Pedeutologia 2.10.2012

Zaliczenie:

1. Dwuczęściowy test pisemny- 15 pytań zamkniętych (45 pkt.), 3 pytania półotwarte(15 pkt.)

2. Aktywność, prezentacja 2-4 osoby (20 pkt.) moderowanie dyskusji (15 pkt.), aktywność w dyskusji 5 pkt.

100-91 pkt.	bdb
90 - 81 pkt.	db+
80- 71 pkt.	db
70- 61 pkt.	dst +
60- 51 pkt.	dst
50- 0 pkt.	dop

4.XII.2012 Rozwój zawodowy nauczyciela - prawidłowości, etapy, fazy rozwoju zawodowego nauczyciela

8.I. 2013 test pisemny w 3 grupach po 3 specjalności (30 min) 15. I. 2013 zaliczenie zajęć

!!!Dyżury: wtorek 11.45- 13.15 Pomorska 46/48 pokój 106 B

Do prezentacji:

• temat, autorzy na płycie i na prezentacji

• Plan prezentacji

• Prezentacja

• Bibliografia

Pedeutologia 9.10.2012

1. Pedeutologia jako nauka.

• Początki naukowej pedeutologii w Polsce.  Przedmiot i problemy badawcze.

• Cele badań pedeutologicznych.

• Metody badań.

• Kręgi zainteresowań.

2. Aktualne obszary zainteresowań w badaniach pedeutologicznych. 3. Problematyka badawcza pedeutologii (w ujęciu A. Smołalskiego).

Pedeutologia - (z j. greckiego) - paideutes - nauczyciel; logos - nauka

Początki pedeutologii w Polsce

Józef Mirski, Projekt nauki o nauczycielu czyli pedeutologii

(rzecz wygłoszona na Kongresie Międzynarodowej Ligi Nowego Wychowania w Nicei 6 sierpnia 1932r.) „Oświata i Wychowanie” 1932r., z.9).

Ignacy Sznajer, Pedeutologia, jej rozwój i metody, „Ruch Pedagogiczny” 1938/9, nr 3.

Przedmiot pedeutologii:

• początkowo głownie osobowość nauczyciela - teoretyczna (modele, psychogramy, socjogramy)

• badania empiryczne

• badania historyczne

Struktura pedeutologii w I. Sznajera:

• historia nauczycielstwa,

• socjologiczna morfologia współczesnego nauczycielstwa,

• higiena zawodu nauczycielskiego,

• rola i zadania nauczyciela,

• psychologia nauczyciela - wychowawcy,

• ocenianie nauczycieli przez wychowanków i byłych wychowanków,

• kształcenie nauczycieli,

• metody badań nad nauczycielem.

Pedeutologiczne problemy badawcze w ujęciu Stanisława Krawcewicza:

• osobowość nauczyciela,

• poziom i zakres wykształcenia nauczycieli,

• warunki i efekty pracy nauczycieli,

• dobór kandydatów do zawodu nauczycielskiego i ich kształcenie,

• doskonalenie i samokształcenie się nauczycieli,

• struktura, pozycja i funkcja społecznego zawodu nauczycielskiego. Przedmiot pedeutologii wg W. Okonia:

• osobowość nauczyciela,

• dobór kandydatów do zawodu nauczycielskiego,

• kształcenie i doskonalenie nauczycieli,  praca zawodowa nauczycieli.

Cele badań pedeutologicznych:

• deskrypcyjny - co było? jakie było?

• eksplikacyjny - dlaczego dane zjawisko takie było?

• aksjologiczny - jaką miało wartość?

• normatywny - jakie być powinno?

Metody badań pedeutologicznych:

• obserwacja

• analiza dokumentów

• sondaż diagnostyczny

• statystyczne inwentarze/opisy

• biograficzna metoda

• eksperyment

Kręgi zainteresowań pedeutologicznych:

• filozoficzny - Kim może być nauczyciel?

• socjologiczny - Kim jest, jaki jest nauczyciel?  historyczny - Kim byli nauczyciele?

• futurologiczny - Jacy będą nauczyciele w przyszłości?

