Zajęcie otwarte dla rodziców z zakresu edukacji matematycznejw oparciu o metodę E. Gruszczyk-Kolczyńskiej.
doskonalenie umiejętności świadomego poruszania się w otoczeniu, zgodnie z podanymi kierunkami;
utrwalenie pojęć dotyczących położenia przedmiotów w przestrzeni;
kształtowanie schematu własnego ciała, korzystanie z wiedzy o sobie samym i rozumowanie poprzez analogię w nazywaniu części ciała drugiej osoby, wytyczanie kierunków od drugiej osoby;
ćwiczenie umiejętności liczenia;
wychwytywanie powtarzających się sekwencji, kontynuowanie dostrzeżonych regularności;
wdrażanie do uważnego słuchania instrukcji, rozumienia i ich realizowania;
stworzenie atmosfery radosnych przeżyć, umiejętnego komunikowania się oraz wspólnej zabawy.
Metody:
Podająca
Poszukująca
Ekspresyjna
Praktycznego działania
Zadania dla rodziców:
Obserwowanie zachowania dziecka;
Poznawanie umiejętności dziecka, sposobu i tempa pracy;
Wspieranie dziecka swoją obecnością.
Forma pracy:
z całą grupą
indywidualna
zespołowa
Pomoce: pacynka wiewiórki, ślady wiewiórki z papieru samoprzylepnego naklejone na podłodze, zagadka, kasztany, żołędzie, dywaniki.
Sytuacje edukacyjne |
Sprawności, umiejętności i wiadomości dzieci |
Wstęp: Dzieci wchodzą do sali, na podłodze widzą ślady. Idąc po śladach znajdują leżącą kopertę. -Od kogo jest ten list?, - Zobaczymy co jest w środku. Jedno z dzieci otwiera kopertę i wyjmuje list napisany na dębowym liściu. - Z jakiego drzewa pochodzi ten liść? - Gdzie takie drzewa można najczęściej spotkać? Nauczycielka czyta dzieciom treść listu: „Kochane dzieci. Jeśli chcecie się dowiedzieć jakie zwierzątko zostawiło tutaj swoje ślady rozwiążcie zagadkę: Ma rudy ogonek, oczka jak węgielki a na uszach śmieszne czerwone pędzelki? Szukając na zimę zapasów, zgubiłam się. Pomóżcie mnie odnaleźć. Jestem w kąciku przyrody, pod półką z akwarium, obok pojemnika z żołędziami”. 1. Zabawa ilustrowana przy piosence „Tu mam ręce”. Tu mam ręce, tu mam nogi, a pośrodku brzuszek. Tu mam głowę, a na głowie Z obu stron mam uszy. Ref.: Moje ręce klaszczą klaś, klaś klaś. Moje nogi tańczą tup, tup, tup. W głowie mam pomysłów, że ho, ho. Buzia śpiewa głośno la, la, la. Tu mam brodę, tu mam nosek, tu jest moje czoło. Jak zobaczę się w lusterku, śmieję się wesoło. Ref.: Moje ręce… Zabawy z udziałem rodziców 2. Zabawa „Powitanie”. Dziecko tworzy z rodzicem parę. Następuje powitanie poszczególnych części ciała. Witają się ze sobą poszczególne części ciała, np.: najpierw prawe, potem lewe dłonie, nosy, czoła, brody, łokcie prawe, łokcie lewe, prawe kolanka, lewe kolanka, brzuszki, prawe stopy i lewe stopy. 3. Zabawa taneczna przy piosence „Podajmy sobie ręce”. Podajmy sobie ręce i zróbmy kółka dwa, kółka dwa. I buźka do buźki, i brzuszek do brzuszka. I tak do białego dnia. Więc bawmy się, więc bawmy się. Zabawa nas nic nie kosztuje. Masz ręce dwie, więc klaśnij w nie. I tak do białego dnia. 4. Zabawa „Idź tak, jak mówię”. Dzieci z rodzicami ustawiają się parami przy ścianie. Krzesełka rodziców znajdują się po przeciwnej stronie. (pod oknem).Dzieci stoją z tyłu. Rodzice z przodu zamykają oczy. Zadaniem dziecka jest doprowadzenie rodzica do krzesełka. Nie wolno ciągnąć, popychać. Trzeba mówić, w którą stronę ma iść rodzic z zamkniętymi oczami, np.: do przodu 5 kroków, w lewo 2 kroki, itp. Wygra ta para, której rodzic pierwszy usiądzie na krzesełku. 5. Zabawa przy piosence „Chodź do mnie”. Nie chcę cię, nie chcę cię, nie chcę cię znać. Chodź do mnie, chodź do mnie, rękę mi daj. Prawą mi daj, lewą mi daj, i już się na mnie nie gniewaj - 2x. 6. Zabawy z wiewiórką. N-lka zwraca się do dzieci. - Odwiedziła nas dzisiaj wiewiórka, która zgubiła się szukając zapasów na zimę. Czego w lesie szukała wiewiórka? - Proszę wziąć dywanik i usiąść przed nim. Na środku sali w koszach znajdują się kasztany, żołędzie. Rodzice siadają obok dziecka. N-lka prosi dzieci, aby wzięły tyle kasztanów, ile razy wiewiórka podskoczy. Dzieci biorą odpowiednią ilość kasztanów. - Podejdźcie do kosza z żołędziami i weźcie tyle, aby było tyle samo, ile macie kasztanów. - jak sprawdzić, czy kasztanów i żołędzi jest po tyle samo? 7. Zabawa „Układamy rytmy”. N-lka układa na dywaniku następujący rytm: Kasztan, kasztan, żołądź, kasztan, kasztan, żołądź. Pokazując elementy, rytmicznie mówi. Zadaniem dzieci jest ułożenie na swoim dywaniku takiego samego rytmu i kontynuowanie go z wykorzystaniem wszystkich zgromadzonych kasztanów, żołędzi. Dorośli sprawdzają poprawność wykonania zadania, korygując ewentualne błędy popełnione przez dziecko. Następnie n-lka prosi rodziców o ułożenie dowolnego rytmu, a dzieci o jego dokończenie. Zakończenie zajęcia: Podziękowanie dzieciom i ich rodzicom za wspólną zabawę i aktywny udział w zajęciach. |
uważne słuchanie instrukcji, rozumienie i realizacja utrwalenie schematu własnego ciała obdarzanie uwagą drugiej osoby, korzystanie z wiedzy o sobie samym i rozumowanie poprzez analogię w nazywaniu części ciała drugiej osoby, wytyczanie kierunków od drugiej osoby rozróżnianie ręki lewej od prawej ćwiczenia w liczeniu, określanie liczby elementów i porównywanie z liczbą elementów innego zbioru dostrzeganie regularności i kontynuowanie ich |