TWARDÓWKA, białkówka, zewn., nieprzejrzysta, biaława błona gałki ocznej, ograniczająca jej tylną większą część; z przodu oka przechodzi w przezroczystą rogówkę, z tyłu — w pochewkę nerwu ocznego; zbud. z tkanki łącznej włóknistej, b. mocna, utrzymuje stały, kulisty kształt gałki ocznej. ROGÓWKA, anat. przezroczysta błona ograniczająca od przodu gałkę oczną; stanowi element układu opt. oka; zbud. z tkanki łącznej właściwej zbitej, nie mającej naczyń krwionośnych, pokryta nabłonkiem wielowarstwowym płaskim, będącym przedłużeniem nabłonka spojówki, od wewnątrz wysłana nabłonkiem jednowarstwowym płaskim; ku tyłowi gałki ocznej przechodzi w nieprzejrzystą twardówkę; TĘCZÓWKA, barwna, nieprzejrzysta błona o kształcie krążka, stanowiąca wysuniętą najbardziej ku przodowi część środk. błony gałki ocznej (naczyniówka) kręgowców; leży przed soczewką, dzieli przestrzeń zawartą między soczewką a rogówką na przednią i tylną komorę oka; pośrodku tęczówki znajduje się otwór zw. źrenicą, której odruchowe zwężanie się i rozszerzanie pod wpływem światła, zachodzące wskutek skurczów mięśni gładkich tęczówki, warunkuje regulację dopływu światła do wnętrza oka (rola tęczówki jest tu podobna do roli przesłony w aparacie fot.); kolor tęczówki zależy od ilości pigmentu w jej przedniej warstwie, tzw. zrębie (gdy b. dużo — tęczówka brązowoczarna), oraz w tworzącym jej tylną powierzchnię nabłonku barwnikowym (gdy prześwieca przez zrąb — tęczówka niebieska). NACZYNIÓWKA, anat. jedna z błon wchodzących w skład ściany gałki ocznej, zawierająca naczynia krwionośne; ma znaczenie odżywcze dla siatkówki; ku przodowi przechodzi w ciało rzęskowe i tęczówkę, określana łącznie z nimi jako błona naczyniowa lub środk. oka. SIATKÓWKA, anat. błona wewn. gałki ocznej, której tylna część (dno oka) jest wrażliwa na światło; w komórkach siatkówki energia świetlna jest przekształcana w impulsy elektr. przekazywane do podkorowych ośr. wzroku; siatkówka składa się z 3 warstw neuronów: 1) komórek czopkowych i pręcikowych, których wypustki — czopki i pręciki — są fotoreceptorami, 2) komórek dwubiegunowych, 3) komórek zwojowych, których aksony opuszczają siatkówkę w miejscu zw. tarczą nerwu wzrokowego (obszar niewrażliwy na światło) i tworzą nerw wzrokowy; czopki (u człowieka i niektórych małp najgęściej skupione w tzw. plamce żółtej, a w jej obrębie we wgłębieniu zw. dołkiem środkowym) są fotoreceptorami widzenia dziennego (w warunkach dużego natężenia światła), wrażliwymi na barwę światła; pręciki są fotoreceptorami o większej czułości na światło, umożliwiającymi widzenie w złych warunkach oświetlenia. W siatkówce istnieją liczne neurony kojarzące, łączące wszystkie neurony; siatkówka jest uwypukleniem mózgowia SOCZEWKA OKA, składnik układu opt. oka, przezroczysty narząd o kształcie dwuwypukłej soczewki (u ryb kulisty) położony wewnątrz gałki ocznej, za tęczówką, silnie załamujący promienie świetlne wpadające do oka; soczewka oka jest zbud. z ułożonych w skomplikowany sposób, wydłużonych komórek — włókien soczewki, otoczonych cienką jednorodną błoną — torebką soczewki; zawieszona na włóknach (zw. więzadełkami Zinna lub obwódką rzęskową), które ją umocowują do pierścieniowatego ciała rzęskowego. ŹRENICA, otwór w tęczówce oka, przez który światło wlatuje do oka.