Obszary zainteresowań w badaniach pedeutologicznych:

1. Praca nauczyciela - strategie i kompetencje

2. Kształcenie nauczycieli

3. Stawanie się nauczycielem - budowanie wiedzy

4. Rozwój zawodowy i doskonalenie

5. Uczenie się w miejscu pracy

6. Kontekst, środowisko i warunki pracy nauczyciela

7. Myślenie nauczycieli o sobie, myślenie o nauczycielach

8. Podejście badawcze w pedeutologii

Dyskurs - jaka orientacja??

Pragmatyczna, Instrumentalna, Profesjonalna, Technologiczna	Humanistyczna
 kompetencje merytoryczne	 osobowość

Problematyka badawcza pedeutologii dotychczasowej wg A. Smołalskiego:

1. Stosunek nauczyciela do samego siebie i do swojego zawodu

2. Stosunek nauczyciela do uczniów

3. Stosunek do współpracowników i kolegów

4. Stosunek do własnej szkoły

5. Stosunek do społeczności lokalnej

6. Stosunek do społeczeństwa, narodu, państwa i ludzkości

7. Stosunek do wartości duchowych

Próba typologii kierunków polskiej myśli pedeutologicznej

Typologia kierunków:

• 
  normatywny

• empiryczny najczęściej uprawiane

• technologiczny

• prawno - administracyjny

• socjologiczny

• prakseologiczny

• autonomiczno - samorządnościowy

• scjentystyczny

• środowiskowy

• polityczno - agitacyjny

• korporacyjny

• prognostyczny

• porównawczy

• historyczny

• etyczny (etyczno - moralny)

Kierunek normatywny

• modelowanie nauczyciela takim, jakim on być powinien pod względem:

• pedagogicznym,

• moralnym,

• narodowym,

• państwowym,

• społecznym,

• naukowym, itd.

wg wyobrażeń danego myśliciela lub przedstawiciela administracji oświatowej. Przedstawiciele:

• J. W. David

• T. Łopuszański

• J. Mirski

• ks. J. Gralewski

• Z. Mysłakowski

• H. Wernie

• W. Spasowski

Kierunek empiryczny

• ustalenie, jakimi byli w rzeczywistości konkretni nauczyciele:

• jakie były struktury ich umysłów

• w jakiej sytuacji bytowej się znajdowali

• jakie były ich relacje z pracodawcami

• jakie były ich relacje z uczniami

• jakie były ich relacje z rodzicami uczniów

• jak kształtowały się ich stosunki z lokalnymi władzami, itp. Przedstawiciele:

• S. Dobrowolski

• A. B. Dobrowolski

• W. Dzierzbicka

• M. Grzegorzewska

Kierunek technologiczny

• w orientacji dydaktycznej (metodycznej) - eksponujący pytania i zalecenia odnoszące się do konkretnych umiejętności nauczyciela: dydaktycznych, wychowawczych, opiekuńczych, politycznych, turystycznych oraz do uzdatniania zawodowego lub do prowadzenia do stanu technologicznego mistrzostwa w zawodzie.

Przedstawiciele:

• K. Duraj - Nowakowa

• W. Okoń

• I. Szaniawski

Pedeutologia wykład 3 16.10.2012

• Rzeczywistośd edukacyjna

• Wychowujące społeczeostwo

• Szkolnictwo jako system instytucji

• Szkoła

• Nauczyciel - uczeo

Nauczyciel :

• Wychowawca

• Wykładowca

• Profesor  Pedagog

• Dydaktyk

• Instruktor

• Lektor

• specjalnośd zawodowa, odpowiednio przygotowany specjalista do prowadzenia pracy opiekuoczo-wychowawczej (nauczającej) w instytucjach oświatowo wychowawczych, także nauczyciel prywatny (mentor)

Starożytność :

Indie - nauczyciel -„guru”, mistrz i członek kasty braminów, wcielenie bóstwa, autorytet, który nie znał sprzeciwu.

Chiny - nauczyciel - ten kto uzyskiwał najniższy stopieo na egzaminie na urzędnika paostwowego „kooczy jako bóg piekieł”

Egipt - nauczyciel - kapłan przygotowujący do zawodów praktycznych, „dozorca uznający rózgę za najskuteczniejszy środek wychowawczy”.

Cel działalności nauczycielskiej: wyposażenie ucznia w umiejętności i wiedzę, które miały mu zapewnid pozycję społeczną. (np. urzędnika, kapłana)

Grecja

Homer

Nauczyciel homerycki raczej człowiek rodziny, który przygotował młodzież do celów stawianych przez ród.

Nauczyciel Joński - mistrz z zakresu działalności gospodarczej sprawny „technik” przekazujący swe doświadczenie młodszym.

Nauczyciel pitagorejski - zachowawczy polityk, związany z egipskimi kolegiami kapłaoskimi

Nauczyciel spartański - komendant skoszarowanego oddziału afektów, przygotowujący żołnierza gotowego na wszystko- w walce z wewnętrznym i zewnętrznym wrogiem.

Ateński pajdagogos - rzemieślnik (często niewolnik) nauczający indywidualnie, dbający o fizyczne wyrobienie ucznia, jego wykształcenie umysłowe, kultura ogólna i przygotowanie obywatelskie.

Sofista - humanista i indywidualista, nauczający wszystkiego i kształtujący ucznia swoja osobowością.

Nauczyciel hellenistyczny - technik szkolący pragmatystów, którego wskaźnikiem dydaktycznej efektywności był egzamin uczniów.

Greccy nauczyciele ( w zależności od typu szkoły):

*Gramatysta

*Lutnista

*Kitarysta

*Pedotriba

RZYM

Nauczyciel - przekazujący wiedzę, niewolnik lub człowiek, któremu nie powiodło się w innym zawodzie.

1.Ludimagistra- nauczyciele nauczania początkowego

2. Literati - nauczyciele średniego poziomu ogólno humanistycznego

3. Retores - nauczyciele studiów prawniczo - retorycznych.

Retor - nauczyciel o ojcowskim sercu dla młodszych , otwierają drogę fo urzędów i stanowisk paostwowych.

Pedagogia - szkoły dla niewolników - „nieodzownych narzędzi, specjalnie usprawnianych”

ŚREDNIOWIECZE

Nauczyciel - Katecheta - ideowy kierownik, zarządzający człowiekiem dla wspólnoty chrześcijaoskiej i zarazem wychowującej zgodnie z jej wymaganiami.

Nauczyciel - pan (dominus)- mający zwierzchnictwo nadane przez Boga

, uczeo - jego służebnośd- poddany -

BEZWZGLEDNY AUTORYTET, NIEOGRANICZONA WŁADZA NAD UCZNIEM.

RENESANS

Nauczyciel- ma postępowad z uczniem bez zastraszania i gróźb. Ma byd przyjacielem i życzliwym kierownikiem ucznia na drodze do życia własnych ludzkim życiem do nieograniczonego rozwoju.

KONIECZNOŚD znajomości psychiki wychowanka, jego indywidualności, zalet i wad.

Nauczyciel wg J. A. Komeoskiego:

Nauczyciel = ktos kto rozkoszuje się uczniem

• Człowiek , którego winny pasjonowad odpowiedzi na pytania : kogo, jak i czego należy czynid

• Osoba pilna i pracowita, nie bojąca się wysiłku i trudów

• Bez formalnego podejścia do obowiązków ale potrafi rozwiązywad problemy pedagogiczne odważnie i świadomie z poczuciem odpowiedzialności

• Praca nauczyciela przypomina pracę rzeźbiarza, który usiłuje wykłud najpiękniejsze kształty.

• Nauczyciel - dobry pasterz strzegący swych owieczek przed wilkami i dzikimi zwierzętami chroniącymi przed zajściem n manowce.

• Nauczyciel pilny ogrodnik pielęgnujący delikatne roślinki w porze wiosennej.

• Nauczyciel - wódz zwalczający wszystkiego rodzaju barbarię.

