[10.2] Zabiegi pielęgnacyjno-higieniczne

[10.2.1] Toaleta pacjenta (*)

Zabieg higieniczny wykonywany przez pielęgniarkę w sytuacji pacjentów mających trudności w samodzielnym utrzymywaniu czystości ciała. Zabieg polega na umyciu poszczególnych części ciała pacjenta, natarciu pleców i pośladków, uczesaniu włosów i prześcieleniu łóżka.

Czynności:

• rozpoznanie sytuacji zdrowotnej pacjenta ze zwróceniem szczególnej uwagi na stan higieniczny,

• poinformowanie pacjenta o planowanym zabiegu,

• uzyskanie zgody na wykonanie zabiegu,

• określenie stopnia samodzielności pacjenta,

• zapewnienie odpowiedniej temperatury otoczenia do wykonania zabiegu,

• zapewnienie intymności pacjentowi,

• umycie rąk przed wykonaniem i po zabiegu,

• przygotowanie przyborów do wykonania zabiegu,

• założenie rękawiczek przed i zdjęcie po zabiegu,

• przygotowanie pacjenta do zabiegu (zdjęcie biżuterii, zegarka, zapewnienie wygodnej pozycji),

• umycie zębów,

• zdjęcie górnej części piżamy lub koszuli,

• umycie i dokładne osuszenie oczu, twarzy, uszu, szyi,

• ogolenie zarostu na twarzy u mężczyzn,

• umycie i dokładne osuszenie kolejno:

• kończyn górnych,

• klatki piersiowej,

• brzucha (zdjęcie spodni od piżamy),

• pleców i pośladków, (natarcie i oklepanie pleców i pośladków),

• kończyn dolnych,

• usunięcie z pięt zrogowaciałego naskórka,

• podmycie,

• założenie spodni od piżamy,

• obcięcie paznokci u rąk i u nóg,

• obserwowanie skóry pacjentów w kierunku diagnostyki zmian chorobowych skóry,

• posmarowanie skóry rąk i stóp kremem nawilżającym,

• wygodne ułożenie pacjenta,

• uporządkowanie przyborów toaletowych chorego oraz sprzętu użytego do zabiegu,

• udokumentowanie wykonania zabiegu w dokumentacji pielęgniarskiej.

Literatura:

1. Zahradniczek K.: Wprowadzenie do pielęgniarstwa. PZWL, Warszawa 1999.

2. Wołynka S.: Pielęgniarstwo ogólne. PZWL, Warszawa 1993.

3. Ciechaniewicz W.(red.): Pielęgniarstwo. Ćwiczenia. PZWL, Warszawa 2001.

4. Andreas H., Karasek-Krentinger B., Jobin-Howald U: Kompendium pielęgniarstwa. PZWL, Warszawa 1995.

5. Dison N.: Technika zabiegów pielęgniarskich. PZWL, Warszawa 1998.

6. Kózka M.(red.): Stany zagrożenia życia. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2001.

[10.2.2] Kąpiel chorego (*)

Utrzymanie skóry całego ciała w czystości oraz poprawa jej funkcji oraz samopoczucia pacjenta. Może być ona przeprowadzona pod prysznicem, w wannie lub w łóżku (toaleta) w zależności od wydolności samoobsługowej pacjenta i dostępnych warunków.

Czynności:

• umycie higieniczne rąk (przed i po zabiegu),

• poinformowanie pacjenta po zabiegu,

• przygotowanie zestawu,

• przygotowanie łazienki,

• założenie rękawiczek,

• przygotowanie pacjenta do kąpieli,

• pomoc w zdjęciu bielizny osobistej pacjenta (jeśli jest to konieczne),

• wprowadzenie pacjenta do wanny, pod prysznic,

• zapewnienie pacjentowi wygodnej i bezpiecznej pozycji (stosowanie udogodnień np. krzesełka, taborety, uchwyty ścienne),

• zapewnienie pacjentowi wystarczającego czasu na przeprowadzenie kąpieli,

• kontrolowanie stanu pacjenta co 5 - 10 minut (w zależności od jego stanu słowne lubnaoczne),

• pomaganie pacjentowi podczas kąpieli zgodnie z jego życzeniami np. umycie pleców, włosów,

• pomaganie w wyjściu z wanny i osuszeniu całego ciała,

• kontrola stanu skóry,

• pomaganie pacjentowi w założeniu czystej bielizny osobistej,

• poinformowanie pacjenta o sposobie postępowania po kąpieli np. unikanie przeciągów,

• zdjęcie rękawiczek,

• udokumentowanie zabiegu,

• w sytuacji toalety w łóżku patrz: procedura kąpiel pacjenta pozostającego łóżku.

