1. Definicja wartości średniej i skutecznej prądu przemiennego

• Wartość skuteczna prądu przemiennego jest taką wartością prądu stałego, która w ciągu czasu równego okresowi prądu przemiennego spowoduje ten sam efekt cieplny, co dany sygnał prądu przemiennego.

A = ∫_o^ti²Rdt = I²RT $I = \sqrt{\frac{1}{T}}\int_{o}^{t}{i^{2}\text{dt}}$ $\ I = \frac{\text{Im}}{\sqrt{2}}$ $U = \frac{\text{Um}}{\sqrt{}2} = 0,707\ \text{Um}$

• Wartość średnia prądu sinusoidalnego - jest to wartość zastępcza prądu stałego, który w czasie równym połowie okresu przenosi taki sam ładunek elektryczny jak prąd sinusoidalny. i  =  Im sinωt $I_{sr} = \frac{T}{2} = \int_{0}^{\frac{t}{2}}\text{idt}$ $I_{sr} = \frac{2}{T}\int_{0}^{\frac{t}{2}}{\ Im\text{sinωtdt}}$ $I_{sr} = \frac{2}{\pi}\ \text{Im} \approx 0,637\ \text{Im}$ $U_{sr} = \frac{2}{\pi}\ \text{Um} \approx 0,637Um$

1. Parametry opisujące sygnał sinusoidalnie zmienny.

Przebieg charakteryzują trzy parametry:

• X_m 0 - amplituda (wartość maksymalna) wyrażana w jednostkach przedstawianej wielkości

• φ - faza początkowa, wyrażana w stopniach [] lub radianach [rd], określa przesunięcie cosinusoidy względem początku układu współrzędnych

• ω  >  0 prędkość kątowa lub pulsacja przebiegu, wyrażana w radianach na sekundę [rd/s], przy czym

$$\omega = 2 \bullet p \bullet f = \frac{2\pi}{T}$$

Gdzie: f - jest częstotliwością wyrażana w hercach [Hz] T - okresem sygnału w sekundach [s].

1. Przebiegi prądów i napięć na elementach (R, L, C) rezystancja i indukcyjność.

• Rezystor idealny R - element, który przy przepływie prądu ma jedynie właściwość zamiany energii elektrycznej w ciepło. i  =  Imsinωt

wartość chwilowa - u  = R • i = R Im sinωt wartości skuteczne – U = R • I moc - S = U • I = P(Q = 0)

• Indukcyjność idealna L - indukcyjność idealna własna przy przepływie prądu przemiennego może gromadzić energię we własnym polu magnetycznym. i  =  Im sinωt;

wartość chwilowa - $i = \frac{\text{di}}{\text{dt}} = \text{ωL} \bullet U_{m}\sin\left( \text{ωt} + \frac{\pi}{2} \right)$ wartości skuteczne – U =  jXL • I moc - S = UI =  Q (P = 0)

• Pojemność idealna C - kondensator idealny może gromadzić energię we własnym polu elektrycznym, podłączony do źródła napięcia sinusoidalnego będzie na przemian ładowany i rozładowywany. u  =  Um sinωt;

wartość chwilowa - $i = \frac{\text{dq}}{\text{dt}} = \text{ωL} \bullet U_{m}\sin\left( \text{ωt} + \frac{\pi}{2} \right)$ wartości skuteczne - U = jXC • I moc S = UI = Q(P = 0)

1. Trójkąt mocy impedancji i napięć – opisać.

Moc bierna może mieć wartość dodatnią, gdy kąt fazowy jest dodatni oraz może mieć wartość ujemną, gdy kąt fazowy jest ujemny. S² = P² + Q² czyli $S\ = \ \sqrt{P^{2} + Q^{2}\ }$oraz $\tan\varphi\ = \frac{Q}{P}$ , $\cos\varphi = \frac{P}{S}$

1. Układ pracy sieci niskiego napięcia (5rys.)

N – neutralny; L – fazowy; PE – ochronny; I – izolowany; C – łączony; S – rozdzielony; Z – ziemia; Rr – uziemienie rob.

