Zebranie rodziców.
TEMAT: GDY DZIECKO SPRAWIA PROBLEMY WYCHOWAWCZE.
1. Wstęp
Dzień dobry. Witam Państwa na dzisiejszym zebraniu. Cieszy mnie liczna frekwencja.
Tematem naszego dzisiejszego spotkania jest zagadnienie, z którym często borykają się zarówno rodzice jak i nauczyciele. Porozmawiamy o tym co robić, gdy dziecko sprawia problemy wychowawcze. Nasze spotkanie będzie miało charakter warsztatów. Poruszone zostaną nie tylko kwestie teoretyczne ale także praktyczne, tzn. będziecie Państwo zaangażowani do wzięcia udziału w przygotowanych ćwiczeniach.
Jak wiemy dzisiejsze problemy dzieci i młodzieży znane nam z mediów i życia codziennego, nie są problemami jednostkowymi, ale dotyczą coraz większej grupy młodych osób, tworząc nową, agresywną i opartą na przemocy rzeczywistość, której rozwijaniu mamy zapobiegać.
Każdy z nas napotyka na swojej drodze problemy, z którymi nie jest sobie w stanie poradzić. Skoro więc my dorośli napotykamy wciąż na swej drodze trudności, z którymi nie mieliśmy wcześniej do czynienia i z którymi nie potrafiliśmy się zmierzyć, spróbujmy sobie wyobrazić, w jaki sposób dziecko, które jest młode, zagubione i nie ma jeszcze doświadczenia życiowego może sobie samo ze swoim problemem poradzić?
Ważne jest zatem, aby w trudnej sytuacji wychowawczej dziecko uzyskało wsparcie ze strony doświadczonej i mądrej osoby.
2. Praca w grupach (podział na 5 grup).
UWAGA: Grupy są przydzielone do końca zajęć.
Wypisanie na kartkach problemów wychowawczych, jakie sprawiają dzieci.
Prezentacja wypisanych problemów przez poszczególne grupy.
Zapisanie na tablicy wybranych problemów
Wymiana spostrzeżeń i doświadczeń rodziców:
PYTANIA POMOCNICZE do problemów zapisanych na kartkach i tablicy:
Co robią Panie w takiej sytuacji, gdy… (wypisane przez rodziców problemy wychowawcze)
Sięgnijcie pamięcią wstecz i zastanówcie się nad tym, jakie Panie sprawiały problemy swoim opiekunom i co w takich chwilach robili oni, aby zapanować nad sytuacją?
Czy zdarza się wam kopiować pomysły rodziców do radzenia sobie w kłopotach wychowawczych?
Czy w waszym przypadku odnosiły one skutek?
Jak się Panie czuły, kiedy opiekunowie/rodzice stosowali takie, a nie inne metody?
3. Przedstawienie przez nauczyciela prowadzącego zebranie przyczyn, które mogą mieć wpływ na pojawienie się trudności wychowawczych u dzieci.
Jak Panie myślą, co powoduje trudności wychowawcze? Wypowiedzi rodziców.
Dopełnienie przez nauczyciela:
Trudności wychowawcze mogą być spowodowane wieloma przyczynami. W literaturze najczęściej wskazuje się na dwie grupy przyczyn trudności wychowawczych:
przyczyny biologiczne: czynniki genetyczne, komplikacje w czasie ciąży, uszkodzenia układu nerwowego, uszkodzenia mózgu.
przyczyny społeczne: oddziaływanie środków masowego przekazu, dezorganizacja środowiska rodzinnego, trudności w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami, ubóstwo w rodzinie, patologie.
4. Sposoby radzenia sobie z problemami wychowawczymi. Prezentacja.
Na dzisiejszym spotkaniu przedstawię Paniom kilka propozycji metod porozumiewania się z dzieckiem, kiedy sprawia ono problemy. Dowiemy się jak mówić, żeby dziecko nas słuchało. Być może sposoby te spodobają się Paniom i zostaną przez nie wykorzystane.
Nauczyciel zawiesza na tablicy brystol z 5 metodami.
