Katarzyna Munzar
Marta Nowakowska
Florentyna Pyrzanowska
Agnieszka Sobisz

1.

Wczesna dorosłość

2.

Rozwój fizyczny

3.

Rozwój umysłowy

4.

Teorie rozwoju osobowości

5.

Związki intymne

6.

Kariera



Dorosłość- faza życia, w która wkracza
człowiek po gwałtownych zmianach
rozwojowych prowadzących do
dojrzałości biologicznej i społecznej,
wyrażającej się w zdolności do
prokreacji i odpowiedzialnego
podejmowania nowych ról społecznych.
Trudno zakreślić uniwersalne granice
wczesnej dorosłości.

Dorosła osoba:
- posiada dobrze rozwinięty system wartości,
- realistyczne pojęcie własnej osoby,
- jest stabilna w zachowaniach emocjonalnych,
- utrzymuje satysfakcjonujące relacje

społeczne,

- rozszerza zasób środków potrzebnych do

osiągnięcia szczęścia

- jest efektywna w procesie planowania
- jest zdolna do radzenia sobie z

przeciwnościami,

-

pogłębia swoją wiedzę na temat otoczenia

( bardziej je rozumie

)



Zakończenie procesu wzrostu mięśni



Waga serca: mężczyzna 280g, kobieta
200g



Serce uderza ok. 72 razy na minutę



Przeciętne ciśnienie krwi 100-120 / 60-
80 (skurczowe/rozkurczowe)



mózg sięga maksymalną wielkość i
waga, (po wczesnej dorosłości
zmniejszą się)



Soczewki oczu tracą swą elastyczność



oddychanie staje się wolniejsze i

głębsze: 12- 20 oddechów/min, podczas

energicznych ćwiczeń 40;



dwudziestokrotne powiększenie płuc w

porównaniu do momentu urodzenia się



początki trwałego osadzania się

kręgów i dysków kręgowych – drobne

obniżenie wzrostu



przyrost tkanki tłuszczowej



Dobre odżywianie się i ćwiczenia

wpływają na późniejszą kondycję

ROZWÓJ UMYSŁOWY

We wczesnej dorosłości
zdolność przyswajania i
stosowania wiedzy zbliża się do
szczytu możliwości:
wykorzystywanie zdolności
systematycznego i
świadomego rozwiązywania
problemów w połączeniu z
twórczym myśleniem



Dostrzegalne niezależnie od czasu zdolności

poznawcze dające giętkość umysłową i

adaptację, rozwój umysłowy zmierza w

kierunku wykraczania poza poziom operacji

formalnych.



Myślenie dialektyczne: obejmuje

rozpoznawanie i akceptację sprzeczności

oraz próbę syntezy. Każda idea ma swoje

przeciwieństwo; takie przeciwstawne punkty

widzenia mogą być rozważane równocześnie



Perspektywa relatywistyczna- nie ma

jednego słusznego rozwiązania problemów



Zróżnicowanie i wzbogacenie
umysłowych zdolności o nowe poziomy



Zmianami tego rodzaju są zmiany
następujące wraz z wiekiem, możliwe
do zaobserwowania przy badaniu
standardowymi testami inteligencji w
sposób longitudalny

•

inteligencja skrystalizowana

(wyniki wyższe)

•

giętkość poznawcza (bez
zmian)

•

giętkość wzrokowo-
słuchowa( niższe)

•

wizualizacja (niższe)



Inteligencje cechuje pewna stałość, bez
znacznych spadków oraz wzrostów.



