6. nie mam

11.

Pod wrażeniem początkowych sukcesów Wspólnot Europejskich dnia 9 sierpnia 1961r. Wielka Brytania wystąpiła z1-szym wnioskiem o przyjęcie na pełnego członka wspólnot europejskich. W grudniu 1691 3 państwa neutralne Austria, Norwegia i Szwecja złożyły pisemne deklaracje o chęci przystąpienia do wspólnoty Europejskiej. Chodziło im o uzyskanie statusu członka stowarzyszonego.

Po długotrwałych negocjacjach układy o przystąpieniu Wielkiej Brytanii, Irlandii, Danii i Norwegii do EGW i Euro Atomu zostały podpisane 22 stycznia 1972r.

Równocześnie podpisano traktat o przystąpieniu tych państw do EWWiS. Przystąpienie Wielkiej Brytanii, Irlandii i Danii nastąpiło z dniem 1 stycznia potem jak mieszkańcy Irlandii i Danii opowiadali się w referendum za przystąpieniem do Wspólnot Europejskich oraz po ratyfikacji traktatu przez parlamenty wszystkich 3 krajów. Jedynie Norwegia nie przystąpiła do wspólnot wskutek negatywnego wyniku, referendum w 1972r. W którym 53,49% mieszkańców tego kraju opowiedziało się przeciw przyłączeniu ich do krajów wspólnoty. Po powrocie do demokratycznych rządów Grecja w 1975r. A Portugalia i Hiszpania 1977r złożyły wnioski o przyjęcie do wspólnot.

1stycznia 1981r. Grecja na mocy układu akcesyjnego popisała 28 mają 1979 r. stała się 10 państwem członkiem wspólnot.

Po 7 latach rokowań 12 czerwca 1985r. W Madrycie i w Lizbonie nastąpiło podpisanie traktatów akcesyjnych na mocy których Hiszpania i Portugalia od 1 stycznia 1986r . stały się pełnoprawnymi państwami członkowskimi EWG i dwóch pozostałych wspólnot (EWG i Euro Atom).

Hiszpania i Portugalia stały się 11 i 12 członkiem wspólnot europejskich.

Na początku lat 90 wnioski o przyjęcie do wspólnot złożyły kolejne państwa: Austria, Finlandia, Norwegia i Szwecja.

Zbliżony poziom rozwoju gospodarczego państw kandydujących jak też ich dotychczasowa wieloletnia współpraca ze wspólnotami ZWG w ramach zachodnio-europejskiej strefy wolnego handlu, a od 1 stycznia 1994r. W ramach europejskiego obszaru gospodarczego pozwoliły na relatywne szybkie osiągnięcie porozumienia.

20 czerwca 1994 zostały podpisane traktaty i akcesji Austrii, Finlandii, Norwegii i i Szwecji do Unii Europejskiej.

Latem i jesienią w krajach kandydujących do Unii przeprowadzono referendum w Austrii, Finlandii i Szwecji obywatele opowiedzieli się za uczestnictwem w Unii Europejskiej. Norwegia większością 52,8% obywateli opowiedziało się przeciwko przystąpieniu do Unii Europejskiej.

Traktat o przystąpieniu do unii Austrii, Finlandii i Szwecji wszedł w życie 1 stycznia 1995r. Liczba członków Unii Europejskiej zwiększyła się do 15.

Pod koniec 1989r. W Europie Środkowej i Wschodniej doszło do przemian, które doprowadziły do upadku zależnych kurtyny. Rozpoczął się proces transformacji zmierzający do wprowadzenia demokracji i gospodarki rynkowej w państwach po socjalistycznych. W tej sytuacji naturalną koleją rzeczy było zwrócenie się państw byłego bloku wschodniego w stronę wysoko rozwiniętych Wspólnot Europejskich.

Wkrótce zostały nawiązane stosunki dyplomatyczne z europejską wspólnotą gospodarczą, która zniosła kontyngenty importowe i rozszerzyła system powszechnych preferencji cen.

31 marca 1998 Unia Europejska rozpoczęła negocjacje akcesyjne z 1 grupą krajów kandydujących z Czechami, Estonią, Polską, Słowenią, Węgrami i Cyprem (grupa Luksemburska).

15 lutego 200r. Z 2 grupą Bułgarią, Litwą, Łotwą, Rumunią, Słowacją oraz Maltą (grupa Helsińska).

Podczas posiedzenia rady Europejskiej w Kopenhadze 13 grudnia 202r. Negocjacje zostały zakończone z 10-cioma spośród 12 krajów: Czechami, Estonią,Litwą, Łotwą, Polską,Słowacją,Słowenią,Węgrami,Cyprem i Maltą, która zostały przyjęte do Unii Europejskiej 1 maja 2004.

1. Scharakteryzuj główne przyczyny dążenia Polski do przyjęcia Euro.

Wyróżnia się 3 główne etapy dochodzenia do pełnego członkostwa w Unii Walutowej

1. Przed przystąpieniem do UE – w I etapie Polska miała pełną swobodę w kształtowaniu polityki pieniężnej i kursowej. Na tym etapie powinien zostać zainicjowany proces wprowadzenia w struktury Polskiego ustawodawstwa regulacji prawnych wspólnot europejskich dotyczących funkcjonowania Unii Gospodarczej i Walutowej. Ściślej mówiąc są to zasady działania banku centralnego (kwestie zapewnienia bankowi centralnemu odpowiedzialnej niezależności0 określające stosowanie przez niego instrumentów polityki pieniężnej przepływów kapitałów w obrocie z za granicą oraz zapewnienie stabilnego systemu finansowego.