(Do każdej metody jest ilustracja zawieszana na tablicy)
|
|---|
Omówienie metod:
1: Opisz, co widzisz, lub przedstaw problem.
| ZAMIAST: | OPISZ: |
|---|---|
| Jesteś taki nieodpowiedzialny. Zawsze zapominasz zakręcić wodę. Chcesz żebyśmy mieli powódź??? | Marysiu, woda w wannie za chwilę się przeleje. |
| Cały dzień nie wyprowadziłaś psa. Nie zasługujesz na to, aby go mieć! | Widzę, że Reksio chodzi nerwowo koło drzwi. |
| Ile razy muszę ci mówić, żebyś gasił światło po wyjściu z łazienki? | Zostawiłeś światło w łazience. |
2: Udziel informacji.
| ZAMIAST: | UDZIEL INFORMACJI: |
|---|---|
| Kto pił mleko i zostawił butelkę na wierzchu?? | Dzieci, mleko kwaśnieje, gdy nie jest w lodówce. |
| To obrzydliwe! Co ten ogryzek robi na twoim łóżku??! Mieszkasz jak świnka! | Ogryzki wrzuca się do kosza. |
| Jeżeli jeszcze raz złapię cię na pisaniu po ścianach, to dostaniesz w skórę! | Ściany nie są do pisania, służy do tego papier. |
3. Powiedz to jednym słowem.
| ZAMIAST: | POWIEDZ TO JEDNYM SŁOWEM: (Spójrz na różnicę pomiędzy reakcją na długie kazanie, a reakcją na pojedyncze słowo) |
|---|---|
| Dzieci, proszę was i proszę, żebyście ubrały piżamy, a wy rozrabiacie. Zgodziłyście się oglądać telewizję w piżamach. Nie widzę, żeby któreś z was to zrobiło! | Dzieci, piżamy! |
| Przyrzekałeś, zanim wzięliśmy psa, że będziesz go codziennie karmił. Już trzeci raz w tym tygodniu muszę ci przypominać. Zaczynam już mieć tego powyżej uszu! | Marysiu, pies! |
| Basiu, znowu wychodzisz bez śniadania! Zapomniałabyś własnej głowy, gdyby nie była przytwierdzona! | Basiu, śniadanie! |
4.Porozmawiaj o swoich uczuciach.
NIE WYPOWIADAJ SIĘ NA TEMAT CHARAKTERU DZIECKA !!!
| ZAMIAST: | POROZMAWIAJ O SWOICH UCZUCIACH: |
|---|---|
| Co się z tobą dzieje? Zawsze zostawiasz otwarte drzwi!! | Przeszkadza mi, kiedy zostawiasz otwarte drzwi. Nie będę ciągle krzyczała. |
| Jesteś niegrzeczny, zawsze przerywasz. | Jestem taka sfrustrowana, kiedy zaczynam mówić i nie mogę skończyć. |
| Co ty sobie myślisz mówiąc, że MUSZĘ z tobą iść. Zachowujesz się jak nieznośny dzieciak. | Nie lubię, kiedy mówisz mi, że muszę zrobić wszystko, co chcesz. Chciałbym, żebyś do mnie powiedziała: „Mamusiu, jestem gotowa, możemy iść?” |
5.Napisz liścik.
Tylko ilustracje:
1. Dziecko stoi przed TV. Na TV jest przyklejony liścik: ZANIM GO WŁĄCZYSZ POMYŚL- CZY ZROBIŁEM JUŻ LEKCJE? CZY SIĘ POUCZYŁEM?
2. Jest niedziela rano, dzieci chcą wejść do sypialni rodziców pooglądać TV lub spytać się ich o coś |(np. czy mogą wyjść na podwórko). Na drzwiach sypialni jest liścik: CIII… CHO…MAMA I TATA ŚPIĄ.
5. Praca w grupach.
Każda grupa wybiera sobie dowolny problem wychowawczy z tablicy lub kartki
(z punktu 2)
Zadaniem grup jest poradzenie sobie z problemem stosując omówione metody, zapisanie rozwiązań na kartkach.
Omówienie rozwiązań przez grupy.
Podsumowanie zajęć:
Dziękuję Paniom za spotkanie, chciałabym jeszcze dowiedzieć się, co Panie myślą o poznanych dzisiaj metodach?
Zainteresowanie osoby odsyłam do książki „Jak mówić, żeby dzieci słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły” Adele Faber i Elaine Mazlish- Tam Panie znajdą te metody, które są szerzej omówione.