1. wykrywanie cukrów prostych i złozonych - reakcje ogólne: w podwyższonej temperaturze, pod działaniem kwasów mineralnych, cukry ulegają odwodnieniu. Produktami są furfural lub jego pochodne – zależnie od rodzaju cukru, który został odwodniony. Sam furfural powstaje między innymi w procesie odwadniania pentoz. Furfural i jego pochodne tworzą barwne związki w reakcji z niektórymi odczynnikami organicznymi (np. fenolami). Powyższa właściwość cukrów wykorzystywana jest w analizie organicznej:
   a) Reakcja z alfa-naftolem (próba Molisha), 5 % metanolowy roztwór alfa-naftolu (odczynnik Molisha) tworzą produkty o barwie czerwono-fioletowej.
   b) Reakcja z kwasem fosforowym i octanem aniliny
   c) Reakcja z tymolem, 3 % etanolowy roztwór tymolu
   d) Reakcja z antronem, 0,2 % roztwór antronu w steżonym H2SO4
   
   2. Odróżnienie cukrów prostych od złożonych:
   a) Reakcja z odczynnikiem Lugola (wielocukry); 1,0 g KI rozp. w 2,0 ml wody, dodaje 0,5 g jodu i miesza aż do całkowitego rozpuszczenia się jodu, po czym uzupełnia wodą do objętości 10,0 cm3.
   b) Reakcja z molibdenianem amonu (cukry proste); 8 % roztwór molibdenianu (VI) amonu
   
   3. Teraz nalezałoby odróznic pentozy od heksoz; zarówno fruktoza jak i glukoza są heksozami, zatem w poniższych reakcjach otrzyma sie wynik negatywny:
   a) Reakcja Taubera z benzydyną (pentozy); 4% roztwór benzydyny w lodowatym CH3COOH, odczynnik Taubera
   b) Reakcja Tollensa z floroglucyną (pentozy); floroglucyna lub 2 % etanolowy roztwór floroglucyny
   c) Reakcja Biala z orcyną (pentozy)
   
   4. frukoza jest ketozą, natomiast glukoza jest aldozą, zatem trzeba wykonac reakcje:
   a) Reakcja z wodą bromową (aldozy)
   b) Reakcja Seliwanowa z rezorcyną (ketozy)
   c) Reakcja z mocznikiem i kwasem solnym (ketozy)
   
   5. glukoza ma "wyraźne" właściwości redukujące, natomiast frukoza słabe, zatem polecam wykonac reakcje na odrożnienie cukrów redukujących od nieredukujących:
   a) Reakcja Mohra z NaOH (cukry redukujące)
   b) Reakcja z odczynnikiem Tollensa, próba lustra srebrowego (cukry red.)
   c) Reakcja Trommera (cukry red.)
   d) Reakcja Fehlinga (cukry red.)
   e) Reakcja z odczynnikiem Benedicta (cukry red.)
   f) Reakcja Nylandera (cukry red.)
   g) Reakcja z kwasem pikrynowym (cukry red.)
   
   6. Sacharoza jest dwucukrem nieredukujacym, zatem ulega reakcjom z punktu 1 oraz 2a, wiesz już, że nie jest to cukier prosty, zrób sobie następnie reakcje na sprawdzenie, czy jest to cukier redukujacy i gotowe

I.Heksozy i pentozy pod wpływem ste_onych kwasów ulegaja odwodnieniu do cyklicznychaldehydów – hydroksymetylofurfuralu lub furfuralu, które nastepnie ulegaja kondensacjiz fenolami lub aminami dajac barwne pochodne:

Cukry z wolna grupa karbonylowa reaguja równie_ z fenylohydrazyna tworzac osazony

wykazujace charakterystyczna dla danego cukru postac krystaliczna oraz temperature

topnienia

Polisacharydy wykazuja zdolnosc adsorbowania czasteczek jodu (J2), w wyniku czego

powstaja barwne kompleksy o ró_nym zabarwieniu (granatowe, brunatne, czerwonofioletowe)

II Próba Molischa z α-naftolem

Jest to najbardziej ogólna reakcja na cukrowce, tak wolne jak i zwiazane. Ujemny jej wynik

wyklucza obecnosc cukrowca, dodatni zas nie wystarcza do stwierdzenia jego obecnosci,

gdy_ dodatnia reakcje daja tak_e aldehydy, aceton, kwas szczawiowy, cytrynowy. Nie mo_na

równie_ stosowac tej próby do wykrycia cukrowców w moczu, poniewa_ dodatni odczyn daja

obecne tam zwiazki niecukrowe. Zasada próby polega na powstaniu czerwono-fioletowego

zabarwienia w wyniku kondensacji pochodnych furfuralowych z α-naftolem.

