Rdzeń kręgowy

Rdzeń kręgowy

Znajduje się w kanale
kręgowym i jest częścią
ośrodkowego układu
nerwowego
Rozpoczyna się bez wyraźnej
granicy od rdzenia
przedłużonego i rozciąga na
przestrzeni ok. 45 cm, od I
kręgu szyjnego do górnej
krawędzi II kręgu
lędźwiowego, gdzie kończy
się stożkiem rdzeniowym oraz
nitka rdzeniową
Otoczony trzema oponami-
twarda, podpajęcza, miękka.
Długość wynosi ok. 45 cm.

W odcinkach, z których wychodzą
korzenie nerwów przeznaczonych dla
kończyn, rdzeń ma dwa
wrzecionowate

zgrubienia: szyjne i

lędźwiowe.

Budowa segmentowa :

31

par

odcinków, tzw.

neuromerów:

8

szyjnych (C1-C8), 12 piersiowych
(Th1-Th12), 5 lędźwiowych (L1-L5), 5
krzyżowych (S1-S5) i 1 guziczny (C0),
z którymi łączy się 31 par nerwów
rdzeniowych - szyjnych, piersiowych,
lędźwiowych, krzyżowych i
guzicznego.
Nerwy łączą się z rdzeniem za
pomocą tzw.

korzeni nerwowych -

brzusznych i grzbietowych

. Każdy

z nich składa się z 5-10 nici
korzeniowych, będących pęczkami
nerwowymi. W korzeniach tylnych,
niedaleko od powierzchni rdzenia,
już poza blaszką opony twardej, w
otworach międzykręgowych znajdują
się

zwoje rdzeniowe

. Korzenie

nerwów lędźwiowych, krzyżowych i
nerwu guzicznego tworzą gruby
pęczek, otoczony oponą twardą,
biegnący ku dołowi, zwany

końskim

ogonem

.

Od rogów przednich
odchodzi

korzeń

przedni (brzuszny)

z

rogiem tylnym połączony
jest

korzeń tylny

( grzbietowy

) te

korzenie łączą się ze sobą
w okolicach otworu
międzykręgowego tworzą

pień nerwu
rdzeniowego,

jest on

krótki i rozdziela się na 4
gałęzie:
a) gałąź przednia
(brzuszna), jest częścią
nerwu, która niesie
impulsy do mięśni
szkieletowych, gałęzie
łączą się ze sobą tworząc
sploty: szyjny, lędźwiowy,
krzyżowy.
b) gałąź tylna jest to
gałąź czuciowa niesie
impulsy do wszystkich
ośrodków,
c) gałąź oponowa,
unerwia opony mózgowo-
rdzeniowe,
d) gałąź łącząca biała
m.in. jest częścią układu
nerwowego
autonomicznego.

Na powierzchni zewnętrznej rdzenia
widnieją w linii przyśrodkowej dwie
bruzdy: głębsza

szczelina

pośrodkowa przednia

oraz płytsza

bruzda pośrodkowa tylna

. Dzielą one

rdzeń na dwie symetryczne połowy:
prawą i lewą. Dodatkowo na
powierzchni każdej połowy rdzenia
zaznacza się: - od przodu podłużna
linia, zwana

bruzdą boczną przednią,

z której wychodzą korzenie ruchowe
nerwów rdzeniowych - od tyłu

bruzda

boczna tylna,

wzdłuż której wchodzą

do rdzenia korzenie czuciowe nerwów
rdzeniowych. Wymienione bruzdy
dzielą każdą połowę rdzenia trzy

sznury: przedni, boczny i tylny

,

utworzone przez pęczki włókien
nerwowych, przebiegających podłużnie
w rdzeniu.

Charakterystyczny jest w
przekroju poprzecznym
wygląd

istoty szarej:

przypomina ona dużą literę
H. Ramiona tej litery to tzw.

rogi rdzenia

, które w

trójwymiarowej
rzeczywistości tworzą
słupy: z przodu - dwa
(symetryczne)

rogi (słupy)

przednie

, z tyłu - dwa

rogi

(słupy) tylne.

Pomiędzy

nimi leży

istota szara

pośrednia,

której

zewnętrzna, obwodowa
część tworzy niewielkie
uwypuklenie, zwane

rogiem (słupem)
bocznym.

Przez środek rdzenia
przebiega cienki

kanał

środkowy

który konczy się

u dołu

komorą krańcową

Budowa wewnętrzna

Rogi (słupy) przednie
zawierają

neurony

ruchowe,

których aksony,

tworzą korzenie przednie, te
zaś - nerwy. Rogi (słupy)
tylne zawierają

neurony

czuciowe.
Istota biała

rdzenia to

drogi nerwowe, wstępujące i
zstępujące, łączące rdzeń
wstępująco i zstępująco z
wszystkimi strukturami
mózgowia.

Sznury:

przednie połączone
spoidłem białym
boczne,
tylne dzielące się w odcinku
szyjnym na pęczek smukły i
klinowaty