ĆWICZENIA NUMER 4

Małgorzata Wyporska

Agnieszka Stopa

Podstawowe pojęcia używane w

neurologii klinicznej:

Niedowład- zmniejszenie siły lub ograniczenie

zakresu ruchu powstałe najczęściej na skutek
zmian organicznych ośrodkowych, obwodowych
lub dotyczących samego mięśnia.
Wyróżniamy:

 niedowład spastyczny - wywołany

uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego

 niedowład wiotki - wywołany uszkodzeniem

obwodowego układu nerwowego

Porażenie, paraliż /plegia/ – stan

charakteryzujący się całkowitą
niemożnością wykonywania ruchu,
na skutek braku dopływu bodźców
nerwowych do mięśni.

Rodzaje porażeń:

 porażenie wiotkie pochodzenia

neurogennego – uszkodzenie obwodowych
nerwów (np. pourazowe, poinfekcyjne,
nowotworowe), przewodzących impulsację
nerwową z ośrodków wyższych do efektora, którym
jest mięsień.

OBJAWY:
- obniżenie napięcia mięśniowego
- zanik mięśni
- zniesienie odruchów w objętej paraliżem kończynie

 porażenie wiotkie pochodzenia

miogennego – uszkodzenie samego mięśnia lub
grupy mięśniowej najczęściej na skutek urazu,
niedorozwoju, miopatii.

 porażenie spastyczne /kurczowe/ –

uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego

OBJAWY:
- wzmożone napięcie mięśniowe
- brak zaniku mięśni
- odruchy kloniczne
- odruchy patologiczne
- zniesienie odruchów powierzchniowych

porażenie przysenne – stan występujący

podczas zasypiania

OBJAWY:
- porażenie mięśni (katapleksja) przy

jednoczesnym zachowaniu pełnej
świadomości.

Osoba doświadczająca paraliżu przysennego:

- ma wrażenie ogarniającej niemocy
- nie jest w stanie wykonać żadnych ruchów, mówić ani

otworzyć oczu

- zazwyczaj odczuwa bardzo nieprzyjemne doznania

psychiczne (ogłuszające dudnienie, dzwonienie w uszach,
bezwładne spadanie, wykręcanie ciała, przygniecenia
klatki piersiowej lub kończyn)

• MONOPLEGIA - porażenie całej

kończyny;

• HEMIPLEGIA – porażenie połowiczne
• PARAPLEGIA – porażenie obustronne

• Ataksja /niezborność/ -

zespół objawów

wynikających z uszkodzenia części CUN; upośledzenie
precyzji wykonywania ruchów przy równoczesnym
braku apraksji, ruchów mimowolnych i niedowładów

 
RODZAJE:
 Ataksja móżdżkowa jest wynikiem

uszkodzenia móżdżku i zaburzeń funkcji
struktur i dróg móżdżkowych z nim
połączonych.

 Ataksja tylno sznurowa (czuciowa) – różni

się od móżdżkowej mechanizmem, obecnością
zaburzeń czucia głębokiego i możliwością
wyrównania przy kontroli wzrokowej.

ATAKSJA

- zaburzenia kontroli i koordynacji symetrii

ruchów z nasilaniem objawów w pozycji
stojącej i zataczaniem podczas chodzenia
(choroby móżdżku i niektóre pnia mózgu)

- opóźniona reakcja (zachowane mechanizmy

odruchów obronnych)

- zawroty głowy podczas chodzenia
- rzadko zaburzona percepcja
- rokowanie zależy od stanu przed udarem oraz

od czynników socjalnych i środowiskowych po
udarze

Ruchy mimowolne /hiperkinezy/ ruchy będące

objawem rozmaitych chorób układu
pozapiramidowego,

PRZYKŁADY:
-drżenia
-balizm
- atetoza
- tiki
- dystonia
- stereotypie ruchowe
- akatyzja
- miokinie
- pląsawica

DRŻENIE SPOCZYNKOWE

rytmiczne, oscylacyjne ruchy mimowolne

różnych części ciała wywołane
naprzemiennymi lub synchronicznymi
skurczami mięśni antagonistycznych.
Występuje w spoczynku, gdy kończyny nie
muszą przeciwstawiać się sile grawitacji.

