Filozofia Boga - określenie, problematyka.
Przedmiotem filozofii Boga jest Bóg. Nauka ta do owego zagadnienia podchodzi z filozoficznego punktu widzenia. Punktem wyjścia do rozważań nie jest objawienie. Nauka ta stała się potrzebna z przyczyn historycznych w określonym czasie. Było to związane z pewnym kryzysem metafizyki, gdy metafizyka (fil. klasyczna) zaczęła być podważana, krytykowana, uważana za nieważną hipotezę, nie dorastającą do tego, co krytykuje. Teodycea opiera się o pojęcia metafizyczne. Drugi powód to zjawisko ateizmu. Zjawisko to wywarło dyskusje, w których brali udział ludzie bez przygotowania teologicznego. Nie każdy chciał dyskutować w ramach kanonów teologicznych. Problem ateizmu wywołał potrzebę mówienia o Bogu. Nauka ta stała się wymogiem czasu. Istnieją dwa zasadnicze określenia tej nauki - filozofia Boga i Teodycea.
Ateizm - jest to zjawisko dosyć nowe, bowiem kiedyś nie poddawano w wątpliwość istnienia Boga. Na ten temat nie dyskutowano i nie zaprzeczano istnienia Boga. Pojawiały się herezję, ale odnosiły się one do kwestii natury Boga
13. Argumentacja Teilharda de Chardin.
Teilharda de Chardin (1881 - 1955) z wykształcenia paleontolog. W swoich rozważaniach dostrzegał sensowność ewolucji, przepracował pewne pojęcia metafizyczne, a między innymi zmianę koncepcji bytu. Wg T CH. Byt należy rozumieć genetycznie. Jego istotę należy rozumieć w relacji do genezy, a nie do istnienia. Istnienie to nie forma istoty. T H. Zaproponował Boga jako Boga kosmogenezy, a nie kosmosu. Jest to Bóg stwarzania, a nie stworzenia. Całe stworzenie trzeba odnieść do Boga jako ciągłe stwarzane. Bóg stwarza cały czas, a przejawem tego jest EWOLUCJA. Cechą charakterystyczną jest to, że w ewolucji następuje proces jednoczenia, tzn. ewolucja przebiega od wielości do jedności. Tworzenie się coraz wyższych jedności prowadzi do formowania się coraz wyższych bytów. Istotę tego jednoczenia się stanowi istota aktu stwórczego. Tworzą się układy skomplikowane pod względem strukturalnym. Wzrostowi struktur towarzyszy wzrost funkcjonalności, wzrost funkcjonalności biegnie w kierunku wzrostu funkcjonalności. Ewolucja ma charakter ewolucji shominizowanej. Tworzy się świat ludzki, wzrasta wartość czynnika psychicznego, duchowego. Ewolucja zmierza do wielości wszystkich form, przy zachowaniu indywidualności, ten proces skończy się tylko w Panu Bogu (А i Ω). Taki proces nie może być procesem typowo biologicznym, czy mechanicznym. Jeżeli chodzi o człowieka, to ten proces zakłada twórcze zaangażowanie się. Jeżeli jednoczenie się jest tożsame ze stwarzaniem, to pojawienie się wyższej formy jest przejawem stwórczej aktywności Boga.
12. Argumentacja przyrodnicza:
a) charakterystyka;
b) ekspansja przestrzenna wszechświata;
c) wzrost entropii w świecie.
Charakterystyka. Rozwój nowoczesnego przyrodoznawstwa spowodował nieufności co do filozoficznych zagadnień i nie ufności co do zasadności stosowanych przez nią metod. Wiele problemów filozoficznych zaczęto ujmować w nie filozoficzny sposób. Podobnie było odnośnie kwestii istnienia Boga. Zaciążył pogląd o nie przezwyciężanej wrogości pomiędzy nauką a religią. Zwolennicy stientyzmu nic nie osiągali. Ale w teologii istniało nie docenianie nauk przyrodniczych. Zaczęto zwracać uwagę na to , czy to, co mówi nam nauka może być droga do poznania Boga.
Argumentacja ta budzi wątpliwości. Bierze pod uwagę dane czerpane z przyrody (ze wzrostu entropii w świecie. Punktem wyjścia jest drugie prawo termodynamiki - ilość energii w świecie stale wzrasta. Zasada zachowania energii - ilość energii w świecie jest stała. Całkowita ilość energii może przechodzić w różne formy, ale nie może znikać, ani ulegać zniszczeniu.