TWARDÓWKA, białkówka, zewn., nieprzejrzysta, biaława błona gałki ocznej, ograniczająca jej tylną większą część; z przodu oka przechodzi w przezroczystą rogówkę, z tyłu — w pochewkę nerwu ocznego; zbud. z tkanki łącznej włóknistej, b. mocna, utrzymuje stały, kulisty kształt gałki ocznej. ROGÓWKA, anat. przezroczysta błona ograniczająca od przodu gałkę oczną; stanowi element układu opt. oka; zbud. z tkanki łącznej właściwej zbitej, nie mającej naczyń krwionośnych, pokryta nabłonkiem wielowarstwowym płaskim, będącym przedłużeniem nabłonka spojówki, od wewnątrz wysłana nabłonkiem jednowarstwowym płaskim; ku tyłowi gałki ocznej przechodzi w nieprzejrzystą twardówkę; TĘCZÓWKA, barwna, nieprzejrzysta błona o kształcie krążka, stanowiąca wysuniętą najbardziej ku przodowi część środk. błony gałki ocznej (naczyniówka) kręgowców; leży przed soczewką, dzieli przestrzeń zawartą między soczewką a rogówką na przednią i tylną komorę oka; pośrodku tęczówki znajduje się otwór zw. źrenicą, której odruchowe zwężanie się i rozszerzanie pod wpływem światła, zachodzące wskutek skurczów mięśni gładkich tęczówki, warunkuje regulację dopływu światła do wnętrza oka (rola tęczówki jest tu podobna do roli przesłony w aparacie fot.); kolor tęczówki zależy od ilości pigmentu w jej przedniej warstwie, tzw. zrębie (gdy b. dużo — tęczówka brązowoczarna), oraz w tworzącym jej tylną powierzchnię nabłonku barwnikowym (gdy prześwieca przez zrąb — tęczówka niebieska). NACZYNIÓWKA, anat. jedna z błon wchodzących w skład ściany gałki ocznej, zawierająca naczynia krwionośne; ma znaczenie odżywcze dla siatkówki; ku przodowi przechodzi w ciało rzęskowe i tęczówkę, określana łącznie z nimi jako błona naczyniowa lub środk. oka. SIATKÓWKA, anat. błona wewn. gałki ocznej, której tylna część (dno oka) jest wrażliwa na światło; w komórkach siatkówki energia świetlna jest przekształcana w impulsy elektr. przekazywane do podkorowych ośr. wzroku; siatkówka składa się z 3 warstw neuronów: 1) komórek czopkowych i pręcikowych, których wypustki — czopki i pręciki — są fotoreceptorami, 2) komórek dwubiegunowych, 3) komórek zwojowych, których aksony opuszczają siatkówkę w miejscu zw. tarczą nerwu wzrokowego (obszar niewrażliwy na światło) i tworzą nerw wzrokowy; czopki (u człowieka i niektórych małp najgęściej skupione w tzw. plamce żółtej, a w jej obrębie we wgłębieniu zw. dołkiem środkowym) są fotoreceptorami widzenia dziennego (w warunkach dużego natężenia światła), wrażliwymi na barwę światła; pręciki są fotoreceptorami o większej czułości na światło, umożliwiającymi widzenie w złych warunkach oświetlenia. W siatkówce istnieją liczne neurony kojarzące, łączące wszystkie neurony; siatkówka jest uwypukleniem mózgowia SOCZEWKA OKA, składnik układu opt. oka, przezroczysty narząd o kształcie dwuwypukłej soczewki (u ryb kulisty) położony wewnątrz gałki ocznej, za tęczówką, silnie załamujący promienie świetlne wpadające do oka; soczewka oka jest zbud. z ułożonych w skomplikowany sposób, wydłużonych komórek — włókien soczewki, otoczonych cienką jednorodną błoną — torebką soczewki; zawieszona na włóknach (zw. więzadełkami Zinna lub obwódką rzęskową), które ją umocowują do pierścieniowatego ciała rzęskowego. ŹRENICA, otwór w tęczówce oka, przez który światło wlatuje do oka.

