1 AtrakcyjnoŠ interpersonalnaid 8443 ppt

background image

Psychologia społeczna

Dr Anna Jarmołowska

background image

I. ZAGADNIENIA OGÓLNE

Przedmiot psychologii społecznej

Psychologia społeczna

jest niczym innym jak

naukowym badaniem tego jak ludzie wpływają na:

myśli,

zachowania i 

uczucia innych ludzi

(Cialdini, Kenrick, Neuberg 2003).

background image

Ludzie na co dzień podejmują się przewidywania

i wyciągają wnioski z zachowań innych osób.

Psychologowie zajmują się opracowaniem

skomplikowanych

metod badawczych

, dzięki którym mogą:

opisywać,

wyjaśniać oraz

przewidywać, a co za tym idzie

kontrolować wiele ludzkich zachowań.

background image

Psychologia społeczna znajdowała się w swojej krótkiej

historii pod wpływem różnych nurtów:

socjologii,

antropologii,

socjobiologii oraz

badań nad sztuczną inteligencją.

background image

Dzięki tym rozmaitym prądom intelektualnym

ukształtowało się

5 podstawowych gałęzi badawczych

czy perspektyw teoretycznych w ramach psychologii

społecznej:

1.

perspektywa społeczno – kulturowa,

2.

społecznego uczenia się,

3.

biologiczna,

4.

fenomenologiczna oraz

5.

społeczno – poznawcza.

background image

TEORIE ATRAKCYJNOŚCI

atrakcyjność interpersonalna

- pozytywna postawa w stosunku do innego człowieka

1.

Teoria nagród i kar

atrakcyjność jest dodatnią funkcją skojarzenia osoby z

nagrodami i ujemną funkcją skojarzenia osoby z karami.

background image

2. Afektywno-wzmocnieniowy model D. Byrne’a

na atrakcyjność wpływają tylko te cechy innej osoby, które

wywołują w podmiocie reakcje afektywne.  

background image

Wpływ wzmocnień dodatnich i ujemnych na

atrakcyjność wyraża następująca formuła:

Σ Nw

A = m

+ k

Σ Nw + Σ Kw

A=atrakcyjność;
N=nagroda;
K=kara,
w=ważność nagrody/kary;
m i k = stałe empiryczne

background image

Badania Byrne’a potwierdzają trafność równania w

odniesieniu do różnych nagród i kar, ale większość dotyczy

podobieństwa/odmienności poglądów.

Koncepcja Byrne’a przewiduje, że wyznacznikami

atrakcyjności są

nie tylko nagrody i kary, których jest

sprawcą, ale także te, z którymi jest skojarzony

, nawet gdy

nie jest za nie odpowiedzialny.

background image

3. Teorie równowagi poznawczej

Atrakcyjne są te osoby, które:

zapewniają bądź przywracają zgodność w obrębie naszych

przekonań;

wyznają poglądy podobne do naszych,

sympatia i antypatia do osób kształtuje się tak aby

zwiększać zgodność między postawami, postawami a

zachowaniem(t. dysonansu poznawczego).

background image

Teoria równowagi poznawczej przewiduje, że

atrakcyjność osoby

może być konsekwencją jedynie tego, że:

jesteśmy jakoś z tą osobą powiązani,

tworząc z nią „jednostkę poznawczą” (dlatego atrakcyjne są

osoby często spotykane, lub takie, z którymi oczekujemy

kontaktu).

background image

4. Teoria równowagi poznawczej Heidera

Człowiek dąży do wewnętrznej zgodności swoich poglądów,

postaw i zachowań

Uzgadniane (równoważone) są nie wszystkie poglądy, ale

tylko te dotyczące obiektów tworzących tę samą jednostkę

poznawczą.

Typowa jednostka: P – O – X (podmiot – osoba – obiekt/osoba

background image

Obiekty tworzące jednostkę mogą być połączone relacjami:

jednostkowymi i/lub afektywnymi

Relacja jednostkowa – obiekty są spostrzegane jako

wzajemnie do siebie przynależące na mocy: sprawstwa,

podobieństwa, bliskości, współwystępowania, pomagania

sobie, własności

Relacja afektywna – osoba wchodząca w skład jednostki

poznawczej obdarza jakimś uczuciem któryś z pozostałych

elementów jednostki; relacja afektywna może być + lub -;

relacja jednostkowa: 1 vs 0 (jest, nie ma).

background image

Poza tą różnicą relacje jednostkowe i afektywne mają

podobne właściwości i są psychologicznie zastępowalne

Oba typy relacji są symetryczne: jednostkowe obiektywnie:

rP-O= rO-P (sąsiad) natomiast afektywne spostrzegane

jako symetryczne jeśli P lubi O to O lubi P

Relacje jednostkowe i dodatnie afektywne są przechodnie:

Jeśli P lubi O a O lubi X to P lubi X

Negatywne relacje afektywne są kontrprzechodnie:

Jeśli P nie lubi O a O nie lubi R to P lubi R

background image

Oba typy relacji wpływają na siebie:

Pozytywna relacja afektywna między elementami wzbudza tendencję

do ich połączenia relacją jednostkową

Negatywna relacja afektywna wywołuje tendencję do przerwania

relacji jednostkowej

Istniejąca relacja jednostkowa wzbudza tendencję do ich

połączenia pozytywną relacją afektywną

Wzajemny wpływ obu typów relacji na siebie sprawia, że

jednostka poznawcza może być zrównoważona (oba typy

relacji do siebie pasują) albo niezrównoważona (różne

relacje nie pasują do siebie)

background image

Nierównowaga wzbudza automatycznie tendencję do jej

przywrócenia; zmiany jakiejś relacji tak, aby ją dopasować

do pozostałych

+ oznacza relację jednostkową albo pozytywną relację afektywną;

- oznacza negatywną relację afektywną.

Jednostki zrównoważone zawierają zawsze parzystą liczbę

relacji ujemnych (lub nie zawierają ujemnych), jednostki

niezrównoważone zawierają nieparzystą liczbę relacji

ujemnych.

background image

Teoria wyjaśnia/przewiduje że:

lubimy podobnych do nas, często spotykanych, którym wyświadczyliśmy

przysługę, którzy nas lubią

lubimy należące do nas przedmioty, tylko dlatego, że nasze

lubimy często spotykane przedmioty

rzeczywiste sympatie-antypatie układają się zgodnie z zasadami

równoważenia jednostek

przewidując układ sympatii-antypatii w grupie czynimy to zgodnie z

zasadami symetrii i przechodniości relacji , a układy zrównoważone

uważamy za bardziej harmonijne i trwalsze niż niezrównoważone

background image

Wyznaczniki atrakcyjności:

Częstość kontaktów; efekt ekspozycji, usuwanie

niepewności, responsywność

Zalety osoby: moralne i sprawnościowe, (np. model

Tessera MUS; i wynik Aronsona)

Podobieństwo: poglądy i postawy (podobny = pozytywny;

podobieństwo potwierdza słuszność własnych racji,

podobieństwo rodzi oczekiwanie sympatii; ograniczenia:

samoakceptacja i potrzeba odrębności)

background image

Atrakcyjność fizyczna

Komplementy, przysługi, zachowania wiążące (sympatia i

zaangażowanie innych)

Uzyskanie wsparcia społecznego

Gromadzenie informacji

Zdobycie wysokiego statusu

Wymiana korzyści materialnych

background image

MUS; model utrzymywania samooceny; Tesser 1988

Jeśli inna osoba uzyskuje lepsze rezultaty niż podmiot traci

on na samoocenie (tym bardziej: im większy sukces i im

bliższa osoba) ale tylko wtedy, gdy dziedzina ważna dla

podmiotu (porównania społeczne)

Jeśli dziedzina nieważna możliwe pławienie się w cudzej

chwale (podkreślanie bliskości)

background image

Trojakie

zabiegi dla podtrzymania samooceny

:

zmniejszanie/zwiększanie różnicy między wynikami

własnymi i cudzymi; zawyżanie/zaniżanie ocen cudzych

wyników

nasilanie/osłabianie bliskości z inną osobą

zmiany spostrzegania doniosłości dziedziny

background image

Związki romantyczne

1.

Style przywiązania:

bezpieczny

nerwowo(lękowo)-ambiwalentny

unikający

Powtarzanie wzorca przywiązania do rodzica/opiekuna w

późniejszych związkach w życiu dorosłym.

background image

2. Trójskładnikowa teoria miłości Sternberga

Intymność

Namiętność

Zobowiązanie/Zaangażowanie

zakochanie, romantyczne początki, miłość kompletna, miłość

przyjacielska, związek pusty, rozpad

background image

3. Dwuczynnikowa teoria miłości (zakochania się)

analogia dwuczynnikowej teorii emocji:

Fizjologiczne pobudzenie x interpretacja = emocja

Fizjologiczne pobudzenie x interpretacja otoczenia jako

romantycznego = miłość/zakochanie

background image

Anatomiczne wyznaczniki piękna twarzy

„Średniość”

Symetria

„Dziecięcość”

Prototypowość płciowa/rodzajowa

background image

Uroda, jako adaptacja biologiczna

Kryteria atrakcyjności to wytwór ewolucji, doboru

naturalnego i doboru płciowego

Atrakcyjnym (pięknym), czynią te cechy, które są

oznakami dobrego przystosowania i wysokiej wartości

reprodukcyjnej (rozrodczej) – atrakcyjnym czynią te cechy

wyglądu, które sygnalizują wysoką wartość rodzicielską

osobnika (genetyczną, społeczną)

background image

Kształt ciała: co i dlaczego jest piękne?

piękno w służbie reprodukcji:

piękno w służbie płodności

piękno w służbie ochrony czystości gatunku

piękno w służbie ochrony przed kazirodztwem

background image

Talia osy

Sylwetki kobiet o proporcji talia/biodra

(waist to hip ratio;

WHR)

zbliżonej do 0,7 są oceniane jako atrakcyjniejsze od

sylwetek, u których proporcja ta przyjmuje wyższe

wartości.

background image

Talia osy (WHR bliskie 0,7) to cecha kobiet: płodnych,

zdolnych do rozrodu czyli:

dojrzałych płciowo ale młodych

zdrowych

w dobrej kondycji (tkanka tłuszczowa zgromadzona na

biodrach damy o talii osy to ok. 60 000 kcl, które mogą być

cennym zapasem energii na czas ciąży i karmienia)

background image

Kobiety o WHR bliskim wartości 0,7:

cechuje o 30% wyższy poziom estradiolu

łatwiej zachodzą w ciążę

mają mniej kłopotów z jej donoszeniem

mają mniej kłopotów z porodem niż kobiety z wyższym

WHR (0,9; 1,0)

background image

Proporcja talia/biodra

(waist to hip ratio; WHR)

to

drugorzędna cecha płciowa rzeczywiście odróżniająca

kobiety od mężczyzn.

WHR kobiet:

0,67 - 0,80

WHR mężczyzn:

0,85 – 0,90

i dzieci obu płci

background image

Poszukiwanie ogólnych prawidłowości

Jeśli tak – pomyślał Singh – to prawdopodobnie

atrakcyjność sylwetki mężczyzny również zależy od WHR,

ale sylwetka męska powinna być atrakcyjna gdy jej WHR

(w odróżnieniu od kobiecej) przyjmuje wysokie wartości

(np. 0,9 i 1,0), a sylwetki mężczyzn o niskiej, „kobiecej”

wartości WHR ( 0,7 i 0,8) powinny być spostrzegane jako

nieatrakcyjne.

background image

II badanie Singha (1995)

Wyniki w pełni zgodne z hipotezą:

Sylwetki o wysokim,

typowym dla mężczyzn WHR (1,0 i 0,9)

okazały się atrakcyjniejsze

niż sylwetki o WHR niskim,

typowym dla kobiet (0,7 i 0,8).

background image

WHR czy SHR?

Sylwetki w badaniu Singha różniły się nie tylko WHR, ale

również proporcją ramiona biodra; te z niskim, „kobiecym”

WHR były również niemal tak samo szerokie w biodrach jak w

ramionach, podczas gdy te o wysokim „męskim” WHR –

wyraźnie szersze w ramionach niż w biodrach.

Nie wiadomo więc co zadecydowało o ocenie ich atrakcyjności:

WHR jak twierdzi Singh, czy może proporcja ramiona biodra

(SHR)?

background image

WHR czy SHR ? c.d.

Proporcja ramiona/biodra (SHR) to też drugorzędna cecha

płciowa….

SHR jest łatwiejsze do oszacowania niż WHR (przynajmniej u

mężczyzn)

To, co najlepiej odróżnia mężczyzn od kobiet to siła i

sprawność obręczy barkowej

Wyniki innych badań: wpływ SHR na kobiece oceny

atrakcyjności męskich sylwetek był 10-krotnie silniejszy niż

wpływ WHR

(Maisey, Vale, Cornelissen i Tovee (1999))

background image

Aby jednoznacznie rozstrzygnąć czy to WHR czy

SHR (shoulders to hip ratio = proporcja ramiona

biodra)

wpłynęła na wyniki badania Singha. Należało

wykonać kolejny eksperyment, w którym niezależnie od

siebie zmieniałyby się wartości WHR i SHR.

background image

Co wyznacza atrakcyjność męskiej sylwetki?

Podsumowanie

Atrakcyjność sylwetki męskiej jest uwarunkowana

wartością SHR: sylwetki o „prototypowo męskim”

kształcie tułowia przypominającym literę „V” są

spostrzegane przez kobiety jako atrakcyjniejsze niż

sylwetki przypominające literę „H”.

background image

Wartość współczynnika WHR jest natomiast relatywnie

słabym wyznacznikiem atrakcyjności męskiej sylwetki.

Nieznacznie modyfikuje atrakcyjność V- lub H-kształtnej

sylwetki męskiej, ale zmiany są na tyle niewielkie, że

zróżnicowanie atrakcyjności związane z wartością

parametru SHR ujawnia się silnie, niezależnie od wartości

przyjmowanych przez WHR.

background image

Tym, co czyni męską sylwetkę atrakcyjną dla kobiet, nie

jest ukształtowanie pasa biodrowego, wyrażające się

wysoką wartością współczynnika WHR, ale „globalny”

kształt sylwetki (relacja ramiona/biodra), wyrażający się

wysoką wartością SHR (V-kształtny tors).

background image

Odkrycie Singha po 10 latach

W kilku badaniach porównywano siłę WHR i ogólnej masy

ciała, jako wyznaczników atrakcyjności sylwetki kobiecej

(Puhl i Boland 2001; Tassinary i Hansen 1998; Tovee i Cornelissen 2001)

stwierdzając, że masa ciała była znacznie silniejszym

(nawet 30-krotnie) wyznacznikiem/predyktorem

atrakcyjności niż WHR (kobiety szczupłe oceniano zawsze

jako atrakcyjniejsze niż „puszyste”). Rezultaty te uważa się

za dowody na rzecz raczej kulturowego niż biologicznego

uwarunkowania wzorca atrakcyjności sylwetki kobiecej.

background image

Uzyskiwano również wyniki niezgodne z hipotezą, że

sylwetka kobieca o WHR=0,7 znamionuje wysoką wartość

zdrowotno-reprodukcyjną. Za najbardziej atrakcyjne

uznawano bowiem sylwetki o wartości WHR=0,8

(Furnham,Tan

i McManus 1997; Henss 1995)

