Założenia metody Felleniusa

Warunek stanu granicznego uŜytkowalności (dla osiadania): sśr ≤ sdop gdzie: sśr – średnie osiadanie [m] sdop – osiadanie graniczne (dopuszcalne) [m] Metoda sumowania odkształceń Warstw podłośa 1) wyznaczenie napręśeń w podłośu Gruntowym 2) wyznaczenie odkształceń w podłośu Gruntowym od napręśeń 3) zsumowanie pionowych odkształceń w celu Określenia całkowitego osiadania W obliczeniach [s] naleśy uwzględnić: - cięśar własny gruntow podłośa, - wypor i ciśnienie spływowe wod gruntowych, - zewnętrzne obciąśenie podłośa Rozpatrywanym fundamentem, - sąsiednimi fundamentami, budowlami i innymi Obciąśeniami (np. Składowiskami, nasypami) - oraz odciąśenie spowodowane wykonaniem Wykopow. OGÓLNE ZASADY OBLICZANIA OSIADANIA FUNDAMENTÓW 1) podłoŜe gruntowe traktuje się jako jednorodną połprzestrzeń liniowo – odkształcalną, tzn. stosuje się metody obliczeniowe teorii spręŜystości, lecz przy roŜnych wartościach geotechnicznych parametrow odkształcalności gruntow: ν oraz M0 lub E0 dla obciąŜeń pierwotnych i M lub E dla odciąŜeń i obciąŜeń wtornych 2) całkowite osiadanie fundamentu s oblicza się jako sumę osiadań si poszczegolnych warstw 3) naleŜy uwzględnić podstawowe stany odkształcenia podłoŜa pod fundamentem: o stan pierwotny, przed rozpoczęciem robot budowlanych, kiedy w podłoŜu występują napręŜenia σzg o stan odpręŜenia podłoŜa, po wykonaniu wykopow fundamentowych, kiedy w podłoŜu występują najmniejsze napręŜenia o stan po zakończeniu budowy, kiedy w podłoŜu występują napręŜenia całkowite σzt NAPRĘśENIA PIERWOTNE σzg=Σmi*ρi*g W przypadku, gdy warstwa obliczeniowa znajduje się poniŜej zwierciadła wody gruntowej to gęstość objętościową gruntu naleŜy przyjmować jako: ρ’=(1-n)*( ρs-ρw) NAPRĘśENIA OD OBCIĄśENIA ZEWNĘTRZNEGO PODŁOśA σzq σzq= ηs*q ODPRĘśENIE PODŁOśA __zp Spowodowane wykonaniem wykopow , wyznacza Się jako napręśenie od ujemnego obciąśenia Zewnętrznego, rownego co do wartości cięśarowi Usuniętego gruntu, stosując zasady podane dla Obliczenia σzq Osiadanie s warstwy NALEśY WYZNACZYĆ JAKO SUMĘ: • Osiadania wtornego s2 w zakresie napręśenia Wtornego σzs , z zastosowaniem modułu Ściśliwości wtornej gruntu m(lub modułu Wtornego odkształcenia e, w zaleśności od Metody obliczania) • osiadania pierwotnego s1 w zakresie napręśenia Dodatkowego σzd , z zastosowaniem modułu Ściśliwości pierwotnej gruntu m0 (lub e0) S=s1+s2 Warunek stanu granicznego nośności: Vd ≤ Rd Wartość obliczeniowa obciążenia pionowego Vd (warunki z odpływem) Wartość obliczeniowa obciążenia pionowego Vdc (warunki bez odpływu – z uwzględnieniem ciśnienia wody w porach) Obliczeniowa wartość ciśnienia wody w porach ud Nośność charakterystyczna Rk (warunki z odpływem) Wyznaczenie położenia wypadkowych względem osi słupa Obliczenie wartości mimośrodu Obliczeniowe wartości bezwymiarowych współczynników nośności Obliczeniowe wartości bezwymiarowych współczynników nachylenia podstawy fundamentu Nośność charakterystyczna Rk (warunki bez odpływu) Nośność obliczeniowa oporu granicznego podłoża Rd

1Powierzchnia osuwiskowa na kształt cylindryczny.

2Bryłę osuwającego się gruntu w chwili

rozpoczynania się zsuwu przyjmuje się jako sztywną.

3Wymiar bloków w kierunku prostopadłym do

powierzchni przekroju poprzecznego przyjmuje

się równy 1 m.

4Nie uwzględnia się tarcia pomiędzy blokami.

Momenty zsuwające:

Momenty utrzymujące:

Współczynnik stateczności skarpy:

$$S_{1} = \frac{\text{δzb}_{i} \bullet h_{i}}{M_{\text{oi}}}$$

$$S_{2} = \frac{\delta zbi \bullet h_{i}}{M_{i}}$$

Siły zsuwające: Wi – obciążenie blokiem Qi – ciężar bloku Gi – obciążenie obiektem Pi – pole powierzchni pod q	Siły utrzymujące: Ti –siła tarcia pochodząca od spójności oraz kąta tarcia wewnętrznego Ai – pole powierzchni podstawy bloku