Charakterystyczne dla drżenia

spoczynkowego jest: zmniejszanie się
podczas ruchu oraz nasilanie się pod
wpływem emocji i stresu. Dotyczy najczęściej
kończyn górnych, warg, żuchwy oraz głowy.

DRŻENIE ZAMIAROWE

/ataktyczne/

 są to mimowolne, nierytmiczne ruchy zwykle

o zmiennej amplitudzie, dotyczące głównie
kończyn górnych i pojawiające się w czasie
zbliżania kończyny do celu, z tendencją do
nasilania w czasie wykonywanego ruchu.

Typowo drżenie zamiarowe można

uwidocznić podczas badania neurologicznego
w tzw. próbie palec-nos.

Spastyczność /kurczowość/ zespół

objawów występujących w
następstwie uszkodzenia dróg
nerwowych korowo-rdzeniowych
(rdzeń kręgowy, droga ruchowa).

Objawy:

- zwiększone napięcie mięśniowe
- wygórowanie odruchów ścięgnistych

(głębokich) i okostnowych

- występowanie odruchów

patologicznych (np. odruchu
Babińskiego)

Mowa i jej zaburzenia

AFAZJA-

niemożność rozumienia mowy lub

wyrażenia słowami myśli, mimo prawidłowego
aparatu wykonawczego mowy. Często
towarzyszą zaburzenia czytania i pisania.

Do najczęstszych przyczyn uszkodzenia

mózgu powodujących afazję należą:

- Udary mózgowe
- Urazy mózgowe
- Nowotwory
- Ropnie
- Urazy czaszki

Rodzaje afazji

Afazja czuciowa

- pacjent nie jest w stanie

zrozumieć mowy tworzonej przez innych lub samego
siebie. Mowa jest płynna(brak problemów z artykulacją,
mowa niegramatyczna, niezrozumiała).

Chory:
- nie jest w stanie kontrolować tego co mówi
- bezładnie miesza słowa
- jest nieświadomy swoich problemów językowych
- nie rozróżnia głosek i nie rozumie mowy
- nie potrafi powtarzać, pisać i czytać.
W lżejszej formie afazji rozumie proste słowa. W

formie ciężkiej nie rozumie żadnych. 

 afazja ruchowa- trudności w

płynnym nadawaniu mowy
(rozumienie mowy nie jest
zaburzone). Wypowiadanie
poszczególnych głosek i sylab nie
jest zaburzone. Osoba ma zwykle
problemy z wymówieniem ciągu
głosek lub sylab. 

• Afazja nie niszczy całkowicie intelektu,

choć zaburza tak istotną jego sferę, jak
zdolność wyrażania myśli w słowach i
percepcji myśli innych osób.
Może wywołać niekorzystne zmiany
nastroju właściwe wszystkim ludziom
zdolnym krytycznie oceniać niekorzystne
koleje swojego losu.
Pogłębianie się i utrwalanie tych zmian lub
ich wycofanie zależą w znacznej mierze od
właściwych lub niewłaściwych wobec nich
postaw otoczenia chorego.

Konsekwencje afazji

POZNAWCZE
  * utrata zdolności mówienia,

pisania lub  czytania

* zaburzone zdolności

arytmetyczne,

* niemożność organizacji czasu
* zaburzona umiejętność

używania i rozumienia gestów

* zaburzone logiczne myślenie
* myślenie o rzeczach, jako o

„całości”

* próby zwolnienia procesu

myślenia

* pobieżne rozumienie

EMOCJONALNE
  * brak poczucia

bezpieczeństwa

* złość
* upokorzenie
* pogarda dla własnej osoby
* podejrzliwość

EGZYSTENCJALNE
*bycie uwięzionym we

własnym ciele

* zdawanie sobie sprawy z

własnych braków

* osamotnienie

DYZARTRIA

jeden z typów zaburzeń mowy, wynikający z dysfunkcji

aparatu wykonawczego (mięśnie biorące udział w akcie
mowy – mm. języka, podniebienia miękkiego, krtani i warg)

dysfunkcja może być spowodowana: uszkodzeniem samych

mięśni, unerwiających ich nerwów czaszkowych (X, XII, VII),
jąder tych nerwów w pniu mózgowym, obustronne
uszkodzenie włókien korowo-jądrowych (korowo-
opuszkowych), biegnących z kory do jąder nerwów X, XII,
VII.

