Przebudzenie

Słychać w pełnym słońcu, jak pulsuje ziemia
Uspokoić swoje serce, niczego już nie zmieniać 
I uwierzyć w siebie porzucając sny 
A twój bunt, przemija ale nie ty 

Nie wiesz nie wiesz nie rozumiesz nic ×2 

Widzieć parę bobrów przytulonych nad potokiem 
Nie zabijać ich więcej cieszyć się widokiem 
Nie wyjadać ich wnętrzności nie wchodzić w ich skórę 
Stępić w sobie instynkt łowcy wtopić w naturę i 

Nie wiesz nie wiesz nie rozumiesz nic ×2 

Wybrać to co dobre z mądrych starych ksiąg 
Uszanować swoją godność doceniając ją 
A gdy wreszcie uda się własne zło pokonać 
Żeby zawsze mieć przy sobie czyjeś ramiona 

Nie wiesz nie wiesz nie rozumiesz nic ×2 

Wyczuć taką chwilę w której kocha się życie 
I móc w niej być stale na wieczność w zachwycie 
W pełnym słońcu dumnie na własnych nogach 
Może wtedy będzie można ujrzeć uśmiech Boga 

Nie wiesz nie wiesz nie rozumiesz nic ×2 

Przejść wielką rzekę bez bólu i wyrzeczeń 
Przejść wielka rzekę.

Łemata

Pamiętam, tylko tabun chmur się rozwinął
I cichy wiatr wiejący ku połoninom
Jak kamień plecak twardy pod moją głową
I czyjaś postać, co okazała się tobą

Idę dołem, a ty górą
Jestem słońcem, ty wichurą
Ogniem ja, wodą ty
Śmiechem ja, ty ronisz łzy

Byłaś jak słońce w tę zimną noc
Jak wielkie szczęście, co zesłał mi los
Lecz nie na długo było cieszyć się nam
Te kłótnie bez sensu, skąd ja to znam

Idę dołem..

I tłumaczyłem, jak naprawdę to jest
Że mam swój świat, a w nim setki tych swoich spraw
A moje gwiazdy to z daleka do mnie lśnią
Śmiechem i łzami witają mój bukowy dom

Idę dołem..

I czas zakończyć rozważania te
Przy wodospadzie, tam, gdzie słychać śpiew
W źródlanej wodzie, czas zanurzyć dłoń
Już żegnam was, dziś odchodzę stąd

Idę dołem..

Lewe, lewe loff

Chcę Ci powiedzieć jak bardzo Cię cenię 
Chcę Ci powiedzieć jak bardzo Cię podziwiam 
Chcę Ci powiedzieć: uważaj na te drogi 
Ale nie mam odwagi... 
Jest czwarta w nocy. Piszę przez chwilę 
to co mi się we łbie ułożyło 
Chciałbym, chociaż za oknem wiatr dmucha 
Zanucić Ci prosto do ucha 

Lewe lewe lewe loff loff loff loff | 7x 
Lewe lewe lewe lewe lewe lewe 
Lewe lewe lewe 

Ty masz to co ja chciałbym 
bym mieć gdybym kilka lat mniej miał 
I tylko chcę Cię ostrzec: 
Nie wyważaj drzwi otwartych na oścież 
Ty masz taką mądrość głupią 
Niech której wszyscy od Ciebie się uczą 
I tylko chcę Ci powiedzieć 
Ten pociąg nie pojedzie jeśli Ty w nim nie będziesz 

Lewe lewe lewe ….

Przed chwilą o tym śniłem 
Że na jakimś dworcu wszystko zostawiłem 
Niewiadomy niepokój obudził mnie 
Dlatego teraz siedzę i piszę 
Ale żadne słowa tego nie opiszą 
Co poczuć może człowiek ciemną jesienną nocą 
Dlatego już kończę ten list 
Listopad 1993.

Cywilizacja

W lesie na polanie pali się ognisko, a G e a
a wszyscy harcerze siedzą przy nim blisko. a G E a


Ref.: I nikomu nie potrzebna jest dziś cywilizacja. F G C a
No bo przecież każdy jest na wakacjach. F G a


Życie mi umila zapach dzikich kwiatów,
słońce mi przybliża świergot dzikich ptaków.


Ref.: I nikomu nie potrzebna jest...


Jutro o tej porze będzie tutaj pusto,
bo wszyscy harcerze obóz ten opuszczą.

Gór mi mało

Drogi mistrzu, mistrzu mojej drogi C G 
Mistrzu Jerzy, mistrzu Wojciechu dG 
Przez was w górach schodziłem nogi CG 
Nie mogąc złapać oddechu dG

Gór co stoją nigdy nie dogonię 
Znikających punktów na mapie 
Jakie miejsce nazwę swym domem 
Jakim dotrę do niego szlakiem

             Gór mi mało i trzeba mi więcej C G 
             Żeby przetrwać od zimy do zimy a e 
             Ktoś mnie skazał na wieczną wędrówkę F C 
             Po śladach, które sam zostawiłem d G 
             Góry, góry i ciągle mi nie dość 
             Skazanemu na gór dożywocie 
             Świat na dobre mi zbieszczadział 
             Szczyty wolnym mijają mnie krokiem

Pańscy święci, święci bezpańscy 
Święty Jerzy, Mikołaju, Michale 
Starodawni gór święci mieszkańcy 
Imię wasze pieśniami wychwalam

