Francja
Publiczny system emerytalny we Francji jest rozwiązaniem obowiązkowym, składa się z czterech części: system powszechny (pracownicy sektora prywatnego), system specjalny (pracownicy sektora publicznego), system nie pracowników i nie rolników (rzemieślnicy, przedsiębiorcy, wolne zawody) oraz system rolniczy (uprawiający ziemię oraz zatrudnieni w rolnictwie). Można pobierać jednocześnie świadczenie emerytalne z kilku systemów. System emerytalny składa się z warstwy głównej oraz dodatkowej, obie finansowane są na zasadach repartycji. System ma charakter ubezpieczeniowy, co oznacza, że w głównej mierze (ok. 70% - 2000 r.) jest finansowany ze składek pracodawców i pracowników. Warunkiem nabycia pełnych świadczeń emerytalnych jest udokumentowanie odpowiedniego stażu zawodowego w wymiarze 40 lat. Minimalny wiek przejścia na pełną, standardową emeryturę wynosi 60 lat dla kobiet i mężczyzn. Wysokość emerytury jest uzależniona od długości okresów objęcia powszechnym ubezpieczeniem emerytalnym oraz wysokości wynagrodzenia w tych okresach. Nie można łączyć pobierania świadczenia emerytalnego z pracą. W 2003 roku wprowadzono indywidualne plany emerytalne.