Borysewicz Dominika Jarosław Albinowski Grupa 2, lab. 2 Semestr III Rok ak. 2004/2005 |
POLITECHNIKA KOSZALIŃSKA WYDZIAŁ BUDOWNICTWA I INŻYNIERII ŚRODOWISKA KIERUNEK GEODEZJA I KARTOGRAFIA
|
|
Ćwiczenie nr 2 |
Oddano: 21.10.2004 |
Zaliczenie: |
Metoda kierunkowa pomiaru kątów.
Metoda kierunkowa pozwala na określenie wzajemnego położenia celowych na płaszczyźnie horyzontu instrumentu i jest powszechnie do pomiaru kątów w sieciach kątowo-liniowych osnowy szczegółowej drugiej klasy oraz na punktach węzłowych sieci poligonowych, stanowiących osnowę poziomą trzeciej klasy. Jej zaletą jest mała pracochłonność i prostota postępowania, wadą zaś - niższa dokładność w porównaniu z z metodami: Schreibera, kątową lub sektorową. Dodatkowe ograniczenie stanowi dopuszczalna liczba celowych przypadających na jedno stanowisko pomiarowe, która nie powinna przekraczać 6 do 8. Wynika to stąd, że ze względu na możliwość niekontrolowanej zmiany ustawienia teodolitu czas pomiaru jednej serii nie może przekraczać 0,5 godziny.
Cel |
Seria I |
Seria II |
Obliczenie skrętów serii |
||
|
v [g] |
v' [g] |
v [g] |
v' [g] |
|
1 |
0 |
+1,2 |
0 |
-1,1 |
|
2 |
+8,7 |
+7,5 |
-8,6 |
-9,7 |
|
3 |
-5,1 |
-3,9 |
+5,2 |
+4,1 |
|
Suma: |
+3,6 |
+4,8 |
-3,4 |
-6,7 |
|
Ocena dokładności:
|