ROZDZIAŁ 6
PLANOWANIE ZABEZPIECZENIA MEDYCZNEGO OPERACJI - PRZEJŚCIE OD PLANOWANIA OGÓLNEGO DO SPECYFICZNEGO
Rozdział ten ma na celu opisanie kroków (t.j. kolejnych czynności) niezbędnych do przekształcenia ogólnych ustaleń dotyczących potrzeb medycznych w szczegółowe plany zabezpieczenia medycznego oraz nakreślenie związanego z tym zakresu odpowiedzialności kadry operacyjnej i medycznej na różnych szczeblach.
6-1 METODOLOGIA: Ocena liczby poszkodowanych stanowi rdzeń każdego planu medycznego - jeśli ma mieć ona istotne znaczenia, musi być oparta na wiedzy, nie zaś na przypuszczeniach. Wszystkie szacunki dotyczące poszkodowanych są z definicji oparte o informacje dotyczące zagrożeń i scenariusza wydarzeń. W razie wystąpienia kryzysu wszelkie symulacje dotyczące opcji odpowiedzi militarnych muszą zawierać analizę prawdopodobnych wskaźników i liczb poszkodowanych wobec istotnego politycznego i operacyjnego znaczenia tych danych.
CZYNNIKI: Proces szacowania liczby poszkodowanych bazuje na informacjach uwzględniających dużą liczbę czynników, z których do najważniejszych należą:
Nieprzyjaciel.
Zagadnienia polityczne i strategiczne.
Mocne i słabe strony związane z wielkością sił, ich składem, wyposażeniem, uzbrojeniem, możliwościami i taktyką.
Siły własne
Zagadnienia polityczne i strategiczne.
Mocne i słabe strony związane z wielkością sił, ich składem, wyposażeniem, uzbrojeniem, możliwościami, taktyką i standardami szkolenia.
Zamiary odnośnie rodzaju i koncepcji operacji.
Czas trwania operacji.
Obszar prowadzenia operacji. Warunki terenowe, klimatyczne, istniejąca infrastruktura oraz spektrum występujących lokalnie schorzeń implikują w sposób zasadniczy szacunkowe obliczenia wskaźników chorych oraz priorytety dotyczące zabiegów profilaktycznych.
Modelowanie. Rezultatem opracowania SHAPE: „Ocena liczby poszkodowanych w walce” jest program komputerowy umożliwiający kalkulację odsetków poszkodowanych w wojnie o dużym zasięgu. Program ten jest częścią modelu „Wytyczne odnośnie sił i środków medycznych”, którego część dotyczącą oszacowywania poszkodowanych zmodyfikowano czyniąc ją bardziej „elastyczną”. Program ten zawierający operacyjne wytyczne traktujące o zakresie możliwych operacji oraz wielkości sił zaangażowanych do specyficznych działań może być wykorzystywany przez sztab operacji wojskowych celem zwiększenia spektrum możliwości.
Nie będzie on natomiast użyteczny w odniesieniu do operacji pokojowych, z uwagi na brak danych niezbędnych do przeprowadzenia kalkulacji.
Wcześniejsze doświadczenia. Znacząca liczba danych historycznych jest dostępna do wykorzystania w ograniczonych i światowych operacjach wojennych. Mniej natomiast wiadomo ACE na temat operacji wojskowych niższego rzędu - t.j. działań o mniejszej intensywności i operacji pokojowych.
Wiele, jeśli nie całość, spośród tych informacji z militarną analizą sytuacji. Dokonanie szacunkowej oceny liczby poszkodowanych podczas kryzysu będzie zatem wymagać raczej intensyfikacji lub kontynuacji dotychczas prowadzonych prac, niż prowadzenia nowych działań. Dokonanie planowania wskaźników poszkodowanych sprzyja dialogowi pomiędzy kadrą operacyjną, medyczną, wywiadowczą oraz polityczną. Kluczowymi danymi niezbędnymi kadrze medycznej są dzienne wskaźniki poszkodowanych i stosunek zabitych do zaginionych i rannych w akcji. Te dane , łącznie z innymi informacjami specyficznymi dla scenariusza wydarzeń, umożliwią planistom medycznym określenie potrzeb medycznych.
ZATWIERDZENIE POTRZEB MEDYCZNYCH.
Kolejność działania. Proces dopasowania ogólnych ustaleń potrzeb medycznych do szczegółowych danych odnośnie wskaźników poszkodowanych i koncepcji operacyjnych wymaga podjęcia kolejnych kroków:
Współdziałanie pomiędzy sztabami (instytucjami).
Dokonanie prognozy liczb poszkodowanych w walce lub
Opracowanie właściwych wytycznych operacyjnych dla kadry medycznej umożliwiające zastosowanie modelu komputerowego SHAPE „Battle Casualty Study” lub
Dokonanie wyboru właściwego wskaźnika ( lub wskaźników) poszkodowanych na podstawie danych historycznych oraz
Prognozowanie stosunku zabitych do uprowadzonych lub zaginionych i poszkodowanych w akcji.
ZADANIA SZTABU MEDYCZNEGO.
Obliczenie wskaźników chorych i zranionych poza polem walki.
