strukturalizm ortodoksyjny i nieortodoksyjny, Synchronia i diachronia w ujęciu strukturalistycznym


12. Synchronia i diachronia w ujęciu strukturalistycznym (M)

De Saussure'a interesowała wewnętrzna organizacja systemu językowego i ogólne zasady rządzące językiem niż np. jego ewolucja. Według de Saussure'a język miał więc być ujmowany z synchronicznego, a nie z diachronicznego (historycznego) punktu widzenia. Dzięki takim założeniom, tzn. dzięki uwolnieniu języka od związków z rzeczywistością i historią, a także od uwikłań społecznych i psychicznych oraz od przygodności mowy - mógł on stworzyć maksymalnie „czystą” naukę o języku, w której centrum umieścił abstrakcyjny system.

Skoncentrowana na wewnętrznej organizacji systemu językowego teoria de Saussure'a miała charakter synchroniczny ( a więc pomijała zmiany języka w czasie), izolowała język od przedmiotów i zjawisk zewnętrznych. Nie interesowali go też użytkownicy języka ani funkcjonowanie języka w życiu społecznym. Głównym celem de Saussure'a było stworzenie obiektywnej nauki o języku.

11. Strukturalizmu ortodoksyjny i nieortodoksyjny. Różnice i miejsca sporne (D)

Strukturalizm ortodoksyjny (pierwszy strukturalizm)

Strukturalizm nieortodoksyjny (drugi strukturalizm, krytyczny)

Twierdził, że

  1. teksty literackie tylko w niewielkim stopniu pozwalają na formalizację, tak ważną dla perspektywy strukturalistycznej

  2. literatura należy do sfery parole, a nie langue

  3. domeną literatury jest jej zróżnicowana wielość, powstająca dzięki konkretnym autorom, a nie anonimowa jedność „ustrukturowanej jedności”

  4. nie ma możliwości stworzenia takiego systemu, który objąłby wszystkie zjawiska literackie

  5. w wypadku praktyk literackich najistotniejsza jest indywidualność i swoboda kreacji

- strukturalistów oskarżano także o osłabienie roli interpretacji na rzecz „uwięzienia znaków literackich w tautologicznej siatce nazw” oraz o skłonności totalistyczne, oskarżając ich o zamysł „totalnej kontroli”.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
synchronia i diachronia
Synchronia i diachronia w procesie historycznoliterackim, STUDIA, poetyka i teoria literatury
III (02) Sławiński - Synchronia i diachronia, STUDIA, FILOLOGIA POLSKA, Teoria dzieła literackiego
J. Sławiński Synchronia i diachronia w procesie historycznoliterackim, Teoria Literatury, TEORIA LIT
synchronia i diachronia w procesie historycznoliterackim
20 Sławiński synchronia i diachronia
Synchronia i diachronia
Synchronia i diachronia w procesie historycznoliterackim, Teoria literatury, opracowania
Sławińsk J Synchronia i diachronia w procesie historycz~1
Synchronia i diachronia w procesie historycznoliterackim, Teoria literatury
Synchronia i diachronia
Synchronia i diachronia
2, Strukturę gospodarki najczęściej rozpatruje się w ujęciu:
Tradycja literacka w ujęciu strukturalnym. zag.7, filologia polska
metody29, W ujęciu organizacji i zarządzania, struktura jest systemem przetwarzającym informacje na
05 OSOBOWOŚĆ A STRUKTURA POTRZEB W UJĘCIU MURRAYAid 5577
05, OSOBOWOŚĆ A STRUKTURA POTRZEB W UJĘCIU MURRAYA
Wypalenie zawodowe w ujęciu strukturalnym i dynamicznym, Wypalenie zawodowe

więcej podobnych podstron