Anetezjologia -prof.KUSZA, TESTY I ZBIORY PYTAŃ

Antagonista rec. NMDA (pobudzenie tego receptora powoduje osłabienie powinowactwa opioidów do rec. mi, delta, kappa, zmniejsza tolerancję na morfinę), przywraca, potęguje działanie równocześnie podawanej morfiny. Stosowany w leczeniu bólów neuropatycznych, kostnych (złamania patologiczne), kompresji rdzenia, bólach przerywających- ?przebijających się? oraz bolesnym kurczu odbytu . Ketaminę wprowadzamy do leczenia bólów niepoddających się dotychczasowemu leczeniu (silne opioidy + środki nieopioidowe + adjuwanty analgetyczne) jako uzupełnienie dotychczasowej terapii. Lek można podawać (najczęściej z morfiną) doustnie lub s.c. co 4 godz. lub we wlewie ciągłym podskórnym. W bólach przerywających jest podawany dożylnie. Dawki stopniowo zwiększane o 50%/dobę aż do uzyskania efektu przeciwbólowego - średnie dawki stosowane w Klinice Opieki Paliatywnej 150-300mg/dobę, maksy-malne 1000mg /dobę, adjustujące dawki równocześnie stosowanej morfiny (niejednokrotnie możliwa jest znaczna redukcja opioidów). Ze względu na objawy uboczne (halucynacje, przykre sny) lek podaje się razem z pochodnymi benzodwuazepin (Relanium, Signopam - doustnie /midazolamem s.c. 1-2mg co 4 godz. lub jednorazowo iv ) lub haloperidolem 1,5-2mg co 6-8godz. Lek może być wprowadzany do leczenia tylko w warunkach szpitalnych na oddziałach opieki paliatywnej, ze względu na ryzyko wystąpienia depresji oddechowej przy łącznym podawaniu z morfiną. W przypadku depresji oddech. zaleca się podawanie naloksonu i.v. w dawce pocz. 0,2-0,4mg aż do całkowitego ustąpienia objawu. Nie zaleca się stosowania ketaminy u chorych z objawami wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego.