sciaga wytrzymka, WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW(2)

Pobierz cały dokument sciaga.wytrzymka.wytrzymalosc.materialow.2.doc Rozmiar 893 KB

Fragment dokumentu:

aksjator

inaczej: część kulista tensora: na przekątnej głównej wartości średnie, równe jednej trzeciej pierwszego niezmiennika, t_ij = t_mδ_ij = t_kkδ_ij/3; związek pomiędzy aksjatorami naprężenia i odkształcenia (dla materiału Hooke'a) nazywany jest (niezbyt właściwie, por. równania fizyczne), prawem zmiany objętości; iloczyn aksjatorów: naprężenia i odkształcenia, stanowi podwojoną gęstość energii odkształcenia objętościowego

algorytm obliczania belek przegubowych ciągłychanaliza geometrycznej niezmienności zewnętrznej (geometryczna zmienność wewnętrzna jest oczywista)obliczenie reakcji poziomej (może być tylko jedna) od składowych poziomych obciążeńnarysowanie wykresu sił podłużnych dla całej belkiwykluczenie w dalszych rozważaniach składowych poziomych obciążeń i przesuwów poziomych belekrozłożenie na belki proste poprzez rozcięcie w przegubach

1. przerysowanie (od lewej do prawej) kolejnych belek prostych wraz z ich więzami i zastąpienie przegubów podporami tak, by unieruchomić każdą z belek: jeżeli kolejna belka jest już prawidłowo podparta to następną belkę umieszczamy na niej (podpora na górze), w przeciwnym wypadku podpieramy belkę od spodu na następnej; sprawdzeniem jest prawidłowe podparcie ostatniej belki

2. przyłożenie obciążenia do poszczególnych belek (siły w przegubach tylko raz!); rysunek hierarchii belek prostych wraz z obciążeniem stanowi schemat zastępczy belki

3. rozwiązanie belek, począwszy od górnych, stopniowo schodząc w dół i pamiętając o przekazywanych wzajemnie reakcjach

4. rysunek zbiorczy momentów i sił poprzecznych; sprawdzenie: przeguby nie są punktami charakterystycznymi

algorytm obliczania charakterystyk geometrycznych przekroju

1. przedstawienie przekroju jako sumy prostych figur składowych (przez podział ew. uzupełnianie)

2. przyjęcie układu współrzędnych

3. obliczenie położenia środka ciężkości

4. przyjęcie nowego, centralnego układu współrzędnych (z początkiem w środku ciężkości)

5. obliczenie momentów centralnych (tu częste są błędy złego zastosowania twierdzenia Steinera!)

6. obliczenie wartości głównych centralnych momentów bezwładności

7. obliczenie głównych centralnych promieni bezwładności

8. rysunek przekroju i elipsy bezwładności (w skali); "wzrokowe" sprawdzenie rozwiązania

algorytm obliczenia reakcji

1. określenie geometrycznej niezmienności wewnętrznej i zewnętrznej

2. jeśli układ jest zmienny zewnętrznie to dalsze obliczenia statyczne są bezprzedmiotowe (brak równowagi statycznej)

3. jeśli układ jest zmienny wewnętrznie to oprócz równań równowagi potrzebne są dodatkowe równania (przegubu, cięć uzupełniających) do obliczenia reakcji

4. zastąpienie więzów siłami reakcjami

   
   

   Pobierz cały dokument sciaga.wytrzymka.wytrzymalosc.materialow.2.doc rozmiar 893 KB