Zasada ta mówi ze jeśli układ sił p(x) działający na mała cześć powierzchni elementu sprężystego S zastąpić innym układem ale statycznie równoważnym i działającym na tej samej powierzchni S(identyczne wypadkowe W obciążenia na S) to zmiana ta spowoduje tylko lokalne istotne zmiany w rozkładzie naprężenia. Zmiany pól naprężeń w odległościach dużych w porównaniu z wymiarami S będą zatem znikomo małe.

Należy mocno zwrócić uwagę ze zasada Saint venanta ma ograniczona stosowalność i nie do wszystkich pól naprężeń pozostaje ważna. Zakres jej zastosowań wyznaczają założenia poczynione dla jej matematycznego dowodu. Najważniejszym z nich jest to ze rozważane są pola spełniające eliptyczne układy równań różniczkowych. W przypadkach gdy pola są opisywane hiperbolicznymi lub parabolicznymi układami równań to zmiany tych pól powodowane małymi zmianami warunków brzegowych na ogół małymi nie są i nie musza wykazywać tendencji do zanikania w miarę oddalania się od miejsca gdzie zmiany warunków brzegowych wprowadzono

Podane kryterium dotyczy typów równań a nie poszczególnych klas elementów konstrukcji. Istnieją bowiem przypadki elementów gdy pewne typy przyłożonych do nich obciążeń lokalnie opisują się układem eliptycznym( konstrukcje bryłowe gdzie pola naprężeń spełniają lokalnie równania biharmoniczne, w belkach i prętach pełnych, w tarczach, w płytach , powłokach o dodatniej krzywiźnie Gaussa

W tych elementach nawet pozornie niewielkie zaburzenie brzegowe może powodować duże zmiany w polach naprężeń. Duże zmiany sztywności i nośności.

s- moment statyczny,
-grubość składowego elementu cienk, J-m. bezwładności

---