Literatura:

1. Ciechaniewicz W: Pielęgniarstwo - ćwiczenia. PZWL Warszawa 2001

2. Dison N. Technika zabiegów pielęgniarskich. Warszawa Wydawnictwo Lekarskie PZWL 1998

3. Huber A, Karasek - Kreutzinger B, Jobin - Howald U. Kompendium pielęgniarstwa. Warszawa Wydawnictwo Lekarskie PZWL 1995

4. Kirschnick O. Pielęgniarstwo. Wrocław Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner 1997

5. Kózka M.(red.): Stany zagrożenia życia. Wybrane standardy opieki i procedury postępowania pielęgniarskiego. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kraków 2001.

6. Wołynka S. Pielęgniarstwo ogólne. Warszawa Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich 1993

7. Zahradniczek K (red.). Wprowadzenie do pielęgniarstwa. Podręcznik dla średnich szkół medycznych. Warszawa Wydawnictwo Lekarskie PZWL 1999

 

[10.2.3] Mycie głowy choremu (*)

Mycie głowy jest to zabieg polegający na oczyszczaniu skóry głowy i włosów środkami pielęgnacyjnymi i leczniczymi Zabieg zapewnia usuwanie obumarłych komórek złuszczonego naskórka, kurzu, potu, pobudza krążenie krwi oraz polega na kształtowaniu trwałych nawyków higienicznych. Głowę myjemy w zależności od potrzeby, jednak nie rzadziej niż raz w tygodniu.  

Czynności :

• zdiagnozowanie stanu higienicznego skóry głowy i włosów.

• poinformowanie pacjenta o celu i przebiegu zabiegu mycia głowy.

• uzyskanie zgody chorego na wykonanie zabiegu mycia głowy.

• uzyskanie informacji o przyzwyczajeniach chorego dotyczących: np. temperatury wody, czasu mycia, stosowania środków pielęgnacyjnych, suszenia włosów.

• skompletowanie sprzętu oraz środków pielęgnacyjnych dobranych do rodzaju włosów i skóry głowy.

• przygotowanie pomieszczenia/otoczenia o temperaturze 26-29^oC; zamknięcie okien; niedopuszczenie do przeciągów.

• dobranie pozycji chorego zapewniającej wygodę, i bezpieczeństwo, uwzględniając stan i możliwości chorego: np. w łóżku, w łazience w wannie, przy umywalce.

• zabezpieczenie bielizny osobistej lub pościelowej przed zamoczeniem.

• sprawdzenie temperatury wody poprzez polanie swojego przedramienia.

• zabezpieczenie uszu przed zalaniemwłożenie wacików do uszu.

• zmoczenie włosów wodą polewając od dalszej strony.

• rozprowadzenie szamponu na dłoń i naniesienie na skórę głowy i włosów (czynność naniesienia szamponu powtórzyć dwukrotnie).

• spłukiwanie szamponu z włosów i skóry głowy aż do momentu usunięcia piany (nie zalać oczu chorego).

• otulenie głowy ręcznikiem, szczególnie szczelnie w okolicy szyi.

• osuszenie głowy ręcznikiem (nie pocierając).

• stosowanie środków do pielęgnacji włosów dobierając do rodzaju włosów i skóry głowy.

• rozczesanie włosów rozpoczynając od końcówek do nasady włosów (czesanie włosów 2-3 razy w ciągu dnia.

• wysuszenie włosów przy pomocy suszarki (z regulacją temperatury) lub pozostawienie do wyschnięcia.

• szczotkowanie włosów kilkakrotnie w ciągu dnia.