Dorośli z wyższą niż przeciętna
inteligencją są w stanie aż do późnej
dorosłości rozwijać swoje zdolności.
Jeżeli jakikolwiek regres występuje to
tylko w sferze zadań wzrokowo-
motorycznych



Skuteczność działania osób dorosłych,
może być większa, gdy będą odwoływać
się do swoich zainteresowań

TEORIE

ROZWOJU

OSOBOWOŚCI

1. Zasięg ja –Pierwsze kryterium dojrzałości. wymaga od

dorosłego stopniowego rozwoju rozumienia otaczających,

zróżnicowanych środowisk, od rodziny, przez rówieśników aż do

silnych więzi z przedstawicielami płci przeciwnej i powstanie

zainteresowań obowiązkami o charakterze zawodowym

2. Ciepłe odnoszenie się do innych - zdolność jednostki do

bliskości z innymi oraz wykazywania przez nią wrażliwości na

innych. Rozumie się przez to, że młody dorosły akceptuje osoby

i ma wobec nich empatyczny stosunek, a także toleruje słabości

i deficyty innych.

3. Bezpieczeństwo emocjonalne – wiąże się z 4 aspektami

dojrzałości: akceptacja siebie jako zdolność do pełnego

uznawania siebie, swych deficytów, akceptacja emocjonalna-

dzięki niej ludzie uważają emocje jako część siebie, odporność

na frustrację czyli kontynuowanie działań mimo porażek i

swobodne wyrażanie siebie polega na tym , że dojrzała osoba

jest świadoma swoich emocji, nie obawia się ich i kontroluję ich

ekspresję.

4. Realistyczna percepcja – umiejętność wiernego

spostrzegania świata, bez jego zniekształcania i

wypaczania.

5. Dysponowanie kwalifikacjami i kompetencjami –

dojrzały dorosły stara się, by doskonalić swoje

umiejętności, co do których ma przekonanie, że na

pewno je rozwinie.

6. Wiedza o sobie – zawiera 3 zdolności, jakimi

posługuje się człowiek dojrzały – wiedza o tym co

można zrobić, czego nie można zrobić i co

powinno się robić.

7. Stabilna i spójna filozofia życiowa – dojrzali ludzie

są skłonni w dobry sposób oceniać cele i radzić sobie

z przeciwnościami. Człowiek rozwija swoją teorie

życia i pracuję by ją zrealizować.

•Pomyślność w rozwiązaniu kryzysu znanego jako intymność lub
samotność stanowi wskaźnik dojrzałości rozwoju psychospołecznego.

•Koniecznością tworzenia na nowo tożsamości, uwzględniającej innych
ludzi.

•Intymność jest efektem kochania drugiej osoby i zespalania się
tożsamości osób sobie bliskich. Relacje są budowanie na szczerości i
miłości. Rodzi się poczucie my.

• Bliskie związki nie muszą być związane z seksem. Intymność nie jest
jedynie domeną małżeństwa.

•Przyjaźń również ją zapewnia opierając się na empatii,
współzależności i wzajemności.

•Jednak bliskie związki nie muszą być związane z seksem. Intymność
nie jest jedynie domeną małżeństwa. Przyjaźń również ją zapewnia
opierając się na empatii, współzależności i wzajemności.

1. Okres przejściowy do wczesnej dorosłości (wiek: 17- 22)
a) położnie kresu strukturze życia z okresu dorastania:
- maleje zależność od rodziny ( opuszczenie domu , uniezależnienie się

finansowe)

- ułożenie sobie życia bardziej autonomicznego i odpowiedzialnego
- wejście w nowe role

b) przygotowanie bazy do życia w dorosłym świecie
- wprawianie się w poznanie własnej osoby i świata
- człowiek musi zdefiniować swoją osobę i koncepcję dorosłego życia
- zaplanowanie celów życiowych

2. Wejście struktury życia w wczesną dorosłość (wiek: 22-28)
- połączenie uznawanych przez siebie wartości z wartościami

społeczeństwa

- ciągłe definiowanie siebie
- badanie przez młodych ludzi różnych opcji i możliwości oferowanych

przez świat,

by sformułować definicję siebie jako dorosłego
- dowiedzenie się jak działać i żyć zgodnie z dokonanym wyborem :
zawodu, partnera, stylu życia czy wartości