Oszacowanie wskaźnika przypadków stresu pola walki ( w stosunku do całkowitego odsetka poszkodowanych)
Kalkulacja sił i środków medycznych niezbędnych do dokonania zbiórki, leczenia i ewakuacji spodziewanych liczb poszkodowanych.
Porównanie tych specyficznych potrzeb z ogólnymi potrzebami.
Analiza sił i środków do dyspozycji „na miejscu” oraz infrastruktury (nacja gospodarza)
Realokacja sił i środków i opracowanie szczegółowych planów medycznych.
Terminarz działań. Dostępność niezbędnych właściwych i dokładnych informacji będzie determinować terminarz opracowywania planu. Istnieją tu 2 możliwości:
Wykonanie planu jako części planowania na wypadek zagrożeń prowadzonego w czasie pokoju. Bliska współpraca pomiędzy sztabami (instytucjami) operacyjnymi, logistycznymi i medycznymi będzie konieczne celem optymalnego wykorzystania skąpych informacji dostępnych w tej sytuacji. W czasie pokoju może mieć miejsce zebranie właściwych danych historycznych odnoszących się do szerokiego spektrum możliwych działań wojskowych.
Planowanie podczas kryzysu. Istnieje znaczne prawdopodobieństwo, iż jedynie podczas kryzysu dostępne będą dane wystarczające do ustalenia potrzeb medycznych. Potrzeby te będą ściśle związane zarówno z możliwościami jak i zamiarami nieprzyjaciela. Reakcje Sojuszu, które trudno zaprogramować w czasie pokoju, mogą stać się „klarowne” jedynie podczas wywiązania się kryzysu. Niezbędne jest zatem uwzględnianie prognoz , co do liczby poszkodowanych lub wybranie właściwych wielkości procentowych i co za tym idzie prowadzenie prac przez kadrę operacyjna i medyczną podczas wspólnego zażegnywania kryzysu, opracowywania procedur reagowania (na zagrożenia) oraz podczas ćwiczeń.
6-4 ZAKRES ODPOWIEDZIALNOŚCI: Efektywne planowanie i koordynacja zabezpieczenia medycznego sił wielonarodowych wymagać będzie klarownego zdefiniowania zakresu związanej z tym odpowiedzialności ponoszonej przez poszczególne nacje i szczeble dowódcze NATO podczas pokoju, kryzysu i wojny. Zarówno SHAPE jak i Główne Podporządkowane Dowództwo (którego obszar odpowiedzialności objęty jest ewent. działaniami), Dowództwa Dalszego Podporządkowania, właściwy dowódca sił wielonarodowych oraz poszczególne nacje muszą uwzględnić aspekty zatwierdzonych (uzgodnionych) potrzeb medycznych. Na przykład SHAPE podczas kryzysu skieruje szeroko rozumiane wytyczne - jednak muszą one zawierać szczegóły wystarczające do określenia prawdopodobnych liczb poszkodowanych. Zagwarantuje też identyfikację wszystkich istotnych medycznych czynników operacyjnych. Dowódca sił wielonarodowych dokona bardziej szczegółowej analizy aspektów planowania medycznego celem określenia szczegółowych potrzeb i różnic między potrzebami a posiadanymi środkami.
Dowództwo ACE powinno posiadać klarowne metody kalkulacji prognozowanej liczby poszkodowanych i innych związanych z tym wyliczeń ( np. wskaźnika rannych w akcji) oraz ustalenia niezbędnych sił i środków medycznych. Nad tym pierwszym zagadnieniem winny wspólnie pracować komórki operacyjno-logistyczne, wywiadowcze i polityczne uwzględniając intensyfikację działań zapobiegających rozprzestrzenianiu się istniejącego kryzysu, podczas gdy drugie zagadnienie pozostaje w obszarze odpowiedzialności służby zdrowia. Komórki operacyjno-logistyczne powinny prowadzić ogólną koordynację.
W celu uprawomocnienia ogólnych planów medycznych podczas kryzysu następujący podział zadań i zakresu odpowiedzialności będzie przyjęty przez SHAPE:
Komórki operacyjno-logistyczne we współpracy z instytucjami politycznymi:
Opracowanie prognozy wskaźnika poszkodowanych ( lub zestawienia wskaźników) na podstawie danych historycznych ze wszystkich dostępnych źródeł oraz ustalenie stosunku liczby zabitych do uprowadzonych, zaginionych i rannych w akcji.
Sztab medyczny:
Oszacowanie wskaźników chorych i zranionych poza polem walki.
Oszacowanie wskaźnika przypadków stresu pola walki (w stosunku do całkowitego odsetka).
Kalkulacja sił i środków medycznych niezbędnych do dokonania zbiórki, leczenia i ewakuacji spodziewanych liczb poszkodowanych.
Porównanie tych specyficznych potrzeb z ogólnymi potrzebami.
Analiza sił i środków do dyspozycji „na miejscu” oraz infrastruktury (nacja gospodarza)
Realokacja sił i środków i opracowanie szczegółowych planów medycznych.
NATO JAWNE
AD 85-8
4
6-4
NATO JAWNE