• zapobieganie problemom związanym z włosami i skórą głowy np. łupież, nadmierne wydzielanie łoju.

• udokumentowanie wykonywanych czynności.

Literatura:

1. Hastings D.: Chory w domu. Świat Książki, Warszawa 1997,

2. Huber A., KarasekKreutzinger B., JobinHowald U.: Kmpendium pielęgniarstwa. PZWL, Warszawa 1995.

3. Vogel A., Wodraschke G.:Pielęgnowanie chorego w domu. PZWL, Warszawa 1986,

4. Wołynka S.: Pielęgniarsto ogólne. PZWL, Warszawa 1993.

 

[10.2.4] Przemieszczanie chorego unieruchomionego (*)

Czynność wykonywana samodzielnie przez pielęgniarki, z zakresu funkcji opiekuńczej. Przemieszczanie pacjenta jest przeniesieniem i/lub przesunięciem osoby, która nie jest wstanie samodzielnie zmienić pozycji, ułożenia ciała. Dotyczy osób, które w określonym zakresie mają ograniczoną wydolność samoobsługową 

Czynności:

• higieniczne mycie rąk (przed i po wykonaniu czynności),

• ocena warunków otoczenia i stopnia sprawności sprzętu (czy przy pacjencie znajdują się stałe elementy mogące posłużyć jako udogodnienia, np.zmechanizowane łóżko, itp., czy potrzebna jest dodatkowa pomoc osób drugich),

• wybór techniki (przemieszczanie ręczne, mechaniczne),

• wybór sprzętu jaki będzie użyty (profesjonalny, nieprofesjonalny),

• ocena masy ciała, stanu i sprawności pacjenta,

• ustalenie czy w trakcie czynności mają być wykonywane dodatkowe działania, np. toaleta ciała, podłożenie basenu.

• zapewnienie pacjentowi warunków intymności,

• przygotowanie udogodnień,

• zapoznanie pacjenta z celem czynności pacjentowi uzyskanie jego zgody, przedstawienie pacjentowi planu działania i uzgodnienie ewentualnego udziału pacjenta w przy zmianie pozycji w zależności od stopnia sprawności samoobsługowej,

• przygotowanie łóżka do wykonania czynności,

• przesuwanie pacjenta w obrębie łóżka (w górę, w dół, na brzeg łóżka) za pomocą urządzeń specjalistycznych (podkłady ślizgowe, mini nosze) lub nieprofesjonalnych (podkład płócienny, ręcznik) czy też sił własnych, technik np. Shoulder Lift,

• obracanie pacjenta na bok,

• unoszenie pośladków, tułowia pacjenta,

• pomaganie przy wstawaniu,

• przenoszenie pacjenta na wózek inwalidzki przy pomocy podnośnika hydraulicznego, podkładów, pasów, podkładek ślizgowych, sił własnych wg znanych technik,

• przemieszczanie pacjenta z łóżka na łóżko, wózek-nosze,

• transport na łóżku,

• zapewnienie wygody pacjenta,

• zabezpieczenie pacjenta przed niestabilnością pozycji pośrednich i docelowej,

• porządkowanie sprzętu,

• udokumentowanie wykonywanych czynności.

Literatura:

1. Ciechaniewicz W.: Pielęgniarstwo. Ćwiczenia. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2001.

2. Czepkiewicz D.: Chory w domu. Wydawnictwo Muza S.A., Warszawa 1997.

3. Dison N.: Technika zabiegów pielęgniarskich. PZWL, Warszawa 1998.

4. Garrison S.J.: Podstawy rehabilitacji i medycyny fizykalnej. PZWL, Warszawa 1997.

5. Huber A.: Kompendium pielęgniarstwa. PZWL, Warszawa 1995.

6. Kirschnick: Pielęgniarstwo. Urban & Partner, Wrocław 1997.

7. Kozier B., Erg G.: Techniques in clinical nursing. A nursing process approach. Addison-Wesley Publishing Company, California 1986.

8. Kózka M. (red.): Stany zagrożenia życia. Wybrane standardy opieki iprocedury postępowania pielęgniarskiego. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2000.