Uogólniając priorytetowym celem działań realizowanych w okresie przedakcesyjnym było wypełnianie kryteriów sformułowanych przez radę europejską na szczycie w Kopenhadze 1993r.

Są to następujące kryteria:

1. Stabilność instytucji gwarantujących demokrację. Rządy prawne, przestrzeganie praw człowieka, respektowanie i ochrona praw mniejszości.

2. Istnienie funkcjonującej gospodarki rynkowej jak również zdolność do funkcjonowania w warunkach presji konkurencyjnej w UE.

3. Zdolność do podjęcia obowiązków wynikających z członkostwa w tym przyjęcie celów dotyczących unifikacji politycznej jak również Inii Gospodarczej i Walutowej.

Kryteria ustalone w Kopenhadze mają charakter bardzo ogólny jeśli kraje im sprostują będzie to znaczyło, że posiadają harmonizowaną gospodarkę i będą w stanie konkurować na rynku europejskim.

2. Po wejściu do UE- uzyskanie pełnego członkostwa, które jest równoznaczna z członkostwem w UGiW. Jest to członkostwo od którego stosuje się pewne następstwa kraje zachowują swoją walutę oraz pełne prawo do kształtowania polityki pieniężnej. Są jednak zobowiązane do nadzorowania swojej polityki pieniężnej zgodnie z postanowieniem traktatu o Unii Europejskiej.

Po przystąpieniu Polski do UE Narodowy Bank Polski stał się uczestnikiem ESBC (europejski system banków centralnych) i jest reprezentowany w radzie głównej. Status Polskiego banku centralnego jest taki sam jak banków centralnych Danii, Wielkiej Brytanii oraz Szwecji (czyli nie weszły do Unii Monetarnej). Jest to równoznaczne z tym, że nie podejmuje on decyzji dotyczących obszaru L.

Do obowiązków NBP należy dostarczenie danych statystycznych. Ostatnim etapem jest włączenie złotego do mechanizmu kursowego UE.

Decyzje o przystąpieniu Polski do strefy Euro musi być podjęta przez Polskiej władze. Należy się liczyć z wszelkimi konsekwencjami wcześniejszego lub późniejszego przyjęcia zobowiązań odnośnie stabilizowania kursu zł w ramach tego mechanizmu.

Opisywany okres nie może być krótszy niż 2 lata. Jest to niezbędne aby zmienić kryterium kursu walutowego okres taki musiał by trwać do momentu zastąpienia zł przez Euro po nieodwracalnym usztywnionym kursie ( tzw. kurs konwersji).

Polska musi uzyskać odpowiedni stopień zbieżności gospodarczej z Państwami strefy Euro. Takiej ocenie służą kryteria zbieżności.

2. Opisz korzyści związane z uczestnikami w strefie Euro.

Swobodny przepływ pracowników oznacza, że każdy obywatel państwa członkowskiego UE ma zagwarantowane pełne prawa, które muszą być respektowane przez wszystkie państwa należące do Unii. Są one następujące:

1. prawo do pobytu w dowolnie wybranym państwie członkowskim,

2. prawo do przyjęcia oferty pracy,

3. prawo do wykonywania pracy,

4. prawo do przemieszczania się w obrębie wspólnoty w celu podjęcia pracy

W UE w sposób szczególny zwracano uwagę na prawo do równego traktowania wszystkich ludzi. Jest to gwarancja ujęta w Traktacie. Swobodny przepływ pracowników oznacza zniesienie jakiejkolwiek dyskryminacji wobec pracowników pochodzących z państw członkowskich w zakresie zatrudnienia, płac i innych warunków pracy.

Najważniejszym aktem prawnym w tym zakresie jest Rozporządzenie Rady nr 1612/68 z dnia 15.X.1968 r. w sprawie swobodnego przemieszczania się pracowników w obrębie Unii.

Regulacje, jakie wprowadza Rozporządzenie dotyczą takich kwestii, jak:

1. prawo do podejmowania zatrudnienia w dowolnym państwie Unii, w dowolnie wybranym zawodzie,

2. prawo pracownika i pracodawcy do korzystania z wzajemnej wymiany zgłaszanych ofert pracy,

3. ustanowienie sankcji nieważności wobec przepisów krajowych, mających charakter dyskryminujący pracowników z innych państw członkowskich,

4. prawo pracownika do uzyskania pomocy ze strony służb zatrudnienia, na takich samych zasadach jakie otrzymują pracownicy krajowi będącymi osobami bezrobotnymi i poszukującymi pracy,

5. identyczne warunki zatrudnienia,

6. zakaz dyskryminacji w odniesieniu do korzyści socjalnych i ulg podatkowych,

7. prawo do podejmowania szkoleń i przekwalifikowania zawodowego,

8. zakaz dyskryminacji w dziedzinie zbiorowego prawa pracy, np. regulaminy pracy

9. prawo do działania w związkach zawodowych i w organach przedstawicielskich przedsiębiorstwa.

24. nie mam.