Postępowanie z

odpadami stałymi

oraz

Postępowanie ze

ściekami szpitalnymi

Iwona Janosz

Anna Bubak

Gr.5b

Utylizacja odpadów medycznych wymaga
specjalnych technologii, odmiennych od
stosowanych dla odpadów komunalnych,
ponieważ poza zanieczyszczeniem
środowiska odpady szpitalne niosą
również zagrożenie epidemiologiczne.
Odpady skażone drobnoustrojami
chorobotwórczymi, zawierają ponadto
duże ilości różnorodnych tworzyw
sztucznych i substancji chemicznych.

Źródłem ich powstawania są jednostki

służby zdrowia: szpitale, przychodnie,
laboratoria.

Do specyficznych odpadów szpitalnych zaliczane

są:

odpady stałe powstające w szpitalach zakaźnych oraz

na oddziałach zakaźnych w pozostałych szpitalach

(również odpadki żywnościowe),

opatrunki (gipsowe, wata, gaza, bandaże),
szczątki ludzkie (pooperacyjne, posekcyjne,

poporodowe),

ciała zwierząt laboratoryjnych,
sprzęt jednorazowego użytku,
środki farmakologiczne nie nadające się do

wykorzystania,

stłuczka szklana naczyń laboratoryjnych.

Ilość powstających odpadów stałych

zależy od wielkości i charakteru
placówki służby zdrowia.

Średnio wytwarzanych jest 7,8

tony/dobę odpadów medycznych.

W szpitalu średniej wielkości

gromadzi się w ciągu roku ponad
100 tys. strzykawek
jednorazowego użytku. Rocznie
powstaje łącznie 40 do 50 ton
odpadów specjalnych .

Dotychczas wszystkie te odpady

składowano na wysypiskach lub

spalano.Obecnie segregacja odpadów

prowadzona jest bezpośrednio na

oddziałach szpitalnych.Tym samym:

 Personel medyczny obsługujący pacjentów

jest odpowiedzialny za segregację

odpadów.

 Wszystkie ostre przedmioty i narzędzia

natychmiast po ich użyciu powinny być

wrzucane do odpowiednich pojemników

o twardych ścianach odpornych na

przebicie i przemoknięcie.

 Pojemniki powinny mieć odpowiednią

wysokość, tak,aby nie dopuścić

do przypadkowego zakłucia podczas ich

zamykania.

• Odpady należy umieszczać

w kolorowych workach foliowych
zgodnie z ich przeznaczeniem.

• Worki w kolorze czerwonym lub

żółtym

(kolor najczęściej kojarzony

z niebezpieczeństwem) należy
stosować do odpadów przeznaczonych
do termicznego
przekształcania. Powinny one być
umieszczane na stelażach
wyposażonych w zamykaną klapę lub
w sztywnych pojemnikach.

• Worki należy wypełniać odpadami do

2/3 objętości, tak aby ich waga
wynosiła max.10kg.

• Każdy worek

lub

pojemnik

z

odpadami medycznymi winien być

oznaczony datą zamknięcia i być
opisany

, aby umożliwić

identyfikację

miejsc powstawania odpadów

(np. oddział chirurgiczny).

Najbardziej niebezpieczne są

odpady radioaktywne, które
powstają między innymi w
szpitalach przy diagnozowaniu
pacjentów z udziałem
materiałów rozczepialnych.

Rozróżnia się odpady silnie,

średnio i słabo promieniujące.

Jednakże dla tego rodzaju

specjalnych, trujących odpadów
nie znaleziono do dziś
skutecznych i bezpiecznych metod
składowania. Odpady słabo i
średnio radioaktywne są dziś
składowane w Europie w starych
kopalniach soli.

Innymi możliwościami jest

przechowywane w
magazynach przejściowych
albo zamknięcie w
wytrzymałych pojemnikach
metalowych.

Tylko około 25% odpadów podlega

spalaniu w spalarkach. Spalarki

te dopuszczono warunkowo

do funkcjonowania.

Nie posiadają one urządzeń do

termicznego przekształcania

odpadów zapobiegających

powstawaniu w procesie

spalania, między innymi bardzo

groźnych dla życia i zdrowia ludzi

związków toksycznych dioksyn i

furanów.

Zgodnie z Wytycznymi Ministra

Zdrowia i Opieki Społecznej oraz

Głównego Inspektora Sanitarnego

dopuszczono możliwość spalania

niektórych odpadów szpitalnych

w konwencjonalnych kotłowniach

centralnego ogrzewania

zlokalizowanych przy szpitalach,

wyposażonych w piece

niskotemperaturowe,

nie przystosowane do spalania

odpadów medycznych.

Biorąc pod uwagę zarówno

zróżnicowany skład morfologiczny,
jak i skażenie biologiczne odpadów
szpitalnych, najbardziej radykalne
metody ich unieszkodliwiania to
termiczna utylizacja (spalanie) w
temperaturze 1200

0

C, dzięki czemu

całkowitemu zniszczeniu ulegają
składniki organiczne włącznie
z chlorowanymi
węglowodorami, zapobiegając tym
samym tworzeniu się dioksyn
i furanów oraz dezynfekcja i
sterylizacja za pomocą pary wodnej.

Nowoczesne metody termicznej

utylizacji odpadów polegają
na spalaniu dwukomorowym
wykorzystując proces pirolizy
(rozkład substancji
organicznych w środowisku
beztlenowym) w
temperaturze 700-800

0

C oraz

proces utleniania gazów
spalinowych.

Istotnym elementem w całym procesie

unieszkodliwiania odpadów medycznych
metodą termicznej utylizacji
jest zagospodarowanie pozostałości
z procesów spalania.

Popioły i żużle, lotne pyły stanowią

około 25% masy spalanych odpadów.
Obecność w nich substancji
toksycznych, ich rodzaj i ilość zależą
od składu spalanych odpadów i sposobu
prowadzenia procesu spalania.

Efektywnym sposobem

zagospodarowania wtórnych produktów
jest poddanie ich procesowi zestalenia
przy zastosowaniu spoiw mineralnych,
głównie cementów. Powoduje to
fizyczne i chemiczne unieruchomienie
substancji szkodliwych, co pozwala na
ich bezpieczne

składowanie na składowiskach
odpadów komunalnych.

Równolegle z rozwojem metod

termicznej utylizacji odpadów

szpitalnych powstała równie

nowoczesna technologia

unieszkodliwiająca specyficzne odpady

szpitalne polegająca na rozdrabnianiu,

dezynfekcji i sterylizacji za pomocą

pary wodnej o odpowiednio wysokiej

temperaturze i ciśnieniu. Metoda ta

jest ze względu na całkowity brak

emisji metodą bezpieczną dla

środowiska. Technologia jest

realizowana poprzez zastosowanie

urządzeń stacjonarnych i

mobilnych.

Po obróbce tą metodą 20%

odpadów kwalifikuje się jako

typowy odpad komunalny.

Zasadniczą wadą tego procesu

jest to, że można ją zastosować

do unieszkodliwiania

około 70% rodzajów

powstających odpadów, zaś do

pozostałych 30% trzeba stosować

równolegle technologię spalania.

Ścieki

szpitalne

Wymagania względem ścieków

odprowadzanych z oddziałów
szpitalnych zmuszają do poszukiwania
nowych rozwiązań i stosowania
specjalnych technologii gospodarki
ściekami.

Szczególnie dotyczy to odpadów

promieniotwórczych.

Źródłem narażenia jest sam chory, jak i

jego wydzieliny i wydaliny : ślina, mocz
i kał.

Powstające w medycynie nuklearnej ścieki

radioaktywne powinny być przechowywane
przez zadany okres czasu, aż do osiągnięcia
odpowiednio niskiego poziomu
radioaktywności, pozwalającego na ich
odprowadzenie bezpośrednio do kanalizacji .

Ścieki z instalacji wodno-kanalizacyjnej,

z sal w których przebywają chorzy leczeni
radioizotopami spływają do zbiorników .

Jeden zbiornik jest napełniany przez 2-4

tygodnie i zależy to od liczby poddawanych

leczeniu pacjentów.

DZIĘKUJEMY

ZA

UWAGĘ!!!!