-definicja schematu blokowego ?
Schemat blokowy (ang. block diagram, flowchart) - jest narzędziem nakierowanym na prezentację kolejnych czynności w projektowanym algorytmie. Realizowane jako diagram, na którym procedura, system albo program komputerowy są reprezentowane przez opisane figury geometryczne, połączone liniami zgodnie z kolejnością wykonywania czynności wynikających z przyjętego algorytmu rozwiązania zadania.
Cechuje je:
- zasada budowy,
- elastyczność zapisów,
- możliwość zapisu z użyciem składu wybranego języka programowania,
- łatwa kontrola poprawności algorytmu.
Schematy blokowe pozwalają na prostą zamianę instrukcji na instrukcje programu komputerowego.
- strzałka - wskazuje jednoznacznie powiązania i ich kierunek,
- operand - prostokąt, do którego wpisywane są wszystkie operacje z wyjątkiem instrukcji wyboru,
- predykat - romb, do którego wpisywane są wyłącznie instrukcje wyboru,
- etykieta - owal służący do oznaczania początku bądź końca sekwencji schematu (kończą, zaczynają lub przerywają/przenoszą schemat).
-kiedy zadanie mozna rozwiazac za pomoca komputera?
Jeżeli istnieje algorytm rozwiązujący dany problem, to można ten problem rozwiązać przy użyciu komputera.
-jak zapisac(kodowac) algorytmy aby mogly byc wykonywane przez komputer?
Należy wykorzystać odpowiedni język programowania i zaimplementować, go w programie, tak aby komputer mógł wykonać poprawnie algorytm.
- scharakteryzuj rodzaje translatorów?
Rozróżnia się dwa rodzaje translatorów:
(a) kompilatory (Pascal i C++)
(b) interpretery (VBA i HTML)
Kompilator: program, który tłumaczy program źródłowy na równoważny program wynikowy. Program źródłowy jest napisany w języku źródłowym, a program wynikowy należy do języka wynikowego. Wykonanie programu kompilatora następuje w czasie tłumaczenia.
Interpreter można nazwać dynamicznym translatorem. Tłumaczy on na bieżąco i wykonuje program źródłowy. Działanie interpretera polega na wyodrębnieniu niewielkich jednostek programu źródłowego, tłumaczeniu ich na pewną postać wynikową i natychmiastowym ich wykonywaniu. Proces jest cykliczny. W czasie interpretacji przechowywany jest program źródłowy.
Zalety:
(a) kompilatory
- program wynikowy wykonuje się szybciej
- do wykonania programu wynikowego nie jest potrzebny kompilator
(b) interpretery
- łatwość zmian programu
- mniejsza zajętość pamięci zewnętrznej (tylko tekst źródłowy)
- możliwość pracy konwersacyjnej (zatrzymanie wykonania, zmiana wartości zmiennych, kontynuacja wykonania)
- przenośność, wykorzystanie w zastosowaniach sieciowych (tylko tekst źródłowy)
- co to jest html i css?
HTML (ang. HyperText Markup Language, pol. język znaczników hipertekstu) - dominujący język wykorzystywany do tworzenia stron internetowych.
Kaskadowe arkusze stylów (ang. Cascading Style Sheets, CSS) to język służący do opisu formy prezentacji (wyświetlania) stron WWW.
- czym jest walidacja dokumentu ?
Sprawdzenie poprawności kodu HTM, usunięcie ewentualnych błędów składniowych oraz niepotrzebnych znaczników.
- co to jest informatyka ?
dziedzina nauki i techniki zajmująca się przetwarzaniem informacji - w tym technologiami przetwarzania informacji oraz technologiami wytwarzania systemów przetwarzających informacje.
- algorytm (dane, instrukcje, porzadek, wyniki)
w matematyce oraz informatyce skończony, uporządkowany ciąg jasno zdefiniowanych czynności, koniecznych do wykonania pewnego rodzaju zadań. Algorytm to jednoznaczny przepis przetworzenia w skończonym czasie pewnych danych wejściowych do pewnych danych wynikowych.
- instrukcje (warunkowe interacyjne wiazace)
Instrukcja wiążąca to instrukcja w danym języku programowania służąca uproszczeniu zapisu odwołań do pól rekordu ( struktury) lub pól i metod obiektu.
w Pascalu: with identyfikator do instrukcja;
w VBA:
With obiekt
instruckje
End With
Instrukcja warunkowa jest elementem języka programowania, które pozwala na wykonanie różnych obliczeń w zależności od tego czy zdefiniowane przez programistę wyrażenie logiczne jest prawdziwe, czy fałszywe.
Np. Instrukcja If - Then w języku Pascal.
- biblioteki
zbiór klas, funkcji (i ew. innych konstrukcji programistycznych), z których korzystają różne programy.
Wyróżnia się biblioteki statyczne, dynamiczne oraz uruchomieniowe.
- programowanie sturkturalne i obiektowe
Programowanie strukturalne to paradygmat programowania zalecający hierarchiczne dzielenie kodu na bloki, z jednym punktem wejścia i jednym lub wieloma punktami wyjścia. Chodzi przede wszystkim o nieużywanie (lub ograniczenie) instrukcji skoku (goto). Dobrymi strukturami są np. instrukcja warunkowe (if, if...else), pętle (while, repeat), wyboru (case, ale nie switch z C i potomnych). Strukturalność zakłócają instrukcje typu: break, continue, switch (w C itp.), które jednak w niektórych przypadkach znacząco podnoszą czytelność kodu.
Programowanie obiektowe (ang. object-oriented programming) — paradygmat programowania, w którym programy definiuje się za pomocą obiektów — elementów łączących stan (czyli dane, nazywane najczęściej polami) i zachowanie (czyli procedury, tu: metody). Obiektowy program komputerowy wyrażony jest jako zbiór takich obiektów, komunikujących się pomiędzy sobą w celu wykonywania zadań.
Podejście to różni się od tradycyjnego programowania proceduralnego, gdzie dane i procedury nie są ze sobą bezpośrednio związane. Programowanie obiektowe ma ułatwić pisanie, konserwację i wielokrotne użycie programów lub ich fragmentów.