Apel, rozkaz, wejście do szkoły. 10
Imieniny Marty – zaśpiewanie sto lat, wręczenie prezentu, pokrojenie i zjedzenie ciasta. 15
Każdy uczestnik pisze na kartce swoje imię pionowo. Następnie do każdej litery dopisuje wyraz, który przedstawi jego myśli, marzenia, plany, motto życiowe itp. Po kilku minutach każdy przedstawia swoją kartkę krótko ją wyjaśniając. Ważne jest, aby każdy z uczestników miał możliwość zaprezentowania się, powiedzenia czegoś o sobie, natomiast pozostali uczestnicy nie powinni krytykować go, ani oceniać. Zapisywanie imion i dopisywanie do niego wyrazów może być dokonywane przez wszystkich uczestników jednocześnie na dużym arkuszu papieru. Zabawa nie tylko pozwala na lepsze poznanie się w grupie, ale również skłania do autorefleksji. 10
Zabawa ruchowa. 5
Zabawa 8 - Wspólne pisanie bajek
Uczestnicy siadają w kole. Każdy z nich ma kartki (najlepiej kilka kartek doklejonych jedna do drugiej) i długopis. Jeżeli uczestników jest więcej kartki wręczamy np., co drugiej osobie. Każdy (posiadający kartkę) pisze u samej góry jedno zdanie - początek bajki-, ale w taki sposób, aby ostatni wyraz znalazł się w następnej linii, np.
Za górami, za lasami była maleńka chatka, w której żyli dwaj
krasnale
Następnie zagina kartkę tak, aby nie było widoczne zdanie, ale aby był widoczny ostatni wyraz (zagięcie kartki dodatkowo można spiąć np. spinaczem biurowym). Kartkę podaje osobie siedzącej obok. Ta z kolei dopisuje swoje zdanie, które będzie wiązało się z widocznym wyrazem dokładnie w taki sam sposób jak pierwsza osoba (tzn. pisze zdanie w taki sposób, aby ostatni wyraz był poniżej) i znowu zawija kartkę, podaje sąsiadowi i tak dalej aż kartka obejdzie np. kilka razy wszystkich uczestników. Oczywiście w tym samym czasie wokół krąży, co najmniej kilka kartek. Jeżeli dana kartka kończy się można do niej dokleić następną. Po pewnym czasie ogłaszamy zakończenie pisania bajek - ci uczestnicy, u których są kartki piszą ostatnie zakończające bajkę zdanie. Następnie rozwijamy kartki i głośno odczytujemy bajki zapewne przy ogólnym śmiechu do łez. 10
Zabawa 6 - Ptaszku zaszczebiotaj
Wszyscy siadają na krzesłach w kole. Jedna osoba zostaje na środku i jej zawiązuje się oczy chustką. W tym czasie wszyscy zamieniają miejscami. Następnie osoba będąca w środku podchodzi do jednej osoby, siada jej na kolanach i mówi np. ptaszku zaszczebiotaj (lub świnko "zachrumkaj", myszko piśnij, kurko zagdacz itp.). Uczestnik gry, na kolanach, którego usiadła osoba ze środka, musi wydać odpowiedni głos zgodny z jej życzeniem. Jeżeli osoba ze środka odgadła, kto wydał ten głos następuje zamiana rolami i zdemaskowany uczestnik idzie do środka. Jeżeli nie - szuka dalej. Gra wywołuje dużo radości. 10
Zadanie: Uczestnicy siadają w kręgu w grupach 6-8 osobowych. Każdy otrzymuje ołówek i tyle kartek, ile osób siedzi z nim w jednym kręgu. Zastępowy bierze również udział w tej zabawie. Każdy ma za zadanie narysować wszystkie osoby ze swojej grupy. Jest jednak bardzo ważny warunek: rysując kolegę, patrzymy się mu prosto w oczy, nie opuszczając wzroku na kartkę, a w tym samym momencie ta osoba rysuje nas.( I tak z każdą osoba po kolei). Po każdym narysowaniu osoby, wymieniamy się z nią kartkami, czyli na końcu zabawy mamy tyle swoich rysunków, ile mieliśmy kartek na początku. Następnie wybieramy spośród wszystkich portretów jeden, który według nas , najbardziej przypomina nasza osoba, ale nie fizycznie, ale która przedstawia jakieś nasze cechy wewnętrzne. Na sam koniec każdy pokazuje rysunek, który wybrał i wyjaśnia wszystkim, dlaczego akurat ten, jakie nasze cechy on reprezentuje. (Przykład: jeżeli jest 6 osób w jednym kręgu, to każdy otrzymuje 5 kartek, każda osoba rysuje 5 osób i otrzymuje 5 swoich portretów, z czego wybiera jeden i go opisuje wg. cech ).
Podsumowanie: Zabawa ta zwykle wywołuje wiele emocji, przez co rozluźnia atmosferę. Fakt rysowania z kolei nie dla każdego jest rzeczą łatwą, ponieważ nie wszyscy umieją patrzeć drugiej osobie prosto w oczy, gdyż jest to dla niektórych krepujące. Po zakończeniu zabawy warto wspomnieć, jak ważny w kontaktach międzyludzkich jest kontakt wzrokowy i przeanalizować, czy było nam łatwo patrzeć komuś w oczy przez taki czas i jakie były wtedy nasze odczucia wewnętrzne(zawstydzenie, niepokój, zagrożenie itp.)Znajdywanie w rysunkach naszych cech wewnętrznych zmusza nas niejako do refleksji nad własną osobą, do tego , jak jesteśmy postrzegani przez innych i jak sami siebie postrzegamy. Otwarcie się do grupy, opowiadając o sobie, swoich cechach wzmacnia więź w grupie.
Ważne, aby zastępowy również brał udział w tej zabawie, gdyż to rozluźnia nieco kontakt miedzy funkcyjnym, a harcerzami (pozwolenie na formę karykatury). 15
Ćwiczenia – wiszące kartki z pozycjami i minami – każdy przybiera postać, którą chce i w której skórze właśnie się czuje. 10