UCZUCIE WIDOCZNE JAK NA DŁONI

Rodzaj zabawy: w parach, opierająca się na zaufaniu do partnera. Zabawa uczy wyrażania uczuć przy pomocy własnego ciała i uwrażliwia ich spostrzeganie.

Miejsce: w pomieszczeniach.

Czas trwania: około 10 minut.

Przeznaczona dla: głównie dla dzieci; korzystna jest nie­wielka ilość osób w grupie.

Opis zabawy

Uczestnicy tworzą pary i wymieniają się uczuciami. Każ­da para otrzymuje karteczki z wypisanymi na nich, roz­maitymi nazwami uczuć, na przykład „wesoły", „smut­ny", „rozzłoszczony" itp. Jedna z osób w parze zamy­ka oczy i kładzie swoją dłoń na stole. Jej partner losuje pierwszą karteczkę i dotyka dłoni swojego kolegi czy koleżanki w taki sposób, aby potrafili oni dokładnie rozpoznać, o jakie uczucie chodzi. Kiedy jego nazwa zostanie odgadnięta, następuje zamiana ról. Zabawa toczy się tak długo, aż wykorzystane zostaną wszyst­kie karteczki, albo gdy nie sprawia ona uczestnikom już żadnej przyjemności.

Inne możliwości

W mniejszych grupach interesujące mogłoby być prze­kazywanie sobie danego uczucia w kole: uczestnicy sia­dają na krzesłach ustawionych w kręgu i „podają sobie uczucie", dotykając dłoni sąsiada.

Porady

Na pozytywne rezultaty zabawy korzystnie wpływa sto­sunkowo duże pomieszczenie, w którym uczestnicy mogą się tak rozproszyć, aby pary mogły skupić się na zabawie, nie przeszkadzając sobie nawzajem.

Wskazówki pedagogiczne

Warunkiem przeprowadzenia tej zabawy jest spokojna i rozluźniona grupa, która czerpie przyjemność z ekspe­rymentowania z formami wyrażania uczuć. Zabawa rozwija zdolność właściwego uzewnętrzniania uczuć i ich spostrzegania. Prowadzący powinien nakłonić pary do rozmowy na temat ich spostrzeżeń oraz do tego, by włączali do zabawy swoje doświadczenia z życia co­dziennego. W przypadku dzieci korzystne jest przeję­cie przez prowadzącego roli doradcy i udzielanie po­rad poszczególnym parom.

---