SYSTEM PARTYJNY USA

Historia- 2 ugrupowania:

• federaliści >więcej zwolenników na Północy USA,

głównie bogaci protestanci< (zwolennicy rządu centralnego,

kierowanego przez silnego prezydenta)

• antyfederaliści (Jeffersonian Republicans) >więcej

zwolenników na Południu, głównie biedni katolicy<- opowiadali się

za szerokimi uprawnieniami stanów).

Dwie frakcje:

• demokratyczni republikanie (Demokraci)-

podzieliła ich kwestia niewolnictwa

• narodowi republikanie (Wigs)- uległa likwidacji,

gdy ich część przeszła do konserwatywnych Demokratów

z Południa, a część liberalna do Partii Republikańskiej

• republikanie (A. Lincoln)- partia powst. w 1854 r. z grupy Wigów

i liberalnych Demokratów

Dziś- system zdominowany przez dwie partie

• Republikanów (zwanych w skrócie GOP- Grand Old Party),

których symbolem partyjnym jest SŁOŃ

• Demokratów- symbolem OSIOŁ

Zasady przynależności partyjnej określa ustawodawstwo stanowe,

a nie statut partii. Są one jednakowe dla republikanów i demokratów.

Przynależność do partii sprowadza się do uczestnictwa w

prawyborach (primaries). Nie występuje członkostwo stałe.

Liczbę członków partii określa się liczbą głosów oddanych na

kandydata w wyborach prezydenckich. Nie płaci się składek partyjnych.

Struktura organizacyjna

• nie ma podstawowych organizacji (kół) bezpośrednio

zrzeszających masy członkowskie

• na czele partii stoją KOMITETY OGÓLNOKRAJOWE,

wybierane co 4 lata przez krajowe konwencje partyjne

(2 osoby z każdego stanu: kobieta i mężczyzna)

• na średnim szczeblu hierarchii partyjnej istnieją

KOMITETY OKRĘGOWE

• na szczeblu najniższym WŁADZE LOKALNE

Głównym zadaniem komitetów jest organizacja wyborów władzy

miejscowej i nadrzędnej.

• na czele komitetu stoi PRZEWODNICZĄCY

(szef machiny partyjnej, boss)

• przewodniczący krajowego komitetu jest GŁÓWNYM BOSSEM

(Zjawisko bossizmu: wpływ bossa na selekcję kandydata i podział

łupów, kieruje aparatem partii, zajmuje się sprawami organizacyjnymi)

• PRZYWÓDCĄ PARTII jest kandydat na prezydenta,

• który najczęściej wyznacza kogoś do zarządzania partią lub

urzędujący prezydent. Kandydat, który przegrał w wyborach

nie kieruje partią. Poszczególne stany mają możliwość

zgłoszenia kandydatów, przeprowadza się pierwotną elekcję,

zostaje 3, 4, potem 2 (konwencja w drodze głosowania decyduje

kogo poprze)

• komitety krajowe prowadzą akcje propagandowe, zbierają

fundusze, wyszukują kandydatów na przyszłych działaczy,

organizują kampanie wyborcze.

Żadna z obu partii nie ma stałych programów, występują z

platformami wyborczymi stanowiącymi zbiór zasad w zakresie

polityki wewnętrznej i zagranicznej państwa.

REPUBLIKANIE

- opowiadają się za wolną grą sił produkcyjnych

- aktywność jednostki nieskrępowana interwencją państwa

• zaangażowanie państwa w życie gosp. i społ. maksymalnie

ograniczone

- są przeciwko podwyższaniu podatków

DEMOKRACI

- akceptują interwencjonizm państwowy

• państwo powinno brać czynny udział w zmniejszaniu

niedostatku

Wobec obu wielkich partii nie ukształtowała się licząca się

opozycja partii trzecich.

Utrwalenie systemu dwupartyjnego jest następstwem:

• „konsensusu ideologicznego”

• tradycji historycznej

• większościowego systemu wyborczego

• silnego wpływu prezydenta