KLASYFIKACJA WAD SŁUCHU

 WYRÓŻNIAMY:

• zaburzenia przewodzenia

• zaburzenia percepcji słuchowej (odbiorcze)

• zaburzenia mieszane (kombinowane)

• centralne zaburzenia słuchu

1. ZABURZENIE PRZEWODZENIOWE powstaje przy uszkodzeniu tzw. przewodzącej części analizatora słuchowego, najczęściej w wyniku stanów zapalnych, urazów oraz wad wrodzonych. Części te przewodzą głos w ten sposób, że fale powietrzne o dłużej amplitudzie i małej energii zostają przekształcone w drgania mechaniczne o małej amplitudzie i dużej energii. Ten mechanizm przenoszenia ma szczególne znaczenie dla tonów niskich. Niedosłuch przewodzeniowy można określić jako zaburzenie ilościowe. Siła dźwięku jest zmniejszona przy zachowaniu zdolności rozróżniania podstawowych elementów języka.

KONSEKWENCJE:

• dziecko źle słyszy tony ciche i niskie

• dobre rozumienie mowy przez telefon

• trudno mu usłyszeć głos

• zanikają w mowie nieakcentowane i końcowe sylaby

• zmieniony jest akcent, dynamika i melodia mowy

• odbiór zbyt cichych elementów mowy jest utrudniony przez to, że pozostałe, głośniejsze części jakby je zagłuszają

• jeżeli zaburzenie nie dotyczy obszarów formantów, dziecko posiada zdolność odróżniania poszczególnych dźwięków i rozumienia mowy

• dziecko źle słyszy potoczny język mówiony. Ubytek słuchu w tym typie uszkodzenia nie przekracza 60 dB i dotyczy głównie tonów niskich.

• słyszenie i mówienie jest zachowane przy zastosowaniu właściwych aparatów

• zachowana kontrola własnego głosu

• dzieci z głuchotą przewodzeniową mogą chodzić do szkół masowych

2. ZABURZENIE ODBIORCZE (PERCEPCYJNE) polega na uszkodzeniu części odbiorczej analizatora słuchowego ( ucha wewnętrznego i nerwu słuchowego), a więc organów, które przetwarzają drgania dźwiękowe na impulsy nerwowe, co powoduje niedosłuch lub głuchotę typu odbiorczego.

KONSEKWENCJE:

• brak jest możliwości słyszenia w zakresie tonów wysokich, co wpływa na gorszą słyszalność dźwięków spółgłoskowych, a więc na większą trudność w rozumieniu mowy

• obniżona zdolność słyszenia tonów wysokich w pewnych wypadkach zanika całkowicie

• jeżeli zaburzenie dotyczy pola słuchowego dźwięków mowy, źle są zróżnicowane dźwięki

• dziecko traci zdolność akustycznego różnicowania dźwięków, a więc i słów. Wskutek tego może ono nie rozumieć słów i zdań.

• słyszy ono relatywnie dobrze tony niskie, a także głos osoby mówiącej z względnie dużej odległości, jednak postrzega poszczególne elementy mowy, które nie są różnicowane

• dziecko gorzej rozpoznaje tony wysokie niż niskie oraz źle słyszy w otoczeniu pełnym szmerów, kiedy zdolność różnicowania musi być bardzo dobra

• słowa mówione są lepie odróżniane niż szeptane. Przy tym zaburzeniu słuchu istnieje przeważnie zaburzenie jakościowe, ponieważ odbierane dźwięki są silnie zdeformowane

osoby z zaburzeniem odbiorczym nie mają możności pełnego kontrolowania własnej mowy, ponieważ zniekształcenie dźwięków sprawia, iż nie są one w stanie odróżnić dźwięku wymówionego poprawnie od wymówionego błędnie

3. ZABURZENIA MIESZANE (KOMBINOWANE) są następstwem uszkodzenia części przewodzeniowej i odbiorczej analizatora słuchowego.

KONSEKWENCJE:

• dziecko takie słyszy nie tylko mniej ale również niewyraźnie

• czasem towarzyszy temu upośledzenie możliwości identyfikacji kierunku słyszenia

4. CENTRALNE ZABURZENIA SŁUCHU powstają w następstwie uszkodzenia części korowej analizatora słuchowego. Jest ona zlokalizowana obustronnie w okolicach płata skroniowego, od którego prowadzą drogi słuchowe do jąder korowych obu półkul. W związku z tym jest możliwe jednostronne uszkodzenie obszaru korowego przy głuchocie centralnej. Zaburzenie centralne często występuje jednocześnie z zaburzeniem odbiorczym, zwłaszcza po zapaleniu opon mózgowych, w wypadku niedotlenienia, po różyczce lub konfliktów Rh.

KONSEKWENCJE:

• jeśli dziecko zupełnie nie różnicuje i nie rozpoznaje dźwięków mowy, które nie mogą dotrzeć do centrum integrującego, jego mowa nie rozwija się

Na rysunku przedstawiono przykład ubytku słuchu w zakresie wysokich tonów. Wiele ze spółgłosek pozostaje niesłyszalnych. 

---