 
ANARTRIA:
 zupełna niemożność tworzenia artykułowanych dźwięków.

Mowa staje się bełkotliwa i niezrozumiała.

 

MOWY DYZARTYCZNA

 jest powolna, niewyraźna, afoniczna (czyli

bezgłośna) z tzw. przydźwiękiem nosowym, które
jest spowodowane opadnięciem podniebienia
miękkiego i sprawia wrażenie mowy z "kluskami
w ustach".

 tworzenie samogłosek jest zwykle zachowane, a

w zależności od miejsca uszkodzenia, dominują
zaburzenia artykulacji:

-spółgłosek wargowych (b, p, w, f)
-spółgłosek podniebiennych (g, k, h)
-spółgłosek zależnych od funkcji języka (d, t, r, s)

Zaburzenia wyższych czynności

psychicznych

Wyższe czynności nerwowe obejmują głównie:

1. Mowę
2. Praksję – wykonywanie celowych czynności
ruchowych
3. Gnozję – rozpoznawanie zjawisk
zachodzących w najbliższym otoczeniu
4. Pamięć – utrwalanie, przechowywanie,
przetwarzanie, odtwarzanie treści doznanych
uprzednio spostrzeżeń, myśli, emocji,
czynności.

AGNOZJA

• Agnozja

 -

zaburzone rozpoznawanie bodźców

czuciowych. Do rozpoznania bodźca może jednak
dojść za pomocą innych zmysłów, narządy zmysłów
funkcjonują prawidłowo.

Chory reaguje na bodźce czuciowe jakby ich nigdy

wcześniej nie spotkał lub nazywa je nieprawidłowo
myląc z innymi bodźcami.

Przyczyna agnozji: uszkodzenie w obrębie ciała

modzelowatego, w głęboko położonych obszarach
istoty białej mózgu lub w okolicy pól
odpowiedzialnych za odczuwanie bodźców. Z kolei
uszkodzenie wywołane może być guzem lub zanikami
w obrębie mózgu.

Rodzaje agnozji

- wzrokowe (chory nie rozpoznaje widzianych

przedmiotów, osób)

- słuchowe (chory nie rozróżnia dźwięków)
- kolorów (chory nie potrafi rozróżniać kolorów)
- prozopagnozje (chory nie rozpoznaje twarzy znanych mu

osób)

- asteroagnozje (chory nie rozpoznaje przedmiotów

dotykiem)

- asomatognozje (chory nie rozpoznaje części ciała i stron)
- anozognozje (chory nie ma świadomości występowania u

siebie zaburzeń chorobowych)

- apercepcyjna (chory nie posiada zdolności odróżniania)

Apraksja -

niezdolność do wykonywania

złożonych, wcześniej wyuczonych,
precyzyjnych i zamierzonych ruchów i
gestów. U chorego nie występują zaburzenia
koordynacji ruchowej, osłabienie siły
mięśniowej, zaburzenia czucia.

Niemożliwe stają się do wykonania prostych
czynności takie jak:
- zapalenie papierosa
- wbicie gwoździa
- zapieczętowanie listu

APRAKSJA

- zaburzenie wykonywania świadomych i celowych

odruchów przy prawidłowych odruchach, sile, napięciu
i koordynacji mięśni oraz czuciu

- ruch bez percepcji
- niemożność wykonania pewnych ruchów

celowych( pomimo braku niedowładu)

- czucie i intelekt mogą być nie zaburzone
-często bywa maskowana przez afazję (zazwyczaj

towarzyszy uszkodzeniom półkuli dominującej)

- zaburza wszystkie czynności codzienne, jedna z

najbardziej okaleczających ułomności (nikłe szanse
ustąpienia)

- nie wywołują jej zaburzenia wzroku, słuchu, mowy,

uwagi i intelektu, osłabienie napięcia mięśni
posturalnych, brak przewodzenia czucia, brak
zrozumienia, odmowa współpracy

Rodzaje apraksji



APRAKSJA WYOBRAŻENIOWA /ideacyjna/-

brak umiejętności wyobrażenia ruchu oraz jego
spontanicznego planowania. Przejawia się chaotycznym
pomieszaniem poszczególnych części ruchu.
Poszczególne części ruchu mogą być wykonywane
prawidłowo, ale łączenie ich w całość ulega zaburzeniu.

PRZYKŁAD: chory ubierając się – wkłada stopy do

rękawów koszuli, myli przód i tył.

Przyczyną dolegliwości jest uszkodzenie w okolicy

skroniowo-ciemieniowej półkuli dominującej.

APRAKSJA RUCHOWA

- rodzaj apraksji zależący od utraty powikłań

ruchowych, koniecznych do prawidłowego
wykonywania skomplikowanych czynności

- plan ruchu jest zachowany, ale sam ruch jest

niezgrabny, niepewny i wygląda tak, jakby był
wykonywany pierwszy raz w życiu.

- występuje w uszkodzeniach tylnej części płata

czołowego – okolicy przedruchowej. Występuje
po przeciwnej stronie ciała do uszkodzenia.

APRAKSJA WYOBRAŻENIOWO-

RUCHOWA /adeo-kinetyczna lub ideo-

motoryczna/

- chorzy z tym rodzajem apraksji wiedzą

jak mają wykonać ruch, ale mimo to
wykonanie ruchu jest nieprawidłowe

- odnosi się wrażenie, że chory zapomniał

jak ma wykonać poleconą czynność

• - u chorych z wszystkimi rodzajami

apraksji czasami występuje
PERSEWERACJA ruchowa, uporczywe
powtarzanie tego samego ruchu. Np.
Na polecenie wykonania jakiegoś
ruchu chory ciągle go powtarza
pomimo że ma wykonywać już
kolejne.

DROGA WZROKOWA –

elementy

1.Neuron pierwszy=>czopki i pręciki
2.Neuron drugi=>kom.dwubiegunowe
3.Neuron trzeci=>kom.zwoju
4.Nerw wzrokowy II
5.Narząd wzroku
6.Skrzyżowanie wzrokowe
7.Pasmo wzrokowe
8.Poduszka wzgórza
9.Ciało kolankowate boczne
10.Promienistość wzrokowa
11.Bruzda ostrogowa płata potylicznego
12.Płat ciemieniowy
13.Płat skroniowy
14.Wzgórek górny
15.Istota szara środkowa
16.Droga pokrywowo-rdzeniowa
17.Droga do jądra IV w moście

POLE WIDZENIA

– włókna zaopatrujące nosową część siatkówki

przewodzą pobudzenia wzrokowe ze
skroniowych części pola widzenia, a włókna
zaopatrujące część skroniową siatkówki z
nosowej części pola widzenia

– włókna biegnące niżej w drodze przewodzą

pobudzenia z dolnych części siatkówki, czyli
z górnych części pola widzenia

– każda droga wzrokowa na odcinku między

skrzyżowaniem , a korą przewodzi
pobudzenia tylko z jednej połowy pola
widzenia :

• prawa droga przewodzi pobudzenia z obu połów

lewych pola widzenia, a lewa z prawych

Uszkodzenie drogi

wzrokowej

Uszkodzenie drogi wzrokowej

prowadzi do upośledzonego
widzenia, uzależnionego od miejsca,
w którym doszło do uszkodzenia:

całkowita ślepota oka (po stronie

uszkodzenia, całkowicie
przerywającego nerw; uszkodzenie
obu pól prążkowanych)

 niedowidzenie połowicze

skroniowe = niedowidzenie
połowicze dwuskroniowe
(uszkodzenie w okolicy skrzyżowania
nerwów wzrokowych; niedowidzenie
jest niesymetryczne, zazwyczaj jedna
strona skrzyżowania jest uciśnięta
wcześniej i silniej niż druga –
niedowidzenie nie jest jednakowe po
obu stronach)

niedowidzenie połowicze

jednoimienne

- uszkodzenie pasma wzrokowego po

stronie przeciwnej do ubytku w polu
widzenia (niedowidzenie jest
„jednoimienne” gdyż wypadnięciu
ulegają albo obie lewe albo obie
prawe połowy pola widzenia)