3. Przekraczanie 30. roku życia (wiek: 28-33)

- praca jednostki nad jej słabymi stronami

- tworzenie podstaw do bardziej zadowalającej struty

- wygasa cecha tymczasowości i eksploracyjności

typowa dla 20-latków

- pojawia się potrzeba załatwiania wielu spraw

- życie jest bardziej poważne, realistyczne i

zorganizowane

4. Kulminacyjna struktura wczesnej dorosłości

(wiek: 33-40) – ostatni etap

- człowiek znajduję swoje miejsce w świecie, działa wg

ustalonych zasad, a potrzebne

są do tego porządek, rozwaga i stabilizacja

- praca jednostki nad rozwojem i pomyślnym dążeniem

do przodu i wzwyż

- postęp tutaj oznacza doskonalenie, budowanie

lepszego życia, wykorzystanie swoich

zasobów, stawanie się bardziej twórczym



Jej podstawą jest założenie, że młodzi dorośli muszą

wyzbyć się nieprzydatnych dla nich idei

zaczerpniętych w dzieciństwie. Jest to etap

krytyczny ponieważ jednostka w tym czasie ,

zaczyna sama kontrolować swoje życie.

STADIA :

1. Opuszczam świat moich rodziców

( wiek: 16-22)

- młody dorosłyy odrzuca w tym okresie

przekonanie, że zawsze będzie należał do

rodziców, bez nich sobie nie poradzi i że

świat rodziców jest najlepszy

2. Nie jest teraz niczyim dzieckiem (wiek: 22-28)

- błędnym założeniem jest, to że musimy postępować tak jak

nasi rodzice

- musi pojawić się przekonanie, że sami budujemy własne

życie, myślenie i planowanie musi być krytyczne,

uporządkowane i skierowane na cel

- nauka i akceptacja swoich niedoskonałości

- kształtuje się zaufanie i wiara w siebie, podbudowana

kompetencjami

3. Otwarcie na to, co jest we mnie ( wiek: 28-34)

- zadowolenie z siebie i z kierowanego przez siebie życia

- czas odrzucenia przekonania, że życie jest proste i daje się

kontrolować

- skupienie się na sobie, swoich tendencji, pragnień, życzeń, sił

i talentów

- spostrzeganie świata na nowo

LEVINSON

GOULD

Okres przejścia do wczesnej

dorosłość ( 17-22)

Opuszczam świat moich

rodziców (16-22)

Wejście struktury życia we

wczesną dorosłość ( 22-28)

Nie jestem teraz niczyim

dzieckiem (22-28)

Przekraczanie 30. roku życia
(28-30)

Otwarcie na to, co jest we

mnie (28-34)

Kulminacja struktury życia

we
własnej dorosłości (33-40)

S

ta

d

ia

i

w

ie

k



Randki-dla niektórych osób są okazjonalną i

niezobowiązującą emocjonalnie formą

interakcji, inni natomiast nawiążą poważnie

intymne kontakty dzięki nim.



Intymność - w najszerszym zrozumieniu to

stawanie się bliskim drugiej osobie.



Intymne relacje – proces, który zakłada

wzajemną wymianę doświadczeń, efektem

czego jest lepsze zrozumienie siebie i

partnera.



Odkrywanie się – proces poprzez który

wyraża się przyzwolenie na poznanie siebie

przez innych, zarówno werbalnie jak i

niewerbalnie (gesty, mowa ciała).



Język i komunikacja niewerbalna – kobiety łatwiej niż

mężczyźni odczytują komunikaty niewerbalne, częściej

inicjują komunikację i znacznie dłużej utrzymują kontakt

wzrokowy z partnerem, gdy ten siedzi blisko nich. Mężczyźni

często czują niechęć do słownego wyrażania uznania,

mówienia o swoich fantazjach seksualnych czy do

relacjonowania swoich odczuć po odbyciu stosunku.



Zakochiwanie się – mężczyźni zakochują się szybciej niż

kobiety, gdyż te są bardziej pragmatyczne. Panie są bardziej

skłonne do mówienia o emocjonalnych przejawach

zakochania, przeżywają euforię, nie mogą się skupić na

pracy, myśląc o ukochanej osobie.