9. Milanowski K.: Rehabilitacja medyczna. PZWL, Warszawa 1998.

10. Szwałkiewicz E.: Schematy postępowania w podnoszeniu iprzemieszczaniu pacjentów (cz.III). Magazyn Pielęgniarki iPołożnej, 1997, 4, s. 10-12.

11. Szwałkiewicz E.: Schemat postępowania w podnoszeniu iprzemieszczaniu pacjentów (cz.VI). Magazyn Pielęgniarki iPołożnej, 1997, 6, s. 12-14.

12. Szwałkiewicz E.: Standard podnoszenia i przemieszczania chorych w zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych Stowarzyszenia na rzecz Chorych Długotrwale Unieruchomionych (projekt). Magazyn Pielęgniarki i Położnej, 1997, 1, s.8-10.

13. Szwałkiewicz E. (red.): Zasady podnoszenia i przemieszczania pacjentów. Przewodnik dla pielęgniarek. Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2000.

14. Wołynka S.: Pielęgniarstwo ogólne. PZWL, Warszawa 1986.

15. Zahradniczek K. (red.): Wprowadzenie do pielęgniarstwa. PZWL, Warszawa 1999.

16. Zembaty A. (red.): Fizykoterapia. PZWL, Warszawa 1987.

[10.2.5] Podnoszenie i przenoszenie chorego z łóżka na wózek inwalidzki/fotel

[10.2.6] Zmiana bielizny osobistej i pościelowej (*)

Utrzymanie bielizny osobistej i pościelowej pacjenta w czystości i poprawa jego samopoczucia w sytuacji całkowitego braku wydolności samoobsługowej lub jej ograniczenia.

 Czynności: 

• Zmiana bielizny pościelowej.

• umycie higienicznie rąk (przed chorego po zabiegu),

• poinformowanie chorego o zabiegu,

• przygotowanie zestawu,

• zapewnienia choremu warunków intymności,

• założenie rękawiczek,

• dokonanie zmiany poszewek na poduszkach/poduszce,

• przesunięcie pacjenta na dalszy (lewy) brzeg łóżka i zmiana pozycji na boczną (plecami do pielęgniarki),

• obluźnienie spodniej warstwy bielizny pościelowej (prześcieradło, podkłady płócienny i gumowy),

• zamiana podkładu na czyste (zmarszczenie i podsunięcie pod plecy chorego brudnego podkładu/podkładów [jeśli sąstosowane] i założenie na to miejsce czystych),

• zmiana prześcieradła (zmarszczenie i podsunięcie pod plecy chorego brudnego prześcieradła i założenie nato miejsce czystego),

• zaścielenie dolnej warstwy bielizny pościelowej (prześcieradło, podkład) po prawej stronie łóżka,

• przeprowadzenie zmiany pozycji chorego na boczną (twarzą w kierunku pielęgniarki),

• obluźnienie dolnej warstwy bielizny pościelowej z lewej połowy łóżka,

• wyjęcie spod chorego brudnych podkładów/podkładu i prześcieradła, a następnie wysunięcie czystych,

• zaścielenie dolnej warstwy bielizny pościelowej,

• obrócenie pacjenta do pozycji płaskiej na plecy,

• podłożenie poduszek pod głowę chorego,

• przeprowadzenie wymiany poszwy na kołdrze,

• porządkowanie zestawu po zabiegu,

• zdjęcie rękawiczek,

• umycie higieniczne rąk,

• udokumentowanie wykonania zabiegu.

• Zmiana bielizny osobistej.

• umycie higieniczne rąk (przed i po zabiegu),

• poinformowanie chorego o zabiegu,

• przygotowanie zestawu,

• zapewnienie choremu warunków intymności,

• założenie rękawiczek,

• Zmiana koszuli zwykłej:

• uniesienie chorego do pozycji półwysokiej i uniesienie koszuli, aż do barków,

• zdjęcie brudnej koszuli,

• nałożenie czystej koszuli,

• zsunięcie koszuli do dołu i wyrównanie jej na plecach chorego,

• Zmiana piżamy:

• odpięcie guzików piżamy i rozwiązanie tasiemki w pasie spodni,

• uniesienie pośladków pacjenta i wysunięcie koszuli i spodni spod pośladków,

• zdjęcie brudnych spodni od piżamy,

• nałożenie czystych spodni od piżamy,

• zdjęcie brudnej koszuli od piżamy,

• nałożenie czystej koszuli od piżamy,

• podniesienie pacjenta do pozycji półwysokiej i wyrównanie bluzy na plecach, anastępnie spodni i koszuli na wysokości pośladków.