- uszkodzenie promienistości

wzrokowej =>drogi kolankowo-
prążkowanej

niedowidzenie kwadrantowe

- Powstaje w uszkodzeniu płata

potylicznego lub skroniowego;

- gdy uszkodzenie dotyczy tylko górnej

albo tylko dolnej części włókien
wzrokowych;

- po uszkodzeniu pola prążkowanego;

ZABURZENIA

WEGETATYWNE

Układ wegetatywny zarządzanie czynnościami

odżywczymi i adaptacyjnymi dotyczącymi całego
ustroju.

-współczulny(sympatyczny) np. przyspieszenie

czynności serca

-przywspółczulny(parasympatyczny) np. zwolnienie

czynności serca

Różnią się sposobem oddziaływania na czynności

organizmu.

1)zaburzenia naczynioruchowe, wydzielania potu i

włosoruchowe

2)zespół Hornera
3)zaburzenia zwieraczy

ZABURZENIA ZWIERACZY

Prawidłowa i świadoma kontrola

zwieraczy jest niezbędna człowiekowi
przy czynności oddawania moczu i
stolca. Wykształca się w pierwszych
latach życia. Ośrodek sterujący tymi
procesami znajduje się w rdzeniu
kręgowym na poziomie kości
krzyżowej i podlega kontroli mózgu.
W różnych chorobach ośrodki te
mogą ulec uszkodzeniu.

Zaburzenia oddawania

moczu

Mogą polegać na zaburzeniu magazynowania moczu

lub upośledzonym opróżnianiu pęcherza moczowego.
Wynikają one z nadreaktywności mięśnia wypieracza
pęcherza lub niesprawnego zwieracza. Ostre
zatrzymanie moczu spowodowane jest najczęściej
poprzecznym uszkodzeniem rdzenia kręgowego
(uraz, guz, krwotok), stwardnienie rozsiane, choroby
mózgu (udar, guz, uraz) czy polineuropatie.
Natomiast nietrzymanie moczu polegające na
częstomoczu i przymusowym oddaniu moczu zaraz
po odczuciu parcia towarzyszą m.in. w zapaleniu
pęcherza i stwardnieniu rozsianym.

Zaburzenia oddawania

moczu cd.

 zupełne zatrzymanie moczu (nagłe przerwanie rdzenia)
 zaburzenie odczuwania potrzeby oddawania moczu

(uszkodzenie dróg doprowadzających pobudzenia ze
ściany pęcherza do ośrodków rdzeniowych)

 zbyt częste oddawanie moczu (uszkodzenie ośrodka

wypełniania pęcherza, występuje przy tym niemożność
pohamowania nagłej potrzeby oddania moczu)

 trudności w czasie oddawania moczu (uszkodzenia

ośrodka opróżniania pęcherza)

 trudności rozpoczęcia oddawania moczu i niemożność

zahamowania czynności (obustronne uszkodzenia dróg
korowo-rdzeniowych)

 nietrzymanie moczu (zazwyczaj w przypadku osób

nieprzytomnych)

PĘCHERZ NEUROGENNY

  okres wstrząsu rdzeniowego  zanika czynność

wypieracza moczu i pojawia się skurcz zwieracza 
zatrzymanie moczu na okres od kilku godzin do kilku
dni

 
Po ustąpieniu wstrząsu pojawia się automatyzm pęcherza

moczowego.