Wykonywanie zadań – mężowie i żony wykonują

zróżnicowanie ilościowo i treściowo zadania na rzecz rodziny.

Od lat kobiety zajmowały się domem, podczas gdy mężczyzna

zajmował się samochodem, ogrodem lub wynoszeniem

śmieci.



Podejmowanie decyzji i strategie wywierania wpływu –

mężczyzna użyje bezpośrednich i logicznie

argumentowanych sposobów wywierania wpływu na kobietę,

natomiast ona prawdopodobnie odniesie się do strategii

pośrednich – powstrzyma się mówić i wyrażać emocje.



Konflikty i agresja – mężczyźni przeważnie pragną

rozwiązania konfliktu, chcą powrotu harmonii, natomiast

kobiety są często odrzucające, wyniosłe. Jest możliwe także

użycie fizycznej siły przez mężczyznę w stosunku do kobiety,

która może stać się ofiarą przemocy.



Postawy i wartości jednostki – badania pokazują, iż

kobiety cenią sobie u swoich partnerów takie właściwości jak

inteligencja, osiągnięcia zawodowe, a mężczyźni przywiązują

wagę do młodości i atrakcyjności seksualnej partnerek.



Reakcja na rozstanie z partnerem – wyniki badań

wskazują, że to mężczyźni gorzej znoszą rozstania z

partnerką, być może dlatego, że w mniejszym stopniu

potrafią przewidzieć rozstanie i je zainicjować.



Miłość jest złożonym i wieloetapowym

ludzkim uczuciem, odgrywającym istotną

rolę w intymnych związkach. Może być

różnie wyrażania i w różny sposób

odbierana. Już w dzieciństwie większość z

nas jest uświadamiana czym jest miłość, a

w trakcie procesu socjalizacji

przygotowujemy się do możliwości

zakochania.



Teoretyczny model miłości wg Johna Lee -

opracował on 3 typy miłości: eros ,ludus i

storge. Następnie wyróżnił kolejne 3 :

miłość maniakalną, agapę i pragmatyczną.



Miłość eros - pragnienie seksualnej intymności i

zaabsorbowanie fizycznymi aspektami kontaktu z drugą osobą.

Kochankowie erotyczni zwykle podkreślają silny wzajemny

pociąg, a także intensywne uczucia ekscytacji wywołane

partnerem i oczekiwaniami wobec niego.



Miłość ludus – zabawowy typ miłości, w której obserwuje się

koncentrację na własnej osobie. Kochankowie są kokieteryjni,

ale nie oczekują od swoich partnerów dłuższego przywiązania,

miłość traktują jako grę.



Miłość storge – storge z greckiego zrównoważenie.

Charakteryzuje się spokojnym zaangażowaniem i przyjaźnią,

kochankowie cieszą się z wykonywania wspólnie różnych rzeczy.



Miłość maniakalna – jest intensywna i obsesyjna, partner

potrzebuje ciągłego podtrzymywania uczucia oraz zapewnienia

o wierności drugiego partnera.



Miłość Agape – miłość altruistyczna, kochankowie głęboko

troszczą się o swoich partnerów, nie oczekują niczego w zamian.



Miłość pragmatyczna – rozsądek i logika. Kochankowie są

realistami, wchodzą w związek dla korzyści.

Namiętność – silna fizyczna atrakcyjność i pożądanie kogoś
Intymność – uczucie bliskości
Zobowiązanie – gotowość do podtrzymania związku

Kombinacje tych 3 komponentów Sternberg ukazuje jako siedem

różnych form miłości :

1)

lubienie: intymność ale bez zobowiązań czy intymności

2)

zadurzenie: namiętność bez zobowiązań i intymności

3)

pusta miłość: zobowiązanie bez namiętności i intymności

4)

romantyczna miłość: intymność i namiętność bez zobowiązań

5)

niedorzeczna miłość: zobowiązanie i namiętność bez

intymności

6)

partnerska miłość: zobowiązanie i intymność ale bez

namiętności

7)

miłość doskonała : zobowiązanie, intymność i namiętność



Motywy zawierania małżeństwa:

-

Miłość (i zobowiązanie)

-

Partnerstwo (wizja stałego towarzysza daje poczucie

komfortu psychicznego-> poczucie bezpieczeństwa i

zadowolenia)

-

Konformizm (nacisk społeczny)

-

Usankcjonowanie seksu

-

Przyznanie dzieciom osobowości prawnej

-

Poczucie gotowości (osiągnęli wszystkie planowane

cele)

-

Prawne korzyści (korzystne płacenie podatków)



Odroczenie decyzji o nim (niże demograficzne,

najpierw kariera, potem rodzina, wysoki wskaźnik

rozwodów zniechęca do małżeństwa; postrzeganie go

jako utrata wolności i niezależności)



Praca jest ściśle związana z postrzeganiem człowieka przez

innych.



Aktywność człowieka dorosłego koncentruje się wokół

pracy



Praca stanowi źródło utrzymania, ale też dostarcza

osobistej satysfakcji i sprzyja rozwojowi



Jednostka pozostająca wcześniej pod wpływem wzorców od

znaczących dla niej osób wraz z upływem czasu jest zdolna

do podejmowania własnych decyzji



Szczyt kariery przypada na różne lata w zależności od

zawodu



Ogólnie można powiedzieć że wcześniej przypada

pracownikom fizycznym niż umysłowym, najpóźniej u tych

gdzie trzeba mieć wysokie kwalifikacje

Wg Eli Ginzberg (1951)

•

Fantazjowania

(6-11 lat)

•

Niepewności zainteresowań, dyskusji i rozważań

(12- 17 lat)

•

Realizmu

(18 i więcej lat)

a)

Faza eksploracji (zdobywanie doświadczenia potrzebnego

do planowanego zawodu)

b)

Faza krystalizacji (krytyka czynników wpływających na

selekcję i wybranie najbardziej interesującego obszaru)

c)

Faza konkretyzacji (przeanalizowanie propozycji w danym

obszarze i ustalenie specjalizacji)

Wg Anny Roe (1956)



wczesne kontakty z rodzicami



relacje między postawami i przekonaniami
rodziców a potrzebą satysfakcji



sposób wychowywania dziecka

Donald Super (1951)



Wybór zawodu to spełnienie własnej
koncepcji odnośnie siebie, czyli młodzi
dorośli szukają zawodów, które ich
określają, które spełniają to jak widzą
siebie. Praca zawodowa umożliwia
odgrywanie najlepszych dla siebie ról

John Holland (1966)



podzielił zawody ze względu na cechy osobowości

(lub motywów, które kierują młodymi dorosłymi)

a)

realistyczne

b)

intelektualne

c)

społeczne

d)

konwencjonalne

e)

przedsiębiorcze

f)

Artystyczne

W każdej z tych grup wyodrębnione są: empiryczne

cele, preferencje ról, działania, koncepcja

własnej osoby u kobiet i u mężczyzn.

Osiem etapów wybierania kariery zawodowej wg.

Roberta Locka (1992):

1. Świadomości i zobowiązanie (decyzja jeszcze nie

zapadła, ale jednostka jest na nią gotowa)

2. Tworzenie alternatywy (innego pomysłu na życie)
3. Gromadzenie informacji (analiza różnych planów,

biorąc pod uwagę swoje cechy osobowości)

4. Badanie środowiska (dalsza analiza, ale tym razem

aspektów: społecznego, ekonomicznego,
politycznego i geograficznego

)

5. Analiza własnej osoby (analiza mająca na

uwadze własne zainteresowania, osiągnięcia,
zdolności i wartości)

6. Podejmowanie decyzji (na podstawie

wcześniejszych rozważań)

7. Wprowadzanie decyzji w czyn (poszukiwanie

pracy, kształcenie się, zdobywanie doświadczenia)

8. Otrzymanie sprzężenia zwrotnego (ocenienie

czy efekty pokrywają się z zamierzeniami, jeśli
jest dużo informacji negatywnych, to jednostka
wraca do punktu wyjścia)