• porządkowanie zestawu po zabiegu,

• zdjęcie rękawiczek,

• umycie higieniczne rąk po zabiegu,

• udokumentowanie przeprowadzenia zabiegu.

 

Literatura:

1. Ciechaniewicz W: Pielęgniarstwo - ćwiczenia. PZWL Warszawa 2001

2. Dison N. Technika zabiegów pielęgniarskich. Warszawa Wydawnictwo Lekarskie PZWL 1998

3. Huber A, Karasek - Kreutzinger B, Jobin - Howald U. Kompendium pielęgniarstwa. Warszawa Wydawnictwo Lekarskie PZWL 1995

4. Kirschnick O. Pielęgniarstwo. Wrocław Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner 1997

5. Kózka M.(red.): Stany zagrożenia życia. Wybrane standardy opieki i procedury postępowania pielęgniarskiego. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kraków 2001.

6. Wołynka S. Pielęgniarstwo ogólne. Warszawa Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich 1993

7. Zahradniczek K (red.). Wprowadzenie do pielęgniarstwa. Podręcznik dla średnich szkół medycznych. Warszawa Wydawnictwo Lekarskie PZWL 1999

[10.2.7] Pielęgnacja pacjenta z opatrunkiem unieruchamiającym (*)

Opatrunek unieruchamiający zakładany jest w przypadku: złamania, zwichnięcia stawu, stłuczenia, urazu z przeciążenia (naderwanie lub naciągnięcie mięśni lub ścięgien), stanów zapalnych, unieruchomienia pooperacyjnego. Opatrunek unieruchamiający powinien być: dobrze domodelowany do kończyny, wygodny, trwały i estetyczny. Stosowanie opatrunków unieruchamiających niesie ze sobą ryzyko wystąpienia szeregu zagrożeń i powikłań. Przeciwdziałanie im i wczesne wykrywanie należy do zadań pielęgniarki.

Czynności:

• Psychiczne przygotowanie chorego

• Przygotowanie miejscowe kończyny (zdjęcie biżuterii, odkażenie skóry, zaopatrzenie otarć i ran skóry, założenie jałowych opatrunków, natalkowanie miejsc stykania się ze sobą fałdów skórnych)

• Zakładanie/asystowanie przy zakładaniu opatrunku unieruchamiającego

• Wycięcie/asystowanie przy wycinaniu okienka w opatrunku

• Wykonanie temblaka

• Pouczenie o wysokim układaniu kończyny

• Obserwacja w kierunku uszkodzeń z ucisku (przykurcz Volkmanna, martwica skóry, uszkodzenia nerwów) oraz zakrzepicy żylnej

• Pouczenie pacjenta o konieczności zgłaszania objawów świadczących o ucisku (nasilenie bólu, zaburzenia czucia, zaburzenia ruchowe, sine zabarwienie skóry, uczucie zimna, np. palucha)

• Obserwacja stanu skóry kończyny unieruchomionej

• Badanie czucia kończyny unieruchomionej

• Kontrola ucieplenia kończyny unieruchomionej

• Poluzowanie opatrunku (rozcięcie na całej długości i owinięcie opaską elastyczną) w razie podejrzenia o ucisk

• Uszczelnianie opatrunku gdy jest zbyt luźny

• Poinstruowanie o treningu zdrowych części ciała poprzez ćwiczenia gimnastyczne i izometryczne (zapobieganie zanikom mięśniowym, przykurczom, opadaniu stopy, odleżynom, zapaleniu płuc, zakrzepicy żylnej)

• Nauczenie i zachęcanie do wykonywania ćwiczeń oddechowych i efektywnego kaszlu

• Dbanie o czystość, suchość i gładkość bielizny osobistej i pościelowej chorego

• Stosowanie udogodnień w łóżku

• Pomoc w zmianie pozycji w łóżku

• Pielęgnacja brzegów opatrunku (mycie, sprawdzanie stanu skóry)

• Pomoc w samoobsłudze

• Zalecenie diety bogatoresztkowej i nie obciążającej pod względem kalorycznym

• Zdjęcie opatrunku.

