1. Każda dyscyplina naukowa opisując badane zjawiska posługuje się własną terminologią.

Warunki jakie musi spełnić:

• Ściśle, jasno, konsekwentnie sformułowane pojęcia

• Możliwość przełożenia terminów na język innych pokrewnych nauk

2. Podstawowe pojęcia: „wychowanie do rekreacji i turystyki”, „socjalizacja - wychowanie ukierunkowane do rekreacji i turystyki”, „samowychowanie do rekreacji i turystyki”

3. SOCJALIZACJA - ogół wpływów środowiska społecznego (zamierzonych i okazjonalnych) na jednostkę i jej stosunek do rekreacji i turystyki, w wyniku których nabywa ona zdolność do aktywnego uczestnictwa w różnych formach rekreacji i turystyki.

4. WYCHOWANIE DO REKREACJI I TURYSTYKI - wszelkie zamierzone, celowe działania w formie interakcji społecznych mające na celu wywołanie w osobowości człowieka trwałych pożądanych potrzeb dotyczących uczestnictwa w rekreacji i turystyce.

• Świadome organizowanie przez wychowawcę interakcji mających na celu ukształtowanie pozytywnej do rekreacji i turystyki osobowości wychowanka

• Obowiązek wychowania spoczywa na rodzinie, szkole, organizacjach społecznych i środkach masowego przekazu.

• Rodzina - jak na razie obserwujemy dużą rozbieżność między zakładaną a realizowaną funkcją rodziny w wychowaniu do rekreacji i turystyki; przeciętna rodzina nie daje najlepszych wzorów i nawyków

• Szkoła - dysponuje programem z obowiązkowym systemem wychowania fizycznego, przeszkoloną kadrą, wyposażeniem technicznym;

• Środki masowego przekazu - przybiera formę reklamy, marketingu, serwisu informacyjnego; sprowadza się do rozbudzenia zainteresowania rekreacją i turystyką oraz podtrzymywania ich przez stosowanie środków instruktażowo-poradniczych; działają na sferę emocjonalną;

• Organizacje społeczne - organizacje i placówki działające na rzecz upowszechnienia kultury fizycznej i turystyki; wychodzą naprzeciw kształtowaniu się postaw prozdrowotnych, uczą umiejętności w zakresie „sportów całego życia”, wdrażają do treningu zdrowotnego;

• Proces wychowania we wczesnych fazach rozwoju wspomaga proces socjalizacji

5. SAMOWYCHOWANIE DO REKREACJI I TURYSTYKI - samodzielne podejmowanie przez jednostkę działalności rekreacyjnej bądź turystycznej.

• Występuje, gdy jednostka sama zainteresuje się jakąś formą rekreacji lub turystyki, inicjuje czynności o charakterze wychowawczym i poznawczo-prakseologicznym.

• Jednostka sama określa sobie cele, ustala zadania, dokonuje wyboru metod postępowania oraz poddaje je własnej wewnętrznej kontroli i ocenie.

• Samowychowanie jest zawsze następstwem wcześniejszych wpływów zewnętrznych -ma charakter wtórny.

6. FUNKCJE WYCHOWAWCZE CZASU WOLNEGO

• Czas wolny może być różnie wykorzystywany - pozytywnie lub negatywnie.

• Aby uniknąć negatywnych skutków nadmiaru czasu wolnego należy się odpowiednio przygotować do właściwego korzystania z tego czasu.

• Ważne jest wychowanie, które upowszechniając wartościowe wzorce rozbudza zainteresowania i potrzeby, kształtuje postawy, utrwala nawyki rekreacyjne oraz świadomy stosunek do własnej psychiki i organizmu oraz ich potrzeb.

• Funkcja wychowawcza czasu wolnego - ciągłe, ustawiczne przygotowanie człowieka do aktywnego, samodzielnego i racjonalnego wypełnienia czasu wolnego różnorodną działalnością rekreacyjną aprobowaną społecznie, dającą wypoczynek, kulturalną rozrywkę oraz rozwijającą jego osobowość (N. Nawrocka)

• To także popularyzowanie wzorów, tworzenie różnorakich modeli organizowania czasu wolnego, kształtowanie nawyków, przyzwyczajeń, postaw wobec rekreacji i turystyki.