Jacek Soplica- nowy typ bohatera romantycznego. Przedstaw problem na podstawie analizowanego fragmentu. Odwołaj się do znajomości całego utworu.
Epoka romantyzmu wykreowała specyficzny typ bohatera, jest to tzw. bohater romantyczny, którego cechami są bogate odczucia wewnętrzne, ucieczka od świata rzeczywistego w marzenia, kierowanie się uczuciami nie zaś rozumem. Bohater ten często przeżywa nieszczęśliwą miłość, czuje się inny i samotny, często też kończy życie samobójstwem. Jacek Soplica z „Pana Tadeusza” niewątpliwie posiada wiele cech romantycznych, jednak możemy się doszukać w jego postaci także innych, zupełnie oryginalnych cech.
Jacek był szlachcicem posiadającym oprócz skrawka ziemi jedynie poparcie szlachty. Wykorzystywał to Stolnik Horeszko- arystokrata w którego córce, z wzajemnością zakochuje się Soplica. Niestety Horeszko uznaje go za niegodnego ręki Ewy i podaje mu czarną polewkę. Jacek czuje się upokorzony i wściekły, żeni się z pierwszą napotkaną dziewczyną, zaczyna pić, nie może zapomnieć o przeszłości. Podczas najazdu moskali na zamek Horeszków w gniewie zabija Stolnika. Sensem jego życia staje się resocjalizacja i zadośćuczynienie grzechu, przywdziewa mnisi kaptur i nadaje sobie imię Robak. Wyzbywając się pychy, ucząc pokory i skromności przechodzi przemianę wewnętrzną.
Określiłam Soplicę bohaterem romantycznym nie tylko ze względu na nieszczęśliwą miłość. Po odrzuceniu oświadczyn stał się on osobą niezwykle samotną a po śmierci Stolnika to się jeszcze pogłębiło. Został potępiony przez szlachtę, ogłoszono go mordercą i zdrajcą. Chcąc odkupić swe winy zrezygnował z dotychczasowego życia hulaki i poświęcił się służbie ojczyźnie. Soplica jest także indywidualistą i buntownikiem. Nie akceptuje różnic stanowych przez które stracił ukochaną, sprzeciwia się zniewoleniu kraju. Typowe dla epoki romantyzmu jest też szaleństwo w jakie popada bohater po otrzymaniu czarnej polewki. Często jeździ wokół zamku Horeszków, wpatruje się w okna, targają nim wielkie emocje. Jego porywczość doprowadza do śmierci Stolnika. Był rozdarty między poczuciem winy a własną tragedią. Jak sam wzruszony wyznaje Gerwazemu na łożu śmierci , nie chciał zabić Stolnika, żałował tego, dlatego nie uciekał, gdy ten do niego celował.
Soplica posiadał więc cechy bohatera romantycznego, jednak miał też kilka takich, które odbiegały od typowego modelu. Jacek przeszedł przemianę wewnętrzną. Z awanturnika, pełnego pychy i buntu, lubującego się w ucztach, staje się skromnym, pokornym mężczyzną. Jego dojrzałość odróżnia go od innych bohaterów romantycznych, np. od Wertera u którego brak tej cechy doprowadził do samobójstwa. Nie uważa się też za równego Bogu jak Konrad z „Dziadów”, wybiera drogę pokory. Wyzbywa się romantycznego indywidualizmu, jako ks. Robak działa bez rozgłosu, nie chce sam dokonywać nadludzkich czynów, wierzy w moc całego narodu. Jego postać staje się wzorem dla polaków, dla szlachty skłóconej na emigracji, co poza tęsknotą za krajem, było głównym powodem do napisania tego eposu przez Mickiewicza.
Widać więc, że Jacek Soplica to nowy typ bohatera romantycznego. Dzięki swojej przemianie oczyścił on imię Sopliców, czego pragnął też ze względu na swego syna Tadeusza. Zyskał on też przebaczenie Gerwazego, które wiele dla niego znaczyło. Tuż przed śmiercią Jacek dowiaduje się, że Stolnik, zanim umarł, wybaczył swemu mordercy, pozwala mu to umrzeć w spokoju. Po śmierci zostaje zrehabilitowany i jest to bardzo nietypowe w romantyzmie- nie wielu bohaterów zaznaje szczęśliwego zakończenia, bo pomimo tego, że Jacek umiera, to jego grzechy zostają mu odpuszczone.