Walka duchowa – odpowiedzialność za słowo

„...z obfitości serca mówią usta (Mt 12,34) Dobry człowiek ze skarbca swego serca wydobywa dobro,

a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło (Łk 6,45)

1. Podobnie jak pokora, ludzka mowa jest ulubionym terenem działania szatana. Jezus i Apostołowie

poświęcają temu tematowi znaczącą uwagę (Mt 12,36-37)

2. Główny tekst: Jk 3,1-12 pozwala nam odkryć problemy związane z ludzką mową:

• Język jest potęgą, bo mowa wyraża przemyślenia i postanowienia dwóch najważniejszych

władz: rozumu i woli dlatego istnieje ogromna odpowiedzialność za wypowiadane słowo.

Język to ambasador rozumu i woli.

• Język wyraża też pragnienia serca, które jest źródłem postępowania. Przez mowę

obdarzamy bliźniego tym czym żyjemy (Prz 18,21) – życiem lub śmiercią – niepokojem

i bałaganem, który mamy w sercu lub pokojem i cichością własnego serca (Mt 5,9 –

błogosławieni pokój czyniący).

• Język jest przewrotny – możemy nim wielbić Boga, możemy ranić ludzi. Ukazuje on

tragiczne rozdarcie wnętrza człowieka spowodowane przez grzech. „Nie może tak być”

(Jk) – jesteśmy wezwani do nawrócenia języka.

3. Konsekwencje grzechów języka są ogromne i często nieodwracalne (św. Filip Nereusz – kobieta

z kurą). Nie wystarczy żal za grzechy. Ponieważ konsekwencje złej mowy są olbrzymie należy

w miarę możliwości naprawiać wyrządzone zło.

4. Jak formować język by nie służył nieprawości ale budowaniu, uzdrawianiu i pocieszeniu Sokrates

– sita: prawda, dobro, konieczność).

• Czy to co chcesz powiedzieć jest prawdziwe? Złe motywy - szukanie sensacji, zabawy,

odwetu, usprawiedliwiania siebie, zagłuszanie sumienia.

• Czy to co chcesz powiedzieć służy czyjemuś dobru? Oddzielić grzech od grzesznika, być

dyskretnym.

• Czy to co chcesz powiedzieć jest konieczne? Nie tylko mówimy rzeczy nie budujące, ale

często niepotrzebne. Mądre używanie mowy jest przejawem miłości bliźniego i ma służyć

budowaniu pokoju i wzajemnej miłości.

5. Słowa, które wypowiadamy są zakorzenione w sercu i są odsłanianiem tajemnicy, która nosimy

w sobie.

• Odpowiedzialna mowa wyrasta z serca, które ma doświadczenie wewnętrznego milczenia.

• Tego doświadczenia uczy Duch Święty i jest ono przejawem tajemnicy czystego serca.

• „Dusza gaduła jest pusta we własnym wnętrzu” (św. Faustyna).

• Nie chodzi o to by nie mówić nic – przewrotnym milczeniem można też grzeszyć. Chodzi

o nabycie ducha mądrego mówienia.

• Grzechy języka kierują uwagę na głębsze rzeczywistości (długi, niepohamowany,

ciekawski, gadatliwy język.

6. Jakiego milczenia uczy Duch Święty (charakterystyka)?

• Milczenie ciekawości:

o Ciekawość dąży do życia własnym życiem, która zbija to co „Twoje”.

o Ciekawość nieopanowana czyni z serca i pamięci śmietnik osób, wydarzeń, spraw,

skandali, plotek. Na śmietniku zaczyna się proces fermentacji i ciągłego

rozgrzebywania tego co było.

o Ciekawość jest jak kamień rzucony w głębię serca, burzy odbicie Jezusa w duszy

i wzburza całą powierzchnię życia czyniąc ją ciągle niespokojną. Uzewnętrznia też

niepokój serca.

o Opanowanie niezdrowej ciekawości jest warunkiem życia łaską Ducha. Ciekawość

wykrzywia zdolność mądrego osądzania i powoduje zaślepienie ducha. Delikatne

poruszenia Ducha Świętego są tłumione falą wywołaną przez grzech ciekawości.

• Milczenie języka (Syr 20,18):

o Osoba, która umie strzec swoich ust staje się naprawdę sobą, zdobywa powagę

i uznanie, umie się właściwie zachować w trudnych sytuacjach, a milczenie jest

wyrazem mądrości.

o Osoba gadatliwa zawsze się potknie o swój grzech gadulstwa, budzi odrazę i nie

jest w stanie wytworzyć wokół siebie atmosfery przyjaźni i zaufania (relacje

z ludźmi nie wymagają przegadania).

o Mt 12,36-37 – rzeczywistą wartość osoby mierzy się tym co i jak mówi.

o Grzechu oszustwa i intrygi unikamy przez roztropne milczenie. Szanując bliźniego

szanujemy siebie.

o Prz 13,3 – grzech języka uniemożliwia trwanie w wewnętrznym milczeniu (co jest

warunkiem działania Ducha).

o Trzeba odróżnić osądzanie od upominania. Jeśli sumienie nakazuje upomnieć

trzeba to zrobić na osobności i z wyrozumiałą miłością. Syr 20,2 – „lepiej

upomnieć niż trwać w gniewie”. Upominania uczy Duch Święty, gdy prosimy

o serce czyste.

o Lepiej powiedzieć mniej niż za dużo. To pozwala zachować pokój serca.

• Milczenie osobistych planów:

o Pycha własna jest leczona przez weryfikację jej pragnień i postanowień.

o Duch Święty pozwala odrywać się o tego co „moje” w milczeniu i odkrywać

wspaniałe Boże plany.

o Milczenie pozwala uleczyć skłonność do krytykowania planów innych.