Rozdział I Helleńskie(religijne i filozoficzne) źródła chrześcijańskiej koncepcji ciała - od orfizmu do gnozy.

→ źródeł antropologii chrześcijańskiej można doszukiwać się poza Biblią w orfizmie (helleńskiej religii i filozofii)

→ orfizm (od króla Tracji - Orfeusza; początek VII-VI w p.n.e., a koniec V-IV w p.n.e.) zmienił orgiastyczny i erotyczny kult Dionizosa na głębszą religię opartą na przeżyciu (sacrum), czystości sumienia, praktyce ascetycznej

→ antropogeneza człowieka (powstanie człowieka):

• Człowiek powstał z popiołów ciał Tytanów, posiadła naturę dobrą-duchową pochodzącą od Dionizosa i naturę złą-cielesną wywodzącą się z popiołów tytanów

• Ciało jest więzieniem dla pierwiastka boskiego czyli duszy

• Kategorie duszy:

1. dusze cierpiące ze względu na pochodzenie i przewinienia religijne w poprzednich wcieleniach życiu doczesnym

2. dusze, które dzięki czystemu życiu są godne istnienia wiecznego i szczęśliwego

3. dusze, które popełniły zbrodnie, których nie można odpokutować, które zasłużyły na mękę

→ ORFIZM - zakładał dualizm duszy i ciała, dusza posiadała wyższość nad napiętnowanie grzechem; dusza pierwiastek boski, który dąży do Boga, zbawienia, grzechem obarczona jest i dusza, i ciało; dusza zabiega o oczyszczenie z grzechu (oczyszczenie dusz za pomocą kar w kolejnych wcieleniach).

→ ORFIZM ODDZIAŁYWAŁ NA POGLĄDY:

• PITAGOREJCZYKÓW

• dusza istnieje niezależnie od ciała

• dusza trwa po śmierci ciała

• dusza doskonalsza od ciała

• dusza musi odpokutować za grzechy na ziemi

• ciało jest więzieniem dla duszy

• misteria (praktyki religijne) mają zapobiegać niszczeniu

• PLATONA

• dusza jest czynnikiem życia, bez którego ciało jest martwe

• dusza tylko chwilowo łączy się z ciałem

• misteria orfickie

• dusza: 1) ujęcie szersze: składa się z części rozumnej, impulsywnej, zmysłowej; 2) ujęcie węższe: to tylko część rozumna niczym nie związana z ciałem

→ UJĘCIE SUBSTANCJONALNE

• KARTEZJUSZ

• Ciało nie może bezpośrednio wpłynąć na to by cokolwiek zmieniło się w duszy, ani dusza na jakiekolwiek zmiany w ciele, to jednak owe substancje mogą wpłynąć na zmianę kierunku tego, co dzieje się w drugiej substancji. Substancje duszy i ciała są tak od siebie różne, że nie mogą na siebie oddziaływać i tego nie czynią i nie muszą czynić, gdyż wyręcza je w tym Bóg

• SPINOZA

• dusza i ciało to dwie zalety tej samej substancji - Boga. Dualizm duszy i ciała jest pozorny, ponieważ wprowadza dwie nazwy dotyczące tej samej substancji, a mianowicie Boga.

→ W ANTYKU HELLEŃSKIM WYODRĘBNIŁY SIĘ DWA PODSTAWOWE NURTY ANTROPOLOGICZNE

• NURT DIONIZYJSKI

- deklarował sens życia, wartości doczesne, cielesne i zmysłowe. Wprowadzał do kultu religijnego potrzebę rozwoju sprawności fizycznej, artystycznej i intelektualnej. Rywalizacja olimpijska była przejawem wiary, stanowiła formy praktyki sakralnej. Wszechstronne wychowanie zalecające równomierny rozwój ciała i intelektu. Kładziono nacisk na edukację cielesną.

• NURT APOLLIŃSKI

POGLĄDY PLATONA

• ORIENTACJA DIONIZYJSKA

• akceptował Zeusa, Dionizosa, Erosa

• równomierne doskonalenie ciała

• cześć oddawana Zeusowi w igrzyskach

• Dionizosowi pisząc dramaty

• Erosowi pisząc o cielesności i preferencjach seksualnych

• pochwała cielesności na gruncie „Paidei”, „Kalokagatii”

• akceptuje miłość erotyczną, kult Erosa

• ORIENTACJA APOLLIŃSKA (ORFICKO-PITAGOREJSKA)

• marność, podrzędność przemijającej materii ciała ludzkiego, w stosunku do idei trwałych i wietrznych

• ciało - źródło doczesnego zła i nieszczęść

NEOPITAGOREIZM

• człowiek to mikrokosmos

• dusza ludzka jest spokrewniona z Bogiem, pozamaterialna i niezależna

• koncentracja na własnościach duszy

• duszę należy udoskonalać za pomocą cnót moralnych

GNOSTYCY CHRZEŚCIJAŃSCY

• ciało jest złe i należy je potępiać

• środkiem wyzwolenia z ciała jest doznanie objawienia Boga

• utożsamiali duszę z człowiekiem

---