Pozabezpieczne wzorce przywiązania (“nie dające poczucia bezpieczeństwa” )
Ambiwalentny	Unikający
Ainsworth (1978) Procedura Strange Situation - dzieci te mają trudności z rozstaniem z opiekunem, ale ponowne spotkanie nie przynosi uspokojenia - po powrocie matki okazują sztywność, ciągły płacz, awanturują się, grymaszą Hoges et al (1996) - u dzieci tych obserwuje się silną potrzebę obecności matki w sytuacji stresu, ale niezdolność do czerpania uspokojenia z kontaktu z nią Fonagy (1998) - ograniczona eksploracja i zabawa - dzieci te mają trudności z regulacją afektu (niedostateczna regulacja i samokontrola), wręcz wzmacniają ekspresję emocji -znoszą tylko niewielki stres, a i wtedy zaprzątnięte kontaktem z opiekunem ZABURZENIA INTERNALIZACYJNE u dzieci obserwuje się: - wycofanie, lęk, niską samoocenę (Cassidy, 1988; la Freniere, Sroufe, 1985; Lewis at al, 1983) - zahamowaną eksplorację, próby kontroli otoczenia, zakłócenie rozwoju odpowiednich dla wieku strategii regulacji afektu (nieumiejętność radzenia sobie nawet z najmniejszym stresem) - percepcję siebie, jako osoby słabej, niekompetentnej, bezradnej - dziecko opisywane jako lękliwe, niezdolne do samokontroli emocjonalnej, o słabych umiejętnościach społecznych, podatne na stres (Arend, Gove, Sroufe, 1979; Sroufe 1983) - dziecko określane jako przywierające, zależne od rodziców, nauczycieli a nawet rówieśników (Pastor, 1981; Sroufe, 1983) - dziecko pasywne, mało asertywne, społecznie submisywne, łatwo wchodzące w rolę ofiary (Jacobson, Wille, 1986; La Freniere, Sroufe 1979; Troy, Sroufe, 1987) - agresywne (Cohn, 1990) – tylko 1 badanie - przez rówieśników postrzegani, jako lękliwi (Kobak, Sceery 1988) – bad. adolescentów	Ainsworth (1978) Procedura Strange Situation - dzieci przejawiają ograniczone emocjonalne zaangażowanie w relację z opiekunem, unikanie opiekuna podczas eksploracji oraz po ponownym spotkaniu z nim Hoges et al (1996) - zaprzeczenie potrzebie kontaktu z matką, unikanie matki w sytuacji stresu Fonagy (1998) - nie okazują lęku albo tylko niewielki w syt. separacji - nie wykazują preferencji opiekuna nad obcego - opiekunowie nie są źródłem stabilizacji afektu lub są intruzywni, co wiąże się z ciągłym poczuciem napięcia tych dzieci - nadmierna regulacja afektu i unikanie wszelkich sytuacji, które mogą doprowadzić do wzrostu napięcia ZABURZENIA EKSTERNALIZACYJNE - unikający wzorzec przywiązania kształtuje tendencję tłumienia uczuć zależności, syntonii i empatii oraz sprzyja wykształceniu egocentryzmu u dzieci obserwuje się: - nasiloną agresywność (Troy, Sroufe, 1987) - wysoki poziom wrogości (La Freniere, Sroufe, 1985) - mściwość, nieposłuszeństwo (Erickson, Sroufe, Egeland, 1985) - małe zdolności empatii (Sroufe 1983) - u adolescentówi: duża wrogość i ujawniana agresywność w stosunku do matki (Kobak et al, 1993) -oceniani jako “wrodzy” przez rówieśników (Kobak, Sceery, 1988)

Opracowanie: M. Stawicka, na podstawie: Fennegan, Hodges, Perry (1996) i Fonagy (1998)