Literatura:

1. Budynek M., Nowacki C.: Wiedza o opatrunkach. Wydawnictwo Adi, Łódź 1999.

2. Chen H., Sola J.E., Lillemoe K.D.: Najczęstsze zabiegi chirurgiczne przy łóżku chorego. Urban&Partner, Wrocław 1997.

3. Góral R. (red.): Zarys chirurgii. PZWL, Warszawa 1992.

4. Huber A., Karasek-Kreutzinger B., Jobin-Howald U.: Kompendium pielęgniarstwa. PZWL, Warszawa 1995.

5. Stenger S.: Opatrunki. Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 1999.

 

[10.2.8] Zapobieganie stanom zapalnym skóry i błon śluzowych (*)

Działania pielęgniarki polegające na wspomaganiu prawidłowej funkcji skóry i błon śluzowych, rozpoznawaniu czynników wywołujących stany zapalne, ich ograniczanie i eliminowanie.

 Czynności:

• ocenianie funkcji skóry,

• określanie czynników ryzyka wystąpienia stanów zapalnych skóry i błon śluzowych,

• profilaktyka zakażeń ze szczególnym uwzględnieniem zasad aseptyki i antyseptyki

• kształtowanie prawidłowych nawyków higienicznych,

• systematyczne prowadzenie obserwacji stanu higienicznego skóry, włosów, paznokci i błon śluzowych,

• stosowanie bielizny osobistej i pościelowej z tkanin naturalnych,

• stosowanie na skórę środków pielęgnacyjnych dobranych do rodzaju skóry,

• stosowanie hypoalergicznych środków higienicznych i antyseptycznych nie wywołujących uczulenia

• utrzymywanie higieny ciała, otoczenia, bielizny osobistej i pościelowej,

• pielęgnowanie oczu zgodnie z procedurą,

• pielęgnowanie jamy ustnej zgodnie z procedurą,

• pielęgnowanie krocza zgodnie z procedurą,

• stosowanie profilaktyki przeciwodleżynowej u pacjentów narażonych na powstawanie odleżyn,

• systematyczna obserwacja stanu nawodnienia i uzupełnianie niedoboru wody w organizmie,

• dokumentowanie podejmowanych działań w dokumentacji pielęgniarskiej.

 

Literatura:

1. Zahradniczek K.: Wprowadzenie do pielęgniarstwa. PZWL, Warszawa 1999.

2. Wołynka S.: Pielęgniarstwo ogólne. PZWL, Warszawa 1993.

3. Ciechaniewicz W.(red.): Pielęgniarstwo. Ćwiczenia. PZWL, Warszawa 2001.

4. Andreas H., Karasek-Krentinger B., Jobin-Howald U: Kompendium pielęgniarstwa. PZWL, Warszawa 1995.

5. Dison N.: Technika zabiegów pielęgniarskich. PZWL, Warszawa 1998.

 

[10.2.9] Zastosowanie udogodnień (*)

Czynności wykonywane samodzielnie przez pielęgniarkę z zakresu funkcji opiekuńczej i rehabilitacyjnej. Udogodnieniami nazywamy rzeczy wprowadzone, zrobione dla ułatwienia, np. przyjęcia pozycji ciała, poruszania się, usprawnienia pacjenta.