 

Pęcherz automatyczny –

przy uszkodzeniu rdzenia powyżej segmentów S2,

S3.Sprawne pozostają ośrodki odruchowe w odcinku
krzyżowym. Oddawanie moczu odbywa się
automatycznie. Pacjent odczuwa wypełnienie pęcherza
jako specyficzne odczucia w okolicy krocza i pośladków.
Poprzez wyuczone bodźce skórne chory może
spowodować opróżnienie pęcherza.

 

Pęcherz autonomiczny-

Przy uszkodzeniu rdzenia w niskich segmentach lub

ogona końskiego. Pęcherz może opróżnić się tylko
dzięki lokalnym odruchom ze ścian pęcherza – w efekcie
jego rozciągnięcia. Pacjent może opróżniać pęcherz
poprzez wyciskanie moczu.

WYSIŁKOWE NIETRZYMANIE

MOCZU



jest to niekontrolowany wypływ

moczu przez cewkę moczową, powstały
na skutek przekroczenia przez
ciśnienie śródpęcherzowe
maksymalnego ciśnienie
śródcewkowego

Wysiłkowe nietrzymanie moczu –

KLASYFIKACJA

Stopień 0 - stan prawidłowy
Stopień 1 - niewielka utrata moczu w

czasie dużego wysiłku fizycznego w
pozycji stojącej

Stopień 2 – utrata moczu w czasie

normalnej aktywności fizycznej, a także
podczas kaszlu, śmiechu, kichaniu,
podnoszeniu ciężkich przedmiotów

Stopień 3 – utrata moczu w pozycji

leżącej, nawet przy minimalnym wysiłku

Leczenie wysiłkowego nietrzymania

moczu

- 1 i 2 stopień – głównie fizjoterapia
- 3 stopień – leczenie operacyjne

FIZJOTERAPIA:
- ćwiczenia mięśni dna miednicy
- elektrostymulacja
- biofeedback

Zaburzenia oddawania stolca

Występuje w:
- chorobie Parkinsona
- stwardnieniu rozsianym
- po urazach rdzenia kręgowego
- w polineuropatii cukrzycowej
- po zabiegach operacyjnych na odbytnicy
- chorobach zwyrodnieniowych
- chorobach naczyniowych mózgu

 automatyczne oddanie stolca

(zniszczenie unerwienia jelita
prostego i odbytu)

 zatrzymanie kału (poprzeczne

uszkodzenie rdzenia)

 nietrzymanie stolca (uszkodzenie

ośrodków rdzeniowych S3,S4,S5 lub
stożka rdzeniowego)

Bibliografia:

1) „Neurologia kliniczna w zarysie” W.

Jakimowicz

2) „Rehabilitacja po udarze mózgu” P. Leidler
3) „Opieka nad chorym z paraplegią” M.

Bedbrook

4) „ Konwersatorium z pielęgnowania

niepełnosprawnych” M. Sobczak

5) www.rehabilitacja.pl
6) www.neurologiczne.pl

Dziękujemy za uwagę 

TEST

1)W porażeniu spastycznym

charakterystyczne jest:

a) wzmożone napięcie mięśniowe

b) odruchy kloniczne
c) zniesienie odruchów

powierzchniowych

d) wszystkie odpowiedzi są prawdziwe

2) W afazji występuje:
a)niemożność rozumienia mowy

b) niemożność wyrażenia słowami

myśli

c)aparat wykonawczy mowy

prawidłowo rozwinięty

d) osamotnienie

3) Nierytmiczne ruchy, o zmiennej

amplitudzie, pojawiające się w czasie
zbliżania kończyny do celu, z
tendencją do nasilania w czasie
wykonywanego ruchu to:

a) agnozja

b) drżenie spoczynkowe
c) drżenie zamiarowe

d) afazja

4)Hemiplegia to:
a) niedowład całej kończyny

b) porażenie całej kończyny
c) niedowład połowiczy

d) porażenie połowiczne

5) W afazji ruchowej mamy do

czynienia z:

a) trudnością w płynnym nadawaniu

mowy b) trudność w
rozumieniu mowy

c) mowa płynna, ale niezrozumiała,

niegramatyczna

d) możliwość wypowiadania

pojedynczych głosek

6) całkowita ślepota oka
a) powstaje co całkowitym

przerwaniu nerwu b)
występuje po stronie uszkodzenia

c)występuje po stronie przeciwnej

do uszkodzenia

d) występuje po uszkodzeniu obu pól

prążkowanych

7) W apraksji:
a) niezdolność do wykonania złożonych

ruchów, precyzyjnych

b) siła mięśniowa jest prawidłowa
c) występują zaburzenia koordynacji

d) brak niedowładów

8)Ataksja tylno-sznurowa:
a) ataksja czuciowa

b) ataksja móżdżkowa
c) obecność zaburzeń czucia

głębokiego

d) brak możliwości wyrównania przy

kontroli wzrokowej

9)Do ruchów mimowolnych zaliczamy:
a) tiki b)

pląsawice

c) atetoze d)

agnozje

10) W apraksji wyobrażeniowej

występuje:

a) po uszkodzeniu okolicy skroniowo-

ciemieniowej

b) po uszkodzeniu płata czołowego
c) brak umiejętności wyobrażenia

ruchu i spontanicznego planowania

d) może wystąpić perseweracja

ruchowa

11)Droga wzrokowa :
a) jest podwójnie skrzyżowana
b) jest pojedynczo skrzyżowana
c) na odcinku między skrzyżowaniem,

a korą przewodzi pobudzenia tylko z
jednej połowy pola widzenia

d) włókna biegnące niżej przewodzą

pobudzenia z górnych części
siatkówki

12) Niedowidzenie kwadrantowe

powstaje na skutek :

a)uszkodzenia płata skroniowego
b)uszkodzenia płata potylicznego
c)uszkodzenia płata ciemieniowego
d)uszkodzenia rdzenia kręgowego

13) O pęcherzu automatycznym mówimy gdy:
a)doszło do uszkodzenia rdzenia kręgowego

poniżej S2,S3

b) doszło do uszkodzenia rdzenia kręgowego

powyżej S2,S3

c)pęcherz może opróżnić się tylko dzięki

lokalnym odruchom

d)oddawanie moczu odbywa się

automatycznie

14) Zaburzenia oddawania stolca mogą

wystąpić w:

a)stwardnieniu rozsianym
b)chorobie Parkinsona
c)polineuropatii cukrzycowej
d)chorobach zwyrodnieniowych

15)Przyczyną niedowidzenia

połowiczego jednoimiennego może
być:

a)uszkodzenie pola prążkowanego
b)uszkodzenie promienistości

wzrokowej

c)uszkodzenie pasma wzrokowego po

stronie przeciwnej do ubytku w polu
widzenia

d)uszkodzenia pasma wzrokowego po

tej samej stronie co ubytek w polu
widzenia

16) U chorego na apraksje:
a)występują zaburzenia koordynacji

ruchowej

b)występują zaburzenia czucia
c)nie ma zachowanych prawidłowych

odruchów

d)żadna z odpowiedzi nie jest

poprawna

17) Cechami charakteryzującymi

afazję są:

a)nieprawidłowy aparat wykonawczy

mowy

b)zaniki mięśni języka
c)niemożność rozumienia mowy
d)częste zaburzenia czytania i pisania

18) Niedowład może być

spowodowany:

a)zmianami tylko w ośrodkowym

ukł.nerwowym

b)zmianami tylko w obwodowym

ukł.nerwowym

c)zmianami powstałymi w obwodowym

ukł.nerwowym i samym mięśniu

d)wszystkie odpowiedzi są poprawne

19) Afazja czuciowa różni się od

ruchowej:

a)występowaniem głównie na skutek

urazów mózgowo-czaszkowych

b)brakiem zrozumienia nadawanej

przez innych lub samego siebie
mowy

c)płynnością mowy
d)współistniejącym zaburzeniom

psychicznym

20) Cechami charakterystycznymi dla

porażenia neurogennego
pochodzenia wiotkiego są:

a) zniesienie odruchów w objętej

paraliżem kończynie

b) wzmożone napięcie mięśniowe
c) zanik mięśni
d) obniżone napięcie mięśniowe