III

Próba Seliwanowa z rezorcyna na ketozy

W reakcji tej barwny zwiazek z rezorcyna daje hydroksymetylofurfural, powstajacy pod

działaniem kwasu solnego du_o łatwiej z ketoz ni_ z aldoz. Próba ta pozwala wiec na odró_-

nienie ketoz od aldoz, poniewa_ w obecnosci 3-krotnie rozcienczonego roztworu HCl tylko

ketozy ulegaja odwodnieniu w czasie ogrzewania w 100oC przez 30 sekund.

IV Próba Tollensa z floroglucyna na pentozy

Wskutek działania kwasu chlorowodorowego na pentozy powstaje furfural, który tworzy z

floroglucyna zwiazek o barwie wisniowej.

V. Próba Biala na pentozy

Do 2 ml roztworu orcyny w HCl dodac krople 1% FeCl3 i 0,5 ml roztworu pentozy.

Próbe wstawic do wrzacej łazni wodnej. Powstaje zielone zabarwienie. Reakcje powtórzyc z

roztworami pozostałych cukrów. W obecnosci jonów _elaza (III), powstajacy furfural daje z

orcyna kompleks o zielonej barwie.

VI

Próba Benedicta

Do 1 ml odczynnika Benedicta dodac 2 krople 2% roztworu cukru i wstawic na 5 minut

do wrzacej łazni wodnej. Powstajace pomaranczowe zabarwienie roztworu wynika z

redukcji Cu2+ do Cu+. Próba Benedicta nale_y do najbardziej specyficznych i czułych prób

redukcyjnych na cukrowce. Odczynnik ró_ni sie od odczynnika Fehlinga tym, _e zamiast wodorotlenkusodu zawiera weglan sodu i zamiast winianu, cytrynian sodu. Powstaje wiec nie

wodorotlenek miedzi (II) a weglan. Jest to próba bardziej swoista od próby Fehlinga, gdy_

zwiazki redukujace odczynnik Fehlinga, jak: chloroform, kreatynina i kwas moczowy, nie

redukuja odczynnika Benedicta. Czułosc próby jest dosc du_a. Ju_ 0,1% ste_enie cukrowca

powoduje zmiane barwy z niebieskiej na zielona. Zielone zabarwienie jest wynikiem nakładaniasie pomaranczowej barwy zawiesiny Cu2O z niebieskim zabarwieniem odczynnika

VII

Próba Barfoeda w modyfikacji Tauber-Kleinera – odró_nienie jednocukrów od dwucukrów

redukujacych

Do 1 ml 2% roztworów badanych cukrów dodac po 1 ml odczynnika Barfoeda. Próbe

wymieszac, a nastepnie wstawic dokładnie na 3 min do wrzacej łazni wodnej. Zanotowac

wynik reakcji. Próby nastepnie pozostawic we wrzacej łazni wodnej na dalsze 15 minut, po

czym zanotowac wynik reakcji. Próba ta pozwala na odró_nienie mono- od dwucukrów redukujacych.Jednocukrowce wykazuja własciwosci redukujace w srodowisku lekko kwasnym

po krótkim ogrzewaniu (3 min), natomiast dwucukrowce redukujace dopiero po 15 minutach

ogrzewania we wrzacej łazni wodnej.

VII Reakcja z jodem

Reakcja ta pozwala na odróżnienie polisacharydów od innych cukrowców, poniewa_

kompleksy z jodem moga tworzyc tylko czasteczki o uporzadkowanej strukturze i odpowiednio

du_e. Efekt barwny jest zwiazany z wielkoscia czasteczki – im wieksza czasteczka polisacharydu

tym wiecej czasteczek jodu jest zwiazanych w kompleksie. Amyloza barwi sie intensywnie

na kolor ciemnoniebieski. Barwa kompleksów jodu z polisacharydami o krótszych

łancuchach zmienia sie na fioletowoczerwona (amylopektyna) i czerwona (dekstryny).

Glikogen daje kompleks o barwie czerwonej.