zmuszanie go do przyjmowania dla niego niewygodnych położeń i postaw)

Reakcje postawne

• Toczenie

• Chód i pozycja stojąca na jednej kończynie

• Wyprostny odruch podparcia

• Korekcja części dalszej kończyny piersiowej

• Próba zapadniowa

• Krzyżowanie kończyn piersiowych

• Przywodzenie głowy do boku

Na reakcje postawne wpływają:

• zaburzenia świadomości (otępienie)

• uszkodzenie rdzenia kręgowego

• stany osłabienia ogólnego

Wyższego rzędu

• Wzrok

• widzenie

• test grożenia

• naprowadzanie na przeszkody

• test wodzenia wzrokiem

• reakcja źrenicy na światło

• Ślepota (amaurosis) i rozszerzenie źrenic (mydrasis) - uszkodzenie nerwu wzrokowego po stronie, gdzie jest brak odruchów

• Obustronna ślepota i brak odruchu źrenicowego

- uszkodzenie skrzyżowania nerwów wzrokowych

• Widzenie połowiczne (brak widzenia w części bocznej oka) – uszkodzenie pomiędzy skrzyżowaniem nerwów wzrokowych a ośrodkiem wzrokowym w korze mózgowej

• Słuch (bodźce dźwiękowe)

• Głuchota (surditas) i przytępienie słuchu (hypoacusia)

• zapalenie przewodu słuchowego zewnętrznego, ucha środkowego i wewnętrznego,

• leki ototoksyczne (neomycyna, amikacyna, preparaty jodowe, chloramfenikol, digoxin, insulina),

• u starszych psów zanik kanału spiralnego ślimaka

• choroby wewnętrzne (niedoczynność tarczycy)

• nowotwory nerwu VIII

Głuchota wrodzona – brak wydawania przez zwierzęta prawidłowych dźwięków, albinosy

• Przeczulica słuchowa (hyperacusia) - wścieklizna

• Węch

• Węch (reakcja na zapach karmy, oblizywanie się zwierzęcia pod wpływem bodźców węchowych)

• Utrata węchu (anosmia):

• Zapalenie błony śluzowej jamy nosowej (bakteryjne, grzybicze)

• Nowotwory (gruczolakorak)

• Metaboliczne (cukrzyca, nadczynność kory nadnerczy, niedoczynność tarczycy)

• Uszkodzenia mózgu

• Smak

• Smak (bardzo trudny do zbadania)

- Nanoszenie substancji na język tj. sól, cukier, chinina, cytryna)

• Sprawność ruchowa (motilitas)

• Stan napięcia mięśni (ocena ruchomości biernej – opór stawiany podczas ruchu w stawach): żuchwa, szyja, kończyny

Sprawność mięśni

	Objawy - niższy neuron ruchowy (LMN)	Objawy - wyższy neuron ruchowy (UMN)
Funkcja ruchowa	Porażenie mięśnia lub grupy mięśni	Porażenie części ciała
Odruchy	Odruchy osłabione lub brak	Odruchy prawidłowe lub wzmożone
Tonus mięśniowy	osłabiony	Prawidłowy lub wzmożony
Zanik mięśni	Szybki zanik mięśni odnerwionych (tyg)	Powolny zanik mięśni całych części ciała (m-ce)

Objawy uszkodzeń zlokalizowanych w rdzeniu kręgowym

UMIEJSCOWIENIE ZMIANY	OBJAWY KLINICZNE
S1-S5	Tetraplegia, uszkodzenie wyższego neuronu ruchowego dla 4 kończyn
S6-P2	Tetraplegia, NNR k. piersiowych , WNR k. miednicznych,
P3-L3	Paraplegia, WNR k. miednicznych, k. piersiowe prawidłowe
L4-K2	Paraplegia, NNR k. miednicznych, k. piersiowe prawidłowe
K1-K3	Porażenie NNR pęcherza moczowego i zwieracza odbytu
Og1-Og5	Porażenie NNR ogona

Poruszanie nieprawidłowe:

• Niezborność (ataksja, ataxis) – brak koordynacji ruchu przy prawidłowej sprawności mięśni

OBJAW KLINICZNY	RDZENIOWA	MÓŻDŻKOWA	PRZEDSIONKOWA
			OŚRODKOWA
Niezborność asymetryczna	Nie	Nie	Tak
Przekrzywienie głowy	Nie	Nie	Tak
Drżenie głowy	Nie	Tak	Nie
Zaburzenia czucia głębokiego	Tak	Nie	Tak
Oczopląs	Nie	Często	Tak

• Ruchy i położenia przymusowe:

• Krążenia (maneżowy)

• Krążenia o zmiennym kierunku

• Obrotowy (wskazówkowy)

• Napieranie na przeszkody

• Toczenia

• Odruchy:

• powierzchowne

• rogówkowy, powiekowy

• porażenie nerwu twarzowego – z wypadnięciem trzeciej powieki i skierowaniem gałki ku górze

• trójdzielnego – bez ww. objawów,

• utrata świadomości (śpiączka)

• skórne (czucie powierzchowne)

• źrenicowy (pośredni i konsensualny wyjątek: ptaki i gryzonie)

• głębokie (odruchy rdzeniowe)

Odruch rzepkowy: Uderza się w więzadło rzepki prawidłowym odruchem jest szybkie wyprostowanie stawu kolanowego. Ocenia L4- L6.

Zaburzenia odruchu:

- brak (areflexia),

- zmniejszona odpowiedź (hyporeflexia),

- wzmożony odruch (hyperreflexia),

- powtórna odpowiedź

Dwa pierwsze zaburzenia odruchów są spowodowane zaburzeniami nerwów obwodowych i/lub segmentów rdzenia kręgowego.

Wzmożone odruchy są zwykle spowodowane zmianami kory mózgu, pnia mózgu lub w obszarze dogrzebietowo w stosunku do L4.

• Odruch z mięśnia brzuchatego łydki: Ten odruch jest zależny od funkcji nerwu piszczelowego, kulszowego, segmentów rdzeniowych L6- S1. Uderzenie młoteczkiem powyżej ścięgna mięśnia brzuchatego łydki powoduje wyprostowanie kończyny w stawie stępu. Zaburzenia odruchu z tego mięśnia są podobne jak odruchu rzepkowego.

• Odruch z mięśnia piszczelowego doczaszkowego: W tym odruchu pośredniczą nerwy obwodowe i segmenty rdzenia kręgowego L6-S1. Prawidłową odpowiedzią jest lekkie zgięcie stawu stępu. Zaburzenia odruchu jak przy odruchu rzepkowym.

• Odruch z mięśnia trójgłowego: pośredniczy w nim nerw promieniowy i segmenty od C6-T2. Odruch badany jest poprzez uderzenie młoteczkiem w ścięgno m. trójgłowego proksymalnie od wyrostka łokciowego za pośrednictwem palca. W prawidłowych warunkach następuje lekkie wyprostowanie kończyny w stawie łokciowym.

• Odruch z prostownika promieniowego nadgarstka, w którym uczestniczy nerw promieniowy, jest wykonywany przez uderzenie młoteczka w brzusiec tego mięśnia dystalnie od łokcia. Odruch prawidłowy polega na wyprostowaniu kończyny w nadgarstku.