, a także sylwetki o ekstremalnie

niskim WHR=0,6 – zapowiadającym raczej kłopoty niż

sukcesy reprodukcyjne

(Singh 1993)

.

background image

W badaniu Tassinary i Hansen (1998) manipulowano

niezależnie masą ciała, szerokością bioder i szerokością

talii (a nie tylko WHR). Zarówno masa ciała, jak i

szerokość bioder okazały się znaczącymi predyktorami

ocen atrakcyjności i płodności, niezależnie od WHR,

którego wartość predyktywna była niewielka.

background image

Pojawiły się również dane sugerujące, że różne grupy

etniczne mogą uznawać za szczególnie atrakcyjne inne

wartości (kobiecego) WHR niż – preferowane w kulturze

zachodniej - 0,7. Może to wynikać z zależności między WHR

kobiety a płcią rodzonych przez nią dzieci

(Yu i Sheppard

1998,1999; Wetsman i Marlowe 1999)

.

Sugeruje się, że wysoka wartość WHR kobiety jest dobrym

predyktorem męskiej płci potomka i, w kulturach wyżej

wartościujących męskie potomstwo (np. tanzański lud

Hadza

background image

WHR 0,7

nie zawsze znaczy to samo:

zależy czy

„zwężamy” talię

, czy

„poszerzamy” biodra

background image

Kiedy zmienność WHR uzyskiwano poprzez manipulację

szerokością bioder

(np. Puhl i Boland 2001; Tassinary i Hansen 1998)

stwierdzano relatywną słabość WHR jako predyktora

atrakcyjności i/lub preferencję dla sylwetek o WHR

wyższym niż 0,7.

Rozmus i Pawłowski (2003) porównywali oddziaływanie

WHR „uzyskiwanego” poprzez „zwężanie” talii lub

„poszerzanie” bioder stwierdzając, że przy identycznych

wartościach WHR sylwetki ze „zwężoną” talią były oceniane

jako atrakcyjniejsze niż sylwetki z „poszerzonymi” biodrami.

background image

Również w ocenie atrakcyjności sylwetek kobiecych rola

WHR może być ograniczona, podporządkowana lub wtórna

wobec „ogólniejszych” parametrów sylwetki, jak masa ciała

i/lub jego kształt określany bardziej „całościowo” niż tylko

poprzez ukształtowanie pasa biodrowego.

background image

Kształt ciała kobiet i mężczyzn

Anatomiczne różnice: kobiety-mężczyźni:

Masywność (mężczyźni 8-12% masywniejsi)

Proporcja pas barkowy/pas biodrowy: V vs A

WHR: 0,9 vs 0,7


Document Outline


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Atrakcyjność interpersonalna
Atrakcyjność interpersonalna
19 Atrakcyjność interpersonalna
Atrakcyjność interpersonalna od pierwszego wrażenia do zwi±zków uczuciowych
SOCJOLOGIA wykład 6 ATRAKCYJNOŚĆ INTERPERSONALNA
ATRAKCYJNOŚĆ INTERPERSONALNA WEDŁUG ARONSONA
Rola atrakcyjności interpersonalnej temat nr
Algorytmy do interpretacji RKZ ppt
atrakcyjnosc interpersonalna
ATRAKCYJNOŚĆ INTERPERSONALNA
13. atrakcyjność interpersonalna, Uniwersytet Wrocławski, psychologia społeczna
9 Atrakcyjnosc interpersonalna
ATRAKCYJNOSC INTERPERSONALNA no Nieznany
Psychologia społeczna - atrakcyjność interpersonalna, Nauka, socjologia
2. Atrakcyjność interpersonalna- teorie przykłady badań Aronson
ATRAKCYJNOSC interpersonalna
Atrakcyjność interpersonalna1, Psychologia
ATRAKCYJNOŚĆ INTERPERSONALNA

więcej podobnych podstron