KINEZYTERAPIA

1. Kinezyterapia o działaniu miejscowym (kinezyterapia miejscowa, lokalna)

2. Kinezyterapia o działaniu ogólno usprawniającym ( ogólna)

3. Metody kinezyterapeutyczne

Ad A) Ćwiczenia:

1. Bierne

2. Czynno- bierne

3. Samo wspomagane

4. Czynne w odciążeniu

5. Czynne w odciążeniu z oporem

6. Czynne wolne

7. Czynne oporowe

8. Prowadzone

9. Inne formy działań

1. Ćw. Redresyjne

2. Wyciągi Redresyjne fizjoterapeutyczne

3. Ćw. Synergistyczne (bezwzględne, względne, kontrlateralne, ipsilateralne)

4. Ćw. Oddechowe

5. Ćw. Relaksacyjne

6. Ćw. W czynnościach dnia codziennego (samoobsługa)

7. Pionizacja i nauka chodzenia

8. Ergoterapia, terapia zajęciowa

9. Metoda reedukacji nerwowo- mięśniowej

Ad B) Ćwiczenia:

1. Ogólno kondycyjne

2. W wodzie

3. Gimnastyka poranna

4. Sport osób niepełnosprawnych

5. Inne rodzaje ćwiczeń

Kinezyterapia o oddziaływaniu miejscowym- ćwiczenia bierne

• stosowane przy braku dowolnej czynności mięśniowej różnego pochodzenia

• kwalifikują się do nich te części ciała w których mięsnie oceniane testem Lovette'a prezentują siłę w granicach 0-1

• spełniają rolę czynnika utrzymującego sprawność składowych narządu ruchu takich jak mięśnie, ścięgna, więzadła i stawy

• podstawowym ich zadaniem jest oddziaływanie na OUN przez uaktywnianie torowania głównie proprioceptywnego (tzw. Czucie głębokie) oraz pamięci ruchowej

Główne wskazania: niedowłady i porażenia układu mięśniowego (wiotkie i spastyczne) zwiększone patologiczne napięcie mięśniowe, tzw. napięcie spastyczne, nie utrwalone ograniczenie ruchomości w stawach, zła trofika tkanek mięsni

Główne przeciwwskazania: przypadki pourazowe po złamaniach z niepełnym zrostem, stany zapalne stawów, stany bezpośrednio po zwichnięciach i innych urazach tkanek miękkich i stany po zabiegach operacyjnych występowanie bólu przy ćwiczeniach

Metodyka:

1. ruch prowadzony jest za pomocą siły zewnętrznej którą jest ręka terapeuty

2. stabilizacja odcinka bliższego tak aby ruch był wykonywany tylko w stawie mobilizowanym

3. odciążenie lub chwyt ćw. kończyny bądź jej części, bezpieczny i pewny

4. ruch należy prowadzić w pełnym fizjologicznym zakresie

5. ćwiczenia należy przeprowadzać 1 do 3 razy w ciągu dnia

Mobilizacje, manipulacje i trakcje: stanowią kolejny rodzaj leczenia biernego mieszczący się w pewnym sensie w obrębie definicji ćw. biernych redresyjnych. Szczegółowa charakterystyka mieści się w ramach terapii manualnych.

Streetching (naciąganie, rozciąganie, a nawet nastawianie)- ćw. o charakterze rozciągającym które „omijają” aktywizacje mięśnia na rozciąganie. Podstawą skutecznego i zarazem bezpiecznego rozciągania elementów łącznotkankowych mięsni i struktur okołostawowych jest zablokowanie odruchu mięśnia na rozciąganie- automatycznego odruchu o charakterze obronnym stymulowanego

Wyciągi rodzaj biernego oddziaływania w kinezyterapii, polega na stosowaniu siły zewnętrznej oddziałującej w określonym przedziale czasu

Wyciągi pośrednie siła zewnętrzna (np. ciężarek lub sprężyna) „przykładana” jest do określonego odcinka ciała za pośrednictwem rozmaitych „urządzeń sprzęgających” jak np. pasy, pętle, kamaszki, mankiety itp. Można wskazać na sytuacje analogiczne do ćw. redresyjnych - stabilizacja odcinka bliższego i ciąg za dalszy. Czasami siłą ciągu może być ciężar ciała pacjenta (np. wyciąg Perlscha)

Podział:

1. wyciągi krótkotrwałe (kilkanaście do kilkudziesięciu minut)

2. długotrwałe (np. kilka tygodni

Wyciągi grawitacyjne na stole obrotowym lub pionizacyjnym pacjent powieszony jest za klatkę piersiową, a wyciągi rozpoczyna się od pochylenia łóżka (stołu) do kąta 30°zwiększając ten kąt stopniowo aż dojdzie do 90°. Wyciągi także są przeciwwskazane u chorych z nadciśnieniem tętniczym lub niewydolnością krążenia.

Odmianą wyciągu grawitacyjnego jest także tzw. wyciąg krzesełkowy (wyciąg Perlscha) w którym zgięte w kolanach i biodrach kończyny dolne są podciągnięte ku górze co powoduje zmniejszenie lordozy lędźwiowej. Technika wykonywania wyciągów nie zawsze jest prosta, niekiedy jest „specjalne” ułożenie pacjenta - np. wyciąg Degi lub „over head extention”.

Kinezyterapia o działaniu miejscowym- ćwiczenia czynno bierne

• ruch prowadzony jest biernie a zadaniem, które stawia się pacjentowi jest czynne rozluźnienie mięśni

• kwalifikacją ćwiczeń czynno biernych są: nadmierne napięcie mięśni wywołane unieruchomieniem, bólem, innymi czynnikami

• fizjologicznych uzasadnień tych ćwiczeń jest konieczność rozbicia „odruchowego koła bólu”

Wskazania stany po chirurgicznych zabiegach rekonstrukcyjnych, choroby reumatoidalne, atrofia tkanek, demineralizacja kości

Przeciwwskazania czynne procesy zapalne, świeże blizny pooperacyjne lub rany, stany wymagające bezwzględnego unieruchomienia, zwichnięcia, złamania itp.

Porażenia lub niedowłady pochodzenia ośrodkowego, połączone ze wzmożonym napięciem mięśniowym (spastyczne) nie mogą być dowolnie kontrolowane, nie mogą zatem podlegać świadomemu rozluźnieniu i nie kwalifikują się do tego typu ćwiczeń