Orientacyjne testowanie

sprawności układu

mięśniowego- testy

funkcjonalne

Iwona

Bańkowska

Katarzyna

Markulis

Jednym z rodzajów badań

fizjoterapeutycznych są testy

funkcjonalne.

Ujawniają one cały szereg objawów lub

innych informacji, które umożliwiają

określenie rodzaju stopnia dysfunkcji,

ułatwiają dobór odpowiednich ćwiczeń

czy innych środków fizjoterapii i

kontrolę wyników usprawnienia. Wyniki

badań informują o aktualnym stanie

pacjenta dzięki temu fizjoterapeuta

wie, jakie ćwiczenia i zabiegi należy

zastosować.

Testy funkcjonalne spełniają następujące zadania:

- umożliwiają wczesną diagnozę;

- ułatwiają ustalenie programu rehabilitacji danej

osoby oraz dobór ćwiczeń i innych środków na

poszczególnych jej etapach (np. ujawnienie

objawów, które można usunąć przy pomocy

konkretnych ćwiczeń czy zabiegów fizykalnych);

- ułatwiają wprowadzenie do tego programu

zmian,które zależą od zmieniającego się stanu

pacjenta oraz od wyników kolejnych badań;

- ułatwiają ocenę wyników rehabilitacji danej osoby;

Objaw ze strony mięśnia lędźwiowego

• Wyjaśnia on przyczynę bólów

lędźwiowych

Wykonanie: pacjent leży na

plecach i unosi wyprostowaną

kończynę dolną. Następnie

badający wykonuje nagły ucisk

na przednią powierzchnię uda.

Szybki i nagły ucisk na dalszą

część uda powoduje

odruchowe napięcie mięśnia

lędźwiowego z pociąganiem za

wyrostki poprzeczne

lędźwiowego odcinka

kręgosłupa. Bóle pojawiają się

przy zmianach w lędźwiowym

odcinku kręgosłupa lub w

stawie krzyżowo-biodrowym.

Test mięśnia

nadgrzebieniowego Jobe'a

• Wykonanie: test można wykonać

w pozycji stojącej lub siedzącej.

Ramię pacjenta, wyprostowane

w stawie łokciowym, jest

odwodzone do 90 st., zginane do

przodu do 30 st oraz ustawione

w rotacji wewnętrznej. W czasie

odwodzenia i zgięcia w

płaszczyźnie poziomej badający

wywiera skierowany od góry

nacisk na przedramiona.

Test jest dodatni, jeżeli wywołuje

mniej lub bardzie nasilony ból, a

pacjent nie jest w stanie odwieść

ramienia do 90 st oraz utrzymać

go wbrew naciskowi. Przy rotacji

wewnętrznej oceniane są

głównie części grzbietowe (m.

nadgrzebieniowy), natomiast

przy zewnętrznej-brzuszne części

pierścienia rotatorów.

Test mięśnia

podłopatkowego

• Wykonanie: w staniu porównuje się

w obu stawach ramiennych bierną

rotację zewnętrzną, a następnie

czynną rotację wewnętrzną wbrew

oporowi.

Zwiększona, w porównaniu z drugą

stroną, bierna rotacja zewnętrzna

świadczy o uszkodzeniu mięśnia

podłopatkowego. Choroba mięśnia

podłopatkowego objawia sie

osłabieniem siły rotacji

wewnętrznej oraz dolegliwościami

bólowymi.

Specyficznym testem dla mięśnia

podłopatkowego jest wykonanie

czynnej rotacji wewnętrznej za

plecami, przy czym kończyna górna

jest zgięta w stawie łokciowym do

90 st i odciągana w kierunku

grzbietowym od części lędźwiowej

kręgosłupa.

Test Matthiassa

• Test służący do oceny ogólnej

wydolności mięśni posturalnych.

• Utrzymanie przez ok.30s

wyprostowanej postawy z
uniesionymi i wyprostowanymi w
stawach łokciowych kkg , świadczy o
prawidłowej wytrzymałości mięśni
posturalnych

Test cross-over Arnolda

• Wykonanie: uszkodzona

kończyna stojącego chorego

jest fiksowana przez stopę

badającego. Następnie pacjent

krzyżuje zdrową kończyną

dolną kończynę chorą,

jednocześnie rotując miednicę i

górną część tułowia ku stronie,

gdzie występuje uszkodzenie.

• Interpretacja: Na skutek

skurczu mięśnia

czworogłowego w ufiksowanej

kończynie dochodzi do

powstania bocznego objawu

pivot-shift z niewygodnym

odczuciem chorego, iż jego

kolano chce się „odczepić”

• Uwaga: Test ten jest bardziej

wyraźny niż inne dynamiczne

testy przedniego więzadła

krzyżowego, zwłaszcza u

chorych silnie umięśnionych.

Objaw Huetera

• Wykonanie: pacjent siedzi

trzymając kończynę górną

wyprostowaną w stawie

łokciowym z odwróconym

przedramieniem. Badający

chwyta jedną ręką za

przyśrodkową stronę

przedramienia chorego.

Pacjent powinien wbrew

oporowi ręki badającego

zgiąć staw łokciowy.

Przy przerwaniu ścięgna

głowy długiej mięśnia

dwugłowego dochodzi do

obwodowego powiększenia

obrysu mięśnia przy

skurczu mięśni ramienia

.

Test Soto-Halla

• Wykonanie: Pacjent leży na plecach i najpierw czynnie

unosi lekko głowę starając się na ile to możliwe zbliżyć

podbródek do klatki piersiowej Następnie badający

wykonuje biernie zgięcie głowy do przodu

Jednocześnie wywiera drugą ręką lekki ucisk na

mostek

• Interpretacja: Bóle karku spowodowane uciskiem przy

biernym unoszeniu głowy świadczą

o chorobach kości lub więzadeł szyjnego odcinka

kręgosłupa Ciągnące bóle występujące przy czynnym

unoszeniu głowy spowodowane są głównie

skróceniem mięśni karku

Test funkcjonalny Bunella

Badanie niedokrwiennego przykurczu mięśni

wewnętrznych ręki.

• W przypadku

niedokrwiennego przykurczu

mięśni wewnętrznych ręki,

przy biernej fiksacji stawu

śródręczno-paliczkowego

palca w wyproście ani staw

międzypaliczkowy bliższy ani

dalszy nie mogą być czynnie i

biernie zginane. Przyczyną

jest skrócenie mm.

międzykostnych. Czynne lub

bierne zgięcie nadgarstka

umożliwia czynne zgięcie

bliższych i dalszych stawów

międzykostnych palców.

Zazwyczaj przykurcz obejmuje

kilka palców. Test umożliwia

zróżnicowanie przykurczu

niedokrwiennego od innych

zmian stawowych, takich jak

np. zesztywnienia stawów,

zrostów ścięgien.

Test Linburga

• Wskazuje na wrodzenia

budowy ścięgien mięśnia

zginacza długiego kciuka i

mięśnia zginacza głębokiego

palców.

Wykonanie: pacjentowi poleca

sie przy wyprostowanych

palcach włożyć kciuk do dłoni,

wykonując jego zgięcie i

przywiedzenie.

Przy wrodzonych połączeniach

między ścięgnami mięśnia

zginacza długiego kciuka i

mięśnia zginacza długiego

wskaziciela, w czasie ruchu

kciuka dochodzi do zgięcia

paliczka dalszego wskaziciela

Bibliografia

• „Testy kliniczne w badaniu kości

stawów i mięśni” Klaus Buckup

• „Leczenie ruchem”cz.I

J.Z Kilar, P. Lizis