Szanowni Państwo,

Incoterms 2000 to zbiór reguł interpretacji 13 formuł handlowych. Regulują stosunki pomiędzy importerem a eksporterem. Wysyłanie towarów z jednego kraju do drugiego w ramach transakcji handlowej związane jest z dużym ryzykiem. W przypadku źle określonych warunków dostaw często dochodzi do sporów między kontrahentami. Aby uniknąć nieporozumień oraz długotrwałych i kosztownych rozstrzygnięć sporów najlepiej stosować w umowach międzynarodowych formuły INCOTERMS 2000, które określają warunki dostaw towarów. Stosowanie formuł INCOTERMS pomocne jest również przy kalkulowaniu ceny eksportowanych towarów. Formuły handlowe INCOTERMS 2000 przyporządkowane zostały do czterech grup w następujący sposób:

Grupa E (Departure)

EXW - „Ex Works (…named place)“

Grupa F (Main carriage unpaid)

FCA - “Free Carrier (…named placed)”

FAS - “Free Alongside Ship (…named port of shipment)”

FOB - “Free On Board (…named port of shipment)”

Grupa C (Main carriage paid)

CFR - “Cost and Freight (…named port of destination)”

CIF - “Cost, Insurance and Freight (…named port of destination)”

CPT - “Carriage Paid to (…named place of destination)”

CIP - “Carriage and Insurance Paid to (…named place of destination)”

Grupa D (Arrival)

DAF - “Delivered at Frontier (…named place)”

DES - “Delivered Ex Ship (…named port of destination)”

DEQ - “Delivered Ex Quay (…named port of destination)”

DDU - “Delivered Duty Unpaid (…named place of destination)”

DDP - “Delivered Duty Paid (…named place of destination)”

Grupa E zawiera minimum obowiązków po stronie sprzedającego i analogicznie maksimum po stronie sprzedającego. W miarę przesuwania się do kolejnych grup czyli F, C, D zakres jego obowiązków oraz ryzyka rośnie. Formuła DDP to maksimum obowiązków po stronie sprzedającego i analogicznie minimum po stornie kupującego.

Są formuły typowo morskie, śródlądowe: FAS, FOB, CFR, CIF, DEQ, DES, co nie oznacza, że do transportu morskiego nie można stosować innych formuł.

Jedynie w formułach CIF i CIP istnieje OBOWIĄZEK zawarcia umowy ubezpieczenia przez sprzedającego na rzecz kupującego. W innych formułach można się odpowiednio umówić, te dwie wymuszają.

Grupa F - dostarczamy do określonego pkt w kraju eksportera, z kolei w grupie D dostarczamy towar do kraju importera etc.

UWAGI:

  1. Ważne jest, aby po trzyliterowym skrócie formuły wskazać możliwie precyzyjnie: oznaczone w kontrakcie miejsce przeznaczenia, oznaczony port załadunku, wyładunku, np.: „CPT Warszawa, magazyn odbiorcy ul. Cybernetyki 3”. Powszechny brak takiego sprecyzowania często jest źródłem kosztownych nieporozumień. „CPT Warszawa” może być zrozumiane przez przewoźnika jako: gdziekolwiek w Warszawie, np.: w magazynie zbiorczym spedytora. W takiej sytuacji wyegzekwowanie dowozu do magazynu firmy bez dodatkowych kosztów jest często niemożliwe.

  2. W formułach EXW i FCA importer posiada gestię transportową na całej trasie dostawy. W EXW sprzedający nie ma obowiązku załadowania towaru oraz dokonania odprawy celnej eksportowej. W formule FCA obowiązek dokonania odprawy celnej eksportowej leży po stronie sprzedającego, obowiązek załadunku natomiast zależy od środka transportu.

  3. W formułach z grupy C mimo ponoszenia przez sprzedającego kosztów frachtu lub przewoźnego i ewentualnie kosztów ubezpieczenia na głównym odcinku drogi od sprzedającego do miejsca przeznaczenia, ryzyko utraty lub uszkodzenia towaru, a także dodatkowe koszty powstałe po załadowaniu towaru lub przekazaniu go przewoźnikowi obciążają kupującego. W formułach CIP i CIF sprzedający również ubezpiecza towar na rzecz kupującego. W interesie kupujące jest określenie zakresu ryzyk, od których towar ma być ubezpieczony. Jeśli tego nie zrobi, sprzedający ma obowiązek ubezpieczyć towar w zakresie minimalnego pokrycia ryzyk zgodnie z Instytutową Klauzulą Ubezpieczeniową C. Kupujący powinien również wskazać sprzedającemu znaną sobie firmę ubezpieczeniową. W przeciwnym wypadku, w przypadku uszkodzenia lub utraty towaru, kupujący często zmuszony jest do składania reklamacji na podstawie dostarczonej przez sprzedającego polisy ubezpieczeniowej w nieznanej mu firmie ubezpieczeniowej.