TWARDÓWKA, białkówka, zewn., nieprzejrzysta, biaława błona gałki ocznej, ograniczająca jej tylną większą część; z przodu oka przechodzi w przezroczystą rogówkę, z tyłu — w pochewkę nerwu ocznego; zbud. z tkanki łącznej włóknistej, b. mocna, utrzymuje stały, kulisty kształt gałki ocznej. ROGÓWKA, anat. przezroczysta błona ograniczająca od przodu gałkę oczną; stanowi element układu opt. oka; zbud. z tkanki łącznej właściwej zbitej, nie mającej naczyń krwionośnych, pokryta nabłonkiem wielowarstwowym płaskim, będącym przedłużeniem nabłonka spojówki, od wewnątrz wysłana nabłonkiem jednowarstwowym płaskim; ku tyłowi gałki ocznej przechodzi w nieprzejrzystą twardówkę; TĘCZÓWKA, barwna, nieprzejrzysta błona o kształcie krążka, stanowiąca wysuniętą najbardziej ku przodowi część środk. błony gałki ocznej (naczyniówka) kręgowców; leży przed soczewką, dzieli przestrzeń zawartą między soczewką a rogówką na przednią i tylną komorę oka; pośrodku tęczówki znajduje się otwór zw. źrenicą, której odruchowe zwężanie się i rozszerzanie pod wpływem światła, zachodzące wskutek skurczów mięśni gładkich tęczówki, warunkuje regulację dopływu światła do wnętrza oka (rola tęczówki jest tu podobna do roli przesłony w aparacie fot.); kolor tęczówki zależy od ilości pigmentu w jej przedniej warstwie, tzw. zrębie (gdy b. dużo — tęczówka brązowoczarna), oraz w tworzącym jej tylną powierzchnię nabłonku barwnikowym (gdy prześwieca przez zrąb — tęczówka niebieska). NACZYNIÓWKA, anat. jedna z błon wchodzących w skład ściany gałki ocznej, zawierająca naczynia krwionośne; ma znaczenie odżywcze dla siatkówki; ku przodowi przechodzi w ciało rzęskowe i tęczówkę, określana łącznie z nimi jako błona naczyniowa lub środk. oka. SIATKÓWKA, anat. błona wewn. gałki ocznej, której tylna część (dno oka) jest wrażliwa na światło; w komórkach siatkówki energia świetlna jest przekształcana w impulsy elektr. przekazywane do podkorowych ośr. wzroku; siatkówka składa się z 3 warstw neuronów: 1) komórek czopkowych i pręcikowych, których wypustki — czopki i pręciki — są fotoreceptorami, 2) komórek dwubiegunowych, 3) komórek zwojowych, których aksony opuszczają siatkówkę w miejscu zw. tarczą nerwu wzrokowego (obszar niewrażliwy na światło) i tworzą nerw wzrokowy; czopki (u człowieka i niektórych małp najgęściej skupione w tzw. plamce żółtej, a w jej obrębie we wgłębieniu zw. dołkiem środkowym) są fotoreceptorami widzenia dziennego (w warunkach dużego natężenia światła), wrażliwymi na barwę światła; pręciki są fotoreceptorami o większej czułości na światło, umożliwiającymi widzenie w złych warunkach oświetlenia. W siatkówce istnieją liczne neurony kojarzące, łączące wszystkie neurony; siatkówka jest uwypukleniem mózgowia SOCZEWKA OKA, składnik układu opt. oka, przezroczysty narząd o kształcie dwuwypukłej soczewki (u ryb kulisty) położony wewnątrz gałki ocznej, za tęczówką, silnie załamujący promienie świetlne wpadające do oka; soczewka oka jest zbud. z ułożonych w skomplikowany sposób, wydłużonych komórek — włókien soczewki, otoczonych cienką jednorodną błoną — torebką soczewki; zawieszona na włóknach (zw. więzadełkami Zinna lub obwódką rzęskową), które ją umocowują do pierścieniowatego ciała rzęskowego. ŹRENICA, otwór w tęczówce oka, przez który światło wlatuje do oka.

TWARDÓWKA, białkówka, zewn., nieprzejrzysta, biaława błona gałki ocznej, ograniczająca jej tylną większą część; z przodu oka przechodzi w przezroczystą rogówkę, z tyłu — w pochewkę nerwu ocznego; zbud. z tkanki łącznej włóknistej, b. mocna, utrzymuje stały, kulisty kształt gałki ocznej. ROGÓWKA, anat. przezroczysta błona ograniczająca od przodu gałkę oczną; stanowi element układu opt. oka; zbud. z tkanki łącznej właściwej zbitej, nie mającej naczyń krwionośnych, pokryta nabłonkiem wielowarstwowym płaskim, będącym przedłużeniem nabłonka spojówki, od wewnątrz wysłana nabłonkiem jednowarstwowym płaskim; ku tyłowi gałki ocznej przechodzi w nieprzejrzystą twardówkę; TĘCZÓWKA, barwna, nieprzejrzysta błona o kształcie krążka, stanowiąca wysuniętą najbardziej ku przodowi część środk. błony gałki ocznej (naczyniówka) kręgowców; leży przed soczewką, dzieli przestrzeń zawartą między soczewką a rogówką na przednią i tylną komorę oka; pośrodku tęczówki znajduje się otwór zw. źrenicą, której odruchowe zwężanie się i rozszerzanie pod wpływem światła, zachodzące wskutek skurczów mięśni gładkich tęczówki, warunkuje regulację dopływu światła do wnętrza oka (rola tęczówki jest tu podobna do roli przesłony w aparacie fot.); kolor tęczówki zależy od ilości pigmentu w jej przedniej warstwie, tzw. zrębie (gdy b. dużo — tęczówka brązowoczarna), oraz w tworzącym jej tylną powierzchnię nabłonku barwnikowym (gdy prześwieca przez zrąb — tęczówka niebieska). NACZYNIÓWKA, anat. jedna z błon wchodzących w skład ściany gałki ocznej, zawierająca naczynia krwionośne; ma znaczenie odżywcze dla siatkówki; ku przodowi przechodzi w ciało rzęskowe i tęczówkę, określana łącznie z nimi jako błona naczyniowa lub środk. oka. SIATKÓWKA, anat. błona wewn. gałki ocznej, której tylna część (dno oka) jest wrażliwa na światło; w komórkach siatkówki energia świetlna jest przekształcana w impulsy elektr. przekazywane do podkorowych ośr. wzroku; siatkówka składa się z 3 warstw neuronów: 1) komórek czopkowych i pręcikowych, których wypustki — czopki i pręciki — są fotoreceptorami, 2) komórek dwubiegunowych, 3) komórek zwojowych, których aksony opuszczają siatkówkę w miejscu zw. tarczą nerwu wzrokowego (obszar niewrażliwy na światło) i tworzą nerw wzrokowy; czopki (u człowieka i niektórych małp najgęściej skupione w tzw. plamce żółtej, a w jej obrębie we wgłębieniu zw. dołkiem środkowym) są fotoreceptorami widzenia dziennego (w warunkach dużego natężenia światła), wrażliwymi na barwę światła; pręciki są fotoreceptorami o większej czułości na światło, umożliwiającymi widzenie w złych warunkach oświetlenia. W siatkówce istnieją liczne neurony kojarzące, łączące wszystkie neurony; siatkówka jest uwypukleniem mózgowia SOCZEWKA OKA, składnik układu opt. oka, przezroczysty narząd o kształcie dwuwypukłej soczewki (u ryb kulisty) położony wewnątrz gałki ocznej, za tęczówką, silnie załamujący promienie świetlne wpadające do oka; soczewka oka jest zbud. z ułożonych w skomplikowany sposób, wydłużonych komórek — włókien soczewki, otoczonych cienką jednorodną błoną — torebką soczewki; zawieszona na włóknach (zw. więzadełkami Zinna lub obwódką rzęskową), które ją umocowują do pierścieniowatego ciała rzęskowego. ŹRENICA, otwór w tęczówce oka, przez który światło wlatuje do oka.

---