Sprawozdanie z Laboratorium z fizyki i biofizyki

Ćwiczenie nr 8

Sekcja I :

CZEMERAJDA AGATA

POTRZEBOWSKA NATALIA

SERAFIMOWICZ WERONIKA

Data wykonanego ćwiczenia: 29.04.2014

Data oddania sprawozdania:

Ocena:

1. Wstęp teoretyczny

Wzrost i rozwój roślin odbywa się w wyniku skoordynowanego działania czynników wewnętrznych i środowiskowych na metabolizm oraz realizację ich programu genetycznego. Czynniki te mogą mieć charakter abiotyczny (fizyczny, chemiczny) lub biotyczny.

Nie wszystkie części organów roślinnych wykazują podobną szybkość wydłużania. W przypadku korzeni i pędów najintensywniejszy wzrost obserwuje się w strefie podwierzchołkowej, nazywanej również strefą wzrostu lub wydłużania się.

W roślinach występują substancje, nazywane regulatorami wzrostu i rozwoju roślin, których podstawową rolą jest funkcja regulacyjna. Regulatory wzrostu są związkami małocząsteczkowymi, o bardzo zróżnicowanej budowie chemicznej, zdolnymi do przemieszczania się w roślinie. Wśród nich na szczególną uwagę zasługują substancje zwane hormonami roślinnymi.

Wyróżniamy sześć klas hormonów roślinnych:

a) auksyny, regulujące procesy: wzrost wydłużeniowy komórek, ukorzenianie, ruchy roślin, dojrzewanie owoców, starzenie się.

b) gibereliny, uczestniczący w regulacji wzrostu, spoczynku, kiełkowania nasion, kwitnienia, zawiązywania owoców.

c) cytokininy, regulujące procesy: podziałów komórkowych, różnicowania komórek, wzrostu, spoczynku, transportu asymilatów oraz starzenia się.

d) seskwiterpenty hamujące wzrost, kiełkowanie itp. Uczestniczy w regulacji wzrostu, spoczynku, morfogenezy, opadania owoców i liści, starzenia się oraz reakcji na czynniki stresowe.

e) jasmonidy są zaangażowane w regulacji wzrostu, kiełkowania, morfogenezy i starzenia się, a także reakcji rośliny na stresy.

f) brasinosteroidy uczestniczące w regulacji wielu procesów, jak wzrost i rozwój, fotosynteza, niektóre przemiany metaboliczne oraz reakcje roślin na stresy i infekcje.

Hormony roślinne wykazują działanie plejotropowe - każdy z nich uczestniczy w regulacji wielu procesów fizjologicznych.

Auksyny są to związki organiczne, które charakteryzuje zdolność wywoływania wzrostu

elongacyjnego (wydłużeniowego) komórek łodygi. Najpospolitszą naturalną auksyną wszystkich roślin wyższych jest kwas indolilo-3-octowy.

Prześledzenie kinetyki reakcji rośliny na hormon podany z zewnątrz, pozwoliło wyróżnić dwie fazy wzrostu rośliny:

a) faza pierwsza - szybkie odpowiedzi.

b) faza druga - powolne odpowiedzi.

Faza pierwsza rozpoczyna się kilka minut po podaniu hormonu, gdy dotrze on do komórki docelowej i zwiąże się z receptorem.

(Faza druga) Długotrwałe odpowiedzi roślin na hormony (faza druga) powstają w wyniku

zmian ilości specyficznych białek komórkowych

2. Przebieg ćwiczenia

Z etiolowanych siewek kukurydzy wybrałyśmy ponad 70 dobrze wykształconych koleoptyli o długości 2-3cm. Następnie odcinałyśmy odcinek o długości 1cm z każdego z koleoptyli, 3 mm od jego wierzchołka. Ze środka powstałych odcinków usuwałyśmy igłą liść, tak by nie uszkodzić (przekłuć) koleoptyla. Puste w środku segmenty umieściłyśmy w próbówce falcone z wodą destylowaną i wytrząsałyśmy przez 30 minut. Po wytrząsaniu wyciągnęłyśmy przepłukane, dobrze zachowane fragmenty z próbówki i umieściłyśmy po 10 sztuk na 7 szalkach.

Przygotowałyśmy po 5ml następujących roztworów, przez 10 krotne rozcieńczenie wodą destylowaną poprzedniego roztworu, rozpoczynając od roztworu o stężeniu 100 mg/l.

Roztwór 1: woda

Roztwór 2: 0, 01 [mg/l] IAA

Roztwór 3: 0, 1 [mg/l] IAA

Roztwór 4: 1 [mg/l] IAA

Roztwór 5: 10 [mg/l] IAA

Roztwór 6: 100 [mg/l] IAA

Roztwór 7: nieznane stężenie IAA

Roztwory wlałyśmy do szalek z fragmentami koleoptyli. Opisane szalki przeniosłyśmy na zaplecze, na czas 24h.

Po upływie 24h zmierzyłyśmy na papierze milimetrowym długości inkubowanych odcinków koleoptyli. Wyniki zamieściłyśmy w poniższej tabeli.

3. Wyniki, obliczenia i niepewności pomiaru.

Wyniki przedstawione w formie tabeli

Stężenie IAA [mg/l]	Długość poszczególnych koleoptyli [mm]										Średnia [mm]
		1	2	3	4	5	6	7	8	9		10
0	15	14	12	13	11,5	12,5	11,5	13	12	10	12,45
0,01	12	13	12	12	11,5	13	13	12,5	12	13	12,4
0,1	10	11	12	12	15	11	13	15,5	14	11,5	12,5
1	12	12	12	14	13	11	10	14	13	12	12,3
10	13	11	10	12	16	15	13	11	10	11	12,2
100	12	12	14	11	10	14	12,5	11,5	10	12	11,9
X	13	12	15,5	12	12,5	11,5	16	14,5	10	11,5	12,85

Wyniki przedstawione w formie wykresu.

1. Obliczenie stężenia X

Aby obliczyć stężenie X przerysowałyśmy powyższy wykres na papier milimetrowy, z którego łatwiej było nam odczytać wartości.

Stężenie X, dla koleoptyli o długości mm jest równe ….. mg/l.

Niepewność pomiaru dC_IAA = 1,915579 mg/l

C_IAA = C_IAA ± dC_IAA

C_IAA = …. ± 1,915579 mg/l ( ostatnio się ciepala, ze maja być miejsca znaczace - więc jak wam wyjdzie stezenie, to trzeba tu to uwzglednic.. )

4. Wnioski

Auksyny w niskich stężeniach wywołały znaczne wydłużenie się odcinków koleoptyli, co łatwo zaobserwować na wykresie. Przy wyższych stężeniach, mimo naszych oczekiwań, szybkość wzrostu fragmentów znacznie spadła. Może być to spowodowane brakiem substancji odżywczych lub szkodliwym wpływem zbyt dużych stężeń.

---