OŚWIECENIE

Nauczyciel nowożytny - kształcący umysły ale i wychowujący, łączący z posiadaną wiedzą zalety osobiste. „ Nauczyciel ucząc i wychowując powinien sam równocześnie uczyd się , samo wychowywad.”

*Grzegorz Piramowicz

* J.J Rousseau

HUMANIZM I POZYTYWIZM (XIX W.)

J.H Pestalozzi :

Przekonanie , że nauczyciel aby mógł skutecznie uczyd powinien znad nie tylko przedmiot, którego naucza lecz także otrzymywad odpowiednie przygotowanie pedagogiczne i psychologiczne oraz opanowad określone umiejętności dydaktyczne, wychowawcze, społeczno - oświatowe.

Adolf Diesterweg:

„ Kto tresuje konie albo daje je tresowad jest bardziej ceniony niż ten , kto uczy dzieci również kto dwiczy rekrutów jest bardziej szanowany niż nauczyciel”

NOWE WYCHOWANIE

Pajdocentryzm - sytuacje nauczyciela na orbicie indywidualnych potrzeb rozwojowych ucznia. J . Korczak

M. Grzegorzewska

II polowa XX wieku.

Eksplozja oświatowa - związana z potrzeba przygotowania na co raz wyższym poziomie kadr - w związku z postępem naukowo - technicznym, gospodarczym, kulturowym, koniecznośd kształcenia.

Zadania nauczyciela związane z funkcja szkoły:

• Funkcja wychowawcza- kształcenie pełnej osobowości

• Funkcja dydaktyczna - uczyd jak się uczyd

• Funkcja opiekuocza - stwarzad warunki

• Funkcja edukacyjno - kulturowa => tworzyd społeczny klimat edukacyjny.

OKRES PRL- u (1945 - 1989)

Monizm oświatowy

Nauczyciel - odtwórca realizujący zadania edukacyjne na podstawie gotowych programów pracy - osoba prowadząca, kierująca= dyrektywna wobec ucznia.

Podstawą działalności nauczyciela jest oczywistośd i słusznośd jego racji, podręcznika programu urzędnika, wizytatora, a racja dziecka oznacza przystosowanie się do racji innych. Nauczyciel jest osoba nadrzędna w stosunku do ucznia.

Lata 90 - te - po transformacji ustrojowej - pluralizm edukacyjny

Doktryna „krytyczno - kreatywna”, zakładająca nieskrępowany rozwój osobowości, uwzględnianie potrzeb, liczenie się z aspiracjami jednostek.

--Rola krytyczna: wyznacza nauczycielowi funkcje pomocnika prowadzącego ucznia po „ mapie problemów świata „ podążającego za lub obok ucznia, wspierającego, pomagającego, współorganizującego, wyznaczającego zakres edukacji.

--rola kreatywna :nauczyciel jako mistrz, mentor:

*fascynujący intelektualnie uczniów

• człowiek aktywnym, wątpiący , poszukujący;

• nie boi Si porażek i błędów

• chce aby tacy byli jego uczniowie.

Technolog - reżyser - socjoterapeuta - psychoterapeuta -

- koncepcja Stefana Woloszyna.

Edukacja nauczycielska

Przebieg:

• Historia kształcenia nauczycieli w Europie

• Edukacja nauczycielska w Polsce

1918-1939

1945-1989

Po 1989r.

• Składowe programów edukacji nauczycielskiej

• Modele systemu kształcenia nauczycieli

• Tendencje (orientacje) w edukacji nauczycielskiej

Starożytność

Rzym - pedagogium

Nowożytność

XVI/XVII w. - pierwsze zakłady kształcenia nauczycieli:

• Jezuici (Ignacy Loyola, Jan Chrzciciel)

• „Bracia Szkółek Chrześcijańskich”

XVII-XVIII w. - pierwsze seminarium praeceptorium (łac. seminarium - szkółka drzewek, rossin remen - nasienie)

• Halle - August Hermann Francke

• Berlin - Johann Julius Hecker (1753r.)

• Halberstadt - Freidrich Eberhard von Rochow (1778r.)

• Projekty zakładów kształcenia nauczycieli

Francja - plan Louis de la Chalotais i Barthelm Rollanda (1762r.)

