Kosmonauci

sł. i muz. Jacek Kaczmarski 1976

Posadzili na fotelach miękkich nas	a
I pasami do nich ciała przywiązali	a B
I zamknęli nad głowami szczelny właz	B
I od zewnątrz śruby w nim pozakręcali	B a
Hełmy głowy nam wessały jak pijawki	a
I oddzielił nas od świata brzuch potwora	a B
Jeśli słychać coś to to co jest w słuchawkach	B
Jeśli widać coś to to w telewizorach	B a
W cichą ciemną przestrzeń nieba wystrzelili nas	B a
I patrzyli póki się nie upewnili że	B E^7
My w próżni w stanie nieważkości	a
Gdzie z opóźnieniem nas dochodzą głosy z ziemi	a B
Gdzie w normie humor dobry w normie mdłości	B
W normie powolność mózgu niedokrwienie	B a
Ciągle w tym samym stadium dojrzałości	a
W jakim nas wystrzelono w ten bezdenny krater	a B
Z takim zasobem o swym losie wiadomości	B
Jaki nam da - Koordynator	E^7 a
Słychać tylko jego lub spikera głos	a
Na ekranach gąszcz wykresów i wyliczeń	a B
Jaką siłę daje atomowy stos	B
Ile jemy mięsa w proszku i słodyczy	B a
Nie lecimy my odkrywać gwiazdozbiorów	a
Ani z obcych planet uszczknąć gruntu gramów	a B
Naszym wielkim celem jest ogólnie biorąc	B
KONSEKWENTNA KONTYNUACJA PROGRAMU!	E^7 a
Cicha ciemna przestrzeń nieba nas otacza	B a
I nikt z nas na razie nie rozpacza że	B E^7
My w próżni w stanie nieważkości	a
Przedmioty myśli słowa krążą gdzieś bezwładnie	a B
Że automaty weszły w stan nieomylności	B
I wszystko wiedzą dokładnie	B a
Że rozłożone porcje naszej aktywności	a
Że czas nieprędki gdy staniemy znów na ziemi	a B
Wrócimy - sądząc po programów niezmienności	B
Gdy coś się bez nas na niej - zmieni!	E^7 a

---