 Czynności:

• higieniczne mycie rąk (przed i po zabiegu)

• dokonanie oceny masy ciała, stanu i sprawności pacjenta,

• wybranie techniki,

• ocenienie warunków otoczenia i stopnia sprawności sprzętu (czy przy pacjencie znajdują się stałe elementy mogące posłużyć jako udogodnienia, np.zmechanizowane łóżko),

• zapewnienie pacjentowi warunków intymności,

• przygotowanie, wybór udogodnień, stosownie do stanu i potrzeb pacjenta,

• zapoznanie pacjenta z celem czynności pacjentowi uzyskanie jego zgody, przedstawienie pacjentowi planu działania i uzgodnienie ewentualnego udziału pacjenta przy zmianie udogodnień w zależności od stopnia sprawności samoobsługowej,

• przygotowanie łóżka pacjenta do wykonania czynności,

• przy ułożeniu pacjenta w pozycji na plecach (poziomej, półwysokiej, wysokiej) zastosowanie wybranych, np: poduszek z pierza, powietrznych, silikonem, podkłady zgąbki, poduszki karkowe, wyściółki pośladkowe, łóżka elektryczne, łuki łóżkowe),

• przy ułożeniu pacjenta w pozycji na boku (zdrowym, z porażeniem, półwysokiej, wysokiej) zastosowanie wybranych, np.: materacy przeciwodleżynowych dynamicznych, poduszek o różnym kształcie wypełnionych silikonem, styropianem, żelem, podkładki z gąbki gumowej,

• przy ułożeniu pacjenta w pozycji na brzuchu możliwość zastosowania, np.: materaca przeciwodleżynowego, poduszek pneumatycznych, poduszek z pierzem, poduszek-klinów,

• przy ułożeniu pacjenta w pozycji Trendeleburga, anty-Trendelenburga możliwość zastosowania, np.: łóżka mechanicznego lub elektrycznego z opcją ustawiania pozycji, poduszki z silikonu, wyściółki pośladkowe i powyższe,

• przy przemieszczaniu pacjenta możliwość zastosowania, np.: podkładów ślizgowych, maxi lub mini noszy, podnośników hydraulicznych, mechanicznych, wózków inwalidzkich,

• zapewnienie wygody pacjenta,

• zabezpieczenie pacjenta przed niekontrolowaną zmianą pozycji ciała,

• porządkowanie sprzętu,

• udokumentowanie wykonanej czynności.

 

Literatura:

1. Ciechaniewicz W.: Pielęgniarstwo. Ćwiczenia. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2001.

2. Czepkiewicz D.: Chory w domu. Wydawnictwo Muza S.A., Warszawa 1997.

3. Dison N.: Technika zabiegów pielęgniarskich. PZWL, Warszawa 1998.

4. Garrison S.J.: Podstawy rehabilitacji i medycyny fizykalnej. PZWL, Warszawa 1997.

5. Huber A.: Kompendium pielęgniarstwa. PZWL, Warszawa 1995.

6. Kirschnick: Pielęgniarstwo. Urban & Partner, Wrocław 1997.

7. Kozier B., Erg G.: Techniques in clinical nursing. A nursing process approach. Addison-Wesley Publishing Company, California 1986.

8. Kózka M. (red.): Stany zagrożenia życia. Wybrane standardy opieki iprocedury postępowania pielęgniarskiego. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2000.

9. Milanowski K.: Rehabilitacja medyczna. PZWL, Warszawa 1998.

10. Szwałkiewicz E.: Schematy postępowania w podnoszeniu iprzemieszczaniu pacjentów (cz.III). Magazyn Pielęgniarki iPołożnej, 1997, 4, s. 10-12.

11. Szwałkiewicz E.: Schemat postępowania w podnoszeniu iprzemieszczaniu pacjentów (cz.VI). Magazyn Pielęgniarki iPołożnej, 1997, 6, s. 12-14.

12. Szwałkiewicz E.: Standard podnoszenia i przemieszczania chorych w zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych Stowarzyszenia na rzecz Chorych Długotrwale Unieruchomionych (projekt). Magazyn Pielęgniarki i Położnej, 1997, 1, s.8-10.

13. Szwałkiewicz E. (red.): Zasady podnoszenia i przemieszczania pacjentów. Przewodnik dla pielęgniarek. Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2000.

14. Wołynka S.: Pielęgniarstwo ogólne. PZWL, Warszawa 1986.

15. Zahradniczek K. (red.): Wprowadzenie do pielęgniarstwa. PZWL, Warszawa 1999.

16. Zembaty A. (red.): Fizykoterapia. PZWL, Warszawa 1987.