Gór co stoją nigdy nie dogonię 
Znikających punktów na mapie 
I chaty, by nazwać ją swym domem 
Do której żaden szlak by nie trafił

W taką ciszę

1. Nie o uśmiech mi chodzi C

bo się śmiałaś nie raz e

Ale o to co kiedyś wytworzyło się w nas FG

coś co przyszło tak nagle C

przeminęło jak wiatr e

tego właśnie najbardziej mi brak.... FG

Ref. w taka , w taka cisze Ce

wszystkie gwiazdy na niebie F

wyliczę dla Ciebie G

Ciebie, Ciebie wołam....

ale cisza i pustka dookoła

2. Przychodziłem co wieczór

by posłuchać twych płyt

o miłości wtedy nie mówiliśmy nic

wyjechałaś tak nagle

cichuteńko jak mysz

zostawiłaś swój adres i list....

3. Jesteś moim aniołem

ma miłością bez dna

jesteś moja boginią

którą widzę co dnia

jakże długo mam czekać

jakże prosić Cie mam...

każesz trwać w niepewności...wiec trwam...

Ref....

4. Choć dostaje twe listy i zdjęć parę twych mam

żyję jak grzeszny anioł w tłumie ludzi co dnia

jeszcze tli się nadzieja ze spotkamy się znów

do księżyca się śmiejąc

przywołuję Cie wróć!.

A ty tańcz

sł. i muz. Robert Fons

Zawitał czar poezji D C G D
Z właścicielem słów i wierszy
Rozlano pierwsze butelki
Z wina źródła pociechy

Marek cichutko zaśpiewa
O wiośnie w oknach swej strzechy
Rozpoczął się bal poetów
W mym pokoju gości wielu

A ty tańcz moja zasłono
I ty, papierowy lampionie
I tańcz moja koszulo
Wietrze owiewaj me dłonie

Jak gołębie lecące
Jak łabędzie po jeziorze płynące
Falą łodzie bujane
Mały człowiek w kołysce się śmieje

Tabun kolorowych wozów
Na łące się zatrzymał
Kare konie skubią trawę
Motyle ganiają się

A ty tańcz moja zasłono...

Trawa

sł. Julian Tuwim, muz. Piotr Bachorski

Trawo, trawo do kolan G F C

Podnieś mi się do czoła

Żeby myślom nie było

Ani mnie ani pola

Żebym ja się uzielił D e

Przekwiecił do rdzenia kości C G

I już się nie oddzielił D e

Słowami o twej świeżości C G

Abym tobie i sobie G F C

Jednym imieniem mówił

Albo obojgu - trawa

Albo obojgu - Tuwim

Żebym ja się uzielił D e

Przekwiecił do rdzenia kości C G

I już się nie oddzielił D e

Słowami o twej świeżości C G

Zaparzanie herbaty

sł. Jerzy Harasymowicz, muz. Wojtek Szymański

Kto zawsze jest spakowany C C^G C^F C

Gotów do drogi

Kto jest czarnym turystą

Kto nie wie ile

Mu zostało

Księżyców znikających w dali

Kto jest przez Hades

Specjalnie umiłowany

Tego cieszą rzeczy najprostsze

Słoneczniki ścięte G F

Z których światło uchodzi C

Jesień igrająca z ogniem G F C

Zaparzanie G F

Skośnookiej herbaty C

Miłe z nią rozmowy a G F C G C

Zostanie tyle gór

sł. Jerzy Harasymowicz, muz. Wojtek Szymański

Zostanie tyle gór e

Ile udźwignąłem na plecach C

Zostanie tyle drzew G

Ile narysowało pióro D (A)

A A4 A C e

Tak gotowym trzeba być

Do każdej ludzkiej podróży

Tak zdecydują w niebie

Lub serce nie zechce już służyć

Ja tylko zniknę wtedy

W starym lesie bukowym

To jakbym wrócił do siebie

Po prostu wrócę do domu

Zostanie tyle gór...

I wszystko tam będzie jak w życiu

I stół, i krzesła, i buty

Te same nieporuszone

Na niebie zostaną góry

Tylko ludzi nie będzie

Tych co najbardziej kocham

Czasem we śnie ukradkiem

Zamienią ze mną dwa słowa

• Pieśń XXIX

Całe życie w niebo idzie D2

Mój połoniński pochód C7+

I buki srebrni jeźdźcy G6

Nad nimi wiosny sokół D2

I nadał tamtej połoniny wiatr

I chmur wiosennych grzywy

I na chorągwi wspomnień twarz

Z włosami wiejącymi

Jak ciała nasze w mrocznym rytmie D e G D

Wznosiły się góry opadały

Tak dzieje się gdy wiosna przyjdzie

Wypala miłość stare trawy

D C G D

Całe życie w niebo idzie

Mój połoniński pochód

I buki srebrni jeźdźcy

Nad nimi wiosny sokół

Jak popiół rozwiały się grzechy

W ciszy ktoś zawilce zasiał

I tylko grzmią włosy przestrzeni

W wielkich oknach mego świata

Jak ciała nasze w mrocznym rytmie...

Śpiewniczek

Zostanie tyle gór...

Będą leciały stadem liście

Duszyczki i szepty ich w lesie

Będzie tak wielki i świsty

Rok cały będzie tam jesień

Zostanie tyle gór...

---