KONSPEKT ZAJĘCIA DYDAKTYCZNEGO
dla dzieci 3 letnich
Temat: ,,Święta w wesołym przedszkolu”- opowiadanie Beaty Szurowskiej.
Pomoce: ilustracje postaci występujących w opowiadaniu, kolorowe świąteczne obrazki na gazetkę, karteczki z imionami w kształcie choinek, karta pracy- kontur choinki, rysunek choinki i ilustracje ozdób świątecznych.
Metody: opowiadanie, pogadanka, ćwiczeń
Przebieg zajęcia:
I RANEK:
1. Ćwiczenie ortofoniczne- nauczycielka czyta dzieciom opowiadanie o lalce, która nie chciała spać, dzieci naśladują przedstawione w niej odgłosy: Był wieczór prze świętami Bożego Narodzenia, mama piekła pierniki i nuciła piosenkę la la la , tato ubierał choinkę, wszyscy byli uśmiechnięci tylko lalka nie chciała spać i płakała uuu, uuu, uuu. Przyszedł do niej piesek i chciał ją uśpić mówił: hau, hau, hau. Jednak lalka wciąż płakała uuu, uuu, uuu. Przyszedł kotek, dał jej prezent i zamiauczał miau, miau, miau. Lalce bardzo to się podobało, więc ziewnęła aaaaaaaaaaaaa, i zasnęła. W pokoju było już bardzo cicho, tylko zegar tykał tik - tak, tik - tak. Na dworzu szumiał wiatr szszszsz. Nagle zegar głośno wybił godzinę bim - bam, bim - bam. Lalka się obudziła, rozejrzała dookoła i zrozumiała, że już są święta.
2. Ćwiczenie słuchowe- ,,Wirujące śnieżynki”- nauczyciel gra na tamburynie, gdy muzyka jest głośna dzieci wirują po sali jak płatki śniegu, gdy muzyka robi się coraz bardziej cicha opadają na ziemię, podczas pauzy w muzyce leżą nieruchomo na ziemi, ćwiczenie powtarzane jest kilkakrotnie.
Zabawa ożywiająca- dzieci biegają swobodnie po sali , na przerwę w muzyce zatrzymują się i przyjmują wskazaną przez nauczyciela postawę: ręka wita się z kolanem, ręka wita się z głową, ręka wita się z nosem, ręka wita się z uchem, następnie wykonują zadania typu: czy potrafisz klasnąć pod kolanem, czy potrafisz stać na jednej nodze, czy potrafisz obrócić się dookoła.
3. Zabawa ożywiająca- dzieci biegają swobodnie po sali , na przerwę w muzyce zatrzymują się i przyjmują wskazaną przez nauczyciela postawę: ręka wita się z kolanem, ręka wita się z głową, ręka wita się z nosem, ręka wita się z uchem, następnie wykonują zadania typu: czy potrafisz klasnąć pod kolanem, czy potrafisz stać na jednej nodze, czy potrafisz obrócić się dookoła.
II ZAJĘCIE DYDAKTYCZNE:
Cel główny: zapoznanie dzieci z tradycjami i zwyczajami świątecznymi, wprowadzenie w świąteczny nastrój.
Cele szczegółowe: -dziecko dokonuje interpretacji utworu,
- wymienia postaci występujące w opowiadaniu,
- wskazuje rodzaje ozdób choinkowych,
- naśladuje czynności związane z zimą i świętami,
- wykonuje pracę plastyczną dotyczącą ozdób choinkowych.
1. Wysłuchanie opowiadania Beaty Szurowskiej z ilustracjami postaci:
- Ale pięknie pachnie w całym przedszkolu- zawarczało wesołe Autko.
Pociągnąłem mocniej noskiem i poczułem święta- to pieczone przez dzieci pierniki zostawiły jeszcze swój zapach.
- Nie lubię świąt- miauknął smutno kotek Motek- Dzieci siedzą wtedy w domu i nudzi mi się strasznie, miau…
- Masz rację. Święta tylko ładnie pachną- powiedziałem.
- Nigdy nie widziałem prawdziwych świąt- westchnęło Autko.
Przez chwilę siedzieliśmy w milczeniu, aż nagle lalka Ala zawołała:
- Przecież my tez możemy urządzić sobie prawdziwe święta. Pamiętacie wczorajsze opowieści Pani?
- Te o choince?- zapytało Autko.
- Tak, i o wigilijnych potrawach- mlasnął języczkiem kotek Motek.
- I o rodzinie- dodałem.
- Będziemy mieć prawdziwe święta. Ja zajmę się gotowaniem- zdecydowała Ala.
- A my posprzątamy i przygotujemy świąteczny stół- obiecałem w imieniu pozostałych.
- Szkoda tylko, ze nie będziemy mieli choinki- westchnęła piłka Kropka.
- Spojrzeliśmy po sobie. No pewnie, bez choinki to jakoś tak dziwnie będzie…
- Co tam- machnęła ręką lalka Ala.- Najważniejsze, że będziemy razem.
Szybko zabraliśmy się do pracy. Nagle kotek Motek pociągnął mnie za pomponik czapeczki i zapytał:
- A gdzie jest Autko?
Okazało się, że nikt go nie widział od czasu naszej rozmowy.
- A może Autko nas nie lubi i nie ma ochoty być z nami w święta- zasmuciła się Ala.
I wtedy usłyszeliśmy znajome wesołe trąbienie. To Autko wjechało na dywan wioząc wspaniałą zieloną choinkę.
- Niespodzianka! Niespodzianka!- zahamowało tuż, tuż przed domkiem Ali.
- Jaka wspaniała choinka, zaraz ją ubierzemy!- zawołałem.
- Będzie pięknie wyglądać wieczorem- rozmarzył się kotek Motek.
A piłka Kropka przytuliła się do Autka i powiedziała:
- Dobrze, że wróciłeś…
- A dlaczego miałbym nie wrócić?- zdziwiło się Autko- przecież jesteście rodziną.
To były wspaniałe święta. Śpiewaliśmy kolędy i jedliśmy placek upieczony przez Alę.
Choinka mieniła się w świetle lampek. Ale najważniejsze było to, że byliśmy razem.
2. Rozmowa na temat usłyszanego opowiadania, kierowana pytaniami nauczyciela:
O czym rozmawiały zabawki?
Gdzie zniknęło Autko?
Co przywiozło?
Co zabawki zrobiły z choinką?
Czym ją mogły przybrać?
A czym w ogóle ubiera się choinki? (dzieci wymieniają znane im ozdoby, a nauczycielka przykleja ich ilustracje na zarys choinki przypiętej do tablicy).
3. Zabawa ruchowa- dzieci naśladują czynności związane ze świętami i zimą pokazywane przez nauczyciela: ubierają choinkę, lepią bałwana, rzucają śnieżkami, zjeżdżają na nartach, robią świąteczne potrawy ( ugniatają ciasto, lepią pierogi, mieszają zupę), zamiatają śnieg z dróżki;
4. Wykonywanie rysunku- dzieci otrzymują kartkę z konturem choinki, nauczyciel wyjaśnia, że ich zadaniem jest narysowanie na niej znanych ozdób, a następnie pokolorowanie całego obrazka.