Sieci prądu przemiennego

a) układ jednofazowy – 2 przewodowy (N+L), 2 przewodowy (L+PEN), 3 przewodowy

b) układ trój fazowy – 3 przewodowy (3xL), 4 przewodowy (3xL+N), (3xL+PE), (3xL+PEN), 5 przewodowy (3xL+N+PE)

Sieci prądu stałego: 2 przewodowy (2xL), 3 przewodowy (2xL+N), (2xL+PE)

Sposób połączenia sieci z ziemią przyjęto oznaczać za pomocą 2-4 literowego kodu, gazie:

• Pierwsza (T lub I) określa związek między układem sieci a ziemią

• Druga (N lub T) określa związek między częściami przewodzącymi nie pozostającymi w warunkach normalnej pracy pod napięciem, a ziemią

• Trzecia i czwarta (C lub/oraz S) określają układ przewodów neutralnych i ochronnych

Układ sieci TN – jest to najbardziej rozpowszechniony układ sieci w sieciach zasilających odbiorców indywidualnych. W sieci TN przewód neutralny jest bezpośrednio uziemiony, a części odbiorników są połączone z tym pkt.

• Przewodem ochronnym PE, w układzie TN-S

• Przewodem ochronno-neutralnym w układzie TN-C

• Przewodem ochronnym PE w części układu i przewodem PEN w części układu TN-C-S

Układ sieci TT – punkt neutralny jest bezpośrednio uziemiony, a części przewodzące dostępne odbiorników są połączone przewodami ochronnymi z uziomami nie zależnymi od uziomu roboczego.

Układ sieci IT – wszystkie części będące pod napięciem są izolowane od ziemi pkt. Neutralny układu sieci jest połączony z ziemią przez impedancję o dużej wartości, natomiast części przewodzące dostępne są bezpośrednio połączone z ziemia niezależnie od uziemienia pkt. Neutralnego sieci.

1. Budowa i zasada działania rozrusznika.

BUDOWA

Jest to silnik elektryczny prądu stałego charakteryzujący się dużym momentem początkowym. Na wałku twornika rozrusznika umieszczony jest zębnik który na czas rozruchu zazębiony jest z wieńcem koła zamachowego. Rozrusznik składa się:

• uzwojenie wzbudzenia,

• wirnik z uzwojeniami i komutatorem,

• szczotki komutatora,

• urządzenie załączające i sprzęgające.

DZIAŁANIE

Urządzenie sprzęgające służy do sprzęgania rozrusznika z kołem zamachowym silnika w celu wprawienia w ruch obrotowy wału korbowego. Elementem sprzęgającym jest zębnik osadzony na wałku wirnika, zazębiany z wieńcem zębatym koła zamachowego silnika. Mechanizm sprzęgający osadzony jest na wirniku poprzez gwint o bardzo dużym skoku (Bendiks), gwint ten sprawia, że przenoszenie momentu obrotowego z rozrusznika na sprzęg, przesuwa sprzęg w stronę zębatki, a przenoszenie w drugą stronę wycofuje sprzęg. Zębatka łącznika jest osadzona na sprzęgniku poprzez sprzęgło wałkowe jednokierunkowe (identyczne jak wolnobieg w rowerze) zabezpieczające rozrusznik przed napędzaniem go przez silnik gdy uzyska obroty większe niż obroty rozrusznika. W celu ułatwienia zazębiania mechanizm sprzęgający jest przesuwany w stronę zębatki poprzez widełki przez elektromagnes, co sprawia, że rozrusznik jest zazębiany zanim rozrusznik zacznie się obracać.

1. Dyrektywa europejska.

WEEE (ang. Waste of Electrical and Electronic Equipment – utylizacja odpadów elektrycznych i elektronicznych) – dyrektywa Unii Europejskiej. Jej celem jest zminimalizowanie negatywnego wpływu na środowisko jakie powodują elektroniczne odpady. Czyni ona producentów, dostawców i importerów odpowiedzialnymi za zbiór, ponowne użycie, recykling i odzyskiwanie odpadów elektronicznych. Odpady podzielone są na kilka różnych kategorii i dla każdej z nich są ustalone różne zasady recyklingu.

Produkty podlegające pod Dyrektywę WEEE

1. Duże urządzenia gospodarstw domowych

2. Małe urządzenia gospodarstw domowych

3. Wyposażenie IT i telekomunikacyjne

4. Urządzenia konsumenckie

5. Urządzenia oświetleniowe.

6. Narzędzia elektryczne i elektroniczne (z wyjątkiem dużych, stacjonarnych narzędzi przemysłowych)

7. Zabawki i wyposażenie sportowe

8. Urządzenia medyczne (z wyjątkiem wszczepionych i zakażonych produktów)

9. Urządzenia monitorujące i kontrolujące

10. Automaty

Zasięg Dyrektywy WEEE

Normy dyrektywy muszą spełniać firmy lub osoby prywatne, które:

• produkują lub sprzedają elektroniczne lub elektryczne urządzenia pod swoją marką

• odsprzedają urządzenia wyprodukowane przez inną osobę pod swoja marką

• importują lub eksportują elektryczne lub elektroniczne urządzenia do państw członkowskich UE