Polska - KEN:

• Przy szkołach głównych - studia dla kandydatów do stanu nauczycielskiego (do szkół średnich)

• Przygotowanie dla kandydatów na nauczycieli szkół parafialnych - seminaria nauczycielskie

• Grzegorz Piramowicz „O powinnościach nauczyciela”

SYSTEM KSZTAŁCENIA NAUCZYCIELI W XIX WIEKU

Nauczyciele szkół elementarnych:

Nowoczesny system kształcenia nauczycieli szkół elementarnych, których rolę zaczyna widzieć jako ogólnokształcącą - J. H. Pestalozzi. Nauczyciele szkolni początkowo kształceni są w zakładach typu średniego - seminariach (we Francji „szkoły normalne”).

Adolf Diesterweg „Przewodnik dla nauczycieli niemieckich”

„Szkoła jest tyle warta, ile jest wart nauczyciel. Dlatego też podniesienie kształcenia nauczycieli jest najważniejszym problemem każdej reformy szkolnej.”

Na ziemiach polskich (Księstwo Poznańskie)

J. Jeziorowski - plan urządzenia seminarium nauczycielskiego w Poznaniu.

W II połowie XIX wieku - na wysokim poziomie seminaria w Galicji (zwłaszcza po uzyskaniu autonomii w 1867r.)

Seminaria nauczycielskie - średnie szkoły zawodowe:

• Przedmioty szkoły elementarnej i ich metodyki

• Pedagogika i psychologia

Brak powiązania organizacyjnego i programowego z gimnazjami dającymi pełne wykształcenie średnie i wstęp na wyższe uczelnie.

Obieg zamknięty - kandydaci do zawodu nauczycielskiego rekrutowali się ze szkół elementarnych i jako nauczyciele do nich wracali.

Niska ranga zawodu nauczycielskiego, ostra cenzura między nauczycielami ludowymi a nauczycielami gimnazjalnymi.

Kształcenie nauczycieli szkół średnich:

XIX wiek - utrwalenie wyższego wykształcenia nauczycieli szkół średnich

Wilhelm von Humboldt - Berlin

Inicjator specjalnego egzaminu „Profesorskiego” (1810) - dającego prawo do wykładania w szkole średniej -> wzrost stopnia przygotowania i autorytetu nauczyciela szkoły średniej

Egzamin dojrzałości - wprowadzony w 1812r.

Jan Fryderyk Herbart

W ramach Uniwersytetu w Królewcu stworzył i prowadził uniwersyteckie seminarium pedagogiczne dla kształcenia nauczycieli szkół średnich i wyższych, a przy nim niewielką szkołę ćwiczeń, gdzie studenci przeprowadzali lekcję próbną.

„Zarys wykładów” - kompendium wiedzy nauczyciela

Nauczyciel, aby mógł skutecznie nauczać musi:

• Znać przedmiot, którego naucza

• Otrzymać odpowiednie przygotowanie pedagogiczne i psychologiczne

• Opanować określone umiejętności dydaktyczne i wychowawcze

XX WIEK - NOWE WYCHOWANIE

Nauczyciel wykształcony psychologicznie, pedagogicznie - taki, który chce i potrafi korzystać z postępów wiedzy pedagogicznej.

Edukacja nauczycielska w Polsce po II wojnie światowej:

 Okres 20-lecia międzywojennego w Polsce do 1939r.

• seminaria nauczycielskie

• preparandy nauczycielskie

• pedagogia

• średnie szkoły nauczycielskie

 1944r.

• licea pedagogiczne 3-letnie

• 2, 4, 5-letnie pedagogia

• Państwowe Kursy Nauczycielskie

• Wyższe Kursy Nauczycielskie

• Komisje Rejonowe

 1946r.

- Państwowy Instytut Pedagogii

 1950r.

- Państwowe Wyższe Szkoły Nauczycielskie

 1954r.

- Pierwsze Studia Nauczycielskie do 1969r.

 1957r.

- Państwowe Wyższe Szkoły Nauczycielskie -> przemiana do nazwy Wyższe Szkoły Nauczycielskie nadające tytuł mgr

 1972r.

- wprowadzenie wymogu wyższego wykształcenia nauczycielskiego

 1973r.

- Wyższe Szkoły Nauczycielskie przekształcają się w Wyższe Szkoły Pedagogiczne

 1981r.

- reaktywacja studiów nauczycielskich do 1992r.

 1982r.

- odstąpienie od wymogu wyższego wykształcenia

 1991r.

- powołanie 3-letnich kolegiów nauczycielskich, Wyższe Szkoły Pedagogiczne przekształcają się na Akademie Pedagogiczne

OBECNIE

Cztery komponenty programów kształcenia nauczycieli [A. T. Person]:

1. Wiedza ogólna

2. Specyficzna wiedza pedagogiczna

3. Znajomość nauczanego przedmiotu

4. Praktyka

Składowa programów edukacyjnych nauczycielskiej [W. Okoń] - trzy grupy przedmiotów:

1. Ogólne - kształtujące go jako człowieka

2. Specyficzne - kształtujące go jako specjalisty

3. Pedagogiczno-psychologiczne - kształtujące go jako nauczyciela (pedagoga)

Składniki kwalifikacji nauczycielskich:

• Społeczno-moralne

• Fizyczne i zdrowotne

• Zawodowe - widziane w różnych koncepcjach jako układy: wiedzy, umiejętności, motywacji, zainteresowań i zdolności planowań oraz organizacji i oceny procesów edukacyjnych

Kompetencje pedagogiczne uznawane we współczesnych koncepcjach edukacji nauczycielskiej:

• Poznawcza

• Językowa

• Wartościująco-komunikacyjna

• Interpersonalna

• Kulturowa

• Życiowego doradztwa

• Praktyczno-moralna

• Techniczna

Hierarchia komponentów edukacji (zwłaszcza nauczycielskiej) [Cz. Banach]:

1. Postawy i wartości

2. Umiejętności

3. Kanony i treści kształcenia

4. Dobór metod i środków pracy pedagogicznej

Modele systemu kształcenia nauczycieli:

1. W zakresie wiedzy teoretycznej:  Model synchroniczny - opiera się w równoczesnym kształceniu specjalistyczno-pedagogicznym

• Model diachroniczny - proces kształcenia specjalistycznego, nie występują jednocześnie, a na ogół kształcenie pedagogiczne następuje po kształceniu specjalistycznym

W zakresie łączenia teorii z praktyką  Model jednofazowy - stwarzający więź między przygotowaniem teoretycznym a praktycznym

• Model dwufazowy - rozdzielający od siebie zajęcia teoretyczne od praktycznych

Podstawowe progresywne tendencje w kształceniu pracowników pedagogicznych w krajach rozwiniętych [B. Kraus]:

1. Tendencja gnoseologiczna (specjalizacyjna) - koncentruje się na pytaniu: Co nauczyciel ma wiedzieć w przedmiotach swojej specjalizacji, ale także z dziedziny pedagogiki, psychologii i socjologii?

2. Tendencja prakseologiczna - kładzie nacisk na profesjonalizację i aktywizację kształcenia nauczycieli. Koncentruje swą uwagę na pytaniu: Co nauczyciel ma umieć praktycznie i w jakie umiejętności praktyczne ma być wyposażony?

3. Tendencja kreacyjna - forma funkcjonalna integrowanej koncepcji kształcenia nauczycieli, m.in. wprowadzenie nowych form i metod nauczania oraz jego aktualizacji.

4. Tendencja aksjologiczna - podkreśla zasadnicze znaczenie osobowości wychowawcy oraz jego systemu wartości.

A.T. Pearson

Do edukacji nauczycielskiej mocno przystaje stwierdzenie „im bardziej coś się zmienia, tym bardziej pozostaje takie samo”.

T. Gordon

Skoro nie dajemy sobie rady z ustaleniem pożądanych zmian programowych - czy nie należałoby zainteresować się zmianą ludzi przychodzących na studia nauczycielskie?




Pedeutologia 30.10.2012

1. Historia kształcenia nauczycieli w Europie

2. Edukacja nauczycielska w Polsce

• 1918 - 1939

• 1945 - 1989  po 1989r.

• Składowe programów edukacji nauczycielskiej

• Modele systemu kształcenia nauczycieli

• Tendencje/orientacje w edukacji nauczycielskiej

Posttransformacyjna reforma szkolnictwa w Polsce

Ustawa z dn. 7.IX.1991r.Ustawa z dn. 7.IX.1991r. Ustawa z dn. 8.I.1999r.


O O Systemie OświatySystemie Oświaty Przepisy wprowadzające reformę: ^{Standardy kształcenia} Standardy kształcenia  Rozporządzenie Ministra

nauczycieli:nauczycieli: Nauki i Szkolnictwa

 Rozporządzenie Rozporządzenie Wyższego z dn.

Ministerstwa Edukacji Ministerstwa Edukacji 17.I.2012r.

Narodowej i Sportu z dn. Narodowej i Sportu z dn. Obowiązujące 14 dni od

77.IX.2004r..IX.2004r. daty ogłoszenia

Straciło moc z dniem Straciło moc z dniem (Dziennik Ustaw RP z

11.X.2011r. w związku z .X.2011r. w związku z dnia 6.III.2012r., poz.

wejściem w życie Ustawy wejściem w życie Ustawy 131).

Prawo o Szkolnictwie Prawo o Szkolnictwie

Wyższym z dn. Wyższym z dn. 1818.III.2011r..III.2011r.

Standardy kształcenia przygotowującego do zawodu nauczyciela:

• efekty kształcenia (ogólne i szczegółowe)

• opis procesu i organizacji kształcenia

• przygotowanie obowiązkowe (moduły 1,2,3) i fakultatywne (moduły 4,5)

• czas trwania studiów

• wymiar i sposób organizacji praktyk

Zakres przygotowania obowiązkowego do wykonywania zawodu nauczyciela:

Moduł I		Moduł II		Moduł III
Merytoryczne do prowadzenia zajęć				Psychologiczno - pedagogiczne		Dydaktyczne

Ogólne przygotowanie pedagogiczno - psychologiczne (M. II, 1 - 12)

1. Podstawowe pojęcia psychologii

2. Rozwój fizyczny i psychiczny

3. Teoria i struktura osobowości

4. Poznanie i spostrzeganie społeczne

5. Psychologiczne koncepcje człowieka a interpretacje zachowań ucznia i sytuacji w szkole

6. Wychowanie a rozwój

7. Szkoła jako instytucja wychowawcza

8. Zawód nauczyciela

9. Komunikacja i kultura języka

10. Poznawanie uczniów

11. Pojęcie normy i patologii

12. Profilaktyka w szkole

Podstawy dydaktyki (M III, 8)

1. Dydaktyka jako subdyscyplina pedagogiczna

2. Szkoła jako instytucja wspomagająca rozwój jednostki i społeczeństwa

3. Proces nauczania, uczenia się

4. System oświaty

5. Klasa szkolna jako środowisko edukacyjne

6. Projektowanie działań edukacyjnych

7. Diagnoza, kontrola i ocena wyników kształcenia

8. Język jako narzędzie pracy nauczyciela

Zawartość modułowa

„Bildung und Erziehung”

Padagogische Hochschule - Zurich

1. Modele dydaktyczne i koncepcje lekcji

2. Uczniowie

3. Psychologiczne modele i paradygmaty

4. Rozwój

5. Pedagogika specjalna

6. Szkoła i edukacja w socjologicznej perspektywie

7. Dzieciństwo i młodość w perspektywie studiów kulturowych/nauk o kulturze

8. Migracja i jej literatura

9. Migracja - kraj

10. Migracja - zagranica

11. Jakość kształcenia w klasach integracyjnych

12. Integracja społeczna

13. Szkoła jako organizacja

14. Szkoła i praca społeczna (socjalna)

15. Normy i etyka w publicznym wychowaniu

16. Promocja zdrowia/profilaktyka zdrowotna

17. Pedagogika seksualna

18. Trudne sytuacje w szkole

2

4

1

3

1

---