Nauczanie we wspolpracy

Model nauczania we współpracy wykracza poza wspomaganie uczenia się szkolnej wiedzy i umiejętności, które służą doniosłym celom społecznym.

Model ten wyrasta ze starożytnej Grecji, a współczesny kształt nadali mu psychologowie szkolni i pedagodzy z początku XX wieku.

PSYCHOLOGIA SPOŁECZNA I TEOTIA MAŁYCH GRUP

Psychologia społeczna i teoria małych grup to jeden z nurtów tradycji intelektualnych z jakich wyrósł model uczenia sie we współpracy.

PRAWIDŁOWOŚCI

WŁAŚCIWOŚCI MODELU NAUCZANIA WE WSPÓŁPRACY

CECHY WSPÓLNE

• zespołowa struktura dydaktyczna nagród

• zespołowa struktura zadania dydaktycznego

Uczenie się we współpracy charakteryzuje sie tym, że :

1. uczniowie w zespole pracują nad materiałem nauczania

2. zespół jest mieszany, czyli uczniów dobrych, słabych, przeciętnych

3. w skład zespołu wchodzą uczniowie obu płci i ras

4. system nagród ma w zasadzie charakter grupowy

ZAKŁADANE EFEKTY NAUCZANIA

Zamierzenia modelu we współpracy:

• osiągnięcia dydaktyczne- uczniowie słabsi otrzymują dodatkowe i indywidualne porcje nauczania, natomiast dobrzy uczniowie zyskują, gdy nauczanie innych wymaga wgłębienia sie w związki i znaczenie zawarte w treści nauczania

• stosunki między uczniami różnych ras

• umiejętności społeczne

BIEG LEKCJI

Syntaksa lekcji w modelu we współpracy zawiera sześciu fazy.

FAZA	CZYNNOŚCI NAUCZYCIELA
Faza 1. Przedstawienie celów i wywołania nastawienia	Nauczyciel kolejno omawia cele lekcji i wywołuje nastawienie do uczenie się
Faza 2. Podanie wiadomości	Ustnie lub za pomocą teksu nauczyciel przekazuje uczniom wiadomości
Faza 3. Zorganizowanie zespołów	Nauczyciel wyjaśnia, jak utworzyć zespoły uczniowskie i pomaga przejść do pracy grupowej
Faza 4. Pomaganie w pracy w grupie	Nauczyciel pomaga grupom wykonywać zadania
Faza 5. Sprawdzian	Nauczyciel sprawdza opanowanie materiału lub grupy przedstawiają rezultaty swojej pracy
Faza 6. Uznanie osiągnięć	Nauczyciel wybiera sposób wyrażenia uznania dla pracy i osiągnięć indywidualnych i grupowych

ODMIANY MODELU

1. Podwójna ocena w zespołach uczniowskich

Jest to chyba najprostsza metoda uczenia się we współpracy. Klasa podzielona zostaje na cztero- lub pięcioosobowe zespoły o mieszanym składzie. Członkowie zespołu najpierw doskonalą opanowanie materiału, a potem pomagają sobie na wzajem w nauce. Raz w tygodniu podulicznie zostaje wyrażone uznanie dla poczynionych postępów.

2. Składanka

Klasa zostaje podzielona na małe zespoły. Każdy otrzymuje materiały. W zespole dzielą się każdy przygotowuje swoją część materiału.

3. Metoda badań zespołowych

Jest to jedna z najtrudniejszych metod tego typu nauczania oraz jest trudna w zastosowaniu. Nauczyciel dzieli dzieci na grupy mieszane lub sami uczniowie się dobierają. Uczniowie wybieraj temat do nauki. Metoda ta składa się z takich sześciu etapów:

1. Wybór tematu.

2. Wspólne planowanie

3. Realizacja

4. Analiza i synteza

5. Przedstawienie opracowania końcowego

6. Ocena

STRUKTURA ŚRODOWISKA DYDAKTYCZNEGO

W przypadku uczenia się we współpracy środowisko dydaktyczne charakteryzują procesy demokratyczne i aktywna rola uczniów współdecydujących, czego i jak się uczyć. Od nauczyciela zależą te elementy struktury, które wiążą się z uformowaniem grupy i ustaleniem zasad postępowania, jednak doraźnie interakcje wewnątrz grupy zależą od uczniów.

POSTĘPOWANIE NAUCZYCIELA

ZADANIA PRZEDLEKCYJNE

Dobór treści: dobranie treści zgodnie zainteresowaniami uczniów i wstępnej ich wiedzy.

Organizowanie zespołu: ważny tu jest sposób uformowania grupy

Materiały i przewodniki: po wyborze metody ważne jest zgromadzenie materiałów w takij ilości jak zakłada metoda. Istotne jest tu także by nauczyciel opracował i przekazał dzieciom pisemną instrukcje, w której zawarte są:

• cele lekcji

• co mają uczniowie do zrobienia w trakcie pracy w grupach

• czas przeznaczony na poszczególne prace i czynności

• datę sprawdzianów

• datę publicznej prezentacji wyników

• procedurę ocenia i wystawiania stopni, nagrody indywidualne i brupowe

• formę sprawozdań.

PROWADZENIE LEKCJI

Jak wiem syntaksa modelu skalda się z 6 faz. Tu zostaną tylko wymienione dla powtórzenia.

Przedstawienie celu i wywołanie nastawienia

Podanie wiadomości

Od nauczania frontalnego do grupowego

Nadzór i pomoc w trakcie pracy w grupach

ZADANIE POZALEKCYJNE

W metodzie POZU i wersji składanki Slavina uczniowie wypełniają testy złożone w większości z zadań obiektywnych, umożliwiających natychmiastowe sprawdzenie i obliczenie wyników. Zaproponowana przez Slavina procedura wygląda nasępiająco:

1. Ustala postawę- zestawia się wyników poprzednich sprawdzianów i każdy uczeń otrzymuje wynik-podstawę.

2. Oblicz wyniki danego sprawdzianu- oblicza się liczbę punktów osiągniętą w sprawdzianie z danej lekcji

3. Oblicz wskaźnik postępów- oblicza się go na podstawie poniższej skali, biorąc pod uwagę, czy wynik danego sprawdziany jest równy bądź wyższy do wyniku-podstawy:

Więcej niż 10 punktów poniżej wyniku-podstawowy 0 punktów

Od 10 do 1 punkta poniżej wyniku-podstawowy 10 punktów

Do 10 punktów powyżej wyniku-podstawy 20 punktów

Więcej niż 10 punktów powyżej wyniku-podstawy 30 punktów

Sprawdzian bezbłędny (bez względu na wynik-podstawę) 30 punktów

W metodzie badan zespołowych ocena oparta jest sprawozdaniach zespołowych. Niektórzy nauczyciele wystawiają wie oceny, za prace zespołową i indywidualną. W metodzie tej uznani zespołu przyjmuje postać publicznego sprawozdania przez sam zespól lub rozmieszczenie w klasie wytworów pracy grupowej. Można nadać mu formę bardziej uroczystą, zapraszając na prezentacje końcową sprawozdania rodzicom, innym uczniom, dyrektorowi.

---