Układ czynny ruchu

Ad.1
Organelle komórkowe w układzie ruchu czynnym:
- błona komórki
- mitochondrium
- miofibrylla
- cytoplazma zawierająca miglobinę
- jądro komórkowe
- kanaliki siateczki śródplazmatycznej

Ad.2
Podstawowe cechy komórki, istotne z punktu widzenia jej funkcji to:
-kształt cylindryczny, mocno wydłużony - niekiedy nawet do kilkunastu cm. Z uwagi na kształt komórki mięśniowe nazywane są włóknami mięśniowymi.
- cytoplazma zawiera czerwony barwnik - miglobinę. Jest to białko podobne w budowie do hemoglobiny i mające podobnie wysokie powinowactwo z tlenem. Stanowi rodzaj rezerwuaru tlenu w komórce.
- zawiera liczne mitochondria
- wewnątrz, wzdłuż całej długości komórki, biegną pęczki włókienek białkowych zwanych miofibryllami. Pęczki miofibrylli oddzielone są od siebie siateczką śrósplazmatyczną, wewnątrz której gromadzone są jony wapnia.

Ad.3
Mięśnie gładkie zbudowane są z wydłużonych komórek jednojądrowych. Budują one mięśniówkę narządów wewnętrznych (naczynia krwionośne, żołądek, jelita). Skurcze tych mięśni nie są zależne od naszej woli. Mięśnie poprzecznie prążkowane szkieletowe utworzone są przez włókna wielojądrowe. W ich skład wchodzą włókna: białe, zaopatrzone w mniejszą ilość sarkoplazmy, mniej ukrwione, bardziej precyzyjne i szybsze, ale szybciej się męczą. Włókna czerwone są bogate w sarkoplazmę, mitochondia i silnie ukrwione. Są to włókna, które prawie cały czas pracują i nie ulegają szybko zmęczeniu, choć są to włókna pracujące mniej precyzyjnie. Włókna pośredniemają cechy zarówno włókien białych jak i czerwonych, ale zdolne są do szybkiego uwalniania energii, mają dużo mioglobiny (czerwony kolor), ale podobne są bardziej do włókien szybkich W organizmie ludzkim najczęściej spotyka się mięśnie mieszane, zawierające włókna zarówno białe jak i czerwone.

Ad.4
Mięśnie tworzą prawie połowę wagi naszego ciała. Są wszędzie! Mięśnie mają zdolność kurczenia się dzięki czemu możemy się poruszać, trawić itp. Tkanka mięśniowa człowieka dzieli się na trzy odmiany: gładką, poprzecznie prążkowaną szkieletową i sercową.

Tkanka mięśniowa gładka wyścieła głównie narządy wewnętrzne np. żołądek albo jelita. Ich praca jest niezależna od naszej woli; długo się kurczą i rozkurczają.

Tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana buduje mięśnie szkieletowe. Ich pracę widzimy co chwilę, poruszając nogą czymrugając powiekami; praca jest więc zależna od naszej woli. Widzimy też, iż szybko się kurczą i rozkurczają.

Ostatnia tkanka wyścieła serce. Tkanka sercowa funkcjonuje również bez naszej woli. Występuje także w jelitach, gdzie odpowiedzialna jest za transport pożywienia.

Ad.5
Mięsień pozostaje w stanie tzw. napięcia mięśniowego, które może się zmieniać pod wpływem różnych czynników (np. bodźców psychicznych, temperatury, leków).Siła mięśnia zależy od wielkości tzw. przekroju fizjologicznego. Nazywamy tak sumę przekrojów poprzecznych wszystkich włókien mięśniowych (mięśnie o jednakowym przekroju fizjologicznym są tak samo silne, niezależnie od długości).

Układ bierny ruchu



Ad.1
Układ bierny ruchu zbudowany jest z tkanki kostnej w, której skład wchodzą komórki zwane osteocytami oraz tkanki chrzęstnej w, której skład wchodzą komórki zwane chondrocytami.
Ad.2
- Osteocyty są luźno ale równomiernie ułożone. Mają długie wypustki za pomocą których kontaktują się ze sobą. Substancja międzykomórkowa składa się z: związków organicznych, a przede wszystkim kolagenu, związki organiczne nadają kości elastyczność; ze związków nieorganicznych, są nimi sole mineralne głównie fosforan wapnie, magnezu, sole mineralne, węglan wapnia. Sole mineralne nadają kościom twardość.
- Chondrocyty występują w skupieniach po kilka sztuk, rozmieszczone są w jamkach wewnątrz substancji międzykomórkowej. Komórki z oddzielonych jamek nie kontaktują się bezpośrednio ze sobą. Substancja komórkowa zbudowana jest z różnych związków organicznych wśród których role spełniają białka, kolegane i elastyna. Ich ilość w tkance oraz proporcje między nimi rzutują na jej właściowość i stanowią kryterium jej podziału.
Ad.3
Kość zbudowana jest z tkanki kostnej - czyli z osteocytów i z substancji podstawowej, zawiera sole wapnia i substancje organiczne. Osteocyty czyli komórki kostne mieszczą się w jamkach rozproszonych w substancji międzykomórkowej. Jamki te łączą się ze sobą cienkimi kanalikami kostnymi w tych kanalikach leżą cienie wypustki tych osteocytów.

Tkanka kostna tworzy elementy strukturalne zwane blaszkami kostnymi czyli sole mineralne oraz pęczki włókien kolagenowych

zespolonych substancją podstawową. To właśnie blaszki kostne stanowią jednostki morfologiczne i czynnościowe kości.

