1. PoZYTYWIZM: Istota pojęcia :pozytywizm oraz orientacji pozytywistycznej w ped: pojecie pozytywizmu jest pojeciem wieloznacznym w filozofii oznacza dążenie do stworzenia programu naukowej filozofii i naukowego światopogladu. Pojecie to zastosowano do opisania, wyjaśnienia i zinterpretowania pewnego stylu myślenia o edukacji i oświacie, majacych swoje uzasadnienie w filozofii pozytywnej. 2) Podstawowe tezy filozofii pozytywistycznej : Najważniejsze tezy fromacji pozytywistycznej dotyczą epistemologii i związane są z wartosciowaniem róznych typów wiedzy. Twórcy i zwolennicy orientacji poztywistycznej najwyżej cenią w hierarchii różnych typów wiedzy sytuują wiedzę wytwarzaną przez naiku szczegółówe, posługujące się metodologią badań empirycznych, ponieważ ta wiedza ich zdaniem jest najpewniejszą. O orientacji pozytywistcznej można mówi w róznych dyscyplinach naukowych ponieważ ta orientacja ujawniła się w całym obszarzr nauki. 2. Charakterystyka orientacji pozytywistycznej ( cechy) a) hierarchizowania różnych typów wiedzy o edukacji oraz przypisywanie najwyższej wartości i mocy sprawdzonej wiedzy naukowej. B) szczególne przywiązanie do badań ilościowych a marginalizowanie badań jakościowych c) głębokie przekonanie o tym że wiedza o faktach edukacyjych umożliwia nie tylko przewidywanie zdarzeń ale nieomal nagle uruchamia działania ludzi i grup społecznych d) przujęcie że zdaniem pedagogiki jest tworzenie projektów edukacyjnych które w swoim nauczaniu mogliby wykorzystac nauczyciele i pedagodzy. 4) Przykłady unaukowienia pedagogiki a_ psychologizm pedagogiczny- zjawisko psychologizmu pedagogicznego mieści się w szerokim nurcie tzw psychologizmu. Pojęcia te stosowane sa dzisiaj jako epitety oznaczające mało racjonalne zafascynowanie psychologią jako nauką, tworzącą najbardziej podstawową i ważna wiedzę o człowieku,którą można wykorzysta w projektowaniu działań zmierzajacyhc do stworzenia czlowieka okreslonej jakości. B) socjologizm pedagogiczne- zjawisko to mieści się w szerszym pojeciu socjologizmu. Obydwa te pojęcia stosowane są dzisiaj jako epitety oznaczające malo racjonalne zafascynowanie socjologią jako nauką wytwarzającą najbardziej podstawową, wązną wiedzę o człowieku i jego świecie. Paradygmat technokratyczny i humanistyczny: T: preferowanie orientacji życiowej :mieć: H: preferowanie orientacji życiowej :byc: T: traktowanie samokształcenia zawodowego jako konieczności H: kierowanie się ciekawością poznawczą w procesie samkształcenia zawodowego i pozazawodowego T: ukierunkowanie samokształcenia na przygotowanie do zdobywania wiedzy i sposoby jej transmisji H: ukierunkowanie samokształcenia jako szerokiego uczastnictwa w procesach kulltury T: koncentracja w procesie samokształcenia na źródłach niższego poziomu ( czytelnicywa, ogladanie) H: koncentracja na żródłach samokształcenia wyższego poziomu ( teatry,muzea) *) T: przewaga poznawczo- konsumpcyjnych motywów samokształcenia H: dążenie do innowacji i do zmian o charakterzee twórczym.