Cel ćwiczenia ….

cel ćwiczenia

Wyznaczenie na podstawie statycznej próby rozciągania wielkości wytrzymałościowych

i plastycznych materiału:

wytrzymałości na rozciąganie,

a) granicy plastyczności,

b) wydłużenia względnego,

c) przewężenia względnego,

a dodatkowo:

1) granicy proporcjonalności,

2) naprężeń zrywających.

Próbka I:

= 19,9 mm

= 201 mm

= 141,32 kN

= 91,28 kN

= 109,32 kN

= 76,83 kN

= 11,7 mm

= 255,2 mm

Próbka II:

= 20,5 mm

= 199,8 mm

= 211,77 kN

= 171,34 kN

= 140,73 kN

= 102,94 kN

= 14,7 mm

= 235,4 mm

Wytrzymałości na rozciąganie jest to naprężenie „σm” odpowiadające największej

sile, uzyskanej w czasie próby rozciągania.

Fm - największa siła uzyskana w czasie próby, odczytana na siłomierzu maszyny

wytrzymałościowej,

S0 - pole powierzchni przekroju pierwotnego próbki.

Dla próbki I:

wychodzą wyniki w milionach, ale N/m2 to jest Pa, chyba więc można zapisać 454Mpa

Dla próbki II:

Wyraźna granica plastyczności jest to naprężenie „σe”, po osiągnięciu którego

następuje wyraźny wzrost wydłużenia rozciąganej próbki bez wzrostu lub nawet przy spadku

obciążenia.

Dla próbki I:

Dla próbki II:

Fe - siła obciążająca odpowiadająca wyraźnej granicy plastyczności.

Wydłużenie względne „Ap” jest to stosunek trwałego wydłużenia bezwzględnego próbki

po zerwaniu do długości pomiarowej próbki, wyrażony w procentach:

lu [mm] - długość pomiarowa po zerwaniu,

l0 [mm] - pierwotna długość pomiarowa.

Dla próbki I:

Dla próbki II:

Przewężenie względne „Z” jest to zmniejszenie pola powierzchni przekroju

poprzecznego próbki w miejscu rozerwania odniesione do pola powierzchni jej przekroju

pierwotnego, dla próbek o przekroju kołowym wzór można przedstawić w postaci:

gdzie „do” oraz „du” oznaczają odpowiednio pierwotną średnicę próbki oraz średnicę

próbki w miejscu zerwania.

Dla próbki I:

Dla próbki II:

Granica proporcjonalności σH (granica stosowalności prawa Hooke'a ) jest to taka

graniczna wartość naprężenia, do osiągnięcia której przyrostom wydłużenia jednostkowego

odpowiadają proporcjonalne przyrosty naprężeń, czyli σ/ = const. oznacza to, że wykres

rozciągania jest do momentu osiągnięcia granicy proporcjonalności linią prostą.

Dla próbki I:

Dla próbki II:

Naprężenia zrywające „σz”, - jest to stosunek siły przy zerwaniu próbki,

do przekroju próbki po zerwaniu :

Dla próbki I:

Dla próbki I:

należało utworzyć tabele pierwszą z wynikami przemieszczenia [mm]i wartością siły [kN], ale tych wierszy było 1000!!! Nie wiem czy sens jest pisać wszystkie wartości czy wstawić tylko wybrane przypadkowe punkty pomiaru!!

Tabela 2:

Nr próbki	Próbka			Wyniki badań
		Wymiary			Własności wytrzymałościowe								Własności plastyczne
I	19,9	201	311	141320	454M	109320	352M	76830	247M	91280	845M	255,2	26,97	11,7	65,43
II	20,5	199,8	330	211770	642M	140730	426M	102940	312M	171340	1007M	235,4	17,82	14,7	48,58

Należało utworzyć wykres sigma od epsilon korzystając wyłącznie z tej drugiej tabeli, mając jedynie do dyspozycji 4 punkty!!!. Nie da się tego wykresu zrobić w exelu z 4 punktów, najlepiej ręcznie i go pozaokrąglać . Ja osobiści zrobie sprawozdanie ręcznie, a wykres narysuje na podstawie tych czterech punktów. Wam też to proponuje.

Wnioski