W zależności od układu blaszek kostnych wyróżniamy: tkankę kostną zbitą - o zwartym układzie blaszek, występuje w częściach zewnętrznych kości oraz tkankę kostną gąbczastą - mieszczącą się wewnątrz kości. Blaszki kostne zbite - istota zbita - układa się w słupy kostne - osteony. Natomiast blaszki kostne gąbczaste - istota gąbczasta - tworzy grube beleczki, płytki lub różnokształtne bryły. Układ tych struktur zależy od sił działających na kość. Wspomniany szpik kostny znajduje się pomiędzy beleczkami istoty gąbczastej.

Kość otacza okostna - mocna warstwa łącznotkankowa

Ad.4
Tkanka kostna.
Podział:
- tkanka kostna zbita (istota zbita) buduje trzony kości długich, wewnątrz kanału znajdują się naczynia krwionośne i nerwy.
- tkanka kostna gąbczasta (istota gąbczasta) Blaszki zlepiają się tworząc struktury zwane beleczkami. Beleczki są luźno i nieregularnie rozmieszczone tworząc przestrzenną sieć. Wolne przestrzenie wypełnia szpik kostny, w którym powstają wszystkie rodzaje komórek krwi. Ten typ tkanki znajduje się w nasadach kości długich oraz wypełnia wnętrzna pozostałych kości. Tkanka kostna jest strukturą aktywną metabolicznie. – ulega ona nieustannym procesom przebudowy. Komórki kościogubne usuwają nadmiar kości, rozpuszczając substancję międzykomórkową. Komórki kościotwórcze odbudowują ją. Działalność tych komórek jest szczególnie widoczna w procesach regeneracyjnych, np. Przy zrastaniu się kości po złamaniu.

Tkanka chrzęstna.
Podział:

- tkanka chrzęstna szklista jest najdelikatniejsza, tworzy szkielet zarodków oraz występuje na powierzchniach stawowych kości.
- tkanka chrzęsta sprężysta występuje w małoszowinie ustnej i krtani.
- tkanka chrzęstna włóknista jest najodporniejsza. Tworzy dyski międzykręgowe i niektóre więzadła.

Układ powłokowy

Ad.1

-komórki Langerhansa

- komórki układu nerwowego — komórki Merkla

- komórki barwnikowe — melanocyty

- komórki nabłonkowe, tzw. keratynocyty

-elementy komórkowe: fibroblasty, mastocyty

-komórki krwi oraz naczynia i nerwy

Ad.2

Komórki nabłonkowe, nazywane keratynocytami tworzą kilka warstw: podstawną, kolczystą, ziarnistą i rogową. Oprócz keratynocytów w naskórku znajdują się również komórki barwnikowe — melanocyty, komórki odpowiedzialne za reakcje immunologiczne – komórki Langerhansa i komórki układu nerwowego — komórki Merkla.

Ad.3

Składa się z trzech warstw: naskórka, skóry właściwej i tkanki podskórnej. W skórze właściwej utworzonej z tkanki łącznej znajdują się włókna kolagenowe i elastyna oraz elementy komórkowe: fibroblasty, mastocyty i komórki krwi oraz naczynia i nerwy. Tkankę podskórną tworzy tkanka tłuszczowa i łączna. W skórze znajdują się przydatki skóry: gruczoły potowe (gruczoły ekrynowe i apokrynowe), gruczoły łojowe, paznokcie i włosy.

Ad.4
Naskórek– warstwa zewnętrzna pełniąca funkcję ochronną i rozrodczą, która posiada barwnik – melaninę, nadającą włosom i skórze barwę; naskórek dzieli się na 4 lub 5 warstw w zależności od grubości:

- warstwa rogowa, która dzieli się na warstwę zbitą i warstwę rogowaciejącą

- warstwa jasna – tylko w miejscach gdzie skóra jest gruba – na podeszwach stóp, zwłaszcza na piętach i wewnętrznej stronie dłoni

- warstwa ziarnista - umożliwiające wymianę substancji pomiędzy oocytem a komórkami warstwy ziarnistej.

- warstwa kolczysta - produkują mieszaninę lipidów, która chroni przed nadmiernym parowaniem z powierzchni skóry.

- warstwa podstawna – produkuję komórki potomne wędrujące do wyżej położonych warstw naskórka; w tej warstwie położone są melanocyty, produkujące barwnik melaninę.

Skóra właściwa – warstwa środkowa, zawiera receptory, naczynia krwionośne, nerwy oraz gruczoły, np. potowe, a także korzenie włosów, jest to warstwa odżywcza i wspierająca.

Tkanka podskórna – warstwa najgłębsza, zbudowana z tkanki łącznej właściwej luźnej; zawiera komórki tłuszczowe, izoluje przed nagłymi zmianami temperatury.

Ad.5

Na cerę wpływają różnorodne czynniki zewnętrzne, pozostawiając na niej swój bądź dodatni, bądź ujemny ślad. Odpowiednia pielęgnacja skóry działa profilaktycznie i leczniczo. Niewłaściwa - może pogłębić istniejące już dolegliwości. Wysuszenie skóry powoduje szybsze występowanie zmarszczek, ponieważ skóra tracąc swoją wilgotność i płaszcz lipidowy, staje się mniej elastyczna. Stosowanie przy skórze tłustej nieodpowiednich kremów może pogorszyć jej stan, ponieważ krem w połączeniu z łojem wydzielanym przez gruczoły łojowe stanowi dobrą pożywkę dla bakterii.